Μορείτε να βρείτε το πρώτο μέρος του αφιερώματος, ΕΔΩ
Η μοτοσυκλέτα, δεν έχει επίσης εσωτερικούς χώρους, σαλόνι δηλαδή. Τέλος, λόγο συγκεκριμένης εργονομίας και λειτουργικότητας, υπάρχουν περιορισμοί, ορισμένα πράγματα δεν μπορείς ούτε να τα πειράξεις, ούτε να τα μετακινήσεις. Ναι, οι δύο τροχοί είναι μια “δύσκολη περίπτωση” για τους σχεδιαστές, πόσο μάλλον όταν η εντολή που τους έχει δοθεί από τους εργοδότες – κατασκευαστές, είναι να πρωτοτυπήσουν και να διαφοροποιηθούν. Παρ΄ όλα αυτά τα εμπόδια όμως, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου διάφορα μοντέλα, όντως ξεχώρισαν από την πεπατημένη και προκάλεσαν με την σχεδίαση τους και 20 από αυτά, παρουσιάζουμε στο αφιέρωμα που ακολουθεί.
Honda Valkyrie Rune
Ένα “περιορισμένης παραγωγής” custom μοντέλο, που παρουσιάστηκε το 2004 και κατασκευάστηκε σε περίπου 4.000 μονάδες με στόχο την αγορά των ΗΠΑ φυσικά. Βασιζόταν πάνω στο custom Valkyrie και έφερε τον εξακύλινδρο boxer των 1.832 κ.εκ. του Goldwing. To πιο εντυπωσιακό στοιχείο βέβαια, ήταν η σχεδίαση της μοτοσυκλέτας που έμοιαζε λες και βγήκε από το γκράζ ημίτρελου βελτιωτή – customizer. Ένας συνδυασμός Art Deco αισθητικής με στοιχεία από την 50s εποχή της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, “ρευστές” γραμμές και πολύ νίκελ. Η μετάδοση γινόταν με άξονα, ενώ μπροστά είχε τοποθετηθεί ένα εναλλακτικό με οδηγούντες βραχίονες. Μέχρι σήμερα, το Rune εξακολουθεί να είναι η πιο τολμηρή σχεδιαστικά μοτοσυκλέτα (έστω και περιορισμένης παραγωγής) που έχει παρουσιάσει η Honda.
Husqvarna Nuda 900 (R)
Το 2012 και ενώ η Husqvarna βρισκόταν υπό το ιδιοκτησιακό καθεστώς της BMW Motorrad, παρουσιάζεται το Nuda 900, μια μοτοσυκλέτα που συνδύαζε στοιχεία από Mega Moto και Streetfighter, φέροντας κινητήρα και πλαίσιο από την σειρά F800 των Βαυαρών. Η σχεδίαση του μοντέλου είναι σαφέστατα επιθετική, γωνιώδης και “αιχμηρή”, θυμίζοντας KISKA, ωστόσο το Nuda σχεδιάστηκε από Ιταλικά χέρια στο –τότε- κέντρο design της Husqvarna στο Μιλάνο. Η ομάδα των νεαρών σχεδιαστών που είχαν αναλάβει το project, ανέφεραν ότι βασική έμπνευση τους αποτέλεσε η ευρύτερη περιοχή γύρω από τα γραφεία τους και δεδομένου του ότι αυτό δεν βγάζει και πολύ νόημα, μάλλον εννοούσαν τους ιταλικούς δρόμους κολασμένης χάραξης και πρόσφυσης όπου θα βγαίνανε για βόλτες και θα λυσσάγανε..
Husqvarna Viptilen 401 / 701
Σε αντίθεση με το Nuda, εδώ έχουμε KISKA design, σε μια υλοποίηση που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια μινιμαλιστική εκδοχή των café racer του μέλλοντος. Η προσέγγιση είναι λοιπόν ξεκάθαρα αφαιρετική αφού πρόθεση της εταιρείας και του σχεδιαστή ήταν να δημιουργήσουν ένα μοντέλο που να προσφέρει αγνή, γνήσια και ανόθευτη μοτοσυκλετιστική εμπειρία. Δεν ταιριάζουν τα λούσα και τα πλουμιστά κάλλη σε όλο αυτό λοιπόν. Το Vitpilen προκάλεσε αίσθηση όταν παρουσιάστηκε σαν πρωτότυπο τον Νοέμβριο του 2014 στην ΕΙCMA αλλά καθυστέρησε αρκετά μέχρι να μπει σε διαδικασία παραγωγής και η αλήθεια είναι ότι το είχαμε “συνηθίσει οπτικά” μέχρι τότε. Αξίζουν πάντως μπράβο στην Husqvarna (KTM…) για το ότι η έκδοση παραγωγής είναι πάρα πολύ κοντά στο πρωτότυπο. Δεν συνηθίζεται αυτό…
Italjet Dragster
Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, η Italjet παρουσίασε ένα scooter παραγωγής, το οποίο σόκαρε τον κόσμο των δύο τροχών. Με εμφάνιση που σε έκανε να πιστεύεις ότι δημιουργήθηκε στο ανήλιαγο υπόγειο ενός παράφρονα βελτιωτή, το Italjet Dragster έφερε “εξωσκελετό” χωροδικτύωμα, μονόμπρατσο ψαλίδι αλλά και μονόμπρατσο μπροστινό σύστημα που διαχώριζε την διεύθυνση από την ανάρτηση, καθώς και διάχυτες racing πινελιές από τον κόσμο των μοτοσυκλετών. Το 2018, το Dragster επέστρεψε, ακόμα πιο προκλητικό! Παραμένει το εντυπωσιακό μονόμπρατσο μπροστά αλλά πίσω έχουμε την μετάδόση στην μια πλευρά και ένα στιβαρό μπράτσο από την άλλη. Το πλαίσιο είναι υβριδικό και αποτελείται από ένα ατσάλινο χωροδικτύωμα, που ενώνεται με κάποια πανέμορφα, industrial αισθητικής τμήματα αλουμινίου. Η ουρά, είναι πολύ κοντή και στηρίζεται επίσης σε ένα mini υποπλαίσιο – χωροδικτύωμα. Φρενίτιδα για τους γρήγορους πιτσιρικάδες και όχι μόνο…
ΚΤΜ RC8
Η πρώτη superbike των Αυστριακών, φυσικά δεν θα μπορούσε να μοιάζει με οτιδήποτε άλλο και έτσι, το 2008 όπου και παρουσιάστηκε, προκάλεσε μεγάλη εντύπωση με τις “αιχμηρές σαν λεπίδα” γραμμές της και τα απόλυτα και ευκρινή ευθύγραμμα “κοψίματα” που δημιουργούσαν διακριτές περιοχές μεγάλης επιφάνειας στο fairing της. “Υπεύθυνος” για όλα αυτά, ποιος άλλος; Ο επί χρόνια συνεργάτης της KTM σε θέματα design, Gerald Kiska, που έχει μια πολύ συγκεκριμένη και άμεσα αναγνωρίσιμη “ταυτότητα” στα σχέδια του. To RC8 αν και πλέον δεν παράγεται, εξακολουθεί να παραμένει “φρέσκο” σχεδιαστικά και επίκαιρό, ακόμα και στις μέρες μας.
ΚΤΜ 620 Duke
Ο πρώτος ευγενής και αυτός που άλλαξε την ιστορία της KTM για πάντα, παρουσιάστηκε το 1994, αποκρυσταλλώνοντας με τον καλύτερο τρόπο την ιδέα του καθημερινού / πολιτικού SM μοντέλου, που ακόμα τότε ήταν συγκεχυμένη. Όντας ένα από τα ιδρυτικά μέλη μιας ολόκληρης κατηγορίας, φυσικά δεν θα μπορούσε να έχει συμβατική εμφάνιση. Παρά το ότι το μέσο και πίσω μέρος της μοτοσυκλέτας ανήκαν σχεδιαστικά στα big-thumper off-road μοντέλα της εταιρείας, ήταν η χαρακτηριστική μάσκα με τους δυο προβολείς και η αντίθεση του πορτοκαλί με το μαύρο, που προκαλούσαν εντύπωση, δημιουργώντας μια ξεχωριστή παρουσία στους δρόμους, που ακόμα και σήμερα, τραβάει τα βλέμματα!
MV Agusta F4 750
Πολλοί ήταν αυτοί που πίστευαν ότι με την Ducati 916, η σχεδίαση μοτοσυκλετών είχε φτάσει σε ένα αξεπέραστο ζενίθ και ότι ο Massimo Tamburini είχε δημιουργήσει το έργο της ζωής του και δεν θα μπορούσε να επαναλάβει κάτι ανάλογο. Λάθος! Το 1999 παρουσιάζεται η MV Agusta F4 750, η μοτοσυκλέτα που σηματοδοτεί την αναγέννηση της ιστορικής εταιρείας. Για άλλη μια φορά, ο κόσμος της μοτοσυκλέτας μένει με το στόμα ανοικτό. Το… debate για το ποια είναι η ομορφότερη μοτοσυκλέτα όλων των εποχών, η 916 ή η F4 έχει μόλις ξεκινήσει και συνεχίζεται και στις μέρες μας, χωρίς φυσικά να υπάρχει απάντηση σε αυτό. Να συμφωνήσουμε απλά στο ότι είμαστε ευγνώμονες για τα δύο δίτροχα “στολίδια” που μας χάρισε η ιταλική σχολή;
Suzuki GSX1100S Katana
To 1981 ο “πόλεμος” μεταξύ των Ιαπώνων έχει κορυφωθεί με τους τέσσερις μεγάλους να τα δίνουν όλα στην μάχη των ιπποδυνάμεων. Η Suzuki, στην προσπάθεια της να βρει ένα τακτικό πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων της, επιστρατεύει την σχεδίαση και προσλαμβάνει το γερμανικό studio Target Design του Hans Muth, ο οποίος είχε διατελέσει επικεφαλής σχεδίασης της BMW Motorrad στο παρελθόν. “Δημιούργησε κάτι εντυπωσιακό και διαφορετικό” είναι η εντολή και ο Muth έχει το ελεύθερο για να το πράξει, χωρίς περιορισμούς. Το αποτέλεσμα είναι το GSX100S Katana, ένα μοντέλο με “εξωγήινη” για τα δεδομένα της εποχής σχεδίαση, της οποίας κυριότερο χαρακτηριστικό ήταν το σύνολο mini fairing και παραλληλόγραμμου προβολέα. Στις μέρες μας, η Suzuki έχει επαναφέρει το όνομα στην παραγωγή σε μια πιο συμβατική σχεδιαστικά αλλά καθ όλα σύγχρονη υλοποίηση.
Suzuki B-King
Η τοποθέτηση του τετρακύλινδρου κινητήρα των 1.340 κ.εκ. από το Hayabusa σε μια naked μοτοσυκλέτα είναι ένα εγχείρημα που ακόμα και στις μέρες μας, φαντάζει υπερβολικό. Η Suzuki το έκανε πράξη το 2007 και θέλοντας να υπερτονίσει την υπερβολή αυτή, προσέδωσε στην μοτοσυκλέτα και μια εξίσου υπερβολική εμφάνιση. Περί του B-King ο λόγος λοιπόν, ενός naked με –μειωμένη- απόδοση στους 181 ίππους σε σχέση με το Hayabusa. Αν και σε καμία περίπτωση η συνολική σχεδίαση της μοτοσυκλέτας δεν θεωρείτε συμβατική, το σημείο που τραβά τα βλέμματα, είναι η ουρά με τις υπερμεγέθεις απολήξεις των τελικών, που θυμίζουν… διπλωμένα φτερά από κολεόπτερο. Μπορούμε να συζητάμε για ώρα αν το B-King ήταν όμορφο ή όχι, αλλά δεν έχει νόημα καθότι ο σκοπός της Suzuki δεν ήταν το κάλλος αλλά ο εντυπωσιασμός και αυτό ήταν κάτι το οποίο σίγουρα το πέτυχε! Το τι πρόσημο θα δώσει ο καθένας, εντυπωσιακά όμορφο ή εντυπωσιακά άσχημο, δεν έχει καμία απολύτως σημασία.
Yamaha NIKEN
Πρόκειται για μια ειδική περίπτωση και αυτό γιατί εκ των πραγμάτων, το ΝΙΚΕΝ ήταν “καταδικασμένο” να είναι διαφορετικό. Η πρώτη τρίτροχη μοτοσυκλέτα παραγωγής με δυνατότητα κλίσεων δεν θα μπορούσε –ακόμα και αν αυτή ήταν η πρόθεση της Υamaha- να έχει μια συμβατική εμφάνιση. Βρισκόμαστε πλέον σε “ανεξερεύνητα νερά”, δεν υπάρχει προηγούμενο σε αυτό το πεδίο, “κάπως” θα πρέπει να ενσωματωθεί σχεδιαστικά ο μεγάλος όγκος και οι δύο μπροστινοί τροχοί σε μια υλοποίηση που θα θυμίζει μοτοσυκλέτα. Το NIKEN το καταφέρνει και είναι πολύ – πολύ εντυπωσιακό, με τις γραμμές του να είναι αρκούντως φουτουριστικές και να αποτελούν φορείς του μηνύματος της διαφορετικότητας του. Όχι με έναν εντελώς “έξω από αυτό τον κόσμο” τρόπο βέβαια και αυτό είναι επιτυχία για την Yamaha. Η ισορροπία.
.
