Όπως έχει μάλλον πολλάκις ειπωθεί, το ανανεωμένο ιαπωνικό OnOff πήρε τα σχεδιαστικά γονίδια του πάλαι ποτέ DR Big και τα έφερε στο σήμερα με τρόπο… διχαστικό αισθητικά για πολλούς εκεί έξω. Βέβαια, στα ιαπωνικά σχεδιαστήρια δεν πέταξαν και καμιά πέτρα σε απάνεμα νερά, οπότε το φουτουριστικό στοιχείο που πολλές φορές «μαστίζει» τα νέα μοντέλα έμεινε σε φυσιολογικά για την εποχή επίπεδα.
Κάπως έτσι… διχασμένος ήμουν και εγώ μέχρι που αφενός το είδα από κοντά -ναι, το γκρι/κίτρινο είναι το χρώμα που το αναδεικνύει- αφετέρου όταν ανέβηκα στη σέλα με το άνετο και ποιοτικό υλικό. Εκεί αλλάζουν όλα άμεσα, χάρη στη θέση οδήγησης. Ειδικά για τους πέριξ του 1,70 αναβάτες, η αίσθηση είναι εκείνη του «κομμένου και ραμμένου» στα μέτρα σου. Σωστές γωνίες σε χέρια και γόνατα, άπλετο οπτικό πεδίο ένεκα του «αφαιρετικού» εξωτερικού σχεδιασμού και συνολική αίσθηση μεταξύ… mountain ποδηλάτου και enduro μοτοσυκλέτας.
Όταν δε βάλεις και μπροστά τον κινητήρα, όλα δουλεύουν στρωτά και ήρεμα, με γραμμικότητα για σεμινάριο και μεστή αίσθηση δίχως κενά και κομπιάσματα είτε περιπλανιέσαι στην πόλη είτε σε περιφερειακούς δρόμους, είτε σε ανηφορικά, λασπωμένα μονοπάτια. Είχα την εν λόγω μοτοσυκλέτα για ένα σαββατοκύριακο με στόχο τα περισσότερα δυνατά χιλιόμετρα στις όσο το δυνατό πιο ποικίλες συνθήκες - επί κρητικού πάντα εδάφους. Και κατά την προσφιλή συνήθεια του καιρού, ήταν καλοκαιρινός όλη την υπόλοιπη εβδομάδα πλην του Σαββατοκύριακου της εξόρμησης. Προορισμός ήταν το Καταφύγιο Στροβίλι, πάνω από το οροπέδιο Λιμνάκαρο στο Λασίθι.
Η… εκκίνηση με βρήκε σε ένα συννεφιασμένο Ηράκλειο με βαρύ ουρανό που θα γινόταν βροχή και μάλιστα μπόλικη. Ωστόσο, υπήρχαν και «όμορφες», στεγνές στιγμές π.χ. στην εθνική. Εκεί, αυτό που σου κάνει εντύπωση είναι το πόσο καλά δουλεύει ο ανεμοθώρακας δεδομένου του μεγέθους του. Δεν υπόσχεται πως θα σε πάει στην άλλη άκρη του κόσμου ατάραχα σε μεγάλες τριψήφιες ταχύτητες -που μπορεί να πιάσει το V-Strom 800DE- ωστόσο οπωσδήποτε αποδίδει καλύτερα από αυτό που προϊδεάζει το… μπόι του.
Όταν θα τέλειωνε η εθνική και θα άρχιζαν οι επαρχιακοί δρόμοι, τότε το V-Strom θα έδινε ακόμα καλύτερο εαυτό, με πολύ καλή κατευθυντικότητα, φρένα δίχως παράπονα και κυρίως αναρτήσεις που έκαναν άγνωστες παλιές γνώριμες ατέλειες και λακκούβες του κρητικού οδικού δικτύου. Αναρτήσεις που όταν αργότερα θα πατούσαν χώμα, θα ήταν στο στοιχείο τους. Με τη βροχή πλέον να πέφτει και την όρεξη να έχει ένα ανεβασμένο οδηγικό ρυθμό, θα ερχόταν και η ώρα των ηλεκτρονικών βοηθημάτων. Λίγα πράγματα, μα αρκετά και κυρίως εξαιρετικά ως προς τη λειτουργία τους. Τρεις προρυθμισμένοι χάρτες, επίπεδα πρόσφυσης, ABS και Quickshifter. Όλα επεμβαίνουν όταν πρέπει δίχως να ενοχλούν, ενώ αν άλλαζα κάτι -γκατζετάκιας γαρ- ίσως θα ήταν η προσθήκη συνδεσιμότητας με το smartphone, κάτι που καλώς ή κακώς έχει γίνει σχεδόν απαραίτητο. Ίσως και να το «αντάλλαζα» μάλιστα με το Quickshifter μιας και αν και αυτό δουλεύει υποδειγματικά, δεν το λες και «αναγκαίο» για OnOff μοτοσυκλέτα.
Το στοιχείο του όχι και πολύ… βατού χωματόδρομου, είναι αυτό που θα δώσει τα ακόμα μεγαλύτερα χαμόγελα στον αναβάτη του. Να τες πάλι οι αναρτήσεις που κάνουν το θαύμα τους, αγνοώντας πνιγμένες στη λάσπη τρύπες και φυτευτές πέτρες. Εντωμεταξύ, η διαδρομή στην ομίχλη πια για το καταφύγιο ήταν ένας στενός χωματόδρομος με απανωτές ανηφορικές φουρκέτες πατημένης λάσπης από 4x4, με διαλείμματα βρεγμένου τσιμέντου. Μόνο εκεί θα δεις μια αδυναμία της μοτοσυκλέτας που δεν είναι άλλη από το βάρος. Κάτι που δεν θα γινόταν τόσο έντονο με πιο χωμάτινα ελαστικά που δε θα σε «έκοβαν» τόσο, μιας και τα πρώτης τοποθέτησης είναι μεν διπλής χρήσης, πιο ασφάλτινου δε προσανατολισμού. Ένα ακόμα «πλην» -και ίσως το τελευταίο μιας και τα πιάσαμε- ίσως είναι για κάποιους και η απόδοσης της μικρής σκάλας του Led προβολέα του οποίου η διάχυση θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Ευτυχώς, προβολάκια υπάρχουν.
Μετά από σχεδόν 300 χιλιόμετρα «κακοποίησης με το γάντι», η ώρα του απολογισμού θα έφερνε τις λεπτομέρειες που κρύβουν την ουσία. Όπως η κατανάλωση που παρά το μπόλικο «παιχνίδι» δεν πέρασε τα 5,6 λίτρα/100χλμ. αλλά και η συνολική ποιότητα κατασκευής. Από τους διακόπτες μέχρι την υφή του χρώματος και των υλικών, αυτό το «Made in Japan» ζει ακόμα. Ζει, βασιλεύει και το «φωνάζει» και με το σχετικό ανάγλυφο αυτοκόλλητο στο ρεζερβουάρ καυσίμου των 20 λίτρων.
Στο φινάλε, πρόκειται για μια μοτοσυκλέτα στην οποία «κουμπώνεις» πάνω και μπορείς να συνυπάρξεις κάθε μέρα και σε κάθε σχεδόν τερέν – δίχως ίχνος υπερβολής. Το νέο V-Strom 800DE ήρθε για ένα βασικό λόγο, να βελτιώσει το είδος. Κάτι που καταφέρνει πανηγυρικά.
Τέλος, ευχαριστούμε τη Suzuki Τριανταφυλλίδης στο Ηράκλειο για την παραχώρηση της μοτοσυκλέτας που κατέστησε δυνατά τα παραπάνω.
ΥΓ. Λίγα λόγια για το Καταφύγιο Στροβίλι
Το καταφύγιο του Λιμνάκαρου βρίσκεται στον ορεινό όγκο της Δίκτης στη θέση Στροβίλι, νοτιοδυτικά του ομώνυμου οροπεδίου, σε υψόμετρο 1350 μέτρων. Εκεί, υπάρχει η δυνατότητα φιλοξενίας 20 ατόμων σε κρεβάτια-κουκέτες. Διαθέτει ηλεκτρικό ρεύμα από γεννήτρια, νερό για καθαριότητα, εξοπλισμένη κουζίνα, τουαλέτα με την πολύ βασική πρόσβαση για ΑΜΕΑ καθώς και ξυλόσομπα για θέρμανση. Την διαχείριση/διάθεση του καταφυγίου έχει ο Ε.Ο.Σ. Λασιθίου.
