Νίκη ή απόσυρση από τον αγώνα; Ο Lavado, με καταγωγή από τη Βενεζουέλα, διακρινόταν για το παθιασμένο στυλ της οδήγησής του και στην πραγματικότητα ήταν άπιαστος, αρκεί να κατάφερνε να μείνει πάνω στη μοτοσυκλέτα του. Με τέσσερεις γύρους να απομένουν μέχρι τη λήξη του αγώνα, ο Carlos Lavado, με μια τελευταία εκτίναξη, τα έδωσε όλα για όλα από την τρίτη θέση στην οποία βρισκόταν. Ήταν ο τελευταίος εκ των 10 γύρων της σεζόν του 1986 στα GP250 και ο αγώνας διεξαγόταν στη Σουηδία. Ο Lavado γνώριζε καλά ότι δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή για ρίσκα και αν κατάφερνε να διατηρήσει την 3η θέση του, θα έπαιρνε και το δεύτερο τίτλο του στο παγκόσμιο GP250.

Οδήγηση με ρίσκο

Ακόμα κι έτσι όμως, δεν είχε καμιά διάθεση να τελειώσει τη σεζόν του χωρίς μια θεαματική επίδοση. Αν υπήρχε έστω και η παραμικρή πιθανότητα νίκης, ο Lavado θα έπαιρνε το ρίσκο, αυτό ήταν το στυλ του. Τώρα μάλιστα που είχε μπει στη μάχη, εστίασε την προσοχή του και επιτάχυνε βγαίνοντας από τη στροφή. Η μοτοσυκλέτα του είχε εξελιχθεί σε τεράστιο βαθμό από την πρώτη ΤΖ250 που είχε κυριαρχήσει στα GP250 του 1983. Τώρα οδηγούσε την YZR250 (0W82) με τον νέο-εξελιχθέντα κινητήρα διάταξης v-twin. Στον επόμενο γύρο, εκμεταλλεύτηκε το εκπληκτικό κοντρόλ της για να βρεθεί στη 2η θέση και σύντομα βρέθηκε πίσω από τον Sito Pons με τη Honda του. Όταν ήλθε η κατάλληλη στιγμή, ο Lavado άνοιξε τέρμα το γκάζι του και πετάχτηκε μπροστά του.
Οι ρίζες της Yamaha με κινητήρα διάταξης V πηγαίνουν αρκετά πίσω στην RD05 250cc με τον αερόψυκτο κινητήρα V4, η οποία έκανε την εμφάνισή της το 1965 για να αντικαταστήσει την πρώτη πρωταθλήτρια μοτοσυκλέτα της Yamaha, την εν σειρά, δικύλινδρη RD56. Αυτή με τη σειρά της μετεξελίχθηκε στην υγρόψυκτη RD05A, η οποία κέρδισε το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1968. Παρ’ όλα αυτά, η αλλαγή στον κανονισμό η οποία περιόριζε τον αριθμό των κυλίνδρων και των ταχυτήτων στο κιβώτιο, την ώθησε στην παύση κατασκευής της. Έπειτα από αυτό, οι TD-2, TD-3 και TZ250 εν σειρά δικύλινδρες αγωνιστικές μοτοσυκλέτες παραγωγής έγιναν οι κυρίαρχες μοτοσυκλέτες της Yamaha στην κατηγορία των 250cc και ο κινητήρας διάταξης V έμεινε για κάποιο χρονικό διάστημα στο περιθώριο.

Νέος κινητήρας

Το 1982 όμως, η Yamaha χρειαζόταν μια εξελιγμένη μοτοσυκλέτα για την κατηγορία των GP500 προκειμένου να αντικαταστήσει την εν σειρά square four διάταξης, καθώς εκεί ο ρυθμός αύξησης των τεχνολογικών επιτευγμάτων  ήταν ανηλεής. Αυτό οδήγησε στην εξέλιξη της YZR500 (0W61) με κινητήρα V4. Δύο χρόνια αργότερα, ο Eddie Lawson κέρδισε τον τίτλο με μια προηγμένη έκδοση αυτής της μοτοσυκλέτας, την OW76.
Στα GP250, η Kawasaki KR250 κέρδιζε επί τέσσερεις συνεχόμενες χρονιές, από το 1978 έως το 1981. Προκειμένου να την ανταγωνιστεί, η Yamaha μείωσε την διαδρομή του δικύλινδρου σε σειρά κινητήρα και τον μετέτρεψε σε ένα  υψηλόστροφο και μεγάλης απόδοσης κινητήρα. Την ίδια περίοδο η Yamaha έκανε χρήση και της τεχνογνωσίας που είχε από την YZR500, προσθέτοντας αναρτήσεις τύπου Monocross και το σύστημα YPVS (Yamaha Power Valve System), στον κινητήρα, προκειμένου να αυξήσει κι άλλο τον ανταγωνισμό. Ως αποτέλεσμα, από το 1982 έως το 1984, η Yamaha κέρδισε τρεις τίτλους στη σειρά.
Σε εκείνο το σημείο, η Honda, η οποία μέχρι τότε δεν είχε δείξει κανένα ενδιαφέρον για την κατηγορία των 250cc, εξέλιξε την εργοστασιακή της V-twin RS250RW και το 1984 στο GP250 του παν-Ιαπωνικού πρωταθλήματος ταχύτητας, εμφανίστηκε από το πουθενά για να πάρει το πρωτάθλημα. Έπειτα, το 1985, με οδηγό τον Spencer, η Honda RS250RW με τη θηριώδη δύναμή της έλαβε μέρος στο παγκόσμιο GP250.

Η Yamaha ήταν γρήγορη στις αντιδράσεις της, και αμέσως ξεκίνησε την εξέλιξη της εργοστασιακής YZR250 (0W82). Αυτή περιλάμβανε κινητήρα V-twin της πρόσφατης YZR500 (0W81) τοποθετημένο με κλίση προς τα εμπρός. Παράλληλα ένα νέο σύστημα φερινγκ υιοθετήθηκε προκειμένου να μειωθούν οι κραδασμοί. Ο κινητήρας ήταν καλά ισορροπημένος στο ελαφρύ και άκαμπτο πλαίσιο. Στον τελευταίο γύρο της σεζόν του 1985, στο παγκόσμιο GP250 όπου παρουσιάστηκε δοκιμαστικά, ο Lavado απέσπασε με αυτή τη μοτοσυκλέτα τη νίκη, νικώντας τον Anton Mang με τη Honda του. Οι δυνατότητες αυτού του μοντέλου ήταν παραπάνω από προφανείς.

Πρωτάθλημα ξανά

Στον εναρκτήριο γύρο της σεζόν του 1986, ο Lavado στάθηκε στη γραμμή της εκκίνησης τρίτος, πίσω από τους Martin Wimmer και Tadahiko Taira, επίσης με Yamaha YZR250. Όταν δόθηκε το σήμα της εκκίνησης, οι μοτοσυκλέτες ξεχύθηκαν στη μάχη, μόνο και μόνο για να εμπλακούν σε ένα μεγάλο ατύχημα. Η μοτοσυκλέτα του Taira είχε κολλήσει και οι αναβάτες πίσω από αυτόν έπεσαν πάνω του, ο ένας μετά τον άλλο. Η πίστα μετατράπηκε σε κομφούζιο. Κι ενώ ο Lavado την είχε γλυτώσει με μια καλή εκκίνηση, ξαφνικά έπεσε!

Παρ’ όλα αυτά, δεν εγκατέλειψε τον αγώνα και στη δεύτερη εκκίνηση που δόθηκε, οδήγησε με σκισμένη φόρμα την εφεδρική μοτοσυκλέτα του στη νίκη, μπροστά από τον Mang και την NSR250 του. Στον δεύτερο αγώνα της σεζόν ο Lavado ήταν 2ος με μόλις 0.13 δευτερόλεπτα διαφορά από τον πρώτο, ενώ κέρδισε στους γύρους που ακολούθησαν σε Δ. Γερμανία και Αυστρία. Έτσι κατάφερε να βρίσκεται στην πρώτη θέση της γενικής κατάταξης μέχρι το σουηδικό GP στο Anderstorp. Τώρα, βρισκόμενος κοντά στη λήξη της σεζόν, είχε έρθει η κατάλληλη στιγμή για τον Lavado να κάνει την κίνησή του. Διεύρυνε τη διαφορά του από τον δεύτερο Axel Pons στα 4 δευτερόλεπτα και πέρασε τη γραμμή του τερματισμού εκστασιασμένος! Ήταν η πρώτη φορά μετά από 18 χρόνια και την RD05A, όπου η Yamaha, με εργοστασιακή μοτοσυκλέτα  250cc και κινητήρα διάταξης V κέρδιζε το πρωτάθλημα.

Φωτογραφίες