Το ραντεβού δόθηκε στο λιμάνι της Πάτρας και εκεί 27 μοτοσυκλετιστές από ολόκληρη τη χώρα άρπαξαν την ευκαιρία να κάνουν μια πρώτη γνωριμία μεταξύ τους. Η μεγάλη διάρκεια του ταξιδιού (16 ώρες περίπου) δεν κούρασε αφού οι συμμετέχοντες είχαν την ευκαιρία να γνωριστούν μεταξύ τους και να διασκεδάσουν, έχοντας πάντα κατά νου την απεραντοσύνη της ερήμου με τις καταπράσινες οάσεις και τα μαγευτικά Βερβέρικα χωριά που θα διέσχιζαν τις επόμενες μέρες! Ήταν εκεί όλοι έτοιμοι με μάτια που γυάλιζαν και βλέμμα γεμάτο νόημα, από την Κρήτη, τη Σύρο, τη Σάμο, τα Κύθηρα, με πολυπληθή συμμετοχή από το ΚΤΜ Hellas Club, αλλά και πέντε άτομα της διοργανώτριας Andeli.
Το θέαμα που προσφέραμε μοναδικό, όλοι κοιτούσαν εντυπωσιασμένοι και πώς να μην ήταν άλλωστε με αυτά που αντίκρυσαν, πολύ περισσότερο με τον ήχο των μοτοσυκλετών του γκρουπ. H μερίδα του λέοντος πάντως ανήκε στην ΚΤΜ, που είδε 11 μοντέλα της να κυριαρχούν στη λίστα των συμμετοχών! Ακολούθησαν τα BΜW (9) και τα Honda (6), με την παρέα να ολοκληρώνεται από ένα Aprilia.
Στην Ιταλία οι μοτοσυκλέτες χωρίστηκαν σε δύο group για λόγους καλύτερης διαχείρισης και μεγαλύτερης ασφάλειας (με πλοηγό και “σκούπα” το κάθε ένα) και έπειτα από μια δίωρη στάση στο Alberobello, μια κυριολεκτικά παραμυθένια μικρή πόλη της Απουλίας συνεχίσαμε για Σαλέρνο αφού με μαγικό τρόπο και τις σωστές αποφάσεις του διοργανωτή δεν χρειαστήκαμε τελικά τα αδιάβροχα μας.
Αργά το βράδυ (23:00) επιβιβαστήκαμε στο πλοίο αφού πρώτα έγιναν όλες οι απαραίτητες διεκπεραιώσεις για την έξοδό μας από την Ευρώπη και το “Check-in” από το crew της ANDELI όσο το υπόλοιπο γκρουπ βόλταρε στα παραλιακά εστιατόρια της περιοχής!
Επόμενη στάση Τύνιδα!
Το ρολόι γράφει 24:00 και η αποβίβασή μας στην Τύνιδα ξεκινάει με το κέφι να είναι στα ύψη. Προχωρήσαμε άμεσα στις διαδικασίες εισόδου στη χώρα, δυστυχώς με αρκετή καθυστέρηση μιας και το λιμάνι θύμιζε τεχνικό έλεγχο Rally Dakar λόγω μεγάλης προσέλευσης μοτοσυκλετών αλλά και οχημάτων εκτός δρόμου που έδειχνε ξεκάθαρα το άρωμα της εκδρομής αυτής. Σαχάρα ερχόμαστε..
Οι μέρες που ακολούθησαν δεν ήταν γραμμένες ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα.
Ξεκινώντας το ταξίδι μας προς το νότο και ύστερα από κάποιες σημαντικές στάσεις όπως στο Kairouan και στη Sbeitla, σειρά είχε το φαράγγι του Μίδα, όπου εκεί άρχισε να μπλέκεται σιγά σιγά και η Σαχάρα στο τοπίο, πράγμα που άρχισε να διεγείρει τη φαντασία μας (ειδικά τους ΚΤΜάδες της παρέας!).
Φλερτάροντας την Αλγερία λοιπόν, αφού μας χωρίζει ένα φαράγγι, ξεκινάμε για έναν από τους βασικούς μας στόχους, το Mos Espa, το σετ που έφτιαξε ο George Lucas για τα γυρίσματα του Star Wars. Μέχρι να φτάσουμε όμως εκεί κάναμε στάση στην απαράμιλλης ομορφιάς όαση της Chebika. Λίγο πριν τον προορισμό, έγινε το μεγαλύτερο δώρο στους χωμάτινους της παρέας, οι οποίοι ακολούθησαν μια διαδρομή 30 περίπου χιλιομέτρων σε υποτυπώδη χαραγμένη διαδρομή στα βόρεια της Σαχάρας που απλόχερα μοίρασε συγκινήσεις κάθε είδους. Κατάληξη στο εντυπωσιακό και πολυσυζητημένο Mos Espa, που σε συνδυασμό με τη χωμάτινη βόλτα για κάποιους ήταν όνειρο ζωής που μόλις είχε πραγματοποιηθεί! Τα δάκρυα και η χαρά ήταν ζωγραφισμένα στα πρόσωπα τους και μας έκανε να αγαπήσουμε ακόμα περισσότερο τη δουλειά μας. Εκεί απολαύσαμε μια ειδυλλιακή δύση του ήλιου ανάμεσα στους αμμόλοφους και συναντηθήκαμε με το «ασφάλτινο» γκρουπ.
Μέρα έκτη και οι εκπλήξεις συνεχίζουν να δηλώνουν τη μοναδικότητα αυτού του roadtrip. Ξεκινήσαμε από την Tozeur για να διασχίσουμε τα 160 εντυπωσιακά χλμ στην αποξηραμένη λίμνη/αλυκή Chott el Djerid. Και να πάλι που τα χαμόγελα εμφανίστηκαν δριμύτερα. Τα τιμόνια έδειξαν πορεία μέσα στη λίμνη και εκκίνηση «ξεκαπνίσματος» όλων ανεξαιρέτως των μοτοσυκλετών στην ατελείωτη επίπεδη έκταση. Μια τεράστια παιδική χαρά, όπου όλοι θυμηθήκαμε τον «κόφτη» του στροφόμετρου και απολαύσαμε την τελική της μοτοσυκλέτας μας. Αφού τα “κάψαμε” ήρθε η ώρα για τη Douz, την επονομαζόμενη «πύλη της Σαχάρας». Στάση για μεσημεριανό σε ξενοδοχείο της πόλης (κάποιοι βούτηξαν και στην πισίνα) και αναχώρηση για το camping στο οποίο θα διανυκτερεύαμε μέσα στην έρημο σε παραδοσιακές Βερβέρικες σκηνές! Στο αντίκρισμα πλέον της Σαχάρας και μόνο με την ιδέα ότι θα περάσουμε εκεί το βράδυ μας, τα συναισθήματα όλων ήταν απερίγραπτα. Η μέρα έκλεισε γύρω από τη φωτιά που έκαιγε και δημιουργούσε τη διάθεση για κουβεντούλα.
Η νύχτα στη Σαχάρα είναι μια πραγματικά ιδιαίτερη εμπειρία, από αυτές που μένουν αξέχαστες σε όλους. Τα όνειρα ζωής συνεχίζουν να γράφονται σε αυτό το ταξίδι ..ζωής πλέον!
Ξεκίνημα της επόμενης μέρας με οδήγηση ATV για όσους το επιθυμούσαν ανάμεσα στους αμμόλοφους της Σαχάρας και για τους υπόλοιπους η βόλτα έγινε με καμήλες! Αναχώρηση από τη Douz μέσα σε αμμοθύελλα για να κυκλώσουμε το Jebil National Park. Ήταν μάλιστα ευκαιρία να διαπιστώσουμε με τα ταλαιπωρημένα μάτια μας το πόσο εύκολα η Σαχάρα μπορεί να εξαφανίσει τους δρόμους. Με κατεύθυνση πλέον για Tatooine (το έγραφε και η μπλούζα μας) οι Star Wars fan της παρέας έχουν ήδη αρχίσει να φαντάζονται τη συνέχεια και να λένε ατάκες της σειράς. Στο μέσο περίπου της διαδρομής κάναμε μια στάση για μεσημεριανό φαγητό στον οικισμό Ksar Hadada, ο οποίος μετά τα γυρίσματα του Phantom Menace έχει μετατραπεί σε πολυτελές ξενοδοχείο/εστιατόριο. Φωτογραφίες, βόλτα, λίγη ξεκούραση και αναχώρηση διασχίζοντας ατέλειωτους φιδίσιους δρόμους για το νοτιότερο σημείο του ταξιδιού μας Ksar-Ouled-Soltan. Άλλο ένα φυσικό σετ σκηνικών του Episode I Phantom Menace. Αναχώρηση με τη δύση του ηλίου για τη διαμονή μας, που ήταν ένα ακόμα “Qsar” (όπως ονομάζονται οι υπόσκαφοι Βερβέρικοι οικισμοί/αποθήκες τροφίμων) το οποίο έχει μετατραπεί σε ξενοδοχείο. Εδώ μας περίμεναν παγωμένες μπύρες και ένα μαγευτικό βράδυ στο προαύλιο χώρο συζητώντας τα όσα έχουμε δει μέχρι τώρα παρέα με την ομορφιά και μοναδικότητα του τοπίου να «κλείνουν» ακόμα μιας απίστευτη μέρα.
8η μέρα και ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσουμε τη Σαχάρα (ναι, ένα δάκρυ κύλησε…) και να ξεκινήσουμε την επιστροφή ζώντας ξανά την αντίθεση της φτώχειας και της φαβέλας όσο πλησιάζαμε στις μεγάλες πόλεις του βορά. Μεγάλοι δρόμοι, αλλαγή τοπίου, χαμηλότερες θερμοκρασίες και ατελείωτες ευθείες, που βάρυναν κάπως τα μάτια, αλλά και που μας έφεραν συντομότερα στο πολύβουο αρχαίο εμπορικό λιμάνι του Sfax και στο ξενοδοχείο μας. Στη συνέχεια, βόλτα στην πόλη, παζάρια στην αγορά, η οποία ήταν μέσα από τα τείχη της παλιάς πόλης και φυσικά παραδοσιακός ναργιλές και τσάι με μέντα, όπως μόνο οι ντόπιοι ξέρουν να προσφέρουν.
Το ξημέρωμα μας βρίσκει να αναχωρούμε από το Sfax για το Hammamet, που αποκαλείται ευρύτερα σαν η Μύκονος της Τυνησίας, κάνοντας μια στάση στην πόλη El Jem, η οποία φιλοξενεί ένα τεράστιο ρωμαϊκό Κολοσσαίο (μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς UNESCO). Συνεχίσαμε να ακολουθούμε τα μεσογειακά παράλια και φτάσαμε στο Hammamet, αγαπημένο θέρετρο καλλιτεχνών. Άναυδοι μπροστά στο ξενοδοχείο εκείνης της μέρας (μας πήρε κάποια λεπτά να συνέλθουμε) φύγαμε ξανά για παζάρι. Τα προ-τελευταία ψώνια (η τοπική αγορά θεωρείται κορυφαία για αρώματα και μπακίρια) και ύπνο μετά τον πελώριο μπουφέ γιατί ξημέρωνε η τελευταία οδηγική μέρα του ταξιδιού μας.
10η μέρα και αναχώρηση για Τύνιδα και πολλοί “σκληροτράχηλοι” του γκρουπ οδήγησαν σκόπιμα 170 χιλιόμετρα περισσότερα για την “κατάκτηση” του βορειότερου άκρου της Αφρικής, συγκεκριμένα του ακρωτήριου Cape Angela. Οι υπόλοιποι βόλταραν στην Τύνιδα και τα αξιοθέατά της.
Βράδιασε και ήρθε η ώρα της επιβίβασης με αναχώρηση στις 03:00. Αλλά.. (να βλέπατε φάτσες) το επόμενο πρωί μας βρήκε ακόμα στην Τύνιδα. Δυστυχώς καθυστέρηση χωρίς εμφανή αιτία, ..εμπειρία “Grimaldi”.
Μέρα δωδέκατη και αποβίβαση στο Salerno, ένα Ιταλικό original espresso στην παραλία και μπρααπ για Bari.
13η μέρα και 12:30 ώρα Ελλάδος, Πάτρα καλησπέρα.
Κλείσαμε αυτό το μαγικό ταξίδι σε δύο ηπείρους έχοντας γνωρίσει μία χώρα τόσο κοντά μας και ταυτόχρονα τόσο μακριά, η οποία προσφέρει μοναδικές εικόνες και ξεχωριστές εμπειρίες, απίστευτες μυρωδιές όπως επίσης και απλόχερη φιλοξενία. Πολλοί μιλούν για το ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη. Εμείς ερωτευτήκαμε την ανατολή και το ηλιοβασίλεμα της Σαχάρας. Ακόμα και τις αμμοθύελλες! Εις το επανιδείν λίαν συντόμως!
