Λίγες μέρες πριν την εκκίνηση του Dakar, ο Βασίλης Ορφανός βρίσκεται ήδη στην Αργεντινή και ετοιμάζει τις τελευταίες λεπτομέρειες για αυτήν τη σημαντική του συμμετοχή. Με την ευκαιρία της παρουσίασης της αγωνιστικής ομάδας στα Ελληνικά Πετρέλαια, μιλήσαμε για την πορεία του μέχρι τώρα αλλά και τους στόχους που αυτός έχει θέσει.

Bikeit:  Πες μας λίγα λόγια για την πορεία σου στο Dakar μέχρι σήμερα.

Βασίλης Ορφανός:  Το πρώτο Dakar για εμένα ήταν ένα παιδικό όνειρο που έγινε πραγματικότητα, και προσπάθησα βήμα – βήμα ώστε να γίνει όσο καλύτερα μπορούσε. Και όντως, από την άποψη της οργάνωσης, του επαγγελματισμού και της προπόνησης, όλα έγιναν όπως έπρεπε, δεν μας έλειψε τίποτα. Γι’ αυτό άλλωστε είχαμε και αυτή την πορεία, και εγώ αλλά και ο φίλος μου ο Λουκάς (σσ. Λουκάς Γιαννακούλης - συμμετείχαν μαζί το 2003). Αυτό που ζούμε σήμερα όμως θα έπρεπε να είχε γίνει στο δεύτερο Dakar, αν θέλεις να μιλήσουμε χρονικά.

Bikeit:  Από πλευράς χορηγών εννοείς;

Β.Ο.:  Όχι μόνο, χορηγοί υπήρχαν και τότε. Ήταν όμως μια συγκυρία πραγμάτων ώστε να μπορέσουμε να τρέξουμε με 450 cc, κάτι το οποίο δεν έγινε τότε, αλλά γίνεται τώρα.

Bikeit:  Τι έγινε τότε δηλαδή;

Β.Ο.:  Η αλλαγή ώστε να τρέξουμε με άλλη μοτοσυκλέτα συμπεριλάμβανε ένα μεγάλο κόστος καθώς χρειαζόντουσαν τρεις μοτοσυκλέτες. Μία να ετοιμαστεί για να τρέξουμε, μια για προπόνηση και μια να λυθεί, να μπει σε κουτιά για να πάμε στο Dakar. Όλες οι εταιρείες τότε, προ κρίσης μάλιστα, και δεν χρειάζεται να αναφερθώ σε ονόματα, ήταν δύσκαμπτες. Για εμένα το λάθος ήταν το ότι πίστεψα ότι κάτι θα αλλάξει και γύρισα πίσω.
Bikeit:  Θεωρείς ότι θα ήταν καλύτερα για εσένα να κυνηγήσεις το όνειρό σου στο εξωτερικό;

Β.Ο.:  Είχε ήδη γίνει η πρόταση, αλλά ναυάγησε όταν μίλησα με τον Ιάπωνα διευθυντή της Honda Γαλλίας. Εκείνος μου είπε ότι σκόπευε να φτιάξει μια ομάδα στην οποία ήθελε να συμμετέχω, δυστυχώς όμως τον ανακάλεσαν στην Ιαπωνία, κι εκείνο το project ήταν καθαρά δικό του, επομένως δεν έγινε ποτέ. Γύρισα πίσω στην Ελλάδα, προσπάθησα και βρήκα  χορηγό την Αττική Οδό, με διετές συμβόλαιο, η οποία ανέλαβε τα έξοδα συμμετοχής. Στο μηχανολογικό κομμάτι όμως δεν βρήκα χορηγό. Έτσι, πήγα με τα υλικά που υπήρχαν, και ήταν σημαντικά για εμένα. Στο ίδιο μοτίβο συνεχίστηκε και το τρίτο Dakar. Στο τέταρτο δε, πήγα ολομόναχος, χωρίς καμία υποστήριξη, πλην ελαχίστων φιλικών εξαιρέσεων. Από εκεί και πέρα όμως, φέτος είναι διαφορετικά τα πράγματα, και σε πείσμα των καιρών και των συνθηκών που επικρατούν. Κι αυτό είναι ένα μήνυμα που θέλω να περάσω, ότι μέσα από τη στάχτη κάτι πάει να φυτρώσει. Και να μην το δούμε αυτό καθαρά αγωνιστικά, αλλά ευρύτερα. Έχω σαν στάση ζωής να παίρνω φόρα και να γκρεμίζω όσους τοίχους υψώνονται μπροστά μου.

Bikeit:  Δυσκολεύτηκες φέτος να βρεις χορηγούς. Που το αποδίδεις αυτό ενώ έχεις ήδη στο ενεργητικό σου τέσσερεις επιτυχημένες συμμετοχές στο Dakar;

Β.Ο.:  Αυτή είναι η ελληνική πραγματικότητα, και δεν θα έπρεπε να μας προκαλεί εντύπωση. Το θετικό είναι ότι οι άνθρωποι που με στηρίζουν πιστεύουν πραγματικά σε εμένα. Επομένως, και η μέχρι τώρα πορεία μου αξίζει, είναι ένσημα στην πλάτη.

Bikeit:  Ουσιαστικά φέτος έκανες την προετοιμασία σου χωρίς να γνωρίζεις τι θα γίνει στο τέλος.

Β.Ο.:  Αυτό είναι ακόμα πιο δύσκολο. Ενώ δεν είχαμε κλείσει τίποτα, εγώ επειδή το πίστευα πάρα πολύ, το έβλεπα ότι θα γίνει στο τέλος.

Bikeit:  Πόση ήταν η πίεση να ετοιμαστείς, να βρεις μοτοσυκλέτα, εξοπλισμό, αλλά και χορηγούς μπροστά στο ενδεχόμενο να μην βρεις τελικά χορηγία για το φετινό Dakar;

Β.Ο.:  Εγώ έπρεπε να κάνω την προσπάθειά μου. Το αν θα δικαιωνόμουν ή όχι, το έδειξε το αποτέλεσμα. Το εγχείρημα πήρε σάρκα και οστά, πάμε να το κάνουμε.

Bikeit:  Πως νιώθεις τώρα; Είναι η σημαντικότερη παρουσία της Ελλάδας που έχει γίνει ποτέ στον μηχανοκίνητο αθλητισμό.

Β.Ο.:  Σαν την πρώτη φορά αισθάνομαι. Για εμένα δεν έχει αλλάξει κάτι.

Bikeit:  Ποιος είναι τώρα ο στόχος σου;

Β.Ο.:  Πρώτα απ’ όλα να τερματίσω, και όσο πιο ψηλά γίνεται. Και αυτά νομίζω ότι δεν είναι έξω από τις δυνατότητές μας.

Φωτογραφίες