Του Κωνσταντίνου Μητσάκη
Οδηγώντας αρχικά πάνω στη διαδρομή Rabat-Agadir (545 χλμ.) πήρα μια μικρή γεύση από την οροσειρά του Άτλαντα. Διατρέχοντας τις δυτικές παρυφές του Άτλαντα, ορεινά τοπία, πέτρινοι οικισμοί στο χρώμα του εδάφους, φαράγγια και επιβλητικές βουνοκορφές «γέμισαν» τα χιλιόμετρα της συγκεκριμένης διαδρομής. Αντίθετα, μετά την πόλη Agadir άρχισε να μονοπωλεί στα δεξιά μου το γαλάζιο μοτίβο του απέραντου ωκεανού. Ήταν μια εικόνα συναρπαστική που θα συνόδευε όλα σχεδόν τα χιλιόμετρά μου μέχρι τα μαυριτανικά σύνορα.
Η Agadir είναι ένα από τα μεγαλύτερα τουριστικά θέρετρα της χώρας. Το λευκό χρώμα πρωταγωνιστούσε στο αστικό “αποτύπωμα” της Agadir, ενώ επέλεξα να δειπνήσω στην μαρίνα της πόλης, που θεωρείται από τις κοσμοπολίτικες γωνιές της. Λίγη καλοπέραση δεν κάνει ποτέ κακό!!
Μοναξιά και άμμος
Μετά την ελκυστική Agadir ξεκίνησε το μοναχικό ταξίδι του Daytona Dakart – εγώ, παρέα με τις σκέψεις και τα όνειρά μου. Οι αποστάσεις μεταξύ των οικισμών άρχισαν να αυξάνονται δραματικά, η ερημοποίηση του τοπίου μαρτυρούσε την παρουσία μου στις δυτικές παρυφές της ερήμου Σαχάρας και η μοναξιά του δρόμου άρχισε να γίνεται ιδιαίτερα αισθητή.
Επόμενη στάση ζωής στην πόλη Laayoune, 700 χλμ. νοτιότερα. Όλη εκείνη την ημέρα μιλούσα φωναχτά με τον εαυτό μου, απλά για να επιβεβαιώσω ότι... υπάρχω! Φρικτή η μοναξιά καθ' οδόν!
Φτάνοντας στην Laayoune, είχα εισέλθει και τυπικά στο έδαφος της Δυτικής Σαχάρας, μια περιοχή που διεκδικεί από το 1976 – μέσω των ανταρτών του μετώπου Πολισάριο– την αυτονομία της από το Μαρόκο. Τα πάμπολλα στρατιωτικά μπλόκα που συνάντησα καθοδόν, απλά επιβεβαίωναν τις σποραδικές εχθροπραξίες που κατά καιρούς διεξάγονται εδώ.
Κι ενώ στο υπόλοιπο Μαρόκο η τιμή της βενζίνης κυμαινόταν στα 1.80 Euro/lt, στην περιοχή της Δυτικής Σαχάρας η τιμή της ήταν μειωμένη κατά 0,30 Euro/lt. Σημαντική η μείωση, αν σκεφτείς τα πάμπολλα χιλιόμετρα που είχα να διατρέξω στην συγκεκριμένη περιοχή του νότιου Μαρόκου.
Στη Γη της Μαυριτανίας
Από την Laayoune ως τα σύνορα της Μαυριτανίας (850 χλμ.), το σημαντικότερο γεγονός υπήρξε το πέρασμά μου από την νοητή γραμμή του Τροπικού του Καρκίνου. Καθ' οδόν όμως, ταλαιπωρήθηκα αφάνταστα από ισχυρούς πλευρικούς ανέμους και απανωτές αμμοθύελλες. Η σκόνη και η άμμος συνωμοτούσαν όλη εκείνη την ημέρα για να με γκρεμίσουν από την σέλλα της μοτοσυκλέτας. Γαντζωμένος πάνω στο τιμόνι της μαύρης Daytona Rockstar 500 τα είδα όλα – ήταν μια εξαιρετικά δύσκολη και επίπονη δοκιμασία. Τελικά δεν κατάφερα να φτάσω στα σύνορα αυθημερόν. Την διανυκτέρευσή μου ανέλαβε ένα μικρό ξενοδοχείο, μόλις 90 χλμ. πριν την μεθοριακή γραμμή
Στα σύνορα της Μαυριτανίας οι διαδικασίες ήταν γρήγορες, κόστισαν 75 Ευρώ (βίζα, ασφάλεια μοτοσυκλέτας) και μετά από περίπου μια ώρα ήμουν ελεύθερος να αναχωρήσω για την πρωτεύουσα Nouakchott (420 χλμ.). Ευτυχώς η κατάσταση του ασφάλτινου οδικού άξονα ήταν ικανοποιητική και δεν με προβλημάτισε ιδιαίτερα.
Όμως, ο υδράργυρος που φλερτάριζε στους 43c, τα πάμπολλα στρατιωτικά μπλόκα και ο προβληματικός ανεφοδιασμός σε καύσιμα ήταν τα στοιχεία εκείνα που χαρακτήρισαν το οδικό αυτό κομμάτι του “Daytona Dakar”. Ελάχιστες ήταν οι κωμοπόλεις και τα χωριά που συνάντησα καθοδόν, ενώ σε πολλά σημεία της διαδρομής η άμμος είχε σκεπάσει κομμάτια του δρόμου, δυσκολεύοντας αφάνταστα την οδήγηση. Αρκετή υπομονή, προσοχή και τύχη ήθελε.
Στην τελική ευθεία
Στην πρωτεύουσα Nouakchott παρέμεινα δυο μέρες, όχι γιατί η πόλη είχε κάτι το σημαντικό να επιδείξει, αλλά γιατί το ταλαίπωρο κορμί μου ήθελε ξεκούραση. Και όντως την χρειαζόμουν. Παρεμπιπτόντως, το κόστος διανυκτέρευσης στην Nouakchott ξεκινούσε από τα 25Euro το δωμάτιο, με ανεμιστήρα και κοινόχρηστη τουαλέτα. Μάλλον ακριβή ήταν, σε σχέση με τις παροχές και την καθαριότητα που είχα.
Τριγυρνώντας με την μοτοσυκλέτα στην μαυριτανική πρωτεύουσα, γνώρισα μια πόλη κτισμένη στην άμμο της Σαχάρας με ελάχιστα σημεία ενδιαφέροντος (Τζαμί Mosque Saudi Arabia, Πάρκο Parc de la leberte), με μια πολύβουη υπαίθρια αγορά και πολλούς χωματόδρομους. Δεν μπορώ να πω ότι η Nouakchott με ενθουσίασε ιδιαίτερα.
Ρίχνοντας μια επισταμένη ματιά στον χάρτη, με κρυφό ενθουσιασμό διαπίστωσα πως μόλις 560 χλμ. χώριζαν την Nouakchott από το Dakar. Ήταν απίστευτο αυτό που ένιωθα εκείνη την στιγμή, αλλά το “Daytona Dakar ” είχε όντως μπει στην τελική του ευθεία. Το όνειρο –αλλά και ο “τερματισμός”– του Dakar ήταν πλέον κοντά...
