Αυτό το φαινόμενο, ευρύτερα γνωστό ως «μπλε ελαστικά», παρατηρείται κυρίως στο πίσω λάστιχο, εκεί όπου βλέπουμε στις άκρες του αποχρώσεις του μπλε και του μωβ, με τη μορφή ενός είδους ιριδισμού. Κάτι που ίσως θυμίζει και ίχνη υδρογονανθράκων (πετρέλαια, λάδια κτλ), όπως αυτά που βλέπουμε καμιά φορά στο δρόμο (μακριά από μας).
Το εν λόγω «μπλε» χρώμα βέβαια απαντάται περισσότερο στις πίστες παρά στο δρόμο, καθώς αποτελεί τη συνέπεια μιας μη φυσιολογικής αλληλουχίας υπερθέρμανσης και ψύξης που υφίσταται το ελαστικό, με το πίσω να είναι αυτό που «ζορίζεται» περισσότερο. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων το ελαστικό έχει υπερθερμανθεί, σε σημείο που… ξαναζεί το φαινόμενο του πρώτου «ψησίματος» κατά την κατασκευή του. Όσον αφορά τους αριθμούς, αυτό αντιστοιχεί συχνά σε θερμοκρασία που έχει ξεπεράσει τους 100 βαθμούς, με το χημικό μείγμα στη συνέχεια να αλλοιώνεται, σχηματίζοντας μια μπλε μεμβράνη στην επιφάνεια του ελαστικού. Το τελευταίο είναι ένα σαφές σημάδι αλλοίωσης των αρχικών ιδιοτήτων του ελαστικού καθώς επίσης γίνεται και πιο σκληρό στην επιφάνεια λόγω αυτής της «δεύτερης σκλήρυνσης».
Ξεκάθαρα πια, η απόδοση του ελαστικού δεν είναι πλέον η ίδια, με το low siding εντός πίστας να είναι το «καλό» σενάριο και με τους κατασκευαστές να συνιστούν αντικατάσταση του ελαστικού το συντομότερο δυνατό. Στην εκτός πίστας ζωή, η αντιμετώπιση του εν λόγω φαινομένου «διορθώνεται» μερικώς με τον έλεγχο της πίεσης και τη συνετή οδήγηση, δυο παράγοντες που μπορούν να κάνουν το επίμαχο μπλε-ιώδες φιλμ σταδιακά να ξεθωριάσει. Ωστόσο, τα χαρακτηριστικά και οι επιδόσεις του ελαστικού δεν είναι πλέον πλήρως εγγυημένα και όπως προείπαμε συνιστάται η αντικατάσταση του ελαστικού.
Σε ένα παράδοξο του προαναφερθέντος φαινομένου, μπορεί να παρατηρηθεί και σε περιπτώσεις όχι μόνο μη ακραίας οδήγησης, αλλά της ακριβώς αντίθετης. Όταν δηλαδή μοτοσυκλέτες έχουν οδηγηθεί πολύ λίγο από τότε που κυκλοφόρησαν και εξακολουθούν να έχουν τα ελαστικά πρώτης τοποθέτησης. Μιλάμε δηλαδή για μοτοσυκλέτες ηλικίας π.χ.10 ετών και άνω, με ελάχιστα χιλιόμετρα στο κοντέρ. Τότε και κάτω από ορισμένες συνθήκες όπως έκθεση σε κακές καιρικές συνθήκες, σημαντικές αλλαγές θερμοκρασίας περιβάλλοντος, παραμέληση ελέγχου πίεσης κτλ, μπορεί και πάλι να εμφανιστεί ο ιριδισμός που προδίδει την κακή «υγεία» των ελαστικών μας.
Όπως και στην πρώτη περίπτωση -ειδικά μετά από κάποια χρόνια- η αντικατάσταση είναι μονόδρομος και φυσικά μέχρι την επίσκεψη στον προμηθευτή των ελαστικών σας, η οδήγηση πρέπει να είναι παραπάνω από συνετή. Μην ξεχνάτε πως τα λάστιχα μας είναι το μόνο που μας κρατά σε επαφή με την άσφαλτο και το τελευταίο ίσως στο οποίο πρέπει να κάνουμε κακώς εννοούμενες «εκπτώσεις».
Πηγή: moto-station.com
