Μια πολύ σημαντική, πρώτη νίκη στα GP για τον Tadahiko Taira σε μια χρονιά γεμάτη προκλήσεις. Η πρώτη νίκη του Tadahiko Taira στο παγκόσμιο πρωτάθλημα GP ήρθε στο τέλος μιας σκληρής μάχης. Ο Taira, ο οποίος δεν συνήθιζε τις δημόσιες εκδηλώσεις ενθουσιασμού, σήκωσε ψηλά τα δυο του χέρια στον αέρα και χαμογέλασε πλατιά γεμάτος ικανοποίηση.

Η προσπάθεια στην Ευρώπη

Δυτικά της Riccione, μιας πόλης κοντά στην Αδριατική Θάλασσα στην Ιταλία, θα βρεθείς σε ένα καταπράσινο, ειδυλλιακό τοπίο που ξεκουράζει τη ματιά. Μέσα σε αυτό το βοσκοτόπι βρίσκεται το σιρκουί του Misano, περιστοιχισμένο από μικρά, ειρηνικά χωριουδάκια. Εκεί έλαβε χώρα ο τελευταίος γύρος του San Marino Grand Prix του 1986.
Με χρόνο 1 λεπτό και 21.67 δευτερόλεπτα στους προκριματικούς για τα GP250, o Tadahiko Taira κατέλαβε τη 2η θέση στη γραμμή της εκκίνησης, πίσω από τον άσο της Yamaha, Carlos Lavado. Ακόμα μεγαλύτερη αίγλη σε αυτή του τη θέση έδινε η 3η θέση του Martin Wimmer, με τον οποίο συμπληρωνόταν η τριάδα των YZR250 της Yamaha στην γραμμή της εκκίνησης.

Αλλά και το Μάρτιο εκείνης της χρονιάς, στον εναρκτήριο γύρο των GP στην Ισπανία και στο σιρκουί της Jarama, η Yamaha κατέλαβε τις τρεις πρώτες θέσεις στην εκκίνηση. Για τον Taira, ο οποίος κυριαρχούσε στα 500cc στο Παν-Ιαπωνικό Πρωτάθλημα Ταχύτητας για τρεις χρονιές στη σειρά, η κατηγορία των 250cc δεν ήταν η αγαπημένη του. Παρ’ όλα αυτά, ο συγκεκριμένος αγώνας σηματοδοτούσε την αρχή του ονείρου του, τη συμμετοχή του στο Παγκόσμιο GP. Στον τελευταίο γύρο των προκριματικών, ο Taira εξασφάλισε τη 2η θέση, μόλις 0.02 δευτερόλεπτα πίσω από τον Wimmer, εξωθώντας τον Lavado πίσω στην 3η θέση.

Προβλήματα στην εκκίνηση

Εκείνη την εποχή όμως, στους αγώνες GP, οι αναβάτες θα έπρεπε να σπρώξουν τις μοτοσυκλέτες τους για να ξεκινήσουν. Το μοντέλο του ’86 της YZR250 ήταν εξοπλισμένο με ένα ταυτόχρονο σύστημα ανάφλεξης, προκειμένου να μειωθούν οι δονήσεις του κινητήρα, διάταξης V-twin, κάτι που δυσκόλευε ακόμη περισσότερο την εκκίνηση της. Το ενδεχόμενο αυτό, που θα μπορούσε να επισκιάσει την σκληρή του προσπάθεια τόσο καιρό, επιβάρυνε ακόμη περισσότερο την ψυχολογία του Taira.

Η μοτοσυκλέτα του Taira τελικά δεν κατάφερε να πάρει εμπρός με σπρώξιμο, ενώ οι Lavado και Wimmer ξεκίνησαν χωρίς πρόβλημα. Ως αποτέλεσμα, η μοτοσυκλέτα που βρισκόταν ακριβώς πίσω από τον Taira, έπεσε επάνω του με δύναμη και του προξένησε σοβαρό τραυματισμό στο αριστερό πόδι. «Όλα μαύρισαν γύρω μου. Το σπρώξιμο της μοτοσυκλέτας μου έγινε τόσο δύσκολο που τα μάτια μου δάκρυζαν από την προσπάθεια. Ακόμη και όταν κατάφερα να ανέβω πάνω, το πόδι μου ήταν τελείως αδύναμο με αποτέλεσμα να δυσκολεύομαι στις στροφές. Όμως πέρασα τόσο πολλά μέχρι να καταφέρω να έρθω στην Ευρώπη, που απλά δεν γινόταν να τα παρατήσω».

Στο δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος, στο ιταλικό GP, ο Taira τερμάτισε 10ος στα δοκιμαστικά, ενώ έκανε ό,τι μπορούσε για να προστατεύσει το τραυματισμένο πόδι του. Στον ίδιο τον αγώνα τερμάτισε 22ος καθώς η εκκίνησή του έγινε πάλι με καθυστέρηση 30 δευτερολέπτων. Ο Taira σε δήλωσή του αργότερα, σχολίασε ότι εκείνο το περιστατικό του έδωσε το κουράγιο για να συνεχίσει . Οι πρώτοι πόντοι του στην βαθμολογία ήρθαν τελικά στον τρίτο γύρο, στο Nurburgring της Δ. Γερμανίας. Έχοντας την 6η θέση στην εκκίνηση και παρά την καθυστέρησή του για άλλη μια φορά,  εντούτοις κατάφερε να τερματίσει 9ος. Αλλά και στο ολλανδικό GP, κατέλαβε την 3η θέση στους προκριματικούς και την 6η θέση στον αγώνα. Δυστυχώς όμως, δύο ατυχήματα στα οποία ενεπλάκη στον 5ο και 9ο γύρο, σε Γιουγκοσλαβία και Βρετανία αντίστοιχα, είχαν ως αποτέλεσμα να τραυματιστεί και το δεξί του πόδι.

Όλα για όλα και η πρώτη νίκη

Η 24η Αυγούστου του 1986, ήταν η μέρα για τον τελευταίο γύρο του Σαν Μαρίνο. Οι τραυματισμοί και στα δύο πόδια του Taira δεν είχαν επουλωθεί τελείως και η YZR250 διατηρούσε τα αρχικά της προβλήματα. Όπως και να είχε όμως, αυτός ήταν ο τελευταίος αγώνας της σεζόν και μετά από αυτόν, ο Taira θα επέστρεφε στο σπίτι του στην Ιαπωνία. Σκεπτόμενος ότι δεν είχε πια τίποτα να χάσει, επικεντρώθηκε στον αγώνα. Με μια 2η θέση στα δοκιμαστικά, η εκκίνησή του για άλλη μια φορά ήταν κακή και γρήγορα προσπεράστηκε από τους αναβάτες που βρίσκονταν πίσω του. Μάλιστα για μια στιγμή, οι άνθρωποι της ομάδας του που τον παρακολουθούσαν, κράτησαν την αναπνοή τους βλέποντας την επικινδυνότητα της κατάστασης. Αν και πλέον βρισκόμενος στην 30η θέση, πέρασε την πρώτη στροφή χωρίς πρόβλημα.

Όλων η ελπίδα ήταν ο Taira να τελειώσει τον αγώνα εντός βαθμολογίας, όμως εκείνος είχε μεγαλύτερες προσδοκίες και γρήγορα άρχισε να κερδίζει έδαφος. Τότε, στους τελευταίους γύρους, ο Taira κατάφερε να φτάσει το πρώτο γκρουπ αναβατών. Για λίγο παρέμεινε μαζί τους και έπειτα, χωρίς δεύτερη σκέψη, πετάχτηκε μπροστά.

Μέχρι τον τερματισμό, ο Taira είχε καταφέρει να προηγείται του δεύτερου, του Anton Mang, με διαφορά 2 δευτερολέπτων και στέφθηκε νικητής. «Ήταν σίγουρα μια δύσκολη χρονιά. Όμως, η εμπειρία που αποκόμισα είναι πολύτιμη. Έμαθα ότι ακόμη κι αν χάσω τη θέση μου στις στροφές, μπορώ ακόμη να τερματίσω με καλό χρόνο».  Ο Taira επέστρεψε στην Ιαπωνία γεμάτος αυτοπεποίθηση και οδήγησε την YZR500 για πρώτη φορά μετά από καιρό στο ιαπωνικό GP, αλλά και στο TBC Big Road Race. Εκεί, έδωσε μια σκληρή μάχη με τον Wayne Gardner και τον Eddie Lawson που κατέληξε σε ισοπαλία.

500  - Ο Lawson κερδίζει το δεύτερο του πρωτάθλημα

Η ΥΖR500 κερδίζει τον τίτλο ξανά μετά από δύο χρόνια. Στον 11ο γύρο της σεζόν του 1986, οι Eddie Lawson και Rob McElnea της Yamaha Marlboro Team, οι Mike Baldwin και Randy Mamola της Lucky Strike Roberts Team και ο Christian Sarron της Team Sonauto Gauloises, μάχονταν για τον τίτλο, όλοι τους αναβάτες της Yamaha. Ο Lawson κέρδισε τους επτά από τους 11 αγώνες και ανέκτησε τον τίτλο, τον δεύτερο για αυτόν, μετά τον πρώτο, το 1984. Η Yamaha επίσης ανέκτησε τον τίτλο του κατασκευαστή την ίδια χρονιά, με πέντε αναβάτες της στην πρώτη εξάδα του βαθμολογικού πίνακα.
Αφού τελείωσε τον εναρκτήριο γύρο 2ος, ο Lawson κέρδισε τους επόμενους έξι αγώνες και βρέθηκε να προηγείται στην κατάταξη. Ειδικά στον δεύτερο, τρίτο και τέταρτο αγώνα, η απόδοσή του ήταν εκπληκτική, καθώς κατάφερε να προηγείται καθ’ όλη τη διάρκεια, από την pole position μέχρι τη γραμμή του τερματισμού. Όμως στη Laguna Seca, στον γύρο της Αμερικής, συγκρούστηκε με άλλο αναβάτη, με αποτέλεσμα να σπάσει την αριστερή κλείδα του, μόλις μία εβδομάδα πριν τον 9ο γύρο και το γαλλικό GP. Η συμμετοχή του σε αυτό τον αγώνα ήταν αβέβαιη, όμως εκείνος επέστρεψε, όχι μόνο για να πάρει την pole position, αλλά να κερδίσει και μάλιστα με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο. Στον επόμενο γύρο, ο Lawson κατάφερε να βρεθεί στην 3η θέση, στο υγρό σιρκουί του Silverstone. Η συλλογή του από βαθμούς αυξανόταν διαρκώς και εκείνος άλλαζε το στυλ της οδήγησής του ανάλογα με τις συνθήκες κάθε αγώνα. Στον 10ο γύρο στη Σουηδία, ο Lawson βγήκε μπροστά στον 3ο γύρο του αγώνα και προσπέρασε τον βασικό του αντίπαλο, Wayne Gardner (Honda), τερματίζοντας με διαφορά 16 δευτερολέπτων. Με αυτό τον τρόπο ο Lawson κατάφερε να κλειδώσει τον τίτλο του πρωταθλήματος.

250 - Το ντεμπούτο της YZR250 και ο Lavado κερδίζει το δεύτερό του πρωτάθλημα

Αυτή τη χρονιά, o «Τυφώνας από την Καραιβική», Carlos Lavado, με την ομάδα της Venemotos Yamaha και τους Martin Wimmer και Tadahiko Taira (ο οποίος είχε κερδίσει τον τρίτο κατά σειρά τίτλο του στο Παν-Ιαπωνικό Πρωτάθλημα Ταχύτητας την προηγούμενη χρονιά) με την ομάδα της Yamaha Marlboro, αγωνίστηκαν για τον τίτλο με την YZR250. Η σεζόν τελείωσε με τον Lavado κάτοχο του τίτλου στα 250cc.

Στην εκκίνηση του εναρκτήριου γύρου, στο ισπανικό GP, φάνηκε ότι ο Lavado θα ξεκινούσε τη σεζόν χωρίς πόντους στη βαθμολογία, καθώς ενεπλάκη σε σύγκρουση με την YZR250. Κατά τη διάρκεια της διακοπής του αγώνα όμως, εκείνος γρήγορα σετάρισε ξανά τη μοτοσυκλέτα του και επανήλθε δυναμικά. Έτσι, έδειξε ότι είναι ένας αναβάτης με εξαιρετικές ικανότητες αλλά και πολλή τύχη.

Φωτογραφίες