Το παρόν δεν είναι ένα ταξιδιωτικό, πως θα μπορούσαν άλλωστε να χωρέσουν 4 χρόνια και 7 μήνες ταξιδιού γύρω από τον κόσμο, σε ένα θέμα. Είναι περισσότερο ένας “οδηγός προς ναυτιλλόμενους”, μια παράθεση των δυσκολιών και των απαιτήσεων που αντιμετωπίζει κάποιος ταξιδεύοντας με μοτοσυκλέτα σε όλο τον κόσμο. Η μοναδική Anna Grechishkina, μας περιγράφει το πώς αυτό το ταξίδι, άλλαξε για πάντα την οπτική κα την ζωή της.
Η απόφαση να αφήσει τα πάντα για να ταξιδέψει
“Πάντα μου άρεσαν τα ταξίδια όταν ήμουν μικρή, αλλά ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο…”. Έτσι ξεκινά η γνωριμία μας με την Anna Grechishkina, την αναβάτρια από την Ουκρανία έχει “κυκλώσει” τον κόσμο, ταξιδεύοντας και στις πέντε ηπείρους με ένα KTM 1190 Adventure.H αφοπλιστική της ειλικρίνεια όταν αναφέρεται στο πως ξεκίνησε να ταξιδεύει με μοτοσυκλέτα, μας κάνει να αναρωτιόμαστε (και να ντρεπόμαστε είναι η αλήθεια) για τα εμπόδια που εφευρίσκουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι “καθημερινοί” άνθρωποι όταν σκεφτόμαστε κάτι αντίστοιχο.
“Αν κάποιος μου έλεγε ότι στο μέλλον πρόκειται να ταξιδέψω μόνη μου σε όλο τον κόσμο, θα πίστευα ότι είναι τρελός! Δεν ξέρω πως ακριβώς μου γεννήθηκε η επιθυμία για να κάνω κάτι τέτοιο, κανείς δεν με παρότρυνε, ούτε είχα παραδείγματα από συγγενείς κα φίλους. Νομίζω πως απλά ήταν ένα όνειρο που γεννήθηκε μέσα σε ένα βράδυ και απλά έβαλα σκοπό να το πραγματοποιήσω.
Την πρώτη μου μοτοσυκλέτα την αγόρασα το 2005, πριν καν μάθω καλά – καλά να οδηγώ. Ήταν ένα Kawasaki Eliminator 125, το οποίο κράτησα για ένα χρόνο και μετά μεταπήδησα σε ένα Kawasaki Vulcan 900. Mε αυτό έκανα και τα πρώτα μου ταξίδια, με προορισμό τις γύρω από την Ουκρανία χώρες, σε Ευρώπη και Ασία. Σε κάθε ταξίδι έβαζα ως στόχο να γράψω περισσότερα χιλιόμετρα και να είμαι στην σέλα όσο τον δυνατόν περισσότερο.
Αυτό ήταν, είχα πλέον “εθιστεί”! Επειδή τον καιρό εκείνο εργαζόμουν, τα ταξίδια μου πάντα συνδυάζοντας με τις περιόδους των αδειών μου. Σταδιακά όμως, η επιστροφή μου στην καθημερινότητα γινόταν όλο και πιο ανυπόφορη και άρπαζα ακόμη και την πιο μικρή ευκαιρία που μου δινόταν, για να αποδράσω! Άρχισα λοιπόν να σκέφτομαι τρόπους ώστε να αλλάξω την ζωή μου και να έχω περισσότερο χρόνο για να ταξιδεύω, όμως ήξερα από την πρώτη στιγμή ότι αυτό δεν θα ήταν εφικτό, εκτός και αν έπαιρνα κάποιες δραστικές αποφάσεις. Όσο και αν προσπάθησα να αποβάλω αυτή την ιδέα από μέσα μου, πάντα επέστρεφε, όλο και πιο έντονα!
Σε κάποια φάση απλά μου ήταν αδύνατο να συνεχίσω να κοροϊδεύω τον εαυτό μου, τα ταξίδια με μοτοσυκλέτα ήταν αυτό που ήθελα περισσότερο, απλά θα ήμουν δυστυχισμένη αν δεν ακολουθούσα αυτό που πρόσταζε όλο μου το είναι! Να ‘μαι λοιπόν, μετά από τεσσερισήμισι χρόνια στο δρόμο, έχοντας ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο εκπληρώνοντας το όνειρο μου. Για αυτό και ονόμασα όλο αυτό το εγχείρημα “Ι Have a Dream Travel” δανειζόμενη την γνωστή φράση του Martin Louther King. Aκόμα είμαι στην αρχή, δεν ολοκληρώθηκε τίποτα, θα συνεχίσω να ταξιδεύω ακατάπαυστα!
Στον δρόμο...
Όταν ξεκίνησα το ταξίδι μου, υπολόγιζα, με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις, ότι θα ολοκληρωθεί σε δύο χρόνια. Δεν περίμενα σε καμία περίπτωση να υπερδιπλασιάσω αυτό τον χρόνο και να είμαι μια ανάσα πριν σπάσω τα ρεκόρ Guiness, για το μεγαλύτερη σε διάρκεια και απόσταση ταξίδι με μοτοσυκλέτα από γυναίκα! Βρέθηκα στην Ασία, στην Αυστραλία, στην Βόρεια και την Νότια Αμερική, στην Αφρική και όσο και αν ακούγεται παράδοξο, η ήπειρος στην οποία ταξίδεψα λιγότερο, ήταν η Ευρώπη.
Τo ταξίδι αυτό δεν είχε να κάνει με το ρεκόρ Guiness, ποτέ δεν είχα ως στόχο την κατάρριψη του, απλά αυτό ήταν κάτι που προέκυψε. Δεν ήθελα απλά να “γράφω” χιλιόμετρα με μανιώδη ρυθμό, ήθελα να παίρνω τον χρόνο μου, να “αφομοιώνομαι” όσο ήταν δυνατόν στα μέρη που επισκεπτόμουν, να γνωρίζω τους ανθρώπους και τις κουλτούρες.
Παράλληλα, πραγματοποιώντας το δικό μου όνειρο, ήθελα να αποτελέσω ένα ζωντανό παράδειγμα σε άλλους ανθρώπους, ώστε να κυνηγήσουν και να επιδιώξουν τα δικά τους όνειρα. Αυτός μπορώ να πω ότι ήταν ο κυριότερος σκοπός μου και για αυτό επισκεπτόμουν σχολεία, ορφανοτροφεία, πανεπιστήμια και οποιοδήποτε άλλο μέρος συναντούσα ανθρώπους πρόθυμους να ακούσουν την ιστορία μου. Ήθελα απλά να το μοιραστώ μαζί τους, να του ενθαρρύνω και –αν μπορούσα- να τους εμπνεύσω να κυνηγήσουν τα δικά τους θέλω σε αυτή την ζωή. Αφού μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο εγώ, μπορείτε να κάνετε ότι θέλει η καρδιά σας και εσείς! Αυτό τους έλεγα!
Ξεκίνησα το ταξίδι μου χωρίς μεγάλη εμπειρία, χωρίς πόρους και με αρκετές αμφιβολίες. Ο δρόμος όμως φρόντισε να με εκπαιδεύσει και να με διδάξει, είμαι τελείως διαφορετικός άνθρωπος σήμερα από ότι ήμουν πέντε χρόνια πριν.
Όπως ανέφερα πριν, σχεδίαζα να ολοκληρώσω το ταξίδι μου μέσα σε δύο χρόνια, όμως σύντομα διαπίστωσα ότι δεν μου έφτανε αυτός ο χρόνος, ο κόσμος που μου αποκαλυπτόταν μέρα με την μέρα μπροστά μου, ήταν μαγικός, δεν ήθελα να βιαστώ, ήθελα να ζήσω σε όλο της το μεγαλείο κάθε νέα εμπειρία. Το οικονομικό ήταν σίγουρα ένα πρόβλημα, τα χρήματα μού ήταν λίγα και πολλές φορές έπρεπε να βρω διάφορους τρόπους για να συνεχίσω. Ήμουν πολύ τυχερή, γιατί βρέθηκαν στον δρόμο μου αρκετοί υπέροχοι άνθρωποι που με βοήθησαν. 
Ξεκινώντας, απλά ήθελα να ταξιδέψω, να ολοκληρώσω τον στόχο μου και αν επιτρέψω στην πατρίδα μου και στο σπίτι μου. Ο σκοπός αυτός όμως άλλαξε, πλέον θεωρώ τον εαυτό μου ως ταξιδεύτρια, είναι κάτι που αγαπώ όσο τίποτα άλλο και θα συνεχίσω να το κάνω όσο μπορώ. Χωρίς να υπερβάλλω, αυτά τα χρόνια στον δρόμο και αυτά που θα ακολουθήσουν, είναι η καλύτερη περίοδος της ζωής μου!
Oι δυσκολίες και οι συμβουλές
Ωστόσο δεν θέλω να τα παρουσιάσω όλα ρόδινα. Τα να ταξιδεύεις με μοτοσυκλέτα, δεν είναι πάντα μια εύκολη και ευχάριστη διαδικασία, πολλές φορές βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τα όρια σου, τόσο σε σωματικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο. Η σωματική εξάντληση είναι κάτι αναμενόμενο και προβλέψιμο, μπορείς όμως να το διαχειριστείς και να το ξεπεράσεις, υπάρχει τρόπος.Ο ψυχολογικός παράγοντας όμως, είναι πολύ πιο δύσκολος, “πονάει” περισσότερο και δεν τον κουμαντάρεις εύκολα. Το να γνωρίζεις νέα μέρη και ανθρώπους είναι μια ευχάριστη διαδικασία, όμως ταξιδεύοντας για τόσο καιρό, χάνεις την αίσθηση της σταθερότητας, του σημείου αναφοράς, των σχέσεων που αναπτύσσεις με τους ανθρώπους και με το μέρος που θεωρείς σπίτι σου. Όσο καλόκαρδη και θερμή και αν είναι μια υποδοχή σε ένα νέο μέρος, θα είσαι πάντα “η ξένη”, δεν υπάρχει ο χρόνος που απαιτείται για να δημιουργήσεις πιο σταθερούς δεσμούς με τους ανθρώπους.
Σε ένα τέτοιο ταξίδι, βιώνεις συχνά το αίσθημα του αποχωρισμού, από ανθρώπους και μέρη και αυτό σε κάνει να αισθάνεσαι πολύ μοναξιά. Είναι πολύ πιθανόν ότι ίσως δεν δεις τίποτα από όλα αυτά ξανά και αυτή η συνειδητοποίηση, μπορεί να σε κάνει να καταρρεύσεις, θέλει αρκετή δύναμη για να το ξεπεράσεις.
Ωστόσο θεωρώ ότι όλα αυτά εμπεριέχονται στον δρόμο και στο ταξίδι. Είναι μια διαδικασία που σε μαθαίνει που σε διαμορφώνει ως άνθρωπο. Αισθάνομαι σαν να έχω ζήσει όχι πέντε, αλλά πολύ περισσότερα χρόνια όσο καιρό ταξιδεύω και δεν υπήρχε περίπτωση να αποκόμιζα τις εμπειρίες και την γνώση που έχω τώρα, με οποιαδήποτε άλλη διαδικασία. Έμαθα να προσαρμόζομαι, να ακούω τους ανθρώπους και να εστιάζω στις ομοιότητες, παρά στις διαφορές μας. Έμαθα επίσης να εκτιμώ και να είμαι ευγνώμων για την παραμικρή πράξη καλοσύνης και βοήθειας από τους συνανθρώπους μου.
Η μοτοσυκλέτα
Η μοτοσυκλέτα που οδηγώ είναι ένα KTM 1190 Adventure του 2013. Όταν σχεδίαζα το ταξίδι μου, δεν είχα συμπεριλάβει την KTM στην λίστα των επιλογών μου και για να είμαι ειλικρινής δεν ήξερα και πολλά για την εταιρεία και για τις μοτοσυκλέτες γενικότερα. Θεωρώ ότι η επιλογή της, ήταν μια ευτυχής συγκυρία, μετά από σχεδόν πέντε χρόνια στην σέλα της, δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα μπορούσα να έχω κάνει καλύτερη επιλογή.
Όσο και αν στην αρχή με φόβιζε ο όγκος και το ύψος της, η μηχανή αποδείχθηκε ευκολοδήγητη και αξιόπιστη. Θέλω επίσης να σταθώ στην βοήθεια που μου παρείχαν οι κατά τόπους αντιπρόσωποι της KTM σε όλο τον κόσμο και να σημειώσω ότι πέραν των αναλώσιμων και των εξαρτημάτων που έπρεπε να αλλαχτούν βάση των οδηγιών service, δεν αντιμετώπισα κάποια σημαντική μηχανική βλάβη. Το ταξίδι μου δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί και θα το συνεχίσω στην σέλα αυτής της μοτοσυκλέτας. Μετά από τόσο καιρό άλλωστε, νοιώθω ένα “δέσιμο” μαζί της, είναι η παρέα μου, η φίλη μου, η μόνη σταθερά σε ένα ταξίδι όπου όλα αλλάζουν γύρω μου με γρήγορους ρυθμούς.
Η Anna έχει ήδη γράψει 130.000 χιλιόμετρα στο “κοντέρ της” και συνεχίζει, με σκοπό την “κατάκτηση” της Ευρώπης, μέσα στους επόμενους μήνες.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε την προσπάθεια της μέσα από το site της, οπού περιγράφονται και οι μέχρι τώρα εμπειρίες της από το ταξίδι της στον κόσμο.
Ακολυθεί ένα video από την επίσκεψη της Anna στα κεντρικά της KTM, στο Mattighofen της Αυστρίας, όπου και το 1190 Adventure, μετά από 130.000 χιλιόμετρα, έχτυχε ιδιαίτερης περιποιήσης και μεταχείρισης!
