Με την κυκλοφορία του V100 Mandello ήταν θέμα χρόνου ο νέος υγρόψυκτος κινητήρας να βρει το δρόμο του και σε άλλες μοτοσυκλέτες της Moto Guzzi. Ικανοποιώντας το πρότυπο Euro5+ αποδίδει 115 ίππους για 246 κιλά, καθιστώντας το νέο Stelvio ισχυρότερο και ελαφρύτερο από τον ξεχασμένο πρόγονό του. Το τυπικό V2 με τους υγρόψυκτους κυλίνδρους τοποθετημένους εγκάρσια στον άνεμο εξοπλίζεται με αδρανειακή κεντρική μονάδα ελέγχου (IMU) και μαζί της με όλα τα σύγχρονα ηλεκτρονικά, όπως ride modes και ρυθμιζόμενα cornering ABS και traction control.

Έχει επίσης ηλεκτρικά ρυθμιζόμενο ανεμοθώρακα, LED φώτα και οθόνη TFT, ωστόσο η συνδεσιμότητα παραμένει προαιρετική, όπως και τα quickshifter και κεντρικό σταντ. Το καλό με τις ηλεκτρονικές επιλογές είναι ότι δε χρειάζεται να βολευτείτε με προκαθορισμένα πακέτα ρυθμίσεων, καθώς όλα μπορούν να ελεγχθούν ξεχωριστά. Το γεγονός ότι η Moto Guzzi υστερεί σε τέτοιες σύγχρονες τάσεις έχει και τα πλεονεκτήματά της.

Ο άξονας τελικής μετάδοσης με τις αραιότατες απαιτήσεις συντήρησης παραμένει ως βασικό χαρακτηριστικό του νέου Stelvio και, όπως και το πλαίσιο, είναι πολύ πιο στιβαρό από αυτό του Mandello με προφανή αιτία την πρόβλεψη για οδήγηση εκτός δρόμου.

Το ύψος σέλας στα 830 mm δεν είναι τρομακτικά ψηλό, σε βαθμό που θα την ήθελα ένα εκατοστό ψηλότερα για λίγο πιο άνετη γωνία στα γόνατα. Υπάρχει μια σέλα ψηλότερη κατά δύο εκατοστά στον κατάλογο των έξτρα (καθώς και μια κοντύτερη κατά ένα εκατοστό), αλλά δεν είχα την ευκαιρία να τη δοκιμάσω. Το ερώτημα είναι τι θα γινόταν με την ψηλότερη σέλα στην προστασία από τον αέρα. Ο ανεμοθώρακας ρυθμίζεται εύκολα έως επτά εκατοστά ψηλότερα, αλλά στην πράξη δε βρήκα καμιά θέση που να απαλλάσσει εντελώς το κράνος μου από αναταράξεις.

Χρειάζονται μερικά χιλιόμετρα για να συνηθίσεις την οδηγική συμπεριφορά του Stelvio. Πρώτον, βουτάει αρκετά έντονα στη στροφή και, επιπλέον, το μπροστινό είναι πιο ενδοτικό από το πίσω. Αυτό σημαίνει ότι το φρενάρισμα χρειάζεται λίγη εξοικείωση καθώς στο πιρούνι η απόσβεση συμπίεσης προσφέρει μικρή αντίσταση.

Από στροφή σε στροφή συνήθισα τη συμπεριφορά του μπροστινού και μάλιστα κατάφερα να το χρησιμοποιώ υπέρ μου στην είσοδο για να στρίβω ταχύτερα. Τα περιθώρια κλίσης είναι μεγάλα και μόνο σε πολύ δυνατά φρένα νιώθω το πίσω μέρος να μην ακολουθεί όπως πρέπει. Ήδη βέβαια μιλάμε για γρήγορο ρυθμό οδήγησης.

Ο κινητήρας επιδεικνύει τυπικότατη συμπεριφορά Moto Guzzi: από πολύ χαμηλά σε ωθεί μπροστά κλωτσώντας κάθε φορά που το καύσιμο μείγμα εκτονώνεται στον θάλαμο καύσης.

Ο εγκάρσια τοποθετημένος V2 κινητήρας κάνει διαρκώς αισθητή την παρουσία του με κραδασμό στο τιμόνι, ενώ με εξέπληξε η βαριά μανέτα του συμπλέκτη. Δε μπορώ να χαρακτηρίσω δυσάρεστη την αίσθηση, τουλάχιστον όχι σε αυτή τη διαδρομή των 180 περίπου χιλιομέτρων που διανύσαμε, αλλά σε πολλά συνεχόμενα χιλιόμετρα αυτοκινητόδρομου μπορώ να φανταστώ ότι θα γίνει λίγο κουραστικό.

Το Moto Guzzi Stelvio διαθέτει επίσης το προαιρετικό σύστημα ραντάρ PFF, το οποίο προειδοποιεί αν επίκειται σύγκρουση μπροστά ή στα τυφλά σημεία του αναβάτη. Οι φωτεινές ενδείξεις είναι πολύ μικρές και ο ήχος που προειδοποιεί για μετωπική σύγκρουση ακούγεται μόλις και μετά βίας με κράνος και ωτοασπίδες. Εάν θέλετε, μπορείτε επίσης να αποκτήσετε και adaptive cruise control, αλλά θα πρέπει να το πληρώσετε επιπλέον, κάτι που είναι λίγο λυπηρό.

Στη συνέχεια επισκεπτόμαστε το ισπανικό πέρασμα που χαράσσει μια διαδρομή με πολύ πιο ομαλή ροή από το συχνά υπερπλήρες, πολύ στενό και γεμάτο φουρκέτες Stelvio Pass στο Bormio της Ιταλίας.

Το Stelvio νιώθει σα στο σπίτι του εδώ και ο ρυθμός οδήγησης ανεβαίνει. Στις στροφές αυτές γίνεται σαφές πως η επιμονή στο γκάζι πάνω από τις 7,000 rpm μεταφράζεται σε μια αισθητά πιο δυνατή και απολαυστική ηχητική νότα από την εξάτμιση, αλλά όχι και σε περισσότερη επιτάχυνση. Τις Moto Guzzi τις οδηγείς με τη ροπή, όχι με την ιπποδύναμη, και αυτό ισχύει και για το νέο Stelvio.

Κατηφορίζοντας ξανά προς τη βάση μας έχουμε την ευκαιρία να οδηγήσουμε και εκτός δρόμου. Επιλέγοντας την κατάλληλη λειτουργία οδήγησης που βγάζει εκτός τα ABS και traction control αυτή η διαδρομή καλύπτεται άνετα, το Stelvio αποδεικνύεται ιδιαίτερα παιχνιδιάρικο. Μπορείς να πλασάρεις τον πίσω τροχό με το traction control απενεργοποιημένο και να τον κρατήσεις εκεί, αν και τα Michelin Anakee δυσκολεύονται λίγο να βρουν πρόσφυση στον σκονισμένο χωματόδρομο - στο τέλος του οποίου στρίβουμε στο πάρκινγκ του ξενοδοχείου και η βόλτα λαμβάνει τέλος.

Στη συνέχεια όλοι οι αναβάτες έχουν να αξιολογήσουν την οδηγική εμπειρία του νέου Stelvio. Όλοι έχουν κάτι να πουν, μα κάθε σχόλιο ακολουθείται πάντα με το "αλλά είναι Moto Guzzi". Αυτό δε σημαίνει ότι όλα μπορούν να καλυφθούν από τον μανδύα της αγάπης, πολλά όμως μπορούν.

Τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα του Stelvio είναι η τιμή του, ο άξονας στην τελική μετάδοση και το γεγονός πως πρόκειται για μια πολύ όμορφη μοτοσυκλέτα που δε θα βλέπετε σε κάθε φανάρι κάθε μέρα.

Η οδηγική του ταυτότητα είναι κάτι που εύκολα συνηθίζεις, ο κινητήρας του έχει τσαγανό και χαρακτήρα, ενώ τα μόνα πραγματικά μειονεκτήματά του είναι η αεροδυναμική προστασία και οι κραδασμοί στο τιμόνι. Ελπίζω η Moto Guzzi να μην αμελήσει να εξελίξει περαιτέρω το Stelvio γιατί του αξίζει, καθώς είναι σαφώς ανώτερο του ομώνυμου προγόνου του, ο οποίος επίσης μου άρεσε.

Τεχνικά Χαρακτηριστικά