Παραλιακή φιέστα
Στο παραλιακό σουλάτσο της Martil είχα για συντροφιά το μεγάλο πλήθος των ντόπιων –αλλά και των πάμπολλων τουριστών– που μαζεύονταν εδώ για τον απογευματινό και το βραδινό τους περίπατο. Ήταν μια ζωντανή εικόνα–φιέστα της σύγχρονης μαροκινής πραγματικότητας που τόσο μου άρεσε, όπως μου άρεσαν άλλωστε τα εύγεστα θαλασσινά εδέσματα που σερβίριζαν οι πάμπολλες ψαροταβέρνες του παραλιακού δρόμου.
Αντιθετικά στοιχεία
Την επομένη, το κοντινό λιμάνι της Tanger με καρτερούσε για να με παραδώσει στην αγκαλιά της Ευρώπης. Καθοδόν φρόντισα να φουλάρω σε καύσιμα, μιας και η τιμή της βενζίνης στο Μαρόκο ήταν φθηνότερη (1,70 Euro/lt) απ’ ότι στην Ιταλία (2,1 Euro/lt). Στο χώρο του λιμανιού, οι διεξοδικές τελωνειακές διαδικασίες που πραγματοποιήθηκαν (ακόμα κι από μηχάνημα scanner πέρασαν την μοτοσυκλέτα) σφράγισαν το τέλος του οδοιπορικού στο Μαρόκο, έναν τόπο βαθιά διαποτισμένο από τον αραβικό πολιτισμό, με εμφανή ωστόσο τις επιρροές και τα στοιχεία του αυτόχθονου γηγενούς πολιτισμού των Βέρβερων, που προϋπήρχαν της έλευσης των Αράβων τον 7ο μ.Χ. αιώνα.
Παράλληλα, με τις γεωγραφικές συντεταγμένες του «DAYTONA DAKAR» να αντιστοιχούν στην Tanger του γυρισμού, βίωνα το φινάλε ενός δίτροχου οδοιπορικού κατά μήκος των βορειοδυτικών ακτών της Μαύρης Ηπείρου, που το χαρακτήριζε η συνεχής εναλλαγή – αλλά και επαφή– δύο αντιθετικών πρωταγωνιστικών στοιχείων της φύσης: του νερού και της ερήμου. Σε όλη σχεδόν την έκταση της διαδρομής ως το Dakar, το βλέμμα μου αγωνιζόταν να εγκλωβίσει τη γαλήνη ενός τοπίου που ακροβατούσε ανάμεσα στο έντονο φως και στη σκιά, στη γυμνή πέτρα και στη θάλασσα.
Πέρασμα από Ιταλία
Στο 55ωρο υδάτινο ταξίδι Tanger–Genoa όλα κύλησαν ήρεμα χάρη στην καμπίνα που είχα εξασφαλίσει. Πραγματικό βάλσαμο για το κουρασμένο μου κορμί ήταν εκείνο το κρεβάτι, αφού τίναξα από πάνω μου όλη την σκόνη και την κούραση της αφρικάνικης διαδρομής. Σε άλλη περίπτωση θα έπρεπε να βολευτώ κατάχαμα στους διαδρόμους ή στο κατάστρωμα του πλοίου, κατασκηνώνοντας μαζί με τους Μαροκινούς συνταξιδιώτες μου – όπως είχε γίνει στο δρομολόγιο Genoa–Tanger!
Και μετά Ιταλία! Πρωινή αποβίβαση στην Genoa, μυρωδάτος cappuccino στο κέντρο της πόλης και πορεία μέσω επαρχιακού δικτύου για το δεύτερο υδάτινο ταξίδι μου (Ancona–Patra). Βρισκόμενος ωστόσο στη κοντινή περιοχή της Cinque Terra δεν έχασα την ευκαιρία να επισκεφθώ την διάσημη παραλιακή κωμόπολη Riomaggiore, ένα από τα αστραφτερά διαμάντια της ιταλικής “μπιζουτιέρας”. Εδώ άφησα για πάντα ένα κομμάτι της καρδιάς μου: ανυπέρβλητη φυσική ομορφιά, παραδοσιακή αρχιτεκτονική, ρομαντισμός, εκλεπτυσμένη πολυτέλεια, ατμοσφαιρικά χρώματα...
Οδηγώντας κατόπιν πάνω σε μια καταπληκτική ορεινή διαδρομή, διέσχισα κάθετα την οροσειρά των Απέννινων (μέσω του ορεινού περάσματος Passo Del Cerreto - 1.261 μ.) και από την Τυρρηνική Θάλασσα βρέθηκα στην Αδριατική Θάλασσα, και συγκεκριμένα στην Ancona.
Τυπικές οι διαδικασίες στο λιμάνι της Ancona –ζεστή η αναμονή στην προβλήτα, λυτρωτική η επιβίβαση στο σύγχρονο πλοίο “OLYMPIC CHAMPION” της ANEK. Ώρες αργότερα, κι ενώ το πλοίο διέσχιζε νωχελικά το απέραντο γαλάζιο σεντόνι με κατεύθυνση νοτιοανατολικά, οι απέναντι ιταλικές ακτές που διακρίνονταν όλο και αχνότερες στο βάθος του μισοφωτισμένου ορίζοντα σηματοδοτούσαν την ολοκλήρωση ενός ακόμα ταξιδιού.
Η σημαία του τερματισμού
Ιόνιο Πέλαγος! Καθισμένος στο κατάστρωμα του πλοίου, το ανέκφραστο βλέμμα μου ταξίδευε στο βάθος του ορίζοντα, εκεί όπου το γαλάζιο της θάλασσας έσμιγε με το αντίστοιχο γαλάζιο του ουρανού. Η θαλασσινή αύρα χάιδευε το πρόσωπο και τις αισθήσεις μου, η πυρακτωμένη σφαίρα του ήλιου έγερνε να κοιμηθεί, ενώ ο λογισμός μου έτρεχε πίσω στα συναρπαστικά βιώματα του «DAYTONA DAKAR»: καμήλες, αμμόλοφοι, θαλασσινά τοπία, συνοριακή διαφθορά, Ατλαντικός Ωκεανός, πολύβουα παζάρια, έρημος Σαχάρα, Μαυριτανία, φτώχεια και αξιοπρέπεια, Τροπικός του Καρκίνου, χωματόδρομοι, Ντακάρ, ισλαμικά μνημεία, μεσαιωνικές μεντίνες, καυτός ήλιος…
Πριν από 29 ημέρες είχα ξεκινήσει με όραμα και πάθος την πραγμάτωση του δικού μου ταξιδιωτικού rally Dakar. Και τελικά, μετά από 9.300 περιπετειώδη χιλιόμετρα στην σέλα της μαύρης Daytona Rockstar 500, ευτύχησα να αντικρίσω την καρό σημαία του τερματισμού και να προσθέσω έτσι μια ακόμα νίκη στο ταξιδιωτικό παλμαρέ μου…
