Η επιτυχία της SYM στην Ελλάδα, προφανώς έπαιξε τον ρόλο της για την επιλογή της χώρας μας ως τοποθεσία της πανευρωπαϊκής παρουσίασης, των νέων ADXTG 400 και ADX 300. Αλλά δεν είναι μόνο αυτός, ο παράγοντας: Η Ελλάδα είναι πασίγνωστη για την ποικιλομορφία του ανάγλυφου της, αλλά και της διαμόρφωσης της: Μία συνεχής εναλλαγή πόλεων και φυσικών τοπίων, ασφάλτου και χωματόδρομων. Ακριβώς αυτά που πρέπει, δηλαδή, για να δοκιμάσεις ένα crossover μοντέλο, που σου υπόσχεται χρήση στο χώμα αλλά και στην άσφαλτο.

Με ορμητήριο το Plaza Resort στην Ανάβυσσο, οδηγήσαμε τόσο το ADXTG 400, όσο και το μικρότερο ADX 300 και, αν και η ευρωπαϊκή παρουσίαση αφορούσε κυρίως το μεγαλύτερο -και ολοκαίνουργιο σε όλα τα επίπεδα- μοντέλο, η παράλληλη επαφή και με τα δύο είχε το δικό της ενδιαφέρον.

Πρώτα αξίζει να απαντήσουμε σε συχνές ερωτήσεις που δεχόμαστε στα κοινωνικά δίκτυα, για το ADXTG 400. Η τιμή του; Δεν είναι γνωστή ακόμη, περιμένουμε την ανακοίνωση της. Διαθεσιμότητα του μοντέλου στην χώρα μας, αναμένεται για τέλος 2024 ή αρχές 2025, με πιθανότερο το δεύτερο σενάριο. Τέλος, η τοποθέτηση του μοντέλου στην αγορά και ποιος θα είναι ο ανταγωνισμός του, απασχόλησε αρκετούς αναγνώστες που εξέφρασαν τις ερωτήσεις τους και εμείς τις μεταφέραμε απευθείας στους ανθρώπους της SYM. Το ADXTG 400, λοιπόν,  ΔΕΝ κάνει τοποθέτηση απέναντι σε μοντέλα όπως π.χ. το Honda ADV350, το KYMCO DT X 360 και άλλα ανάλογα της αγοράς – αυτό το κάνει το ADX 300. Το ADXTG 400, με την κατασκευαστική του φιλοσοφία, ξεκολλάει από τα «παραδοσιακά scooters» (με τον κινητήρα ως τμήμα της πίσω ανάρτησης και τα σχετικά) και ανεβαίνει επίπεδο. Επιδικώκει μια διαφορετική αποδοχή, κάτι που εμείς κληθήκαμε να επιβεβαιώσουμε δοκιμάζοντας το. Και για αυτό και το κείμενο που ακολουθεί, θα δίνει έμφαση στην δοκιμή του ADXTG 400, ενώ για το μικρότερο 300άρι μοντέλο θα αναφερθούμε εκτενέστερα στο μέλλον.

Η scooter πλευρά μίας «μοτοσυκλέτας»

Τα γράψαμε και στην τεχνική ανάλυση του μοντέλου (μπορείτε να την δείτε εδώ), δεν χρειάζεται να επαναληφθούμε, για το τι κρύβει το ADXTG κάτω από τα ρούχα του. Όμως η μορφολογία scooter που το μοντέλο ενδύεται, φέρνει συγκεκριμένες απαιτήσεις εργονομίας-πρακτικότητας. Η πρώτη επαφή ξεκίνησε στο πάρκινγκ του ξενοδοχείου, πριν την αναχώρηση μας για την μικτή διαδρομή. Στην θέση οδήγησης, ο αναβάτης κάθεται ιδιαίτερα κοντά στο τιμόνι, το οποίο είναι τύπου «fatbar» και εδράζει με ψηλά καβαλέτα, στην άνω τιμονόπλακα του μπροστινού συστήματος. Οι μανέτες ρυθμίζονται, ενώ τα «μαρσπιέ» δεξιά και αριστερά καλύπτουν μία μεγάλη περιοχή κατά μήκος, ώστε ο αναβάτης να βάζει τα πόδια του όπως θέλει.

Η σέλα δίνει μια κάποια σκληρή αίσθηση, όμως εργονομικά φάνηκε σωστή για την διάρκεια της οδηγικής δοκιμής. Ατού, ο χώρος κάτω από την σέλα, που χωρά full-face κράνος με άνεση και περίσσευμα χώρου, στα μείον η απουσία κάποιου μπροστινού ντουλαπιού για μικροαντικείμενα. Οι χούφτες είναι στον βασικό εξοπλισμό, όπως και το κεντικό σταντ – το οποίο είναι πανεύκολο να το χρησιμοποιήσεις. Αρκετά πιο πίσω από το συνηθισμένο, είναι το πλαϊνό σταντ και σίγουρα θέλει μια συνήθεια η θέση του.

Σέλα, τάπα βενζίνης αλλά και ο κεντρικός διακόπτης του ADXTG ανοίγουν με πλήκτρα, χάρη στην χρήση ασύρματου κλειδιού, σύστημα το οποίο φέρει και το ADX 300. Η ζελατίνα, όχι ιδιαίτερα μεγάλη αλλά με αρκετό ύψος, ρυθμίζεται σε 2 θέσεις πανεύκολα, με το χέρι.

Ιδιαίτερη μνεία αξίζει το ζύγισμα του ADXTG 400 – Στα  213 κιλά στα... χαρτιά, η εντύπωση που σου δίνει μοιάζει ελαφρότερη, μιας και η διάταξη των μηχανικών μερών επιτρέπει σημαντικό χαμήλωμα του κέντρου βάρους. Άρα, και καλύτερη αίσθηση ελέγχου από τον αναβάτη κυρίως στατικά, αλλά και εν κινήσει. Ως προς την ποιότητα, αυτή είναι απόλυτα ικανοποιητική σε πρώτη επαφή και ανταποκρίνεται στο επίπεδο που έχει θέσει η SYM. Άξιο αναφοράς, το γεγονός ότι δεν παρατηρήσαμε κανέναν απολύτως τριγμό ή ανεπιθύμητους ήχους, ακόμα και στο χωμάτινο κομμάτι που οδηγήσαμε και αυτό λέει πολλά.

«Πάμε μια Σουνιάδα;»

Με το οδηγικό μας γκρουπ να αποτελείται αποκλειστικά από Έλληνες, η διασκέδαση και το παρεΐστικο κλίμα μπήκαν γρήγορα στο προσκήνιο. Με θέα τον Σαρωνικό, το πρώτο τμήμα της διαδρομής έγινε στην Παραλιακή, από την Ανάβυσσο μέχρι το Σούνιο, στο ιδιαίτερα στριφτερό και με αποδεκτή ποιότητα ασφάλτου κομματι. Εκκίνηση για τον μονοκύλινδρο κινητήρα και οι κραδασμοί του, ελάχιστοι και «απαραίτητοι», δεν ενοχλούν. Ήχος καθαρόαιμα μονοκύλινδρος, με μία κάποια «τραχύτητα» τουλάχιστον στα μοντέλα προπαραγωγής που οδηγήσαμε εμείς, ενώ η αρχική σύμπλεξη του πλήρως νέου συστήματος με πολύδισκο συμπλέκτη, είναι αρκετά πιο ομαλή από ότι έχουμε συνηθίσει στα scooters – και αρκετά πιο ήπια, που θέλει λίγο παραπάνω γκαζάκι για να φύγεις πιο ζωηρά. Η ποιότητα κύλισης του μοντέλου δίνει πολύ καλές εντυπώσεις στα πρώτα χιλιόμετρα, το ADXTG 400 κινείται στιβαρά και δεν θυμίζει scooter. Η απόκριση του στις εντολές του τιμονιού «μοτοσυκλετίζει» και η γεωμετρία του δίνει ουδέτερη σε γενικές γραμμές διατήρηση των γραμμών που θα επιλέξεις, δείχνοντας ισορροπία στην ρύθμιση αναρτήσεων εμπρός και πίσω. Γρήγορα οι ρυθμοί ανέβηκαν αρκετά και η βόλτα απέκτησε διασκεδαστικό χαρακτήρα, όπου οφείλεις να σχολιάσεις θετικά την συμπεριφορά των Maxxis ελαστικών πρώτης τοποθέτησης, όπως και του συνολικού κρατήματος του ADXTG 400. Τα φρένα, είχαν πολύ γρήγορη απόκριση στις μανέτες και ικανοποιητική δύναμη, αν όχι μία ελαφρώς κατώτερη του ιδανικού πρώτη αίσθηση. Πάντως, ακόμη και με τον εμπρός μονό δίσκο (που προκαλεί... γκρίνια στα κοινωνικά δίκτυα), δεν αντιμετωπίσαμε πρόβλημα πέδησης.

Ο ίδιος ο κινητήρας, λειτουργεί με ωραίο ήχο και ικανοποιητική «αίσθηση» στο γκάζι, ενώ από άποψης ισχύος οι 35 ίπποι εξασφαλίζουν αρκετά ζωηρές επιταχύνσεις. Δεν τίθεται θέμα ελαστικότητας-ροπής, με καλύτερη απόδοση κυρίως στα χαμηλά και μεσαία. Όταν μπαίνει το σύστημα μεταβλητού χρονισμού, δεν καταλαβαίνεις απολύτως τίποτα. Μόνο ένα λαμπάκι στο καντράν, μαρτυρά την ενεργοποίηση του – ούτε κάποιος μηχανικός ήχος, ούτε «κλωτσήματα» στην ισχύ, απόλυτα γραμμική μετάβαση και πιθανώς η γραμμικότερη που έχω δοκιμάσει προσωπικά. Στους ζωηρούς ρυθμούς, οι αναρτήσεις δεν συμπεριφέρθηκαν «μαλακά» θυσιάζοντας γεωμετρία και αίσθηση και, έτσι, για τον δρόμο παίρνουν το ΟΚ. Κάποια στιγμή, ο πλοηγός μάς οδηγεί σε κάτι... έρημους, ήσυχους backroads όπου και κάναμε μέρος της φωτογράφησης και των λήψεων βίντεο. Σε χειρότερο οδόστρωμα με περισσότερες κακοτεχνίες στην αρχή του, οι εντυπώσεις μας μέχρι τώρα επιβεβαιθώθηκαν ξανά και οι συνάδελφοι... δεν δυσκολεύτηκαν να ξύσουν τα stand στο έδαφος.

Σε μία δοκιμή -πόσο μάλλον μοντέλου προπαραγωγής- δεν είναι όλα ρόδινα βέβαια, αλλά τα παράπονα μου περιορίζονται κυρίως σε ένα συγκεκριμένο σημείο, της LCD οθόνης. Οι ενδείξεις της στάθμης βενζίνης και της θερμοκρασίας είναι τοποθετημένες η μία πάνω από την άλλη και σε μπερδεύουν απαιτώντας δεύτερο βλέμμα. Αυτό – αλλά και η χρήση ίσως μίας οθόνης TFT – είναι σοβαρές προτάσεις για την επόμενη γενιά ADXTG. Επόμενη στάση... χώμα! 

Λέρωσε το!

Για την επαφή μας με τις εκτός δρόμου δυνατότητες του ADXTG 400, οι διοργανωτές επέλεξαν ένα κομμάτι με όλα τα κλασικά – και αρκετά δύσκολα- κομμάτια της ελληνικής βραχώδους υπαίθρου. Άπειρο... κρόκαλο και κάτι φυτευτές πέτρες, που ζορίζουν και τα πιο καλά... σφραγίσματα. Αμέως απενεργοποιώ Traction Control και θέτω το ABS στην λειτουργία εκτός δρόμου, που το απενεργοποιεί για πίσω και το κάνει λιγότερο επεμβατικό μπροστά. Ξεκινάμε την διαδρομή και δοκιμάζω οδήγηση σε όρθια θέση. Προφανώς η SYM έχει δώσει προτεραιότητα στην οδήγηση καθιστά, ούτως η άλλως η ίδια η μορφή ενός scooter θέτει όρια στην εργονομία όρθιας θέσης οδήγησης. Έτσι, το τιμόνι σου έρχεται ελαφρώς χαμηλότερα από ότι θα το ήθελες, ενώ ως προς την συγκράτηση με τα πόδια σου, κρατιέσαι κυρίως στις γάμπες-αστράγαλους με τις μπότες σου. Όλα αυτά όμως, δεν είναι «μαύρα», καθώς το ADXTG δεν απευθύνεται σε έμπειρους «χωματάδες» και δεν ειναι σχεδιασμένο για σκληρό enduro. Μπορείς δηλαδή απλώς να κάθεσαι, κάνοντας προσπέλαση ενός χωματόδρομου ή μονοπατιού, εξερευνώντας και ταξιδεύοντας.

Θετική εντύπωση μου άφησε η σταθερότητα της ουράς σε εκκίνηση «τέρμα γκάζι», που δεν τινάχτηκε δεξιά ή αριστερά με νευρικότητα, εμπνέοντας μου ασφάλεια. Γενικά, και στο χώμα η εντύπωση του ελέγχου στα χέρια σου παραμένει υψηλή, ειδικά ως προς το ζύγισμα αλλά και την αίσθηση «ακαμψίας» που, και πάλι, θυμίζει μοτοσυκλέτα. Σηκώνω σκόνη στο χωμάτινο μονοπάτι την ώρα που οι φωτογράφοι με απαθανατίζουν και περνώ πάνω από τις μεγάλες «φυτευτές» πέτρες του μονοπατιού, όπου και αντικρίζω τα πρώτα «όρια» από τις αναρτήσεις. Γενικά, η σκληρότητα ελατηρίων και αποσβέσεων για εκτός δρόμου διελεύσεις είναι σωστά επιλεγμένη, απλά σε πιο δύσκολα κομμάτια, μπορεί να τερματίσουν. Αν ρωτάτε εμένα, θα ήθελα το ADXTG και λίγο ψηλότερο: Το περιθώριο πιθανώς υπάρχει, αφού και το ύψος σέλας είναι στα 790 χιλιοστά, με το μοντέλο «όπως είναι». Φυσικά, στα 790 χιλιοστά, η πρόσβαση των ποδιών στο έδαφος είναι η προτεραιότητα.

Σε πιο εύκολα κομμάτια, το πέρασμα είναι πραγματικά παιχνίδι και η έλλειψη συμπλέκτη και κιβωτίου, το κάνει πιο εύκολο για τον αναβάτη: Γκάζι και φρένο και άσε το μηχανικό σύνολο να κάνει την δουλειά του. Τα φρένα έχουν αρκετή προοδευτικότητα και δύναμη για να κόψεις ταχύτητα με ασφάλεια και στο χώμα χωρίς ευτράπελα.

ADX 300 – Η πιο «γλυκιά» επιλογή

Στην διαδρομή μας συνόδευσαν και μερικά ADX 300 τα οποία δοκιμάσαμε στις ίδιες ακριβώς διαδρομές. Ένα προφανώς περισσότερο... scooter μοντέλο, το ADX 300 προφανώς δίνει σημασία σε άλλες αρετές, όπως η άνεση κύλισης, η πιο «γλυκιά» συμπεριφορά και η ευχρηστία. Στα οδηγικά κομμάτια και ξεκινώντας από την άσφαλτο, το ADX 300 συμπεριφέρεται πιο ήπια σε όλα τα επίπεδα και σε ανταμείβει με μία αίσθηση «μαγικού χαλιού», σε σύγκριση με το 400. Φιλτράρει τα πάντα όσον αφορά κακοτεχνίες και οι επιδόσεις του ικανοποιούν σε πρώτη επαφή – αλλά, όπως είπαμε, θα ανανεώσουμε το ραντεβού μας μαζί του. Στο χώμα, φυσικά η κατασκευή «100% scooter» του ADX 300 εφιστά την προσοχή σου σε πιο δύσκολά σημεία και οι αναρτήσεις είναι σαφώς μαλακότερες από το 400, και πάλι όμως οι διελεύσεις σε χωματόδρομους, «καβάτζες» και πρόσβαση σε παραλίες κλπ. είναι εύκολες.

Κάτι νέο, κάτι καλύτερο, κάτι διαφορετικό

Με το ADXTG 400, η SYM πρόσθεσε μία νέα σελίδα στο βιβλίο της ιστορίας της, όπως έκανε και με το MAXSYM TL, πριν λίγα χρόνια. Έκανε ανάπτυξη ενός νέου μοντέλου που δεν μπορεί να δεσμευθεί στις «a priori» κατηγορίες της σημερινής αγοράς και επιδεικνύει ότι ανεβάζει το επίπεδο της, παίρνοντας το ανάλογο ρίσκο. Σίγουρα, το ADXTG 400 είναι ότι πιο εξελιγμένο μας έχει δείξει η SYM μέχρι τώρα και οι οδηγικές εντυπώσεις μας το επιβεβαίωσαν. Λίγοι μήνες ακόμα χωρίζουν το μοντέλο από την καριέρα του στους δρόμους μας και θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον, να δούμε την αποδοχή που θα του επιφυλάξουν οι Έλληνες αναβάτες  - ειδικά τώρα που το δοκίμασαν και στο Adventure Meeting 2024!