Πριν περίπου δύο μήνες είχαμε βρεθεί καλεσμένοι της Γκοργκόλης Α.Ε. στα κεντρικά της στα Τρίκαλα για μια πρώτη οδηγική εμπειρία με τα νέα μοντέλα που φέρνει στην Ελλάδα για το 2019 και μεταξύ αυτών φυσικά βρίσκονταν και οι τρεις νέες μοτοσυκλέτες της Daytona, όπου είχαμε την ευκαιρία για μια πρώτη επαφή μαζί τους.

Το Τ310 μας είχε κερδίσει με το καλημέρα, αλλά επ' ουδενί δε μπορούμε να βγάλουμε οριστικά και αναλυτικά συμπεράσματα για μια μοτοσυκλέτα που οδηγήσαμε για λίγη ώρα στα πέριξ της όμορφης Θεσσαλικής πόλης, έτσι περιμέναμε εναγωνίως τη στιγμή που θα το παίρναμε στα χέρια μας για μια πλήρη δοκιμή.

Πολυτέλεια για όλους

Ξεκινώντας από την εμφάνιση, η Daytona έχει χτυπήσει φλέβα χρυσού με το καλημέρα. Όμορφα σχεδιασμένο, πατώντας πάνω στις διδαχές των μεγάλων Ευρωπαϊκών adventure μοτοσυκλετών, το Τ310 προτάσσει μια high tech εμφάνιση, η οποία υποστηρίζεται με εντυπωσιακό εξοπλισμό.

Δίχως να ξεχνάμε πως βρισκόμαστε σε μια κατηγορία μικρομεσαίου κυβισμού, όπου συνήθως το πελατολόγιο ψάχνει τη βέλτιστη ισορροπία προσιτής τιμής και επαρκούς εξοπλισμού, η Daytona δίνει ρέστα με μια μακρά λίστα από καλούδια και κολπάκια που συχνά δε βρίσκουμε ούτε σε μοτοσυκλέτες με πενταψήφια τιμή.

Έχουμε λοιπόν LED φώτα, εκκίνηση χωρίς κλειδί, κάλυμμα ρεζερβουάρ που ανοίγει με κουμπί από το τιμόνι, ηλεκτρομαγνητική και αυτόματη κλειδαριά λαιμού, ηλεκτρικά ρυθμιζόμενη ζελατίνα, ψηφιακή οθόνη, φωτιζόμενους διακόπτες στο τιμόνι και κάγκελα προστασίας.

Στη λίστα προσθέτουμε ακόμη ένα κορυφαίο σύστημα ABS Bosch 9.1M με δυνατότητα απενεργοποίησης, καθώς και επιλογή μεταξύ δύο χαρτογραφήσεων (S και Τ, εκ των Sport και Touring), για να κλείσει ο εντυπωσιασμός που προκύπτει πριν καν περάσουμε στη σέλα του Τ310.

Κι επειδή όλα αυτά ακούγονται πολύ ωραία, να τα νοστιμίσουμε λιγάκι: όλα τα παραπάνω συμπεριλαμβάνονται στον βασικό εξοπλισμό μιας μοτοσυκλέτας που κοστίζει €4,085!

Adventure Tourer

Η Daytona λανσάρει το Τ310 ως μια adventure μοτοσυκλέτα και πολύ καλά κάνει, καθώς αυτή είναι η βασική της σχεδιαστική φιλοσοφία.

Από την άλλη βέβαια, κυλώντας πάνω σε 17άρες ζάντες και με καθαρά ασφάλτινες διαδρομές αναρτήσεων (110 mm η διαδρομή του μπροστινού), μάλλον θα κουμπώσει καλύτερα στη λογική μιας street adventure ή adventure tourer – την “υποκατηγορία” στην οποία συναντάμε μοτοσυκλέτες όπως οι Kawasaki Versys και Triumph Tiger Sport, οι οποίες ουδέποτε διαφήμισαν εαυτούς ως εργαλεία εξερεύνησης σε βουνά και λαγκάδια.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τη συμπεριφορά του Τ310 στην άσφαλτο. Πρόκειται για μια μοτοσυκλέτα εύκολη, προβλέψιμη και φιλική. Ο κινητήρας της είναι ροπάτος και αρκετά ελαστικός για τα κυβικά του, έχει δύναμη παντού και αποδίδει χωρίς κρεμάσματα ως και τα κόκκινα των 9,000 rpm.

Ο ψεκασμός της Delphi – τον οποίο για πρώτη φορά έπιασα στα χέρια μου, τουλάχιστον εν γνώση μου – αποδεικνύεται σωστός, ακριβής και απροβλημάτιστος.

Tο Τ310 είναι ακριβώς αυτό που δείχνει, μια μοτοσυκλέτα με on-off θέση οδήγησης, δηλαδή όρθια, με το τιμόνι αρκετά ψηλά στα χέρια αλλά πάντα εντός ορίων της άνεσης, χωρίς ποτέ να μου φανεί πως κάτι ενοχλεί, ξενίζει ή κουράζει.

Τα πάντα πάνω του δουλεύουν πολύ καλά, τα φρένα είναι γραμμικά και φιλικά, διαθέτουν δε ένα ABS ως εξαιρετικό μαξιλαράκι ασφαλείας με την υπογραφή της Bosch.

Αντίστοιχα οι αναρτήσεις του έχουν ικανές αποσβέσεις για στιβαρή λειτουργία, ακόμη και ενώπιον των αμέτρητων αφορμών για παρεκτροπή που θα τους δώσουν οι Ελληνικοί δρόμοι, ειδικά των πόλεων.

Αυτά στην πόλη, όμως στη συνέχεια το πήραμε για μια βολτούλα στο γνωστό προσωπικό πεδίο δοκιμών μου, δηλαδή τη νότια πλαγιά του Παρνασσού στον νομό Φωκίδας. Διακόσια χιλιομετράκια ταξίδι με ολίγη από αυτοκινητόδρομο και μερικά βουνά στη μέση για να ζορίσουμε Τ310 σε ένα πιο απαιτητικό πεδίο.

Η απόσταση δεν παίζει ρόλο

Ξεκινώ από τον αυτοκινητόδρομο, όπου ίσως είναι το πιο αδιάφορο μέρος για να μιλήσει κανείς για μοτοσυκλέτα.

Με το Τ310 θα ταξιδέψεις εύκολα και άνετα με οποιαδήποτε ταχύτητα ως τα 120 km/h, αν και μπορεί σαφώς και περισσότερα. Η τελική του ξεπερνά τα 140, αλλά δεν ξέρω πόσο νόημα θα είχε να τα κρατάς για ώρες ταξιδεύοντας στον ανοικτό δρόμο. Εν προκειμένω, προσωπικά δε βρίσκω τίποτε το υγιές στο να έχεις έναν κινητήρα κλειδωμένο στα κόκκινα για ώρες, αν πάντως θες να το κάνεις, αυτή η μοτοσυκλέτα δε δείχνει να διαμαρτύρεται.

Υπάρχουν κινητήρες που φτάνουν στα κόκκινα και δεν το παίρνεις είδηση, ενώ άλλοι δείχνουν την απροθυμία τους με “κρέμασμα” της απόδοσής τους, πολλούς κραδασμούς, μηχανικούς θορύβους - προσπαθήστε να κρατήσετε για ώρα κοντά στην τελική του έναν οποιονδήποτε υποτετράγωνο κινητήρα, λ.χ. Honda NC750, και θα καταλάβετε ακριβώς τι εννοώ. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος εδώ, αλλά μόνο μια κατασκευαστική φιλοσοφία που οφείλουμε να σεβαστούμε, διαφορετικά ας αποδεχτούμε πως η μηχανή που πήραμε δεν κάνει για τη δουλειά που θέλουμε.

Στην περίπτωση του Daytona βρισκόμαστε περήφανα στην πρώτη περίπτωση, όπου ξαφνικά βλέπεις το στροφόμετρο να δείχνει 9,000 και απορείς πότε και πώς έφτασες εκεί. Είναι δεδομένο πως για έναν κινητήρα 300 cc δεν υπάρχει άλλος τρόπος να βγάλει τριψήφια χιλιόμετρα στο κοντέρ απ’ το να στροφάρει και στην περίπτωσή μας θα πρέπει να πας μια βόλτα ως τις 7,000 rpm τουλάχιστον να δεις ταχύτητες ταξιδίου που φλερτάρουν με την παρανομία.

Φίδια και σκισίματα

Μετά παίρνει σειρά το πολυαγαπημένο μας επαρχιακό δίκτυο, οι φιδίσιοι δρόμοι που ανεβοκατεβαίνουν βουνά και βάζουν τέλος στη βαρεμάρα των αυτοκινητοδρόμων. Το στροφιλίκι λοιπόν που έχουμε μπροστά μας περιλαμβάνει τα όρη Πατέρα, Κιθαιρώνα και, φυσικά, στο τέλος τον Παρνασσό.

Το να μας γρήγορα σε τέτοιες διαδρομές απαιτεί να “σκίσεις” τον μονοκύλινδρο του Τ310, όπως είναι προφανές και αναπόφευκτο για τα κυβικά του. Δίχως την παραμικρή υπερβολή, το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής έγινε με τον κινητήρα κλειδωμένο μεταξύ 7 και 9,000 rpm, βγάζοντας ταχύτητες από 120 ως 140 km/h.

Σε αυτή τη διαδικασία, οι αναρτήσεις του επέδειξαν σπουδαία συμπεριφορά και σε καμιά περίπτωση – κυριολεκτικά – δεν μου έδωσαν έναν λόγο να παραπονεθώ. Συνεπέστατες σε αποσβέσεις, σφικτές όσο χρειάζεται για να στρίβεις με όλα χωρίς πλεύσεις και συνεργάσιμες όταν μέσα στη στροφή προκύψει κάτι απρόβλεπτο, ένα σαμαράκι, ένα γλίστρημα, ένα απότομο φρενάρισμα.

Στο ίδιο πνεύμα κινούνται και τα φρένα του Τ310 με τις κομψές και ρυθμιζόμενες μανέτες, τα οποία αποδίδουν άριστα και προσφέρουν ένα βασικό επίπεδο πληροφόρησης στο χέρι που δε συνηθίζεται σε αυτές τις κατηγορίες κυβισμών (και χρημάτων). Λίγη παραπάνω δύναμη θα ήταν καλοδεχούμενη όταν η μοτοσυκλέτα έχει φορτώσει τριψήφια χιλιόμετρα και πλησιάζει την τελική της, αλλά έχοντας πλάτη το άριστο ABS απλά ξεζουμίζεις τη μανέτα και το αποτέλεσμα γράφει θετικά.

Πολύ καλή ήταν και η αίσθηση των ελαστικών πρώτης τοποθέτησης της CST, τα οποία είναι κάπως σκληρά με αποτέλεσμα να αργούν να ζεσταθούν, αλλά όταν φτάσουν σε θερμοκρασία λειτουργίας δουλεύουν καλά και προσφέρουν την πρόσφυση που πρέπει με την αίσθηση ασφαλείας που θες. Προσωπικά δε γνωρίζω τίποτε για τη συμπεριφορά τους σε βρεγμένο, η δοκιμή έγινε με στεγνό καιρό, οπότε δεν προκύπτει σχετικό σχόλιο.

Η ουσία είναι πως, αν το Τ310 πιάνει 140, με τόσα θα στρίψει κιόλας, δείγμα της καλής δουλειάς που έχει γίνει σε όλα τα επίπεδα, από το ζύγισμα του πλαισίου, ως τις αναρτήσεις και τα φρένα.

Πρακτικότητες

Ας μιλήσουμε τώρα για πιο πρακτικά ζητήματα. Κατανάλωση. Όπως κατά κόρον συμβαίνει στους μικρούς κυβισμούς, η διακύμανσή της είναι αρκετά μεγάλη και εξαρτάται κυρίως από το δεξί χέρι του αναβάτη.

Το Τ310 μπορεί να κινείται όλη μέρα καίγοντας κάτω από 4 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα σε ρυθμούς βόλτας και καθημερινής μετακίνησης, ανεβαίνοντας στη γειτονιά των 5+ εφόσον το κρατάς κλειδωμένο ψηλά. Όπως κάναμε στη διάρκεια του ταξιδιού μας δηλαδή.

Η μοτοσυκλέτα είναι ξεκούραστη, βάζει τα χέρια, πόδια και μέση του αναβάτη σε εργονομικά χαλαρές γωνίες, κραδασμούς δεν έχει πουθενά – ούτε στα μαλακά, ούτε στα χέρια ή τα μαρσπιέ.

Τα φώτα του είναι δυνατά και έχουν ευρεία δέσμη, η ζελατίνα του είναι σχετικά στενή για να συμπεριλάβει οριακά τους ώμους, αλλά προσφέρει εξαιρετική κάλυψη στο κεφάλι και η ηλεκτρική της ρύθμιση από κουμπί στο τιμόνι δουλεύει ακόμη και αν κινείσαι τελικιασμένος. Δείτε, για παράδειγμα, στις φωτογραφίες τη γενοκτονία των εντόμων που κράτησε μακριά μου. Φτάνοντας στον προορισμό, μόνο στα εξωτερικά των μπράτσων είχα μυγάκια, συν λίγα στην κορυφή του κράνους.

Ένα παράπονο που έχει προκύψει σχεδόν από όσους το έχουν καβαλήσει αφορά στην ορατότητα της οθόνης της μοτοσυκλέτας, η οποία ομολογουμένως δεν είναι ιδιαίτερα ευκρινής, ειδικά στο δυνατό φως του ήλιου.

Μια πρώτη ερμηνεία που άκουσα από πολλούς καταφεύγει στην εύκολη λύση της “φτηνής οθόνης”, κάτι που ειλικρινά δε θα έβρισκα καθόλου περίεργο, δεδομένου ότι η Daytona σου σερβίρει μια μοτοσυκλέτα να (με το συμπάθειο), με τα όλα της, σε μια τιμή που άλλοι κοστολογούν το παπί τους.

Μετά όμως ήρθε μια στιγμή στον αυτοκινητόδρομο που ξάπλωσα στο ρεζερβουάρ και ξαφνικά η οπτική της βελτιώθηκε δραματικά. Μπορεί λοιπόν να είναι όντως ένα σχετικά οικονομικό κομμάτι που δεν προσφέρεται για μεγάλες γωνίες θέασης, αλλά έχει τοποθετηθεί σε μια γωνία που δε βολεύει τα ψηλά αναστήματα. Κοιτώντας τη από χαμηλότερα είναι σαφώς πιο ευκρινής.

Όπως και να έχει, είναι μια ψηφιακή οθόνη που ικανοποιεί στον εντυπωσιασμό, προβάλλει έναν σκασμό πληροφορία και έχει το παράδοξο να φέρει στο κάτω μέρος της κουμπιά για να μηδενίσεις τον χιλιομετρητή. Γιατί παράδοξο; Μα γιατί όλα τα άλλα ενεργοποιούνται από κουμπιά στο τιμόνι, ως και η τάπα του ρεζερβουάρ ανοίγει από εκεί, αλλά για τον μερικό χιλιομετρητή πρέπει να απλωθείς ως τα όργανα. Σιγά το πρόβλημα, θα μου πείτε, και θα συμφωνήσω 100%!

Τι άλλο κάνει;

Λοιπόν, χώμα. Η Daytona λανσάρει το Τ310 ως adventure, έτσι δεν απέφυγα να βγω σε χωματόδρομους για να δω αν μπορεί όντως να κινηθεί εκτός ασφάλτου. Η απάντηση είναι ναι, αξιοπρεπέστατα, παρότι οι 17ρηδες τροχοί δεν είναι φτιαγμένοι εξαρχής για αυτή τη δουλειά.

Η θέση οδήγησης είναι δεκτική στο να σταθείς όρθιος, το πίσω μέρος του ρεζερβουάρ βολεύει για να το σφίξεις με τα γόνατα και το τιμόνι έρχεται αρκετά φυσικά στα χέρια.

Η διέλευση από άστρωτες επιφάνειες δεν είναι απαγορευτική και καμιά παραλία δεν είναι πια εκτός ορίων, αλλά από την άλλη δε θα προτείναμε το Τ310 ως το εργαλείο για να εξερευνήσεις τα βουνά της πατρίδας σου μόνο από χώμα.

Δεν είναι μόνο οι τροχοί, αλλά όλο το σύνολο που φωνάζει άσφαλτο και πρωτίστως οι αναρτήσεις, που στις πολλές ανωμαλίες που θα συναντήσουν εκτός δρόμου θα οδηγήσουν σε χοροπηδήματα, τα οποία ως γνωστόν έρχονται σε πλήρη αντιδιαστολή με την πρόσφυση. Με διαδρομή 110 mm στο πιρούνι κάθε άλλος ισχυρισμός θα φάνταζε υπερβολικός και προς τιμήν της η Daytona ουδέποτε διαφήμισε το Τ310 ως το πλοίο της ερήμου.

Επίσης, το καλά εξοπλισμένο Τ310 με όλα αυτά τα περίτεχνα πλαστικά κομμάτια στα πέριξ του ρεζερβουάρ με έκαναν να προσπαθώ να κόβω ρυθμό διαρκώς στο βουνό, καθώς το κοπάνημά τους δε μοιάζει και τόσο υγιές. Ίσως και να είμαι υπερβολικός στο σημείο αυτό, πάντως κάτι που δε σηκώνει αμφιβολία είναι πως η μοτοσυκλέτα αυτή είναι τόσο απολαυστική στην άσφαλτο γιατί απλούστατα είναι σχεδιασμένη κυρίως για αυτή τη χρήση.

Εκτός δρόμου θα πάει διαδικαστικά και προσεκτικά και θα το κάνει σαφώς καλύτερα από τα ακόμη πιο ασφάλτινα αδέρφια της (R310 και X310).

Αλλαγή δεδομένων

Το Daytona T310 by Zontes είναι μια από αυτές τις μοτοσυκλέτες που κουβαλούν τη σημαία μιας νέας πραγματικότητας. Ποια είναι αυτή, θα με ρωτήσετε;

Η νέα σειρά μοτοσυκλετών της Daytona ανοίγει ένα παράθυρο στην επόμενη μέρα της λεγόμενης “Κινέζικης μοτοσυκλέτας”. Η συγκεκριμένη εταιρεία έχει μια ιστορία πίσω της και έχει χτίσει το καλό της όνομα με το σπαθί της και με τον δύσκολο δρόμο, δηλαδή μέσω των πωλήσεων και της εμπειρίας χρήσης,

Αφήνοντας όμως πίσω τα παπιά και τα μικρά σκουτεράκια, εδώ έχουμε ένα άλμα σε μια κατηγορία μοτοσυκλετών όπου ο ανταγωνισμός πλέον μετρά βαριά χαρτιά της παγκόσμιας βιομηχανίας, πολλούς ανταγωνιστές στα 250-300 κυβικά και, κατ’ επέκταση, συγκρίσεις άμεσες και δύσκολες.

Αυτή εδώ είναι μια πρώτη κανονιά πρώτου μεγέθους που δείχνει πως αυτές οι βιομηχανίες από την άλλη άκρη του κόσμου έχουν ανέβει επίπεδο και αποκτούν ολοένα πιο δυναμικές βλέψεις.

Το έχω ξαναπεί πολλές φορές, αλλά δε θα βαρεθώ να το επαναλαμβάνω: Ψάξτε να δείτε τι έλεγαν οι κραταιές βιομηχανίες του τότε για τους Ιάπωνες όταν πρωτοεμφανίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Μετά δείτε τι τους έκαναν οι γιαπωνέζικες μοτοσυκλέτες 10-15 χρόνια αργότερα – η Αγγλική βιομηχανία τώρα αρχίζει να συνέρχεται. Οι Κινέζοι είναι στο παιχνίδι ήδη 20 χρόνια. Και μαθαίνουν γρήγορα. Η νέα σειρά της Daytona είναι η απτή απόδειξη.

Το Τ310 μπαίνει στη μάχη δυνατά και στο μυαλό μου έχει ήδη διακριθεί πριν καν συζητήσουμε για λεφτά. Πρόκειται για μια μοτοσυκλέτα που δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από τον ανταγωνισμό, απεναντίας μάλλον του βάζει τα γυαλιά σε επίπεδα εξοπλισμού.

Το γεγονός πως προσφέρεται σε μια τόσο χαμηλή τιμή απλά το κάνει να φαίνεται ακόμη πιο γοητευτικό απέναντι σε έναν ανταγωνισμό που ζητά ένα με ενάμισι παραπάνω χιλιάρικο. Και, ξέρετε, ένα χιλιάρικο στα τέσσερα δεν είναι το ίδιο με ένα στα 10…

Δυναμομέτρηση

Ανεβάζοντας το Τ310 στο δυναμόμετρο Dynojet της Power House Engineering (Ισμήνης 6, Δάφνη), η ετυμηγορία έδειξε κάτι παραπάνω από 31 άλογα στον τροχό. Καθόλου άσχημα, για τον κινητήρα που ονομαστικά αποδίδει 35.4 ίππους.

Στο σημείο αυτό θα αναφερθώ και στις δύο επιλογές χαρτογραφήσεων που προσφέρει ο κινητήρας. Θεωρητικά μιλάμε για τα προγράμματα Sport και Touring, αλλά στην πράξη δεν είδα καμιά διαφορά από το ένα στο άλλο. Θα περίμενε κανείς μια διαφοροποίηση, έστω στην απόκριση στο γκάζι, αλλά δυστυχώς καμιά αντιληπτή αλλαγή δεν προκύπτει, ούτε σε επιδόσεις, αλλά ούτε και σε κατανάλωση.

Η αίσθηση αυτή επιβεβαιώθηκε και στο δυναμόμετρο, όπου οι δύο χάρτες βγαίνουν πανομοιότυποι, όπως φαίνεται και στο σχετικό διάγραμμα.

Τεχνικά χαρακτηριστικά