Τι ήταν τα anti-dive συστήματα; Υδραυλικές / μηχανικές διατάξεις που είχαν ως στόχο να περιορίσουν την βύθιση του πιρουνιού και την απότομη φόρτιση του μπροστινού συστήματος κατά το φρενάρισμα. Τελικά τα anti-dive συστήματα δεν είχαν συνέχεια και εξαφανίστηκαν όσο γρήγορα έκαναν την εμφάνιση τους, αφού στην πράξη, δημιουργούσαν περισσότερα προβλήματα από όσο υποτίθεται ότι έλυναν.

Σχέδια από την Aprilia όμως, δείχνουν ότι το anti-dive ίσως να επιστρέψει, αυτή την φορά σε μια αποκλειστικά μηχανική εφαρμογή που έχει την ιδιότητα να μεταβάλλει τα χαρακτηριστικά της αναλόγως της συμπίεσης του πιρουνιού.

Η ιδέα της Aprilia, έχει ως εξής: στην μπροστινή δαγκάνα έχει τοποθετηθεί μια άρθρωση η οποία εδράζεται στην βάση του πιρουνιού και μέσω συνδέσμουστo εξωτερικό σκέλος της ανάρτησης.

Υπάρχει επίσης ένα σημείο επαφής με την δαγκάνα του φρένου, μέσω ενός ολισθαίνοντα πείρου που ακολουθεί προδιαγεγραμμένη διαδρομή σε ένα σχηματισμένο “αυλάκι”.Η ακτινική στήριξη της δαγκάνας έχει δυνατότητα κίνησης μερικών μοιρών, στην ίδια διεύθυνση με την φορά κύλισης του τροχού.



Όταν τα φρένα ενεργοποιηθούν και το πιρούνι αρχίσει να συμπιέζεται, η δαγκάνα, μετακινούμενη ουσιαστικά προς τα πάνω από την περιστροφή του τροχού, “σπρώχνει” σε αντίθετη διεύθυνση το εξωτερικό σκέλος του πιρουνιού, μετριάζοντας την βύθιση. Όσο το πιρούνι όμως συμπιέζεται, ο ολισθαίνοντας πείρος μέσα στο αυλάκι κινείται πιο ελεύθερα και μειώνεται η αντίσταση του anti-dive χαρακτηριστικού.



Αυτό έχει να κάνει με την ιδανική υλοποίηση ενός anti-dive συστήματος, που θέλει την επίδραση του να μειώνεται αναλογικά, όσο μειώνεται και η διαθέσιμη διαδρομή της ανάρτησης.