Η γκάμα Brutale στα 800 κυβικά αριθμεί τρία μοντέλα. Το «βασικό» Brutale 800, το «αγωνιστικό» Brutale 800 RR της δοκιμής μας, και το Brutale 800 RR SCS, όπου SCS ο γνωστός συμπλέκτης της Recluse που δεν αφήνει τη μοτοσυκλέτα να σβήσει σε στάση με ταχύτητα στο κιβώτιο.

Τελευταία φορά που ανανεώθηκε το Brutale 800 RR ήταν το 2017, όπου η MV Agusta έφερε τη μοτοσυκλέτα στην Euro 4 εποχή, με πιο αθόρυβο κινητήρα (50% από το προηγούμενο μοντέλο), πολύ χαμηλότερες εκπομπές ρύπων, ανασχεδιασμένο κιβώτιο και λεβιέ ταχυτήτων, νέα χαρτογράφηση κινητήρα, απόδοση 140 hp, βελτιωμένο Traction Control, και αλουμινένια καλάμια στο πιρούνι.

Στη βελτιωμένη έκδοση του 2017 (που συνεχίζει να παραμένει ίδια μέχρι και τη μοτοσυκλέτα δοκιμής μας), ο κινητήρας διαθέτει πλειάδα αλλαγών, όπως νέους εκκεντροφόρους, νέους οδηγούς βαλβίδων, νέο τεντωτήρα καδένας, νέο αντικραδασμικό, νέα μίζα, νέο γρανάζι πρωτεύουσας μετάδοσης, κ.α.

Βελτιωμένα είναι και τα ηλεκτρονικά του RR, με νέα μονάδα γκαζιού, shifter EAS 2.0 Quick Shift που λειτουργεί τόσο στα ανεβάσματα όσο και στα κατεβάσματα, ενώ ο συμπλέκτης είναι υδραυλικός, και περιορισμένης ολίσθησης.

Έργο τέχνης σε 2 τροχούς

Από εμφάνιση η Brutale 800 RR σκίζει, και δεν είναι υπερβολή να την χαρακτηρίσεις έργο τέχνης σε δύο τροχούς –μην ξεχνάμε πως το μότο της MV Agusta είναι το «Motorcycle Art» ήτοι «τέχνη μοτοσυκλέτας». Πλαίσιο χωροδικτύωμα σε κόκκινο χρώμα (στη χρωματική έκδοση της δοκιμής μας) για να ξεχωρίζει, κοντή και ανασηκωμένη ουρά δίχως αριθμό κυκλοφορίας (ο τελευταίος εδράζεται στο ψαλίδι) να χαλάει το σχήμα και τη μοναδικότητα της, μονόμπρατσο ψαλίδι που με τη βοήθεια των τριών κοντών τελικών της εξάτμισης δίνει ανεμπόδιστη θέα στο μαγικό σχέδιο της ζάντας από τη μια πλευρά, LED φωτιστικά σώματα με ιδιαίτερα σχήματα και DRL «ζωγραφιές», λιτή ψηφιακή οθόνη οργάνων, κορυφαία περιφερειακά, και απαράμιλλη ποιότητα κατασκευής!

Συνεχίζουμε την απαρίθμηση των σημείων της 800 RR με τις πλήρως ρυθμιζόμενες αναρτήσεις με μείξη Marzocchi (με το κατάμαυρο αλουμινένιο πιρούνι) και Sachs (το πίσω αμορτισέρ), το ρυθμιζόμενο σταμπιλιζατέρ 8 θέσεων στον στάνταρ εξοπλισμό, τις ακτινικές δαγκάνες της Brembo στα φρένα μπροστά (που περιέργως έχουν τρόμπες και δοχεία υγρών της Nissin, ενώ δοχείο Nissin έχει και ο υγρός συμπλέκτης), τον ιδιαίτερο τρικύλινδρο κινητήρα υψηλών επιδόσεων (επίσημης απόδοσης 140 hp), τα τρία φάλτσα κομμένα τελικά εξατμίσεων τοποθετημένα στο πλάι, τα ανάγλυφα λογότυπα και σήματα, τις κλειστές (σωστά) χειρολαβές συνεπιβάτη, αλλά και το σύγχρονο ηλεκτρονικό οπλοστάσιο MVICS της μοτοσυκλέτας.

Οπλοστάσιο που πέρα από το επιβαλλόμενο από τις Euro 4 προδιαγραφές δικάναλο ABS της Bosch με σύστημα αποτροπής ανύψωσης του πίσω τροχού στο δυνατό φρενάρισμα περιλαμβάνει Traction Control 8 επιπέδων, 4 χάρτες κινητήρα (3 έτοιμους και έναν για να τον φέρετε στα μέτρα σας), διαφορετικά επίπεδα απόκρισης στο γκάζι, ρυθμιζόμενο φρένο κινητήρα, απόκριση κινητήρα, και στροφές κόφτη! Αν θα θέλαμε κάτι παραπάνω, αυτό θα ήταν μια μονάδα IMU (Inertia Measurement Unit), όπως στο νεότερο και πιο ακριβό Brutale 1000 Serie Oro, για ακόμα καλύτερη λειτουργία σε Traction Control, ABS, κλπ. σε όλες τις κλίσεις και συνθήκες. Σημειώστε πως η Brutale 800 RR διαθέτει και Immobiliser, αλλά και shifter / blipper MV EAS 2.0, το οποίο έχει και δυνατότητα απενεργοποίησης. Επιπλέον, ο αναβάτης μπορεί αν θέλει να απενεργοποιήσει τα DRL φώτα.

Ζητά ανανέωση στα σημεία

Η οθόνη οργάνων τώρα είναι από τα λίγα στοιχεία που ξενίζουν σε σχέση με την υπόλοιπη κορυφαία κατασκευή, καθώς έχουν μείνει ίδια από το 2016, ενώ ούτε τότε ξεχώριζαν για τη σχεδίαση τους. Μιλάμε για μια εξαιρετικά λεπτή LCD οθόνη, με λεπτά και μικρά γράμματα και ψηφία, τα οποία είναι εξαιρετικά δυσδιάκριτα. Ακόμα και οι λυχνίες είναι μικρές και όταν ανάβει κάποια πρέπει να σκύψεις για να δεις αν είναι το ABS που έχει βγει εκτός λειτουργίας, η ρεζέρβα, ή κάτι άλλο. Παράλληλα δεν έχουν ένδειξη βενζίνης, παρά μόνο λυχνία ρεζέρβας, ούτε και ένδειξη κατανάλωσης. Τουλάχιστον όταν μπει η ρεζέρβα, ξεκινά ένας χιλιομετρητής που σου δείχνει πόσα χιλιόμετρα έχεις διανύσει με τη ρεζέρβα. Στις ενδείξεις περιλαμβάνονται ταχύμετρο, στροφόμετρο, ταχύτητα κιβωτίου, θερμοκρασία κινητήρα, ολικός και μερικοί χιλιομετρητές, lap-timer για την πίστα, και ρολόι -με τις πιο μικρές ενδείξεις του κόσμου. Έχει έρθει νομίζουμε η ώρα για αλλαγή με μια μεγάλη TFT σύγχρονη οθόνη, όπως στο μεγάλο Brutale.

Αντίθετα με άλλους κατασκευαστές, στο Brutale 800 RR ο αναβάτης μπορεί να παίξει και να αλλάξει τις ρυθμίσεις σχεδόν για όλα, την ώρα που οδηγεί. Κάπως έτσι αντιμετώπισα για πρώτη φορά στη ζωή μου ένα ιδιαίτερο πρόβλημα. Την ώρα που οδηγούσα στην Αττική Οδό, προσπάθησα να αλλάξω επίπεδο στο Traction Control, όμως καθώς το menu δεν είναι ιδιαίτερα διαισθητικό και θέλει συνήθεια, βρέθηκα να βάζω εν λειτουργία τον… κόφτη για τις διελεύσεις από τα pits -pit limiter! Ως αποτέλεσμα, η μοτοσυκλέτα έκοψε γκάζι ξαφνικά (αφού ο κόφτης ήταν ρυθμισμένος στα 60 χλμ/ώρα), με τα αυτοκίνητα από πίσω να με αποφεύγουν την τελευταία στιγμή. Μετά από λίγη ώρα αγωνίας, κατάφερα να ακυρώσω τον κόφτη, και να μπορέσω ξανά να επιστρέψω σε ασφαλείς για αυτοκινητόδρομο ταχύτητες. Προσοχή λοιπόν στο τι κάνετε εν κινήσει, και κάνετε τις ρυθμίσεις σας σταματημένοι.

Πώς αλλάζουν τώρα οι ρυθμίσεις; Με δυο κουμπιά στο αριστερό γκριπ, των οποίων οι ενδείξεις (βελάκι πάνω, βελάκι κάτω και Ok) ΔΕΝ έχουν ευθυγραμμιστεί με τις ηλεκτρικές επαφές τους, και έτσι πρέπει να πιέζεις… σε διαφορετικά σημεία, για να έχεις αποτέλεσμα. Αυτό δεν θα έπρεπε να συμβαίνει σε μοτοσυκλέτα με αυτή την τιμή.

Μιας και πιάσαμε τους διακόπτες, το Brutale 800 RR έχει και σινιάλο, έχει και αλάρμ. Σημειώστε πως η κόρνα και τα φλας είναι «ανάποδα» τοποθετημένα από ότι συνήθως (πάνω η κόρνα, κάτω τα φλας), κάτι που θα βολέψει τους… κατόχους Honda.

Οι χάρτες του κινητήρα αλλάζουν από ένα κουμπί με τίτλο Engine Map, στο δεξί γκριπ, με τους χάρτες να είναι οι custom, normal, και rain. Προσωπικά το είχα μόνιμα στο custom, το οποίο ρυθμίζεις στα μέτρα σου, όπως προαναφέραμε -προτίμησα το normal στην απόκριση του κινητήρα, καθώς το fast είναι πολύ νευρικό, ενώ έβγαλα εκτός λειτουργίας ABS και Traction Control. Παράπονο για την έλλειψη λειτουργίας Supermoto Mode, ώστε να έχει ο αναβάτης ABS μπροστά, αλλά να μπορεί να γλιστρήσει τον πίσω τροχό –τα επίπεδα λειτουργίας εδώ είναι 2, on και off.

Μία ακόμα ένσταση αφορά στο σταμπιλιζατέρ, το οποίο ρυθμίζεται μεν σε 8 θέσεις, όμως αυτές δεν έχουν την παραμικρή διαφορά, και το τιμόνι συνεχίζει να στρίβει στον ίδιο (γρήγορο) ρυθμό. Κρίμα, ειδικά στην RR που λόγω αγωνιστικής, κοφτερής γεωμετρίας χρειάζεται όσο λίγες μοτοσυκλέτες τη συνδρομή του σταμπιλιζατέρ.

Το κλειδί της Brutale 800 RR είναι όμορφο, με κόκκινη λαβή, αν και στην τιμή της θα μπορούσε να έχει keyless σύστημα.

Η μίζα έχει μια ιδιαιτερότητα που δεν έχουμε συναντήσει ξανά, καθώς γυρίζει για περισσότερη ώρα από το σύνηθες μέχρι να βάλει μπροστά τον κινητήρα. Στην αρχή πίστεψα πως ίσως είχε πρόβλημα, όμως όχι, απλώς πρέπει να περιμένετε κάνα-δυο δευτερόλεπτα παραπάνω, και το Brutale θα πάρει μπροστά απροβλημάτιστα.

Η θέση οδήγησης που τοποθετεί η 800 RR τον αναβάτη θέλει λίγη συνήθεια, καθώς τα γόνατα βρίσκουν στις γωνίες στο κάτω μέρος του ρεζερβουάρ, ενώ αν κουνηθείς προς τα πίσω, βρίσκεις στο «στοπ» της σέλας συνεπιβάτη. Μάλιστα όσον αφορά στο «κούμπωμα» στο ρεζερβουάρ, δοκιμάσαμε να βάλουμε στη σέλα αναβάτες από 1.70-1.85, αλλά το αποτέλεσμα με τα γόνατα ήταν το ίδιο. Μετά από λίγο συνηθίζεις, όμως θέλει λίγη προσοχή όταν χρειάζεται να σφίξεις τα πόδια στο ρεζερβουάρ.

Αυτό που δεν ενοχλεί είναι το βεντιλατέρ, καθώς όταν λειτουργεί, δεν κατευθύνει τον θερμό αέρα στον αναβάτη, ο οποίος παραμένει άνετος και δροσερός. Πολύ καλό απεδείχθη το τιμόνι που κόβει αρκετά, παρά τον sport προσανατολισμό της μοτοσυκλέτας, και βολεύει στις επιτόπιες στροφές στην πόλη.

Αμφότερες οι μανέτες ρυθμίζονται ως προς την απόσταση τους από τα γκριπ, ενώ στην πόλη αν κάτι κουράζει τον αναβάτη, αυτός είναι ο συμπλέκτης που είναι σχετικά ασαφής και βαρύς στο τράβηγμα.

Σημειώστε πως οι βαλβίδες πλήρωσης στις ζάντες βγαίνουν στο πλάι, προσφέροντας έτσι ευκολία όταν βάζετε αέρα, δίχως «στραμπούληγμα» χεριών και πιεστικού.

Το γρανάζωμα της 800 RR είναι σχετικά μακρύ στην πρώτη σχέση, κι έτσι η μοτοσυκλέτα θέλει ένα ελαφρύ πατινάρισμα για την εκκίνηση, ειδικά αν είστε σε ανηφόρα.

Μόλις πάρει μπροστά ο τρικύλινδρος κινητήρας, ο ήχος ξαφνιάζει, καθώς δεν θυμίζει σε καμία περίπτωση τα τρικύλινδρα μοτέρ της Triumph με τον ήχο… τουρμπίνας, αλλά διαθέτει πιο ακατέργαστη χροιά που θυμίζει λίγο… φορτηγό ή ακόμα και τα πιο παλιά μεγάλα τρικύλινδρα μοντέλα ΤΝΤ της Benelli.

Μπορεί στο ρελαντί να μην ενθουσιάζει ο ήχος, όμως μόλις αρχίσετε να ανεβάζετε στροφές, η χροιά μεταμορφώνεται και γίνεται πολύ πιο όμορφη, πωρώνοντας τον αναβάτη, που δεν χορταίνει να γκαζώνει για να ακούει ΑΥΤΟΝ τον ήχο.

Με ύψος 1.70 πάταγα, με λίγη προσπάθεια, όλο το πέλμα του ενός ποδιού στην άσφαλτο, ενώ η σωστή κατανομή του βάρους, και τα περίπου 195 γεμάτα κιλά της μοτοσυκλέτας έκαναν τις μανούβρες παιχνιδάκι.

Οι αναρτήσεις του RR είναι ακριβώς αυτές που θα περίμενες από ένα ιταλικό RR, δηλαδή αγωνιστικά σκληρές, ενώ δεν δουλεύουν καλά με αναβάτες μικρού βάρους όπως ο υποφαινόμενος -στα 60 κιλά. Αν είστε στα δικά μου σταθμά, ίσως να χρειαστούν διαφορετικά ελατήρια για να αποδώσουν όπως αποδίδουν με βαρύτερους αναβάτες.

Η αίσθηση που είχα κατά τη δοκιμή στη σέλα της RR ήταν ένα ψηλό κέντρο βάρους με ψηλά τοποθετημένα μαρσπιέ, αλλά ταυτόχρονα δίχως αργή αίσθηση στις αλλαγές κατεύθυνσης -το αντίθετο μάλιστα!

Στο παραπάνω χαρακτηριστικό της σημαντικής ευελιξίας της RR συμβάλλει και ο ανάποδα κινούμενος στρόφαλος (ανάποδα σε σχέση με τη φορά περιστροφής των τροχών, για να ακυρώσει εν μέρει το γυροσκοπικό φαινόμενο που προκαλεί η περιστροφή τους), ένα χαρακτηριστικό που κυριαρχεί στις αγωνιστικές μοτοσυκλέτες του MotoGP, και κάνει τις μοτοσυκλέτες της MV Agusta να ξεχωρίζουν, δίπλα σε άλλα υπέρ-όπλα όπως το Ducati Panigale V4.

Σημειώστε πως ένα μειονέκτημα της παραπάνω λύσης είναι το έξτρα γρανάζι που χρειάζεται για να γυρίζουν οι τροχοί στη σωστή φορά, κάτι που προσθέτει βάρος και κόβει λίγα άλογα.

Ένα ακόμη χαρακτηριστικό που προβάλλει έντονο στην οδική συμπεριφορά του 800 RR είναι αυτό της νευρικότητας, θυμίζοντας μου αρκετά το Ducati Hypermotard που είχα οδηγήσει πρόσφατα.

Το κιβώτιο είναι σκληρό πλην θετικό στις αλλαγές, ενώ η πρώτη κουμπώνει ηχηρά πάντα. Σκληρό είναι και το shifter, ενώ ο συγχρονισμός που κάνει με τις στροφές στα κατεβάσματα κάποιες φορές «αστοχεί» σε στροφές, με αποτέλεσμα η μοτοσυκλέτα να επιταχύνει στιγμιαία.

Τα φρένα είναι δυνατά, αν και θα θέλαμε καλύτερη αίσθηση από το μπροστινό, που στις κακές ελληνικές συνθήκες χωρίς το ABS μπορεί να μπλοκάρει σχετικά εύκολα λόγω δύναμης. Με το ABS διορθώνεται η κατάσταση, ενώ σε καλή άσφαλτο τα φρένα συμπεριφέρονται υποδειγματικά.

Brutale όνομα και πράγμα

Στην οδήγηση τώρα, το 800 RR αποδεικνύεται μια από τις πιο επιθετικές, δύσκολες και μη φιλικές μοτοσυκλέτες που έχω προσωπικά οδηγήσει. Απαιτεί σεβασμό, ενώ έχει και απότομη καμπύλη εκμάθησης, θέλει δηλαδή χρόνο να τη συνηθίσεις -η εβδομάδα που συνήθως οδηγούμε τις μοτοσυκλέτες δοκιμής ξαφνικά έμοιαζε ιδιαίτερα μικρή. Παράλληλα ζητά μεγάλη εμπειρία αναβάτη, και κατάλληλο τερέν για να ξεδιπλώσει τις δυνατότητες της. Κι εκεί που νομίζεις πως έχεις αρχίσει να τη μαθαίνεις, η RR συνεχίζει να σε σερβίρει με εκπλήξεις και να σε τρομάζει, γελώντας με τις προσπάθειες σου να την αποκωδικοποιήσεις. Αμ δεν είναι εύκολο! Πρόκληση από τις λίγες, και για εξαιρετικά λίγους.

Αν θέλετε μια γυμνή μοτοσυκλέτα με το όνομα της MV Agusta, αλλά δεν είστε εξαιρετικός θηριοδαμαστής, καλύτερα να προτιμήσετε την «βασική» έκδοση της Brutale, που έχει πολύ πιο μαλακές αναρτήσεις και φιλική συμπεριφορά.

Αν όμως αναζητάτε μοτοσυκλέτες που να απαιτούν χέρια / καρύδια / αυγά / ικανότητες / εμπειρία για να κινηθούν γρήγορα, αν αναζητάτε προκλήσεις και γρίφους που να μην λύνονται από τον καθένα, τότε το Brutale 800 RR είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα σας.

Για επιταχύνσεις 125 εξαγριωμένων αλόγων (στον τροχό), που συνδυάζουν σούζα με ταυτόχρονο γλίστρημα και κόβουν την ανάσα, για βίαιες αλλαγές κατεύθυνσης που κάνουν το σταμπιλιζατέρ να χάνει τα αυγά και τα πασχάλια, για σούζες που εύκολα εξελίσσονται σε καταστάσεις του στιλ «παναγιά μου τι καπάκι ήταν αυτό», για μουγκρητό ψηλά που κάνει μια ολόκληρη συνοικία να κρυφτεί κάτω από τα τραπέζια του καθιστικού για να γλιτώσει από τον… σεισμό που έρχεται, μην κοιτάτε αλλού.

Το MV Agusta Brutale 800 RR πατάει στα κοφτερά, και σχεδόν απάτητα μονοπάτια που άλλοτε αποτελούσαν προνόμιο του Kawasaki H2, του Suzuki GSX-R 1100, του Suzuki TL1000R, του πρώτου Honda CBR900RR με τον 16άρη τροχό, και άλλων καθαρόαιμων επιβητόρων που λίγοι κατάφεραν να δαμάσουν.

Σε άσφαλτο με ανωμαλίες, το RR θα γυρίσει και θα σας αγριοκοιτάξει, σα να ήθελε να σας πει «που με πας ρε βλαχαδερό, στο χωριό σου; εγώ είμαι φτιαγμένη για πίστες και άσφαλτο περασμένη με αλφάδι», ενώ στην καλή άσφαλτο ναι μεν η μοτοσυκλέτα δουλεύει πολύ καλύτερα, όμως ταυτόχρονα το μπροστινό παραμένει κοφτερά νευρικό και θέλει κινήσεις χειρουργού στις αλλαγές κατεύθυνσης.

Τελικά το 800 RR σου δείχνει πως μπορεί να κινηθεί εξαιρετικά γρήγορα, όμως θα πρέπει να κουραστείς πολύ για να την ελέγξεις σε τέτοιους ρυθμούς, κάτι που προσωπικά βρίσκω μη αποδοτικό.

Όπως είναι προφανές, ο υποφαινόμενος δεν κατάφερε να δαμάσει το Brutale 800 RR, τουλάχιστον όχι στα επίπεδα που έχει συνηθίσει να δαμάζει (πες μαθαίνει) τις μοτοσυκλέτες που δοκιμάζει. Παράλληλα, με την τιμή της μοτοσυκλέτας να βρίσκεται στα 17.900 ευρώ, το RR έχει πολύ σκληρό ανταγωνισμό από μοτοσυκλέτες που μπορεί να μην διαθέτουν το λογότυπο MV Agusta, έχουν όμως τρομερές επιδόσεις και αντίστοιχα κορυφαίο και υπέρ-σύγχρονο εξοπλισμό.

Απαιτητική πρόκληση για λίγους εκλεκτούς

Εν κατακλείδι, το MV Agusta Brutale 800 RR είναι μια μοτοσυκλέτα γυμνή μεν, σχεδόν αγωνιστική δε, ιδιαίτερα απαιτητική στον έλεγχο και στην γρήγορη οδήγηση, για λίγους εκλεκτούς. Σε εμφάνιση χτυπάει κορυφή με οτιδήποτε κυκλοφορεί στην παγκόσμια premium σκηνή, στην χαλαρή βόλτα σας κάνει το επίκεντρο της προσοχής, ενώ στη σβέλτη οδήγηση θα μπορέσετε να αποδείξετε πως μόνο ΕΣΕΙΣ δαμάσετε τον Μινώταυρο, εκεί που οι πολλοί απέτυχαν. Τώρα πείτε μου αν αυτή η περιγραφή δεν ακούγεται προκλητική, και αν δεν σας κάνει να θέλετε να αφιερώσετε την υπόλοιπη ζωή σας στην συμβίωση με αυτό το μοναδικά απαιτητικό δίτροχο κτήνος. Αντέχετε τόση αδρεναλίνη;