Η πολύπαθη σεζόν του MotoGP κατάφερε να ξεκινήσει επιτέλους με τον πρώτο από δύο συνεχόμενους αγώνες στη Jerez και γενναίες δόσεις δράματος με το καλημέρα.
Είχε προηγηθεί το GP του Qatar τον Μάρτιο, δίχως όμως τους αναβάτες της μεγάλης κατηγορίας που έμπλεξαν με το γραφειοκρατικό χάος των πρώτων ημερών της πανδημίας δίχως ποτέ να βρεθεί λύση.
MotoGP
Λες και δεν πέρασε μια μέρα, καθώς με το που μπήκαν οι αναβάτες του MotoGP στην πίστα για τις πρώτες δοκιμές του εναρκτήριου αγώνα για το 2020 άρχισαν τα όργανα.
Πριν καν αρχίσουν οι διαδικασίες είχαμε ήδη έναν τραυματία, τον Andrea Dovizioso (Ducati) που είχε σπάσει την κλείδα του σε αγώνα ΜΧ στην Ιταλία και ερχόταν στη Jerez σε άγνωστη φυσική κατάσταση, μια δεκαριά μέρες μετά το χειρουργείο.
Από την πρώτη μέρα δοκιμών άρχισαν οι πτώσεις, με πρωταγωνιστές κορυφαίους αναβάτες όπως ο Marc Marquez (Honda). Το δε Σάββατο η ατυχία χτύπησε ακόμη πιο δυνατά την πόρτα του MotoGP όταν ο Alex Rins (Suzuki) βγήκε εκτός μάχης από πτώση που είχε ως αποτέλεσμα εξάρθρωση στον δεξιό του ώμο και αρνητικό φιρμάνι από το ιατρικό επιτελείο για ενδεχόμενη συμμετοχή του στον αγώνα – παρά την πτώση του, θα ξεκινούσε 9ος, δύο θέσεις μπροστά από τον Valentino Rossi (Yamaha)!
Η διαδικασία της pole position εξελίχθηκε σε ένα χιτσκοκικό θρίλερ με τους Fabio Quartararo (Yamaha), Maverick Vinales (Yamaha) και M. Marquez να προσφέρουν τρελό συναγωνισμό και διαρκείς ανατροπές στα γυρολόγια του Q2, ώσπου στο τέλος ο νεαρός Γάλλος κατάφερε να πάρει την πρώτη θέση στην εκκίνηση, με τον εξίσου εντυπωσιακά γρήγορο Vinales δεύτερο και τον πρωταθλητή τρίτο.
Στην εκκίνηση του αγώνα ο Vinales έφυγε πρώτος και άρχισε άμεσα να γράφει πολύ γρήγορους γύρους, έχοντας στο κατόπι του τους Marquez, Jack Miller (Ducati) και Quartararo, ενώ από κοντά παρακολουθούσαν και οι Francesco Bagnaia (Ducati) και Dovizioso.
Σύντομα οι τρεις πρώτοι απομακρύνθηκαν και όλα έδειχναν πως ο Vinales θα μπορούσε να εξαφανιστεί γράφοντας διαδοχικούς ταχύτερους γύρους με άδεια πίστα μπροστά του. Όμως αυτό δεν συνέβη τελικώς και γρήγορα άρχισε να νιώθει την πίεση του Marquez που σαφέστατα δεν ήθελα να τον αφήσει να κάνει ένα “Jorge Lorenzo”, δηλαδή το αγαπημένο κόλπο του Ισπανού πρωταθλητή που απλά ήταν άπιαστος όποτε έβρισκε καθαρή διαδρομή μπροστά του.
Μόνο που ο Marquez έδειχνε περισσότερο στο όριο στο κυνήγι του Vinales και αυτό μετουσιώθηκε σε απώλεια πρόσφυσης μόλις στον 3ο γύρο. Εκεί ο πρωταθλητής μας χάρισε άλλο ένα μαγικό σώσιμο από lowside, από το οποίο ναι μεν δεν έπεσε, έκανε όμως μια μακρά βόλτα στην αμμοπαγίδα και ξαναμπήκε στην ουρά του αγώνα.
Η συνέχεια ήταν η απτή απόδειξη γιατί αυτό το παιδί από την Cervera της βόρειας Ισπανίας δεν παίζεται. Με τρελό ρυθμό και ξέφρενες προσπεράσεις μέσα σε μια χούφτα γύρους είχε φτάσει στα όρια της δεκάδας (ο Rossi … έκανε στην άκρη για να τον αφήσει να περάσει) και λίγο αργότερα είχε φτάσει στην ουρά του βάθρου! Ασύλληπτη οδήγηση, μοναδικό θέαμα από τον πρωταθλητή που γυρνούσε λες και όλοι οι άλλοι έτρεχαν με μοτοσυκλέτες Moto2.
Στο μεταξύ ο Quartararo καθάριζε τον Vinales και άνοιγε διαφορά στην πρωτιά με τρελό ρυθμό που ουδείς άλλος μπορούσε να καταφέρει – εκτός του εξωγήινου Marquez που γυρνούσε 3-4 δέκατα πιο γρήγορα και από τον πρωτοπόρο στην απονενοημένη προσπάθειά του να μαζέψει τη χαμένη διαφορά μετά την έξοδό του στα χωράφια.
Ο Γάλλος της Petronas Yamaha άνοιξε τη διαφορά του στα 5 δευτερόλεπτα από τον δεύτερο Vinales, ενώ ο Miller άρχιζε να έχει προβλήματα με τη φθορά των ελαστικών του. Στο μεταξύ, ο Marquez έφτασε τη Ducati του Αυστραλού και τελικά τον πέρασε, για να καθήσει σε μια εξόχως τιμητική (δεδομένης της κατάστασης) τρίτη θέση, αλλά φαινόταν πως είχε την ταχύτητα να περάσει και τον Vinales στους τελευταίους γύρους.
Μόνο που τέσσερεις γύρους προ του τέλους, η πίεση του Marquez έφερε το αντίθετο αποτέλεσμα. Ένα highside τον έστειλε στα ουράνια και σε μια άκομψη προσγείωση (από αυτές που πονάς κι εσύ βλέποντάς τις στην τηλεόραση), ενώ τον χτύπησε στο χέρι και η μοτοσυκλέτα του καθώς κουτρουβαλούσαν στα χαλίκια.
Συνεπεία αυτού, ο πρωταθλητής έφυγε κατευθείαν για χειρουργείο στη Βαρκελώνη με σπασμένο δεξιό βραχίονα στο χέρι και φόβους για νευρολογική ζημιά. Είμαστε σε αναμονή ιατρικού ανακοινωθέντος επ’ αυτού.
Η συνέχεια του αγώνα δεν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους δύο πρώτους, Quartararo και Vinales, που πήραν άνετα τα δύο ψηλότερα σκαλιά του βάθρου, αλλά η τρίτη θέση είχε άλλο ενδιαφέρον.
Αυτή κρίθηκε στη μονομαχία Miller-Dovizioso, με τον δεύτερο τελικά να επικρατεί χάρη στην εμπειρία του – ο νεαρός Αυστραλός είχε ταλαιπωρήσει πολύ περισσότερο τα λάστιχά του και δεν είχε πολλά αποθέματα στο τέλος. Αυτό το αποτέλεσμα το πανηγύρισε τρελά ο Dovi, κυρίως γιατί βρίσκεται ακόμη σε μια διαμάχη με τη Ducati για ανανέωση του συμβολαίου του και τακτικά γίνεται αποδέκτης σχολίων όπως αυτό του αγωνιστικού διευθυντή του, Paolo Ciabatti, πως “έχει χάσει το κίνητρό του”. Ο τερματισμός του ως πρώτο Ducati, στο βάθρο και μπροστά από το νέο πουλέν της εργοστασιακής ομάδας του 2021, Miller, ήταν η καλύτερη απάντηση από πλευράς του αναβάτη. Μην ξεχνάμε, με σπασμένη κλείδα όλα αυτά, έτσι;
Ο Miller τερμάτισε τελικά τέταρτος, με τον εντυπωσιακό Franco Morbidelli (Yamaha) πίσω του και τον εξίσου απολαυστικό Pol Espargaro (KTM) να κλείνει την εξάδα.
Στη διάρκεια του αγώνα, εκτός του Marc Marquez, χάσαμε τους Valentino Rossi (Yamaha) που εγκατέλειψε από υπερβολική φθορά των ελαστικών του, τον Cal Crutchlow (Honda) που κατάφερε να φάει μια εντυπωσιακή, όσο και καταδικαστική τούμπα στον γύρο προθέρμανσης (με αποτέλεσμα διάσειση και ράγισμα στο σκαφοειδές οστό του καρπού), τον Joan Mir που έπεσε αφήνοντας τη Suzuki δίχως αναβάτη στον αγώνα και τους Iker Lecuona (KTM) και Aleix Espargaro (Aprilia).
Κάπως έτσι η σεζόν ξεκίνησε με τον Fabio Quartararo να απολαμβάνει την πρωτιά στην κατάταξη με την παρθενική του νίκη στη μεγάλη κατηγορία. Για τον δε Marquez τα πράγματα ξίνισαν πολύ πρόωρα, καθώς το νέο πρόγραμμα του πρωταθλήματος είναι αρκούντως συμπιεσμένο, άρα ενδεχόμενη απουσία μερικών εβδομάδων θα σημάνει περισσότερες βαθμολογικές απώλειες απ’ ότι συνήθως.
Αν χάσει 2-3 αγώνες μετά τη Jerez, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα βρει στην επιστροφή του, ειδικά από τη στιγμή που ακόμη δεν είναι καν σαφές πόσους αγώνες θα έχει φέτος στο πρόγραμμα.
Απόντος του μόνιμου πρωταθλητή, το MotoGP του 2020 μπορεί να γίνει ξαφνικά ορθάνοικτο σε όλα τα προγνωστικά, ιδιαίτερα από τη στιγμή που δεν υπάρχει κάποιο άλλο βαρύ φαβορί και οι νίκες εύκολα μπορούν να μοιραστούν σε διάφορους αναβάτες – κάτι που φυσικά θα είναι προς όφελος του Marquez.
Moto2
Μπορεί ο Valentino Rossi να περνά δύσκολες στιγμές απέχοντας δύο χρόνια από τις νίκες, ωστόσο στην οικογένεια οι επιτυχίες έρχονται ακόμη. Αυτή τη φορά ήταν ο ετεροθαλής αδελφός του, Luca Marini, αυτός που έφυγε από τη Jerez με το έπαθλο του νικητή, καταφέρνοντας να κρατήσει πίσω του μετά από σκληρή μάχη τον πρωτοπόρο της κατάταξης, Tetsuta Nagashima.
Ο Ιάπωνας, μετά από τη νίκη του στο Κατάρ τον Μάρτιο και με τη δεύτερη θέση που πήρε στον αγώνα της Jerez απολαμβάνει τη μοναξιά της κορυφής με μια άνεση 17 βαθμών από τον δεύτερο Lorenzo Baldassarri, που εδώ τερμάτισε μόλις όγδοος.
Το βάθρο του δεύτερου αγώνα της κατηγορία συμπλήρωσε ο Jorge Martin.
Moto3
Τι κι αν πέρασαν σχεδόν τέσσερεις μήνες απραξίας, οι νεαροί της μικρής κατηγορίας ήταν έτοιμοι για ένα ακόμη θεότρελο θρίλερ, όπως παραδοσιακά μας σερβίρει κάθε αγωνιστικό σαββατοκύριακο η Moto3.
Μεγάλος νικητής ήταν για δεύτερη συνεχόμενη φορά ο Albert Arenas (KTM), καθώς κατάφερε να επικρατήσει της απρόβλεπτης μάχης που στήθηκε στο κλείσιμο του αγώνα. Με λιγότερους από οκτώ γύρους πριν τον τερματισμό μια ομάδα 12 αναβατών έπαιζε για τις θέσεις του βάθρου, αλλάζοντας μεταξύ τους θέσεις από στροφή σε στροφή.
Το δράμα κορυφώθηκε στην τελευταία στροφή του τελευταίου γύρου, όταν μια επαφή μεταξύ των Celestino Vietti (KTM), Tony Arbolino (Honda) και John McPhee (Honda) είχε ως αποτέλεσμα την πτώση του τελευταίου μέτρα μόλις από τον τερματισμό.
Έτσι, πίσω από τον πρωταγωνιστή Arenas, το βάθρο συμπληρώθηκε από τους Ai Ogura (Honda) και Arbolino.
Πλέον ο πρωτοπόρος απολαμβάνει το απόλυτο των 50 βαθμών σε δύο αγώνες, με τον Ogura δεύτερο 14 βαθμούς πιο πίσω και τον άτυχο McPhee να μένει στους 20 βαθμούς του Κατάρ στην τρίτη θέση της βαθμολογίας.
MotoE
Στον πρώτο φετινό αγώνα της ηλεκτρικής κατηγορίας, ο Βραζιλιάνος Eric Granado αναδείχθηκε μεγάλος νικητής μετά από τη σύντομη κούρσα έξι γύρων στους οποίους κυριάρχησε απόλυτα.
Ο Granado είδε μόνο μια πλάτη σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, αυτή του rookie Lukas Tulovic που έκανε μια άριστη εκκίνηση, ωστόσο λίγο αργότερα ο Βραζιλιάνος τον πέρασε και έκτοτε απλά άνοιγε τη διαφορά του από τους υπόλοιπους ως και την καρό σημαία.
Πίσω του δεύτερος τερμάτισε ο περσινός Παγκόσμιος Κυπελλούχος της κατηγορίας, Matteo Ferrari, και τρίτος ο έμπειρος Dominique Aegerter, καθώς και οι δύο κατάφεραν να αφήσουν τέταρτο πίσω τους τον άπειρο Tulovic.
Ο επόμενος αγώνας έρχεται το αμέσως ερχόμενο Σαββατοκύριακο, 24-26 Ιουλίου, ξανά στην πίστα της Jerez.
