Φεύγοντας από το Estoril και τον προτελευταίο αγώνα της χρονιάς ο Toprak Razgatlioglu (BMW) είχε ένα υγιέστατο προβάδισμα 46 βαθμών να υπερασπιστεί στο φινάλε της Jerez. Αυτό σήμαινε πως θα μπορούσε να εξασφαλίσει τον τίτλο από το πρώτο σκέλος του ισπανικού αγώνα, ανεξαρτήτως του τι θα έκαναν οι αντίπαλοί του. Του αρκούσε να μη χάσει περισσότερους από εννιά βαθμούς από τον Nicolo Bulega (Ducati), τον μόνο που μπορούσε να τον απειλήσει βάσει αριθμών.
Στο πρώτο σκέλος της Jerez ο Bulega έκανε το προφανές και οδήγησε από νωρίς τη μάχη, με τον Razgatlioglu να ακολουθεί τον Ιταλό rookie χωρίς να καταφέρνει να πιάσει τον ρυθμό του. Το κατά πόσο δε μπορούσε ή αν απλώς δεν ήθελε να πάρει το ρίσκο είναι κάτι που μόνο ο ίδιος ξέρει, αλλά ποιος θα μπορούσε να "αδικήσει" τον Τούρκο αν όντως επέλεξε τη σιγουριά της δεύτερης θέσης που του εξασφάλιζε το πρωτάθλημα;
Ο αγώνας δεν είχε ιδιαίτερη αγωνία ή μεγάλες μάχες, καθώς οι τρεις πρώτοι που έφτασαν στο σε θέσεις βάθρου έμειναν εκεί, με τον Adnrea Locatelli (Yamaha) να εξασφαλίζει μια μοναχική τρίτη θέση, καθώς οι επερχόμενοι Alex Lowes (Kawasaki) και Iker Lecuona (Honda) απλά αναλώθηκαν σε μια μεταξύ τους μονομαχία χωρίς να γίνουν ιδιαίτερα απειλητικοί για τον Locatelli.
Με το αποτέλεσμα αυτό ο Razgatlioglu εξασφάλισε τον δεύτερο προσωπικό τίτλο μετά το 2001 με τη Yamaha, αλλά τον πρώτο για τη BMW στο WorldSBK.
Η Superpole Race εξελίχθηκε από νωρίς σε μια ακόμη μονομαχία Razgatlioglu εναντίον Bulega, με τον Τούρκο να αναλαμβάνει από τον τρίτο γύρο να οδηγήσει, αλλά τον Ιταλό να έχει απάντηση στους τελευταίους γύρους του αγώνα, περνώντας και επιβάλλοντας έναν ρυθμό που δε βγήκε απάντηση από τον νεοστεφθέντα πρωταθλητή.
Έτσι ο Bulega πήρε τη νίκη, ο Razgatlioglu τη δεύτερη θέση και ο Alex Lowes συμπλήρωσε το βάθρο του σύντομου αγώνα.
Στο δεύτερο σκέλος του αγώνα ο Bulega ξεκίνησε καλύτερα και οδήγησε αρχικά τη μάχη, ωστόσο στον τρίτο γύρο ο Razgatlioglu πέρασε πρώτος και επιχείρησε να εξαφανιστεί. Ο Ιταλός της Ducati ωστόσο δεν έχασε επαφή και επτά γύρους πριν το τέλος έριξε τα γυρολόγιά του άρχισε να πλησιάζει απειλητικά τον πρωτοπόρο, στήνοντας το σκηνικό για ένα φινάλε με μάχη.
Αυτό δυστυχώς δεν ήρθε ποτέ καθώς τέσσερεις γύρους πριν τον τερματισμό έσπασε ο κινητήρας της Yamaha του Philipp Oettl και γέμισε την πίστα λάδια, με αποτέλεσμα να βγουν κόκκινες σημαίες και φυσικά να ολοκληρωθεί πρόωρα ο αγώνας αφού είχαν συμπληρωθεί τα δύο τρίτα της διάρκειάς του.
Έτσι ο Razgatlioglu αποχαιρέτησε μια μαγική γι' αυτόν χρονιά από τη ψηλότερο σκαλί του βάθρου, με τον Bulega δεύτερο και τον Michael van der Mark (BMW) τρίτο.
Με την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος απονεμήθηκαν όλοι οι τίτλοι στη μεγάλη κατηγορία, με τον Razgatlioglu φυσικά να παίρνει το πρωτάθλημα Αναβατών, τη Ducati τον τίτλο Κατασκευαστών και την Aruba.it Racing - Ducati τον τίτλο των Ομάδων.
Αυτά τα αποτελέσματα φωτίζουν και το μαγικό ταλέντο του Razgatlioglu, καθώς ουδείς άλλος αναβάτης της BMW Motorrad μπόρεσε να οδηγήσει την M1000RR στον ρυθμό του El Turco, την ώρα που οι Ducati Panigale V4R έκαναν αρκετούς αναβάτες χαρούμενους: εκτός του καλύτερου αναβάτη της, Bulega, νίκες φέτος πήραν και οι Alvaro Bautista, Andrea Iannone και ο νέος πρωταθλητής των ιδιωτικών ομάδων, Danilo Petrucci.
Στην κατηγορία WorldSSP ο Stefano Manzi (Yamaha) πήρε δύο νίκες, ωστόσο δεν ήταν αρκετές για να χάσει τον τίτλο ο Adrian Huertas (Ducati), με τον Ισπανό να γίνεται ο πρώτος που έχει κατακτήσει και τις δύο Supersport κατηγορίες, WorldSSP και WorldSSP300.
Στην WorldSSP300 γράφτηκε Ιστορία φέτος καθώς ο Aldi Satya Mahendra (Yamaha) έγινε ο πρώτος Ινδονήσιος παγκόσμιος πρωταθλητής, μετά από έναν αγώνα στον οποίο οδήγησε έξυπνα προστατεύοντας την πρωτιά του στην κατάταξη και έχοντας πάρει μόλις μια νίκη όλη τη χρονιά - στο δεύτερο σκέλος του Misano, μήνες πριν.
Τέλος στο νεοσύστατο WorldWCR, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Γυναικών με κοινές Yamaha R7, έφτασε σε ένα δραματικό φινάλε στη Jerez καθώς δύο κοπέλες από την Ισπανία θα τα έδιναν όλα για τον πρώτο τίτλο του πρωταθλήματος ενώπιον των συμπατριωτών τους.
Η Ana Carrasco ήρθε εδώ προηγούμενη της Maria Herrera, με τη δεύτερη να καταφέρνει να πάρει τη νίκη στο πρώτο σκέλος αφήνοντας την Carrasco δεύτερη και φτιάχνοντας ένα απολύτως δραματικό τελευταίο αγώνα.
Εκεί η Herrera οδηγούσε τη δράση μέχρι την τελευταία στροφή του τελευταίου γύρου, όταν και έπεσε βγάζοντας εαυτόν από την εξίσωση του τίτλου. Η αλήθεια βέβαια είναι πως με την Carrasco στην τέταρτη θέση εκείνη τη στιγμή το πρωτάθλημα θα πήγαινε και πάλι στα χέρια της Παγκόσμιας Πρωταθλήτριας WorldSSP300 του 2018, αλλά και πάλι ήταν ένα άδοξο φινάλε στη σεζόν για μια σπουδαία αθλήτρια που το πάλεψε ως την τελευταία καρό σημαία της χρονιάς.
