Με κινήσεις αργές και μυαλό φευγάτο φόρτωνα εκείνο το πρωινό τις αποσκευές μου στην QJ SRT 800X και αποχαιρετούσα μελαγχολικός το χλιδάτο Dubai. Το δεύτερο μέρος του QJ DUBAI ξεκινούσε, με την οδική επιστροφή μου στην Ελλάδα μέσω Σαουδικής Αραβίας, Κουβέιτ, Ιράκ και Τουρκίας. Περίπου 4.500 χλμ. με χώριζαν από το οριστικό φινάλε του QJ DUBAI. Καλό κουράγιο!
Πριν εγκαταλείψω οριστικά τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, έκανα μια σύντομη στάση στο Abu Dhabi (110 χλμ. δυτικά του Dubai), την ομοσπονδιακή πρωτεύουσα των Η.Α.Ε. Ο λόγος; Το πάλλευκο τζαμί Sheikh Zayed Grand Mosque, που άνοιξε τις πύλες του στους πιστούς τον Δεκέμβρη του 2007 και φιλοξενεί μέχρι 40.000 προσκυνητές. Μιλάμε για ένα υπέροχο θρησκευτικό αρχιτεκτόνημα που συνδύαζε άψογα την αραβική και την μαυριτανική αρχιτεκτονική, ενώ στο εσωτερικού του είχα την ευκαιρία να περπατήσω (ξυπόλυτος φυσικά) πάνω στο μεγαλύτερο χειροποίητο χαλί του κόσμου (έκτασης 5.627 τετρ. μ.), που ζυγίζει 45 τόνους και αποτελείται από 2.268.000.000 κόμπους! Όχι, δεν διαβάσατε λάθος, έχει πάνω από 2,2 δις κόμπους, αριθμός που αποτελεί παγκόσμιο ρεκόρ!
ΜΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Επιστροφή και πάλι στην Σαουδική Αραβία, διανυκτέρευση στην παράκτια πόλη Jubail και πέρασμα την επομένη στο έδαφος του Κουβέιτ, που εκτείνεται στο βορειοδυτικό άκρο του Περσικού Κόλπου. Βίζα εισόδου, αγορά ασφαλιστικής κάλυψης για την μοτοσυκλέτα (40 Ευρώ για δυο βδομάδες) και πορεία κατόπιν για την πρωτεύουσα Kuwait City. Παρεμπιπτόντως, η διαδρομή Dubai-Kuwait άγγιξε τα 1.250 χλμ., ενώ η βενζίνη στο Κουβέιτ κυμαινόταν σε χαμηλές τιμές (0,50 Euro/lt), όπως άλλωστε και στη Σαουδική Αραβία.
Μέσα σε λίγες μόλις δεκαετίες, τα αστείρευτα αποθέματα πετρέλαιο που κρύβει ο πυθμένας του Περσικού Κόλπου έχουν καταφέρει να μεταμορφώσουν την μικρή πολιτεία των Βεδουίνων σε μια μοντέρνα, κοσμοπολίτικη μητρόπολη που συνδύαζε με τρόπο ταιριαστό τις μακραίωνες παραδόσεις της αραβικής κουλτούρας με την εκλεπτυσμένη πολυτέλεια της Δύσης. Οι τρεις εμβληματικοί Πύργοι (Kuwait Towers) αποτελούν το σήμα κατατεθέν της κοσμοπολίτικης κουβεϊτιανής πρωτεύουσας, η οποία ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον.
Παρόλο που το κέντρο της πόλης κοσμούσαν λαμπεροί ουρανοξύστες, υπερσύγχρονα εμπορικά κέντρα και ξενοδοχεία πέντε αστέρων, σε καμιά περίπτωση η Kuwait City δεν μπορούσε να συγκριθεί με το φουτουριστικό Dubai. Εγώ πάντως προτίμησα να περιπλανηθώ στις παραδοσιακές αγορές της πρωτεύουσας (σουκς), εκεί όπου μού «συστήθηκε» το αραβικό παρελθόν της χώρας, ενώ επιβεβλημένη ήταν η επίσκεψη στο τέταρτο κατά σειρά -και τελευταίο- κατάστημα MIKEL COFFEE του Kuwait City, εκεί όπου απόλαυσα έναν καλό καφέ και οργάνωσα την εισβολή μου στο γειτονικό Ιράκ.
ΤΟ ΖΙΓΚΟΥΡΑΤ ΤΗΣ UR
Στο Ιράκ είχα βρεθεί πριν από ένα χρόνο, ταξιδεύοντας μ’ ένα σκούτερ SYM JOYRIDE 300. Κατά συνέπεια, οι καταστάσεις που θα έβλεπα διασχίζοντας με την QJ SRT 800X την χώρα (1.130 χλμ.) δεν μου ήταν άγνωστες – λίγο πολύ, ήξερα τι με περίμενε! Δυστυχώς, μετά από 22 χρόνια πολέμου, το Ιράκ ήταν μια χώρα καταστραμμένη που προσπαθούσε να ορθοποδήσει…
Το πέρασμα των ιρακινών συνόρων έγινα με απρόσμενη ευκολία, ενώ ο αρχαιολογικός χώρος της Ur (230 χλμ. βορειότερα) ήταν ένας πολυπόθητος προορισμός στη νότια Μεσοποταμία. Χρειάστηκε ωστόσο να περάσω τρία στρατιωτικά μπλόκα και να δείξω πάμπολλες φορές το διαβατήριό μου προκειμένου να προσεγγίσω τον αρχαιολογικό χώρο της Ur. Εκεί, μέσα σ’ ένα απόλυτα επίπεδο τοπίο ερήμου, αντίκρισα συγκλονισμένος το ζιγκουράτ της Ur, μια ογκώδη βαθμιδωτή πυραμίδα που πρωτοκτίστηκε τον 21ο αιώνα π. Χ! Μόνο δέος και κατάπληξη…
Καθοδόν για την Βαγδάτη, θυμήθηκα πως στο Ιράκ απαγορευόταν ο ανεφοδιασμός των δίκυκλων σε πρατήρια καυσίμων (βενζίνη μόνο από μπιτόνι, μακριά από την μάνικα)! Σε κάποιες περιπτώσεις, η αναφορά της εθνικής μου καταγωγής στάθηκε η αιτία να καταστρατηγηθεί ο νόμος και μου επιτράπηκε να ανεφοδιαστώ από την μάνικα. Ως Έλληνες, έχουμε ιδιαίτερη εκτίμηση και αποδοχή από όλους τους λαούς της Μέσης Ανατολής.
ΣΤΗ ΒΑΓΔΑΤΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΝ
Στην κυκλοφοριακά επιβαρυμένη ιρακινή μητρόπολη διανυκτέρευσα μόνο μια νύχτα. Η Βαγδάτη των παραμυθιών, του Χαρούν Αλ Ρασίντ και των Χιλίων και Μίας Νυχτών με χαλάρωσε στη σκεπαστή αγορά της και με τάισε εύγεστο ποταμόψαρο από τον Τίγρη. Χάρη στην εξαιρετική γεωγραφική της θέση (κτισμένη στις ανατολικές όχθες του Τίγρη, στην καρδιά της μεσοποτάμιας περιοχής και πάνω στη διασταύρωση των οδών που ένωναν την Μεσόγειο με την Κεντρική και Νότια Ασία), η Βαγδάτη γνώρισε μεγάλη πολιτική, οικονομική και πολιτισμική ακμή, ως πρωτεύουσα του Χαλιφάτου των Αββασιδών. Για πέντε αιώνες (9ο–13ο αιώνα) αποτέλεσε μια μοναδική σε αίγλη και δόξα μητρόπολη του μουσουλμανικού μεσαιωνικού κόσμου, το σπουδαιότερο κέντρο του αραβικού πολιτισμού, από την Ανδαλουσία μέχρι την Ινδία!
Αποχαιρετώντας αξημέρωτα την ιρακινή πρωτεύουσα, το QJ DUBAI συνέχισε την πορεία του για την περιοχή του Βόρειου Ιράκ - τελικός προορισμός τα τουρκικά σύνορα. Μόλις 125 χλμ. βόρεια της Βαγδάτης πραγματοποίησα μια σύντομη στάση στην πόλη Samarra προκειμένου να ξανανεβώ στο σπειροειδή μιναρέ Malwiyyah, του οποίου η κατασκευή χρονολογείται το 850 μ.Χ.
Προσπερνώντας κατόπιν την πολύπαθη Μοσούλη (275 χλμ. βόρεια της Samarra), η QJ SRT 800X εισήλθε στην αυτόνομη περιοχή του Ιρακινού Κουρδιστάν. Στα άτυπα σύνορα που με σταμάτησαν, τον έλεγχο του διαβατηρίου έκαναν Κούρδοι μαχητές Πεσμεργκά και όχι Ιρακινοί! Κι εντέλει, δίχως απρόοπτα ή δυσάρεστες εκπλήξεις, συνέχισα απρόσκοπτα την πορεία μου μέσα στο Ιρακινό Κουρδιστάν και αργά το ίδιο βράδυ πέρασα τη συνοριακή πόρτα της Τουρκίας.
