Του Δημήτρη Κατσούλα

Ένα τσιγάρο δρόμος απεδείχθη τελικά το Θιβέτ, το οποίο "επισκεφτήκαμε" σε μία μονοήμερη εκδρομή μας! Στην ορεινή Κορινθία, η Βουδιστική Στούπα μας περίμενε για χαλάρωση, ηρεμία αλλά και συνέχεια του ταξιδιού προς μέρη γνωστά και αγαπημένα.

Στο βουδιστικό κέντρο

Νοέμβριος, ο ενδέκατος μήνας του Γρηγοριανού ημερολογίου, ο μήνας που ονομάστηκε «ανακατωμένος» μιας και οι καιρικές συνθήκες που επικρατούν κατά την διάρκεια του είναι ακατάστατες! Στις 2 Νοεμβρίου, η ομάδα του «μοτοταξιδιώτη» οργάνωσε μια «ανακατωμένη» εκδρομή που περιελάμβανε «αντιθέσεις» ! Οι «αντιθέσεις» τοπίων και θρησκειών!
Η γεωγραφική περιοχή που κινηθήκαμε απέχει μόλις 140 χιλιόμετρα από την Αθήνα, όπου συναντάς γραφικά χωριά, πέτρινους παραδοσιακούς οικισμούς, λίμνες, κατάφυτους ορεινούς όγκους, που συνθέτουν ένα πεδίο μοτοσικλετιστικής δράσης το οποίο καλύπτει και τον πιο απαιτητικό αναβάτη. Καλώς ήρθατε στην Ορεινή Κορινθία!

Η πρόσβαση στην περιοχή μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους, είτε από Νεμέα, είτε από Κιάτο, είτε από το Ξυλόκαστρο. Εμείς ακολουθήσαμε την Ε.Ο Αθηνών - Πατρών μέχρι το Ξυλόκαστρο, και από εκεί, μέσω της επαρχιακής οδού Ξυλοκάστρου - Τρικάλων, βρεθήκαμε στο χωριό Ρέθι. Μέσω στενού και παραμελημένου δρόμου, διασχίσαμε τα απομονωμένα χωριά Σοφιανά, Σπαρταναίϊκα και Λαγκαδαίικα. Από τα Λαγκαδαίικα, ξεκινά ένας βατός χωματόδρομος προς το όρος Μαυροβούνι, όπου έγινε και η πρώτη στάση της εξόρμησής μας, στο Βουδιστικό Κέντρο Κάρμα Μπέρτσεν λινγκ!

Το βουδιστικό κέντρο Κάρμα Μπέρτσεν δεν είναι ευρέως γνωστό στο κοινό και η ιδέα της κατασκευής του γεννήθηκε το 1987 όταν ο Λάμα Όλε Νύνταλ επισκέφτηκε την περιοχή και συνεπαρμένος από την μοναδικότητα της, αποφάσισε να αγοράσει ένα κομμάτι γης με σκοπό την δημιουργία κέντρου διαλογισμού. Δύο δεκαετίες μετά, τον Αύγουστο του 2010, εγκαινιάστηκε η Καλατσάκρα Στούπα που ανήκει στα βουδιστικά κέντρα του διαμαντένιου δρόμου της γενεαλογίας Κάρμα Κάγκιου.

Η στούπα

Τι είναι όμως η Στούπα; Οι κατασκευές αυτές σύμφωνα με τον βουδισμό, εμπνέουν τον άνθρωπο να ασχοληθεί με την ανάπτυξη του πνεύματος και τις απεριόριστες δυνατότητες του, δείχνουν την αρμονία του σύμπαντος, είναι ένα «βοήθημα» για διαλογισμό.
Η αλήθεια είναι πως μια βουδιστική στούπα είναι λίγο παράταιρη για τα Ελληνικά δεδομένα, παρόλα αυτά, αξίζει επίσκεψης και προκαλεί θαυμασμό, ενώ παράλληλα φέρνει πιο κοντά δύο διαφορετικούς πολιτισμούς. Η τοποθεσία είναι μαγευτική, έχει θέα στον Κορινθιακό κόλπο και στις πλαγιές του Μαύρου όρους, ο χώρος είναι περιποιημένος και σου δίνει την αίσθηση πως βρίσκεσαι στο ...Θιβέτ!

Επιστρέφουμε από τον ίδιο δρόμο προς τα μεσαία Τρίκαλα, προχωράμε σε ανασυγκρότηση με τους υπόλοιπους της παρέας και συνεχίζουμε την πορεία μας προς το χωριό Καρυά. Από εκεί, κινηθήκαμε προς τον Ταρσό με σκοπό την επίσκεψη μιας περιοχής που θυμίζει τα Μετέωρα. Αν επισκεφθείτε τα μέρη, ακολουθήστε τις πινακίδες για το χωριό Κάτω Ταρσός, και αργότερα την σηματολογία για την μονή της Παναγιάς των βράχων. Η διαδρομή μετά το χωριό είναι χωμάτινη και βατή (3 χλμ) ακόμη και για μοτοσυκλέτες δρόμου που μπορούν να κινηθούν εκεί αλλά... με ταχύτητες χελώνας.

Ανάμεσα σε μια σχισμή δύο τεράστιων βράχων υπήρχε ένα σπήλαιο που εκμεταλλεύτηκαν οι ασκητές του 14ου αιώνα και έχτισαν την μοναδική αυτή μονή, που είναι αφιερωμένη στην Παναγία. Η είσοδος είναι πάντα ανοιχτή. Το σπήλαιο είναι «διώροφο» και στον πρώτο όροφο υπάρχει ο ναός και το ασκηταριό, ενώ ο πάνω όροφος ήταν αποθήκη τροφίμων, αλλά και καταφύγιο των κατοίκων της περιοχής, την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Από τον κυρίως Ναό υπάρχει μια μικρή σιδερένια πόρτα που οδηγεί στην πίσω πλευρά του καθολικού, στο ασκηταριό, απ' όπου σκαρφαλώνετε στην μεγάλη ξύλινη σκάλα και βγαίνετε σε μια ταράτσα, για να μαγευτείτε από την θέα της Ζήρειας.

Από μονή σε μονή

Από την μονή των βράχων συνεχίσαμε την πορεία μας προς την λίμνη της Δόξας, θαυμάζοντας ένα ακόμα κόσμημα του νομού Κορινθίας. Μην αμελήσετε την επίσκεψη στην μονή του Αγίου Γεωργίου ( 14ου αιώνα) καθώς και στο εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου που βρίσκεται στο κέντρο της Λίμνης. Η εκδρομή στην ορεινή Κορινθία ολοκληρώθηκε λίγα χιλιόμετρα έξω από το χωριό Αρχαίος Φενεός, σε γνωστή ταβέρνα της περιοχής όπου γευματίσαμε σβήνοντας την πείνα μας.
Απολογισμός της μονοήμερης εξόρμησης: 400 χιλιόμετρα μεικτών διαδρομών, 10 ώρες στο δρόμο, θερμοκρασία εδάφους από 8 μέχρι 18,5 βαθμούς Κελσίου, και για το τέλος, ένα μεγάλο χαμόγελο στα πρόσωπά μας, και οι «μπαταρίες» επέστρεψαν στην βάση τους πλήρως φορτισμένες!

Φωτογραφίες

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•