Οδηγώντας στους δρόμους της Ελβετίας, η πρωινή διάθεση του καιρού ήταν υγρή, αλλά με το πέρασμα της ώρας τα μολυβένιaα σύννεφα που έστεκαν απειλητικά πάνω από το κεφάλι μου υποχώρησαν και έδωσαν την θέση τους σ’ έναν γαλάζιο ουρανό. Παράλληλα, οι ανηφοριές των Άλπεων αποδείχθηκαν «παιχνιδάκι» για την BMW R 18 Classic, χάρη στα 1800 κυβικά και τη θηριώδη ροπή του «Big Boxer» κινητήρα της. Αρκετά ξεκούραστη και απολαυστική ήταν λοιπόν η οδήγηση της BMW Cruiser στη γεωγραφική καρδιά της Ευρώπης, εκεί όπου με υποδέχτηκε το
μικροσκοπικό πριγκιπάτο του Λιχτενστάιν, το τέταρτο μικρότερο ευρωπαϊκό κράτος και το έκτο μικρότερο στον κόσμο.
Στο πριγκιπάτο του Λιχτενστάιν
Με συνολική έκταση 160 τετρ. χλμ., το Λιχτενστάιν βρίσκεται «στριμωγμένο» ανάμεσα στην Ελβετία και στην Αυστρία και τα 2/3 του καλύπτονται από τα πανύψηλα αλπικά βουνά. Οι 35.000 κάτοικοι της χώρας, με μέσο προσδόκιμο ζωής τα 80 έτη, μιλούν γερμανικά, χρησιμοποιούν το ελβετικό νόμισμα στις συναλλαγές τους και απολαμβάνουν από τα υψηλότερα βιοτικά επίπεδα της ευρωπαϊκής ηπείρου. Κι όσον αφορα τους πολιτικούς και οικονομικούς και δεσμούς του Λιχτενστάιν με τη γειτονική Ελβετία, είναι τόσο στενοί που άνετα το μικρό Λιχτενστάιν θα μπορούσε
να θεωρηθεί ως το δωδέκατο καντόνι της Ελβετίας. Η πρωτεύουσα Vaduz των 5.000 κατοίκων θύμιζε μικρή ελβετική κωμόπολη και σε καμία περίπτωση δεν με έπεισε πως επρόκειτο για πρωτεύουσα κράτους. Πώς να με πείσει άλλωστε, αφού η Vaduz δεν διαθέτει ούτε αεροδρόμιο, ούτε σιδηροδρομικό σταθμό! Η γνωριμία μου με την Vaduz, την οποία «στεφάνωνε» το μεσαιωνικό κάστρο της, επικεντρώθηκε στο κεντρικό πεζόδρομο Stadtle, στο Ταχυδρομικό Μουσείο Γραμματοσήμων, στους Αμπελώνες & Δοκιμαστήρια κρασιών «Hofkellerei des Fürsten von Liechtenstein», στο επιβλητικό Κυβερνητικό κτήριο (1905) και στο νέο–γοτθικού ρυθμού Καθεδρικό ναό (1873). Παρεμπιμπόντως, τα δυο τελευταία οικοδομήματα –μαζί με το κάστρο– ήταν από τις ελάχιστες μνημειακές μαρτυρίες που σχετίζονταν με το ιστορικό παρελθόν της πρωτεύουσας του πριγκιπάτου.
Γαλήνια γερμανική επαρχία
Επόμενος σταθμός του “RIDE THE CLASSIC WAY” η Γερμανία, η «Motherland» της BMW R 18 Classic. Αφού αποχαιρέτησα το μικροσκοπικό πριγκιπάτο του Λιχτενστάιν, η BMW R 18 Classic συνέχισε την πορεία του “RIDE THE CLASSIC WAY” μ’ επόμενο προορισμό την πόλη Fussen της Βαυαρίας. Επέλεξα πάντως να ταξιδέψω μέσω εθνικών οδών (και όχι στον αυτοκινητόδρομο),
μιας και ήθελα να πάρω μια χορταστική γεύση από τον γαλήνιο κόσμο της γερμανικής επαρχίας. Και πράγματι, η διαδρομή ως την Fussen με «κέρασε» πλήθος αγχολυτικών παραστάσεων με νοικοκυρεμένους οικισμούς, καταπράσινους λόφους, κεραμόσκεπα αγροτόσπιτα, κατάφυτες πεδιάδες και απαθέστατες αγελάδες. Eυλαβική ήταν φυσικά η τήρηση των ορίων ταχύτητας (παντού υπήρχαν ραντάρ), ενώ η στριφτερή ασφάλτινη λωρίδα αποδείχτηκε ιδανικό πεδίο οδήγησης για την BMW R 18 Classic, που ρολάριζε με απολαυστικούς ρυθμούς και δεν με δυσκόλεψε διόλου με το βάρος και τις διαστάσεις της.
Σταδιακά, κι όσο πλησίαζα στην πόλη Fussen, ο ανοιχτός ορίζοντας μπροστά μου άρχισε να «κλείνει» από την ορεινή κορμοστασιά των Βαυαρικών Άλπεων. Με μεσαιωνική προσωπικότητα και αρχιτεκτονήματα εποχής, η ατμοσφαιρική Fussen (κτισμένη σε υψόμετρο 805 μ. μέσα στα όρια μιας ειδυλλιακής κοιλάδας) είναι ένα πολυσύχναστο τουριστικό θέρετρο που διαθέτει σύγχρονες εγκαταστάσεις για χειμερινά σπορ, ενώ αποτελεί παράλληλα μια καλή βάση για όσους θέλουν να επισκεφτούν τα κοντινά βασιλικά κάστρα της Βαυαρίας, το Schloss Neuschwanstein και το Schloss Hohenschwangau – αυτός ήταν άλλωστε ο λόγος που στρατοπέδευσα στη Fussen.
Στα παραμυθένια κάστρα της Βαυαρίας
Το επόμενο πρωινό, διαβαίνοντας τις τεράστιες, βαριές πόρτες των δυο μνημειακών αξιοθέατων της Βαυαρίας, η φρουριακή αρχιτεκτονική, η πολυτέλεια και η μεγαλοπρέπεια των εσωτερικών τους χώρων μού παρέδωσαν ένα ενδιαφέρον μάθημα Ιστορίας. Το κάστρο Hohenschwangau, κυκλωμένο από τις κωνικές κορυφές των γύρω βουνών, ορθωνόταν εντυπωσιακό στο ψηλότερο σημείο ενός δασωμένου βράχου, σε υψόμετρο 895 μ. Αυστηρά νεογοτθικού ρυθμού, το Hohenschwangau κτίστηκε από το βασιλιά Μαξιμιλιανό Β’ το 1832 και απείχε μόλις 2 χλμ. από το άλλο κάστρο του παραμυθιού, το διάσημο, πολυφωτογραφημένο Neuschwanstein. Κτισμένο το 1886 από το βασιλιά Λουδοβίκο Β’, το αγέρωχο Neuschwanstein δέσποζε στο μέσο ενός υποβλητικού τοπίου σε υψόμετρο 965 μ. και με καθήλωσε με την αρχιτεκτονική επιβλητικότητά του. Η ξενάγηση στο εσωτερικό του βαυαρικού κάστρου ήταν μια μοναδική εμπειρία, ενώ η θέα των Άλπεων που απόλαυσα από τις επάλξεις έκοβε κυριολεκτικά την ανάσα. Και μια σημαντική λεπτομέρεια, που πολλοί δεν γνωρίζουν: το κάστρο Neuschwanstein αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για τους
δημιουργούς του “Walt Disneys Fantasyland Castle”.
