Κατασκευασμένη από τη Honda το 1997, η πίστα βρίσκεται στους παρακείμενους λόφους της πόλης Motegi, στο νησί Χονσού, το μεγαλύτερο νησί της Ιαπωνίας.
Το όνομα «Twin Ring» προέρχεται αό την ένωση της βρετανικής λέξης Twin (διπλής) και της γερμανικής λέξης «Ring» (πίστας), ένωση που μας δείχνει τις 2 πίστες που μοιράζονται τον ίδιο χώρο. Μια οβάλ και μια «street», πίστες που συναντούν η μια στην άλλη στις στροφές 5-6 και 11-12.
Το MotoGP χρησιμοποιεί την «street» πίστα, που διαθέτει ελάχιστες στροφές υψηλών ταχυτήτων και αρκετές πιο αργές, ενώ ανάμεσα τους βρίσκονται διάσπαρτες ευθείες μεσαίου μήκους. Στην πίστα υπάρχουν 7 στροφές που οι μοτοσυκλέτες πρέπει να στρίψουν με λιγότερα από 100 χλμ/ώρα.
Αυτή η αφθονία στροφών με δευτέρα στο κιβώτιο έχουν κάνει την πίστα του Motegi μια από τις απαιτητικότερες όσον αφορά το φρενάρισμα, από το ντεμπούτο της στο Πρωτάθλημα το 1999. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να ψύξεις τους δίσκους από το ένα τμήμα της πίστας στο άλλο.
Το τέλειο οδόστρωμα μεταφράζεται σε απόλυτο κράτημα, βελτιώνοντας το φρενάρισμα, αυξάνοντας όμως την ίδια στιγμή την καταπόνηση στο σύστημα πέδησης των μοτοσυκλετών. Για αυτό οι κανονισμοί της FIM επιβάλλουν μπροστινούς δίσκους 340mm!
Δυο χρόνια πριν, παρά την βροχή που έπεφτε σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, οι 9 πρώτοι τερματίσαντες και οι 13 από τις 15 πρώτες μοτοσυκλέτες έφεραν δίσκους από ίνες άνθρακα -ναι, στη βροχή!
Από μια κλίμακα δυσκολίας στην πέδηση, από το 1 έως το 5, η πίστα «Twin Ring Motegi» βρίσκεται στο 5, το ανώτερο επίπεδο, μια από τις μόλις 3 πίστες παγκοσμίως σε αυτό το επίπεδο, με τις άλλες 2 να βρίσκονται στην Ευρώπη.
Από τις 14 στροφές της πίστας, δέκα απαιτούν την χρήση των φρένων, και σε πέντε από αυτές οι αναβάτες φρενάρουν για περισσότερα από 4 δευτερόλεπτα. Αυτό εξηγεί γιατί τα συστήματα πέδησης χρησιμοποιούνται για 33 δευτερόλεπτα κάθε γύρο, κάτι που μεταφράζεται στο 32% του χρόνου όλου του αγώνα, ένα από τα υψηλότερα ποσοστά του Πρωταθλήματος.
Καθώς υπάρχουν τρία τμήματα φρεναρίσματος μεσαίου μήκους (μεταξύ 35 και 92 μέτρα έκαστο), η μέση επιβράδυνση δεν είναι πολύ υψηλή, παραμένοντας κοντά στο 1.2 G, αλλά ακόμα κι έτσι είναι ψηλότερη από ότι σε ένα Honda Civic Type R όταν φρενάρει από τα 100 στα 0 χλμ/ώρα.
Αν προσθέσουμε τις δυνάμεις που ο αναβάτης ασκεί στη μανέτα του φρένου της Brembo σε έναν αγώνα MotoGP, το αποτέλεσμα φτάνει τα 930 κιλά.
Από τα 10 σημεία φρεναρίσματος στην πίστα, τα 5 θεωρούνται εξαιρετικά απαιτητικά, 2 είναι μεσαίας δυσκολίας και 3 μικρής.
Το κομμάτι που ασκεί τη μεγαλύτερη πίεση στα φρένα και στον αναβάτη (1.5 G επιβράδυνσης) είναι η στροφή 11 των 90 μοιρών. Οι μοτοσυκλέτες MotoGP φτάνουν στη στροφή με 308 χλμ/ώρα, και φρενάρουν για 5.1 δευτερόλεπτα ώστε να φτάσουν στα 86 χλμ/ώρα. Σε αυτό το διάστημα, οι αναβάτες ασκούν πίεση 5.6 κιλών στη μανέτα, ενώ φρενάρουν για 250 μέτρα, με την πίεση των υγρών φρένων Brembo HTC 64T να φτάνει σχεδόν στα 12.3 bar.
Το 1.5 G στην επιβράδυνση έρχεται επίσης στις στροφές 1, 3 και 5. Δεύτερη πιο απαιτητική στροφή είναι η 3, με 5.1 κιλά πίεσης στη μανέτα, και επιβράδυνση από τα 277 χλμ/ώρα στα 93 σε 4.2 δευτερόλεπτα και 202 μέτρα.
Και στην τρίτη θέση των «Ω Θεούλη μου» στροφών είναι η 5, όπου οι μοτοσυκλέτες έχουν 216 μέτρα και 4.8 δευτερόλεπτα για να φρενάρουν από τα 271 χλμ/ώρα στα 77 χλμ/ώρα.
Από όταν ξεκίνησαν τα GP μοτοσυκλέτας στο Motegi το 2004, οι μοτοσυκλέτες με Brembo φρένα κερδίζουν ανελλιπώς. Πρώτος αναβάτης που κέρδισε αγώνα εκεί ήταν ο Makoto Tamada με τη Honda, ενώ όσον αφορά στις εταιρείες, 9 νίκες έχει η Honda, 5 η Ducati (3 συνεχόμενες με τον Loris Capirossi), 4 η Yamaha και μία η Suzuki. Από τους τελευταίους 8 αγώνες, οι Ισπανοί αναβάτες κέρδισαν τους 7, με τον Dani Pedrosa να έχει τα πρωτεία με 3 νίκες. Μόνη εξαίρεση ο Ιταλός Andrea Dovizioso με τη νίκη του το 2017.
