Η νέα γενιά Ducati Scrambler φέρνει πολλές αλλαγές που δε φαίνονται, για ένα αποτέλεσμα που μοιάζει να μην έχει αλλάξει ιδιαίτερα. Δέκα χρόνια και πάνω από 100,000 πωλήσεις Scrambler μετά την αναγέννηση του μοντέλου, οι Ιταλοί φρεσκάρουν εκ νέου μια μοτοσυκλέτα που παρουσιάστηκε στη γκάμα του 2023 με μερικές σημαντικές διαφοροποιήσεις - και την οποία δοκιμάζουμε με ολίγη καθυστέρηση εν έτει 2024.

Το εμφανές αφορά στη σχεδίαση, η οποία δεν αλλάζει μεν ρότα και παραμένει πολύ αναγνωρίσιμη μα έχει αρκετές αλλαγές στο μπροστινό κυρίως τμήμα του Scrambler.

Η πρώτη μεγάλη είδηση ωστόσο αφορά στο νέο πλαίσιο, φυσικά πάλι ατσάλινο χωροδικτύωμα που αυτή τη φορά συνδέεται με ένα αφαιρούμενο υποπλαίσιο και νέο αλουμινένιο ψαλίδι συμβάλλοντας στη δίαιτα που υποβλήθηκε το Scrambler για να ξεφορτωθεί συνολικά τέσσερα κιλά από το ήδη χαμηλό βάρος του, που πλέον σταματά στα 185 υγρά κιλά.

Στην ουσία όμως το νέο πλαίσιο σχηματίζει σχεδόν την ίδια γεωμετρία, καθώς έχουμε πολύ μικρές διαφορές σε μεταξόνιο (1,449 από 1,445 mm) και ίχνος (108 από 112 mm) για την ίδια ακριβώς γωνία κάστερ, ενώ και το ύψος σέλας δεν αλλάζει ουσιαστικά από τα 798 mm που ήταν στα 795 που είναι τώρα.

Η θέση οδήγησης παραμένει πιστή στη λογική του μοντέλου σε όλα αυτά τα δέκα χρόνια: φαρδύ και ψηλό τιμόνι, όρθια στάση για τον κορμό, αρκετά διπλωμένα (μα όχι σε ενοχλητικό βαθμό) γόνατα. Στο νέο μοντέλο το τιμόνι είναι λίγο πιο χαμηλό και πιο κοντά στον αναβάτη, μα στην ουσία η εργονομία και εδώ δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα.

Στον γνωστό αεροελαιόψυκτο L-2 κινητήρα των 803 cc έχουμε κάποια ανανεωμένα στοιχεία όπως ο νέος συμπλέκτης με οκτώ δίσκους και η νέα εξάτμιση με λαιμούς που ακολουθούν διαφορετική διαδρομή προς το τελικό.

Στην ηλεκτρονική υποστήριξη του κινητήρα έχουμε σημαντικές νέες αφίξεις, καθώς η Ducati έχει πλέον φορέσει ride-by-wire γκάζι και δύο Ride Modes, Sport και Road. Αμφότερες βγάζουν την ίδια ακριβώς μέγιστη ισχύ και ροπή, αλλά ακολουθούν διαφορετικές καμπύλες απόκρισης στο γκάζι.

Στα συστήματα ασφαλείας θα βρούμε Bosch Cornering ABS χωρίς ρυθμίσεις και traction control (TCS), ενώ προσφέρεται η πολύτιμη δυνατότητα να στήσεις τις Ride Modes κατά βούληση κουρδίζοντας τις δύο παραμέτρους που ελέγχουν: την απόδοση του κινητήρα σε δύο Power Modes, High και Medium, επηρεάζοντας όπως είπαμε την απόκριση και όχι την παρεχόμενη ισχύ, και το TCS σε τέσσερα επίπεδα ευαισθησίας ή απενεργοποίηση.

Όλα τα παραπάνω ενσωματώνονται στα μενού της νέας οθόνης TFT με διαγώνιο 4.3 ιντσών με εύκολο χειρισμό από δύο κουμπιά στην αριστερή άκρη του τιμονιού, ωστόσο η συνδεσιμότητα μέσω του Ducati Multimedia System παραμένει στην προαιρετική λίστα εξοπλισμού.

Επίσης η αλλαγή μεταξύ ride modes απαιτεί είσοδο στο μενού της οθόνης για να γίνει, λείπει δηλαδή μια γρήγορη και πρακτική επιλογή όπως λ.χ. ένα αφιερωμένο κουμπί στο τιμόνι για γρήγορη προσπέλαση από τη μια προκαθορισμένη ρύθμιση στην άλλη.

Το μεγάλο προσόν του Ducati Scrambler είναι δίχως άλλο η απίθανη ροπή του δικύλινδρου κινητήρα, η οποία στη νέα γενιά αυτή εμφανίζεται να φτάνει στην ίδια κορυφή με πριν αλλά σε ψηλότερες στροφές, στις 7,000 rpm (από 5,750 στην προηγούμενη γενιά). Στην πράξη η διαφορά αυτή με εξέπληξε δε γίνεται και τόσο αντιληπτή, πιθανότατα γιατί μεγάλο ποσοστό της διαθέσιμης ροπής είναι απλωμένο σε όλο το εύρος λειτουργίας του κινητήρα, σερβιρισμένη από νωρίς στην κλίμακα του στροφόμετρου.

Το Scrambler ξεκινά από στάση επιταχύνοντας δυνατά μέχρι να φτάσει στις μεσαίες όπου πλέον το πράγμα αρχίζει να γίνεται πολύ διασκεδαστικό. Η τελευταία εφαρμογή του Desmodue που επιβιώνει τη γκάμα της Ducati μας θυμίζει γιατί αυτός ο κινητήρας εξακολουθεί να προσφέρει επιτυχώς τις υπηρεσίες του για τόσες δεκαετίες.

Οι 73 ίπποι του δεν εντυπωσιάζουν, αλλά έχουν ένα σπουδαίο προσόν: βγάζουν γλέντι σε ανθρώπινες ταχύτητες, δεν είναι ανάγκη να πας με 180 km/h για να διασκεδάσεις με το Scrambler. Η ροπή είναι η πρωταγωνίστρια καθώς του χαρίζει άφθονη ελαστικότητα και δυνατό τράβηγμα ανά πάσα ώρα και στιγμή, ενώ στις επιταχύνσεις με καργαρισμένο γκάζι το χαμόγελο δε συγκρατείται.

Με τη μέγιστη ισχύ στις 8,250 rpm και τα κόκκινα στις 9,000, το Scrambler Icon τελικιάζει γύρω στα 200 km/h, δηλαδή πολύ πάνω από τις ταχύτητες όπου αεροδυναμικώς παραμένει ευχάριστο.

Τα έχω ξαναγράψει στις προηγούμενες δοκιμές Ducati Scrambler και δεν αλλάζει ούτε στη νέα γενιά: με τον κορμό όρθιο και τα χέρια ανοικτά στο ψηλό και φαρδύ τιμόνι, δε θα είχε νόημα να κυνηγάς διακοσάρες ακόμη και να είχες κάπου να κρυφτείς από τον αέρα. Που δεν έχεις βέβαια, ενώ οι απόπειρες για σκύψιμο στο ρεζερβουάρ έρχονται σε άμεση αντίθεση με τα χέρια που παραμένουν ψηλά κρατώντας το τιμόνι.

Το Ducati Scrambler Icon είναι απλά υπέροχο στην καθημερινότητα, είναι ο ορισμός αυτού που μεταφορικά αποκαλούμε "ποδηλατάκι". Φιλικό, προβλέψιμο, με χαμηλή σέλα και εύκολη πρόσβαση στο έδαφος, ελαφρύ και εξαιρετικά ζυγισμένο, γαρνίρεται με άμεση και μυώδη επιτάχυνση, δυνατά και αποτελεσματικά φρένα, άριστη ηλεκτρονική υποστήριξη και ένα ζεύγος καλοστημένες αναρτήσεις με τις πρέπουσες αποσβέσεις.

Προφανώς το σύνολο αυτό διακρίνεται και στο στρίψιμο, όπου τα περιθώρια για διασκέδαση είναι αρκετά μεγάλα χάρη και στα εξαιρετικά λάστιχα της Pirelli. Δεν είναι προφανώς Streetfighter, αλλά προφανώς αυτός δεν ήταν ποτέ ο στόχος του Scrambler με τη θέση οδήγησης (χαμηλή σέλα, ψηλό τιμόνι) που δε διευκολύνει να φορτίσεις το μπροστινό με το σώμα σου, κάτι που με τη σειρά του μεταφράζεται σε πιο φτωχή πληροφορία στα χέρια.

Με το Ducati Scrambler Icon έχεις ένα υπέροχα στημένο πλαίσιο και καλές αναρτήσεις για να παίξεις σε μια στριφτερή διαδρομή και να απολαύσεις τη ροπή του κινητήρα που σε εκτοξεύει από την έξοδο της μιας στροφής στην είσοδο της άλλης, αλλά δεν ενδείκνυται για να ψάχνεις τα όρια της μοτοσυκλέτας, θα χρειαστείς κάτι πιο σπορ γι΄ αυτή τη δουλειά.

Ο αυτοκινητόδρομος προφανώς δεν είναι το αγαπημένο πεδίο του Scrambler καθώς, παρότι ο κινητήρας του είναι υπέροχος για τέτοια χρήση κρατώντας πανεύκολα παράνομες ταχύτητες με καλή οικονομία στο καύσιμο, η περιορισμένη αεροδυναμική κάλυψη μπορεί να γίνει γρήγορα κουραστική σε ταχύτητες άνω των 140 km/h.

Από την άλλη εξαιρετική αποδεικνύεται η κατανάλωση βενζίνης με μια μέση τιμή που δεν ξεπέρασε τα 5.5 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα, χαμηλότερη από αυτή που μετρούσαμε στο προηγούμενο μοντέλο.

Το τελικό συμπέρασμα που έβγαλα μετά από τη συμβίωση μερικών ημερών με το νέο Ducati Scramble Icon είναι πως, όσα κι αν άλλαξαν, η γεύση που μου άφηνε κάθε βόλτα μαζί του ήταν η ίδια ακριβώς με όλα τα προηγούμενα μοντέλα που έχω δοκιμάσει στην προηγούμενη δεκαετία. Απολαυστικότατο, ασφαλές και φιλικό, με τον απαραίτητο ήχο Ducati και αρκετή αξιοποιήσιμη δύναμη που επαρκεί για ό,τι κάνεις κέφι, εκτός από υπερβολές.

Θα έλεγα πως η οικογένεια Ducati Scrambler έχει πλέον φτάσει στην ωριμότητα ενσωματώνοντας ως fine tuning την εμπειρία των εκατοντάδων χιλιάδων μοτοσυκλετιστών που υπηρέτησε σε αυτήν την πρώτη δεκαετία της ζωής της.

Παραμένει επίσης πιστή στην τιμολογιακή πολιτική της Ducati, καθώς στα €11,950 το Scrambler Icon δείχνει αρκετά μη ανταγωνιστικό απέναντι στις περισσότερες ανάλογες επιλογές της αγοράς. Το γεγονός πως στην τιμή αυτή παίρνεις αναρτήσεις άνευ ρυθμίσεων και βασικά κομμάτια εξοπλισμού, όπως το quickshifter ή το πακέτο συνδεσιμότητας, κοστολογούνται έξτρα οπωσδήποτε δεν το κολακεύουν.

Προφανώς βέβαια εδώ έχουμε μπει σε χωράφια προσωπικού γούστου, καθώς η αλήθεια των αριθμών λέει πως το Scrambler έχει ήδη πετύχει τον στόχο του σε επίπεδο πωλήσεων χρόνια τώρα και έχει χτίσει το δικό του κοινό, ενώ παραμένει το πιο φτηνό μοντέλο σε όλη τη γκάμα της Ducati ως ο πιο προσιτός τρόπος να αποκτήσεις καινούργια μια μοτοσυκλέτα φτιαγμένη στο Borgo Panigale.

Βρες μπαταρία για το Ducati Scrambler Icon με ένα κλικ εδώ

Εξοπλισμός δοκιμής

Κράνος: Arai Quantic (Arai Hellas)
Τζάκετ: Nordcode Jackal Air (Moto Market)
Γάντια: Five E3 Evo (Moto Market)
Μποτάκια: Forma Cooper Camo (Moto Market)

Τεχνικά Χαρακτηριστικά