Με σημείο αναφοράς τις γεωγραφικές συντεταγμένες της Δυτικής Αφρικής, τους σαγηνευτικούς αμμόλοφους της ερήμου Σαχάρας, τα θαλασσινά τοπία του Ατλαντικού Ωκεανού και τον Τροπικό του Καρκίνου, το “Daytona Dakar” (Athens – Dakar - Athens) αντιπροσωπεύει αναμφίβολα μια δυναμική περιπέτεια δρόμου που θα πραγματοποιηθεί σε 4 χώρες (Ιταλία, Μαρόκο, Μαυριτανία, Σενεγάλη), ενώ το μεγαλύτερο κομμάτι της αφρικάνικης διαδρομής θα διασχίσει την έρημο Σαχάρα.
Απόβαση στην Ιταλία
Κομβικό σημείο στο “Daytona Dakar” αποτελούσε το ακτοπλοϊκό δρομολόγιο Genoa (Italy) – Tangier (Marocco). Με αυτό τον τρόπο θα απέφευγα να οδηγήσω στην κυκλοφοριακά κορεσμένη παραλιακή αρτηρία της Γαλλίας και της Ισπανίας, ενώ ο χρόνος που θα γλίτωνα ήταν ένα κι αυτό ένα μεγάλο δέλεαρ για την επιλογή του συγκεκριμένου τρόπου μετάβασης.
Η μαύρη Daytona Rockstar 500 ξεκίνησε το ταξίδι στη διαδρομή Αθήνα-Πάτρα, που συνιστούσε την αναγκαία διαδικασία προσαρμογής στη σέλα της φορτωμένης μοτοσυκλέτας, προκειμένου να αρχίζω να τη μαθαίνω.
Στο 24ωρο υδάτινο δρομολόγιο που ακολούθησε (Patra-Ancona), οι άνθρωποι της ΑΝΕΚ LINES φρόντισαν να μου προσφέρουν μια ποιοτική και ευχάριστη εμπειρία εν πλω, ενώ η παραμονή μου στους σύγχρονους και φιλόξενους χώρους του F/B Olympic Champion αποτέλεσε μια αξέχαστη εμπειρία.
Μεσημβρινή αποβίβαση στην Ιταλία και πορεία για Γένοβα. Όποτε έχω λίγο χρόνο στη διάθεσή μου, πάντα κάνω μια παράκαμψη από τον αυτοκινητόδρομο (στο ύψος του Rimini) και σκαρφαλώνω στην κορφή του ξερόλοφου Titano, σε ύψος 675 μ., για να επισκεφθώ την Δημοκρατία του Αγίου Μαρίνου (San Marino).
Έτσι έκανα κι αυτή τη φορά. «Μπηγμένο» στα σωθικά της Ιταλίας, το λιλιπούτειο κρατίδιο του Σαν Μαρίνο περηφανεύεται για τα 1.710 χρόνια ελευθερίας που απολαμβάνει, αποτέλεσμα της δημοκρατικής διακυβέρνησής του μέσα στους αιώνες. Ειλικρινά, αυτή η «παράκαμψη» πάντα με ευχαριστεί αφάνταστα.
Γενέτειρα του Κολόμβου
Την επομένη, οδηγώντας τη μαύρη Daytona Rockstar 500 από το San Marino στην Genoa (420 χλμ), πήρα μια καλή πρόγευση για τις ζεστές καιρικές συνθήκες που θα αντιμετώπιζα στην Αφρική. Με τον υδράργυρο στους 37-38 C και μια δυσβάστακτη υγρασία να “λούζει” με άφθονο ιδρώτα το κορμί μου, είχα δυστυχώς πέσει στο πρώτο κύμα καύσωνα που επισκεπτόταν την Ιταλία.
Φτάνοντας δυο μέρες πριν την αναχώρηση του πλοίου για την Ταγγέρη του Μαρόκου, είχα την ευκαιρία να ξεναγηθώ στη γενέτειρα του Χριστόφορου Κολόμβου. Η Γένοβα είναι μια πόλη που εδώ και αιώνες (από τον 4ο π. Χ. αιώνα) συνδέεται με το εμπόριο και την ναυτιλία και δεν είναι τυχαίο που το λιμάνι της είναι σήμερα το πιο σημαντικό της Ιταλίας. Το σημείο της Γένοβας που μονοπώλησε το ενδιαφέρον μου ήταν το ιστορικό κέντρο της, όπου βρίσκονταν συγκεντρωμένα τα λαμπρότερα αξιοθέατα της πόλης, ενώ η επίσκεψη στον φάρο και στην κατοικία του Χριστόφορου Κολόμβου ήταν μέσα στο πρόγραμμά μου.
Κι από το πολυάσχολο λιμάνι της Γένοβας, το “Daytona Dakar” αποχαιρέτησε την «καυτή» Ευρώπη και συνέχισε πλέον για την Αφρική. Βίρα τις άγκυρες, πάμε για άλλους τόπους εξωτικούς.
Στη Δύση του Ήλιου
Μετά από ένα ψυχολογικά κουραστικό υδάτινο ταξίδι 55 ωρών (Genoa-Tangier), αποβιβάστηκα με ανακούφιση στο Μαρόκο, τη δυτικότερη χώρα της «Δύσης του Ήλιου» (Μαγκρέμπ). Χωρίς ιδιαίτερες τελωνειακές καθυστερήσεις (αντίθετα από ό,τι ειλικρινά περίμενα), η μαύρη Daytona Rockstar 500 σύντομα ξεκίνησε να κυλά τους τροχούς της στη βορειοδυτική γωνιά της μαύρης ηπείρου, με αρχικό προορισμό την πρωτεύουσα Ραμπάτ (280 χλμ. νότια). Συνολικά στο Μαρόκο, μοτοσυκλέτα και αναβάτης είχαμε να διατρέξουμε μια απόσταση 2.200 χλμ. ως τα σύνορα της Μαυριτανίας.
Το Μαρόκο αντιπροσωπεύει ένα πολυδιάστατο, διαχρονικό σταυροδρόμι δύο ηπείρων και δύο θαλασσών, αποτελώντας ταυτόχρονα το γεωγραφικό σημείο όπου ο χριστιανισμός σμίγει με το Ισλάμ και ο αραβικός πολιτισμός ανταμώνει τον αντίστοιχο δυτικό. Αυτοκρατορικές πόλεις, επιβλητικά ισλαμικά μνημεία, πολύβουα παζάρια, γραφικές ανθρώπινες φυσιογνωμίες, βιβλικές οάσεις και παραμυθένια κασμπάχ πρεσβεύουν εδώ στο Μαρόκο τις βιωματικές εμπειρίες μιας αλλοτινής, μακρινής εποχής, που περίμενα με λαχτάρα να βιώσω οδοιπορώντας πάνω στη σέλα της μαύρης «καμήλας» μου.
Η αρχή έγινε από την αυτοκρατορική Ραμπάτ. Το Μαυσωλείο του Μohammed V, ένα μεγαλόπρεπο λευκό κτίσμα δομημένο πάνω σε παραδοσιακές αρχιτεκτονικές γραμμές και ο παρακείμενος επιβλητικός ορθογώνιος μιναρές Hassan (11ου μ.Χ αιώνα), αποτελούν τα “must to see” αξιοθέατα της Ραμπάτ. Και όλη την υπόλοιπη μέρα περπατούσα μέσα στην πολύβουη μεντίνα της Ραμπάτ, δίχως να κρατώ τον σωτήριο μίτο της Αριάδνης.
