Η υποδοχή που μού επιφύλαξαν οι Σαουδάραβες στο κατάστημα της MIKEL COFFEE στη Τζέντα ήταν σκέτη υπερπαραγωγή! Απ’ όλα είχε το καλωσόρισμά μου: μπαλόνια, όμορφα κορίτσια, άπλετα χαμόγελα, κέφι – μέχρι και βιντεοκλίπ γυρίσανε!! Έγινε ο τρελός χαμός με τον Έλληνα μοτο–ταξιδιώτη της MIKEL COFFEE. Ήταν μια αξέχαστη εμπειρία την οποία δεν είχα ποτέ φανταστεί!
Μετά την Τζέντα, επόμενο προορισμό του QJ DUBAI ήταν το Κατάρ. Από τις ακτές της Ερυθράς Θάλασσας (Τζέντα) χρειάστηκε να διασχίσω οριζοντίως όλη την Αραβική χερσόνησο και μετά από 1.535 χλμ. (κάνοντας μια ενδιάμεση διανυκτέρευση στη πρωτεύουσας Ριάντ) να φτάσω στις ακτές του Περσικού Κόλπου, και συγκεκριμένα στη Ντόχα, την πρωτεύουσα του Κατάρ.
Εκείνες τις δυο μέρες βρέθηκα να οδηγώ στη μεγαλύτερη παραλία του κόσμου (από την μια θάλασσα στην άλλη), ενώ σημαντική βοήθεια μού πρόσφεραν οι ιδανικές καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν καθοδόν. Μιλάμε για θερμοκρασίες γύρω στους 15 C, άπνοια και καθόλου προοπτική για βροχή. Πριν από μια βδομάδα, στην περιοχή έβρεχε δυο μέρες καταρρακτωδώς και ο υδράργυρος είχε κατρακυλήσει στους 3 C (χειμώνας γαρ)!
ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΡ
Στα σύνορα του Κατάρ, αφού μού χορηγήθηκε βίζα εισόδου (10 Ευρώ) και αγόρασα ασφαλιστική κάλυψη για την QJ SRT 800X (40 Ευρώ για 2 βδομάδες), πάτησα μίζα και ξεκίνησα για την πρωτεύουσα Ντόχα (90 χλμ. μακριά). Πρώτα χιλιόμετρα, πρώτες – άριστες– εντυπώσεις από το λιλιπούτειο εμιράτο του Περσικού Κόλπου: η κατάσταση του οδικού δικτύου ήταν άψογο (οι αναρτήσεις της QJ SRT 800X σπάνια δούλευαν), οι ατέρμονες ευθείες είχαν υποχρεώσει τα ρουλεμάν του τιμονιού σε απραξία και οι ντόπιοι συνοδοιπόροι του δρόμου ήταν αρκετά προσεκτικοί και φιλικοί μαζί μου.
Στη διάρκεια της διήμερης παρουσίας μου στη Ντόχα πήρα μια μικρή πρόγευση για το τι θα συναντούσα στο Dubai: ουρανοξύστες από γυαλί και ατσάλι, high tech οικοδομήματα, πανάκριβα supersport αυτοκίνητα, πολυτελέστατα ξενοδοχεία και υπερσύγχρονα malls. Μέσα σε λίγες μόλις δεκαετίες, το αστείρευτο πετρέλαιο έχει μεταμορφώσει το μικρό κρατίδιο του Κατάρ σ’ ένα πλούσιο και σύγχρονο κράτος, που τηρεί όμως απόλυτο σεβασμό στην ισλαμική παράδοση.
Ο περίπατος στη παραλιακή λεωφόρο Corniche με τους πανύψηλους ουρανοξύστες, η χαλαρή περιπλάνηση –δίχως προορισμό– μέσα στην δαιδαλώδη αραβική αγορά Waqif Souq, η ενατένιση του μοντέρνου αρχιτεκτονήματος Lusail Katara Twin Tower, η επίσκεψη στο Ισλαμικό Πολιτιστικό Κέντρο Islamic Cultural Center Fanar και στο μνημείο Pearl Monument ήταν τα σημαντικότερα highlights της καταριανής πρωτεύουσας, που περιελάβανε η τουριστική ατζέντα μου. Αυτά που ήθελα να δω, αυτά είδα τελικά!
WELCOME TO U.A.E
Καθώς η αγουροξυπνημένη Ντόχα χάνονταν μέσα από τους καθρέπτες της QJ SRT 800X, ξεκινούσε η πιο καθοριστική διαδρομή του QJ DUBAI, αφού μετά από 669 χλμ. θα έβαζα ρόδα το Dubai. Το ταξίδι QJ DUBAI είχε μπει στην τελική ευθεία και αυτό ήταν που μου χάριζε ένα αίσθημα ευδαιμονίας - ήμουν ένα τσιγάρο δρόμο από το ονειρικό Dubai
Το μενού της ημέρας ήταν ωστόσο αρκετά περίπλοκο καθώς περιελάβανε δυο χρονοβόρα περάσματα συνόρων (Κατάρ–Σαουδική Αραβία & Σαουδική Αραβία–Η.Α.Ε), μ’ ότι αυτό συνεπαγόταν σε χρόνο και γραφειοκρατία. Και μόλις πλήρωσα 50 Ευρώ και ασφάλισα την μοτοσυκλέτα για 10 ημέρες, η συνοριακή μπάρα των Η.Α.Ε σημάδεψε τον ουρανό και εγώ όρμησα μπροστά κορνάροντας ρυθμικά – επιτέλους, είχα εισβάλει στα Η.Α.Ε.!
Από το πρώτο κιόλας χιλιόμετρο, ένας αψεγάδιαστος αυτοκινητόδρομος με όριο ταχύτητας 160 χλμ. (!!) διέσχιζε ένα απόλυτο επίπεδο τοπίο ερήμου και ανέλαβε να με οδηγήσει στο όνειρο που λέγεται Dubai (450 χλμ. ανατολικά). Σημαντική λεπτομέρεια: το πρώτο πρατήριο καυσίμων στα Η.Α.Ε ήταν 110 χλμ. ανατολικά των συνόρων! Ευτυχώς είχα φουλάρει στη σαουδαραβική πλευρά και δεν λαχτάρισα!
ΧΛΙΔΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ
Με καταγεγραμμένα 4.250 χλμ. από την αρχή του ταξιδιού, το Dubai άνοιξε την αγκαλιά του και με καλωσόρισε για δεύτερη φορά – το QJ DUBAI άγγιξε την κορύφωσή του! Το πρώτο σκέλος του ταξιδιού είχε ολοκληρωθεί με απόλυτη επιτυχία, χάρη στις ψυχικές–σωματικές αντοχές του αναβάτη και στην αξιοπιστία της ακούραστης QJ SRT 800X.
Ό, τι και να πω για το Dubai είναι λίγο και αδυνατεί να αποδώσει ακόμα και στο ελάχιστο την χλιδή και τον πλούτο που αντίκρισαν εδώ τα έκπληκτα μάτια μου – ένιωσα πραγματικά σαν το χωριατόπουλο που επισκέπτεται για πρώτη φορά την πόλη! Υπερπολυτελή ξενοδοχεία πολλών αστέρων, εξαιρετικά εστιατόρια, λαμπεροί ουρανοξύστες, σύγχρονα αρχιτεκτονήματα, έντονη νυχτερινή ζωή, αμμουδερές παραλίες, ασφάλεια και υποδειγματική αραβική φιλοξενία, έχουν μεταμορφώσει το άλλοτε άσημο ψαροχώρι του Αραβικού κόλπου σε μια κοσμοπολίτικη megacity, που όμοιά της δεν νομίζω πως υπάρχει στον πλανήτη! Το Μανχάταν της Ερήμου «κυνηγά» το μεγαλύτερο, το ψηλότερο, το ακριβότερο, το πιο χλιδάτο!
Μόνο τρεις μέρες έμεινα στο Dubai! Μεταξύ άλλων, παρκάρισα την QJ SRT 800X μπροστά στο ψηλότερο κτίριο του κόσμου (Burj Khalifa / 825 m.) και έβγαλα τις καθιερωμένες πανηγυρικές φωτογραφίες, επισκέφθηκα το τρίτο κατά σειρά κατάστημα της MIKEL COFFEE COMPANY και ήπια έναν αυθεντικό ελληνικό φραπέ, γευμάτισα με τον αγαπητό φίλο (και σύντροχο) Μάριο Χριστόπουλο και απόλαυσα (όσο μπορούσα) την πολυτέλεια της μεγάλης ζωής! Όχι, δεν θέλω να φύγω από το Dubai, θέλω να μείνω εδώ!!!!
