Του Δημήτρη Κατσούλα

Αναπολώντας τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε στην “Γη των αλόγων”, ξεκινήσαμε για το τελευταίο κομμάτι του οδοιπορικού μας. Έπρεπε να διασχίσουμε περίπου 1.300 χιλιόμετρα επαρχιακού και εθνικού δικτύου με σκοπό να επιστρέψουμε στα παράλια της Τουρκίας, στο Τσεσμέ.

Στο δρόμο για το Ικόνιο

Η διαδρομή των πρώτων 450 χιλιομέτρων μέχρι την λίμνη Beysehir αποτέλεσε ένα ξεχωριστό κομμάτι του ταξιδιού. Δυστυχώς οι καιρικές συνθήκες εξακολουθούσαν να  είναι άσχημες, με την θερμοκρασία να βρίσκεται από το πρωί σε υψηλά επίπεδα για την εποχή, με κορύφωση τους 44 βαθμούς που ζήσαμε στο Ικόνιο (Konya).

Αποχαιρετώντας το τελευταίο σύνορο της Καππαδοκίας, το Ακσαράι, ακολουθήσαμε τον κεντρικό οδικό άξονα που συνδέει την Άγκυρα με το Ικόνιο. Οι στάσεις δροσιάς ήταν απαραίτητες και ευτυχώς καθ’ όλη τη διαδρομή υπήρχαν βενζινάδικα όπου και ξεδιψούσαμε. Μετά από 2,5 ώρες αντικρίσαμε το Ικόνιο, ίσως το πιο συντηρητικό σε θέματα θρησκείας, αστικό κέντρο της Τουρκίας. Η ιστορία της πόλης χάνετε στους αιώνες. Μαρτυρίες ανασκαφών δηλώνουν πως η περιοχή κατοικήθηκε από την εποχή του χαλκού, περίπου το 3.000 π.Χ.

Η κατάσταση στους δρόμους της πόλης ήταν χαώδης, δεν έχουμε συναντήσει ξανά τέτοιο κυκλοφοριακό χάος, ήταν χειρότερα ακόμη και από το Κάϊρο!
Στόχος μας ήταν να επισκεφτούμε το Μουσείο Μεβλάνα (το μουσείο μαυσωλείο του Jalal ad-Din Muhammad Rumi) κάτι πραγματικά αδύνατο λόγω κίνησης. Μετά από αρκετή ώρα ταλαιπωρίας στο καμίνι και στην κίνηση, το αντικρίσαμε αλλά δυστυχώς, είχε ήδη κλείσει. Σκεπτόμενοι ότι έπρεπε να υποστούμε την ίδια ταλαιπωρία για να επισκεφτούμε το τζαμί Alaeddin, αλλάξαμε γνώμη. Σταματήσαμε για ένα καφέ στο πρώτο παραδοσιακό καφενείο που βρήκαμε.
Ανανεωμένοι ελαφρώς, ξεκινήσαμε για τον επόμενος στόχο που ήταν το Τζαμί Alaeddin. Είναι ίσως το σημαντικότερο μνημείο της πόλης, αλλά για μία ακόμη φορά σταθήκαμε άτυχοι. Είχε κλείσει και αυτό και έτσι αρκεστήκαμε σε εξωτερικές φωτογραφίες του κτιρίου.
Γνωρίζοντας πως η πόλη ζει και αναπνέει στο όνομα του Ισλάμ αλλά και πως το εθνικιστικό συναίσθημα είναι έντονο στους κατοίκους της πόλης, παραξενευτήκαμε όταν μας κοιτούσαν και μας χαιρετούσαν σαν να ήμασταν κομμάτι της κοινωνίας τους. Κάποιοι μάλιστα φώναζαν, “γεια σας Έλληνες”, στα Ελληνικά!

Λίμνη Beysehir

Έπειτα από 3 ώρες ατελείωτου μποτιλιαρίσματος μέσα στο Ικόνιο, βγήκαμε από την πόλη και κατευθυνθήκαμε προς την λίμνη Beysehir μέσω του επαρχιακού δικτύου. Το τοπίο πλέον είχε αλλάξει, από τις αχανείς στέπες της Άγκυρας, στα καταπράσινα βουνά του Ταύρου (Taurus) και τις εύφορες πεδιάδες.

Ο οδικός άξονας μεταξύ Ικόνιου και λίμνης ήταν υπό κατασκευή, γαρμπίλι, χώμα, παρακάμψεις, αυτοκινητιστές με τυπικές γνώσεις οδήγησης, αγροτικά μηχανήματα του περασμένου αιώνα, κοπάδια με πρόβατα, μετέτρεψαν την απόλαυση του τοπίου σε εφιάλτη. Κάναμε εκατό χιλιόμετρα σε 3,5 ώρες, όντας το πιο κουραστικό κομμάτι από τη αρχή του ταξιδιού. Φθάσαμε στην πόλη Beysehir λίγο πριν δύσει ο ήλιος.
Για καλή μας τύχη ένας αστυνομικός μας προέτρεψε να μείνουμε σε ένα νεότευκτο ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης. Πραγματικά ήταν καταπληκτικό με μόλις δύο εβδομάδες λειτουργίας (Ali bili hotel). To κόστος ήταν και αυτό προκλητικό μιας και έφτανε μόλις τα  40 ευρώ το δίκλινο, με το πρωινό!
Αφήσαμε την BMW R 1200 GS να ξεκουραστεί από την ταλαιπωρία του πρωϊνού και κατευθυνθήκαμε προς την λίμνη, για να απολαύσουμε το ηλιοβασίλεμα. Το “θέμα” μοναδικό, βρισκόμασταν στην νοτιοανατολική ακτή της λίμνης και απέναντι μας διαγράφονταν οι απόκρημνες βουνοκορφές του Ταύρου. Ένα από τα αξιοθέατα του τόπου αυτού είναι το Τζαμί Esrefoglu, κτήριο του 1.299 που στέκει για αιώνες πάνω σε δεκάδες ξύλινους κορμούς δέντρων!
Μετά την επίσκεψη μας στο τζαμί και την βόλτα μας στην λίμνη δειπνήσαμε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου, όπου ακόμη και το φαγητό ήταν καταπληκτικό. Δοκιμάσαμε φρέσκα ψάρια από την λίμνη, σάλτσες με βάση την μελιτζάνα και ήπιαμε… αναψυκτικά, μιας και δεν σέρβιραν αλκοόλ.

Από τον “Ταύρο” στην Egirdir

Η επόμενη μέρα ξεκίνησε νωρίς το πρωί, αφού είχαμε σαν στόχο να διανύσουμε τα βουνά του Ταύρου, να επισκεφτούμε την λίμνη Εγκιρντίρ (Egirdir) και να καταλήξουμε για τις επόμενες δύο μέρες στο Κάστρο του Βαμβακιού, το Παμούκαλε (Pamukale).

H διαδρομή προς το Εγκιρντιρ είναι κατάφυτη, περιλαμβάνει ατελείωτες ευθείες στην καταπράσινη πεδιάδα του Beysehir και μπόλικο σφιχτό στροφιλίκι, ανάμεσα στις δύο λίμνες. Τα λιγοστά έργα ανακατασκευής του δικτύου αυτή την φορά δεν μας επηρέασαν και έτσι μετά από περίπου 150 χιλιόμετρα (2 ώρες οδήγηση),  αντικρίσαμε την καταπληκτική λίμνη Egirdir . Είναι η 4η σε έκταση λίμνη γλυκού νερού στην Τουρκία, όπου το θέαμά της, οδήγησε σε μείωση των αντανακλαστικών απ’ όπου δεν κατέστη δυνατό να αποφευχθεί η πτώση στο γαρμπίλι. Ευτυχώς η ταχύτητα ήταν μικρή και έτσι δεν έπαθε ζημιά ούτε οι μοτοσυκλέτα αλλά ούτε οι επιβαίνοντες. Αξίζει να σημειωθεί πως, παρά το υψηλό βάρος της μοτοσυκλέτας και λόγω φορτώματος, οι βαλίτσες στήριξαν επάνω τους όλο το φορτίο με αποτέλεσμα να
σημειωθούν μόνο εκδορές. Σίγουρα αξίζουν τα λεφτά τους!

Το Ελληνικό στοιχείο έντονο και σε αυτό το χωριό. Στο τέλος του ακρωτηρίου που σχίζει στα δύο την λίμνη, βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Στεφάνου, παραμελημένη και κλειδωμένη για το κοινό. Πριν την ανταλλαγή πληθυσμών, το 1923, υπήρχαν 14 Ελληνικές εκκλησίες στην περιοχή, οι οποίες, μετά την αποχώρηση των Ελλήνων καταστράφηκαν. Στην περιοχή βρίσκονται πάρα πολλά καταλύματα για όλα τα βαλάντια και με 20 ευρώ το δίκλινο, απολαμβάνεις την θέα στην λίμνη.

Γευματίσαμε στις όχθες της παρακολουθώντας τις πάπιες που έπαιζαν στα νερά αλλά και τους ντόπιους που απολάμβαναν τη δροσιά της κάτω από τον καυτό ήλιο. Έχοντας πλέον “μπει” στο μεσογειακό κομμάτι της Τουρκίας κατευθυνθήκαμε προς την πόλη Ισπάρτα και από εκεί μέσω του Εθνικού δικτύου προς το Denizli και τέλος το Pamukkale, το κάστρο του Βαμβακιού και της αρχαίας Ιεράπολης.
Η άφιξή μας στο ξενοδοχείο έγινε αργά το απόγευμα και έτσι προτιμήσαμε να ξεκουραστούμε, διότι την επόμενη μέρα θα έπαιρναν φωτιά τα πόδια μας. Η διαμονή μας έγινε στο ξενοδοχείο 5* Colossae Thermal Spa, με κόστος διανυκτέρευσης στα 70 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου πρωινού, μεσημεριανού και δείπνου.
Η αλήθεια είναι πως δεν αποτέλεσε και την καλύτερη επιλογή ξενοδοχείου, παρόλα αυτά εκμεταλλευτήκαμε την πισίνα, το χαμάμ και τα ιαματικά λουτρά που διαθέτει.

Στο Pamukale

Στις δύο μέρες που θα μέναμε στην περιοχή είχαμε στόχο να δούμε την Ιεράπολη, το Pamukkale, την Λαοδικεία και αν προλαβαίναμε, την Αφροδισιάδα.
Η μοναδική στον κόσμο περιοχή  δημιουργήθηκε όταν μία πηγή μεγάλης περιεκτικότητας σε διαλυμένο δικαρβονικό ασβέστιο χύθηκε ως καταρράκτης, από την άκρη ενός γκρεμού. Το υγρό κρύωσε και σκλήρυνε αφήνοντας πίσω του εναποθέσεις ασβεστίου, διαμορφώνοντας φυσικές λίμνες, υψώματα και προεξοχές. Οι εντυπωσιακές λίμνες λευκού ασβεστίου, που εφάπτονται στις πλαγιές των βουνών, αποτέλεσαν το “θέμα” στις πιο δημοφιλείς αναμνηστικές κάρτες στην Τουρκία. H είσοδος στον αρχαιολογικό χώρο κοστίζει 20 ευρώ και απαραίτητος εξοπλισμός είναι το καπέλο, το μαγιό και η πετσέτα. Το περπάτημα στα λευκά βράχια επιτρέπεται χωρίς υποδήματα. Πλήθος κόσμου απολαμβάνει τα ιαματικά νερά αλλά και τα λασπόλουτρα. Προσπερνώντας τις φυσικές πισίνες, φθάνουμε στην είσοδο της Ιεράπολης.

Στον αχανή αρχαιολογικό χώρο της  Ιεράπολης υπάρχουν λουτρά διαμορφωμένα σε μουσείο, ένα μεγάλο θέατρο, μία παλαιοχριστιανική βασιλική και διάφορα κτίσματα. Εντυπωσιακότερο από αυτά είναι η νεκρόπολη με τα ταφικά μνημεία που απλά μαγεύουν τον επισκέπτη. Η περιήγηση στο Παμούκαλε διαρκεί αρκετές ώρες και καλό είναι να την πραγματοποιήσετε όσο πιο νωρίς μπορείτε. Κατά τη διάρκεια του θέρους και ειδικά τις μεσημεριανές ώρες, οι ακτίνες του ήλιου σε συνάρτηση με το λευκό πέτρωμα αυξάνουν την θερμοκρασία με αποτέλεσμα η ζέστη να είναι αφόρητη.

Αφήνοντας το κάστρο του Βαμβακιού κατευθυνθήκαμε προς την αρχαία πόλη της Λαοδικείας. Αφού περάσαμε την κεντρική είσοδο χωρίς κανέναν έλεγχο, μπήκαμε στον αρχαιολογικό χώρο οδηγώντας την BMW R 1200 GS Adventure! Σεβόμενοι τον τόπο, παρκάραμε σε ένα από τα υπόστεγα όπου εργάζονταν τις καθημερινές οι αρχαιολόγοι και ξεκινήσαμε την βόλτα μας στα αρχαία ερείπια. Ξαφνικά από το πουθενά, ένας αστυνομικός σφύριζε σαν δαιμονισμένος, όχι φυσικά επειδή αγχώθηκε για την είσοδό μας με την BMW στο χώρο, αλλά για το αντίτιμο των 10 ευρώ του εισιτηρίου εισόδου που έπρεπε να πληρώσουμε. Περιπλανηθήκαμε για ώρα στην αρχαία Λαοδικεία, θαυμάζοντας πολλά από τα κτίρια, τον κεντρικό μαρμάρινο δρόμο με τους κίονες και τα 2 απομεινάρια από τα θέατρα. Ήμασταν οι μοναδικοί επισκέπτες, δεν υπήρχε ούτε ένας… Ιάπωνας να μας κοντράρει στις φωτογραφίες!
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο το απόγευμα χωρίς να προλάβουμε να δούμε την Αφροδισιάδα, όπου βρίσκεται το μεγαλύτερο στάδιο του αρχαίου κόσμου και το μαρμάρινο τετράπυλο του ναού της Αφροδίτης. Το βάλαμε στις σημειώσεις μας για να επισκεφτούμε την επόμενη φορά.

Επιστροφή στις ρίζες

Η επόμενη μέρα μας στην γειτονική χώρα ήταν και η τελευταία των διακοπών μας. Από την μια ήμασταν χαρούμενοι που “γράψαμε” στον σκληρό δίσκο του μυαλού μας όλες αυτές τις εικόνες από την άλλη λέγαμε, “γιατί να μην έχουμε ακόμα τρεις μερούλες”.

Φορτωμένο και ακούραστο  το BMW R 1200 GS  και εμείς με πλήρη εξάρτηση, ξεκινήσαμε από το Παμούκαλε με 47 βαθμούς κελσίου προς το Αϊντίν (aydin) και από εκεί προς την Σμύρνη. Μέσω του καταπληκτικού αυτοκινητοδρόμου καταλήξαμε στο Τσεσμέ, αναμένοντας το καραβάκι της επιστροφής στην Ελλάδα. Η BMW μας έβγαλε ασπροπρόσωπους, μας μετέφερε άνετα και με ασφάλεια σε όλα τα χιλιόμετρα που διανύσαμε, παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες. Η ζέστη και το κακό οδικό δίκτυο δεν την επηρέασαν στο παραμικρό και επιβεβαίωσε για μία ακόμη φορά την επιλογή μας.

Ένα ταξίδι - όνειρο τελείωσε για μας και ευχαριστούμε από καρδιάς όλους όσοι μας βοήθησαν για την ολοκλήρωσή του. Ευχόμαστε δε, να πραγματοποιήσετε κάθε ταξιδιωτικό σας όνειρο, σε όποια περιοχή και αν είναι αυτό.

Tips - Χορηγοί

{arttinytable}

Συνολικό κόστος ταξιδιού	3.500€ (χωρίς τις χορηγίες )
Tα χιλιόμετρα που διανύσαμε	2780 (συνολικά)
Μέση κατανάλωση	6,2 λίτρα / 100 χιλιόμετρα
Κόστος βενζίνης	Περίπου 1,80€
Διόδια	Υπάρχουν μόνο στον οδικό άξονα Σμύρνης – Κουσάντασι
Προσέχετε	Τους οδηγούς αυτοκινήτων και τα όρια ταχύτητας
Απολαύστε	Την φιλοξενία των Τούρκων

 

Χορηγοί
Εταιρία	Είδος χορηγίας	website
ΝΕΛ lines	εισιτήρια Πειραιάς -Χίος - Πειραιάς	www.nel.gr
Τουριστικός όμιλος Marine tours	2 διανυκτερεύσεις	www.marinetours.gr
Tουριστικό γραφείο travel atelier	1 διανυκτέρευση	http://travelatelier.com/
Eλαστικά AARON	1 ζεύγος ελαστικών	http://www.aaron.gr/
Kατάστημα αξεσουάρ Δίκυκλο	εξοπλισμός αναβατών	http://www.e-dikyklo.gr/

{/arttinytable}

Φωτογραφίες

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•