Νεορετρό. Σχήμα οξύμωρο. αφού μέσα σε μια λέξη εμπεριέχονται δύο αντίθετες έννοιες. Πως γίνεται να είναι κάτι νέο όταν είναι ρετρό; Αντίστροφα, πως γίνεται το ρετρό να είναι νέο; Σε κάθε περίπτωση, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ο αριθμός των μοντέλων αυτού του είδους, υπερβαίνει κατά πολύ το προαπαιτούμενο για τον σχηματισμό κατηγορίας.

Ναι λοιπόν, τα νεορετρό αποτελούν κατηγορία και μάλιστα μια εκ των δημοφιλέστερων της παγκόσμιας αγοράς. Η ζήτηση για μοτοσυκλέτες αυτού του είδους είναι πολύ μεγάλη, ενώ κλασικίζοντα στοιχεία και “πινελιές” ρετρό, μπορεί να βρει κανείς και σε μοντέλα που ανήκουν σε άλλες κατηγορίες.   

Πως οδηγηθήκαμε όμως εδώ; Σε μια εποχή όπου η τεχνολογία τρέχει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, θα περίμενε κανείς πως οι μοτοσυκλέτες θα συμπαρασύρονταν και θα έμοιαζαν όλο και περισσότερο με μοντέλα που πριν λίγα χρόνια βλέπαμε σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Όχι ότι αυτό δεν συμβαίνει βέβαια αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί την κυρίαρχη τάση.

Μια εξήγηση είναι ο κορεσμός. Ακριβώς επειδή η τεχνολογία γνωρίζει μια εκρηκτική ανάπτυξη, πολύς κόσμος γύρισε την πλάτη του σε όλο αυτό. Αυτή η ταχύτατη εναλλαγή, όπου μέσα σε έξι μήνες ότι αποθεωνόταν ως καινοτόμο και “πολύ μπροστά” έχει απαξιωθεί και θεωρείται “παλιό”, πολύ απλά, κούρασε.  Και αυτό δεν ισχύει μόνο στις μοτοσυκλέτες.

Υπάρχει μια παγκόσμια τάση επιστροφής σε κλασικές και vintage φόρμες, κάτι σαν “κίνημα αντίστασης”, στους ταχύτατους ρυθμούς της ζωής μας. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως κάτι επιφανειακό, απλά μια εφήμερη μόδα με ημερομηνία λήξης, από την άλλη όμως, μπορεί όντως να πρόκειται για μια πραγματική ανάγκη των ανθρώπων, ώστε να απαγκιστρωθούν από το “ιλιγγιώδες” τέμπο της καθημερινότητας.

Μεταφέροντας την τάση αυτή στον κόσμο της μοτοσυκλέτας, είναι δυνατόν να ειπωθούν ακριβώς τα ίδια. Το φαινόμενο των νοερετρό, μπορεί να ερμηνευτεί ως μια κίνηση από πλευράς κατασκευαστών, ώστε να μεγαλώσουν την πελατειακή τους βάση. Πολύ απλά, “ντύνοντας” την μοτοσυκλέτα με life-style μανδύα, την κάνουν αρεστή σε περισσότερους. Η αλήθεια είναι ότι, εδικά για τις νέες γενιές, η αδρεναλίνη, η περιπέτεια και η ταχύτητα, όλα αυτά στα οποία πόνταρε το marketing των δύο τροχών επί δεκαετίες, δεν συγκινούν πλέον.

Ήταν επιτακτική η ανάγκη να δημιουργηθούν λοιπόν νέα πρότυπα, νέες εικόνες, να συνδεθεί η μοτοσυκλέτα με κάτι διαφορετικό.

Ας μην βιαστούμε να βάλουμε αρνητικό πρόσημο σε όλο αυτό, να χλευάσουμε τους νέους ανθρώπους και να τους χαρακτηρίσουμε… “φλώρους”. Η δική μας γενιά επίσης, αγόραζε  βάση εικόνας και life-style. Όχι; Δεν αγόρασαν πολλοί την εικόνα του περιπετειώδη “μόλις ολοκλήρωσα την ειδική στο Dakar” αναβάτη, παρά το ότι το περισσότερο χώμα που πάτησαν ήταν σε ένα parking – αλάνα στα βόρεια προάστια; Δεν αγόρασαν πολλοί την εικόνα του easy-rider; Του clean-cut αστικού αναβάτη; Του MotoGP αγωνιζόμενου;

Ας μην γελιόμαστε, το συνηθίζουμε ως είδος να στολίζουμε και να φτιασιδώνουμε τις ανάγκες μας με γυαλιστερό περιτύλιγμα. Το ότι αυτό που… “ψάρωνε” εμάς, δεν είναι πλέον φανταχτερό και ελκυστικό για τους νέους, δεν είναι θέμα προς χλευασμό.

Τα νεορετρό λοιπόν δημιουργούν την νέα εικόνα και απ΄ ότι φαίνεται αρέσει στον κόσμο και επίσης, να το επισημάνουμε και αυτό, συμφέρει και τους κατασκευαστές. Τα μοντέλα αυτά, αν και συγκεντρώνουν αρκετή τεχνολογία σε συστήματα ασφαλείας, δεν απαιτούν την εξέλιξη ενός superbike ή μιας top Adventure. Δεν χρειάζονται ούτε εξωτικά υλικά, ούτε και περίτεχνες χυτεύσεις μετάλλων.

Είναι λιτά σαν κατασκευές και σε ένα περιβάλλον όπου οι προδιαγραφές στραγγαλίζουν τις επιδόσεις, τα νεορετρό οφείλουν να έχουν απλά ροπή και αίσθηση, κάτι που είναι πολύ πιο εύκολο να επιτευχθεί σε σχέση με τις απόλυτες επιδόσεις και τις κορυφαίες αναλογίες κιλών ανά ίππο.

Πρόκειται λοιπόν για μια… φούσκα; Όχι, δεν μας αρέσουν οι γενικεύσεις και η ιστορία διδάσκει ότι τα φαινόμενα έχουν πολυπαραγοντική φύση, δεν είναι ούτε μονοσήματα, ούτε έχουν μια και μοναδική αιτίαση. Υπάρχουν και άλλοι λόγοι στους οποίους οφείλεται η άνθηση των νεορετρό και αυτοί λίγο – πολύ εξηγήθηκαν ως γενικότερη σύγχρονη τάση, πιο πάνω στο κείμενο.

Κορεσμός υπήρξε και στην μοτοσυκλέτα λοιπόν. Εδώ και χρόνια, οι μοτοσυκλέτες ξεπέρασαν τις δυνατότητες των αναβατών. Ποιος μπορεί να πει πραγματικά, πλην ελάχιστών εξαιρέσεων, ότι εξαντλεί τις δυνατότητες ενός superbike δεκαετίας μέσα στην πίστα; Ποιος μπορεί να διαχειριστεί τις τερατώδεις ιπποδυνάμεις και την ακραία γεωμετρία των σύγχρονων διαδόχων, χωρίς την χρήση των ηλεκτρονικών βοηθημάτων; Και επίσης, ποιος έχει την δυνατότητα να βρίσκεται συχνά στην πίστα ή να γράφει εκατοντάδες χιλιόμετρα σε χωματόδρομους ανακαλύπτοντας νέα μέρη;  

Μερικοί αναβάτες απλά αποστασιοποιήθηκαν απ όλο αυτό, συνειδητοποίησαν ότι τα απίστευτα τεχνικά χαρακτηριστικά και οι υπερ-δυνατότητες για τις οποίες πλήρωσαν μεγάλα ποσά στο παρελθόν, πήγαιναν “στράφι”. Eπέστρεψαν λοιπόν σε αυτό που όριζαν ως μοτοσυκλετιστική “ουσία”. Δεν ήθελαν το μοντέλο και ο εξειδικευμένος, απόλυτος προσανατολισμός του να ορίζει και να καθορίζει το που, πότε και πως θα κινηθούν.

Κλασικές – διαχρονικές φόρμες και αίσθηση, πράγματα τα οποία ευχαριστούν τις αίσθησης ακόμα και σε καθημερινά δρομολόγια, χωρίς να απαιτείται ειδικό περιβάλλον για αυτό.

Όπως και να έχει, υπάρχει πλέον άλλη μια κατηγορία για να επιλέξει κανείς στην αγορά, τα νεορετρό. Τώρα, αν μια κατηγορία μπορεί να αποτελέσει την αιτία για έρθει νέος κόσμος στην μοτοσυκλέτα –και τα νεορετρό το μπορούν- εμείς είμαστε μαζί της!