Του Τάκη Μανιάτη

Φωτογραφίες: Βασίλης Κωστάκος

Δίπλα από τη μηλιά

Κακά τα ψέματα. Μπορεί οι μικρές σε κυβισμό εκδόσεις να συμπληρώνουν τη γκάμα ενός μοντέλου, αλλά ένα όνομα, πρέπει και οφείλει να είναι δυνατό.

Τα Streetfighter της Ducati άλλωστε δεν έγιναν γνωστά για την φιλική τους συμπεριφορά, γι' αυτό άλλωστε δεν περπάτησαν στα 848 και 821 κυβικά εκατοστά. Πάντα οι γρήγορες εκδόσεις ήταν αυτές που σήκωναν ψηλά τη σημαία, με απόδειξη την κατασκευή του τελευταίου Streetfighter V4, που έφερε το μοντέλο εκεί που το αξίζει: Στην κορυφή της κατηγορίας.

Παραδοσιακά οι Streetfighter της Ducati ''πατούσαν'' πάνω στις αντίστοιχου κυβισμού superbike της εταιρίας, και πρόσφατα στις Panigale. Η συγκεκριμένη Streetfighter V2, είναι βασισμένη στην Panigale V2 που παρουσιάστηκε πριν δύο χρόνια, ως η ''φτηνή'' έκδοση της Panigale, μία πιο πολιτισμένη εκδοχή, πιο εύχρηστη και προσιτή οικονομικά, μπροστά στο ''τέρας'', Panigale V4. Ουσιαστικά, η Streetfighter V2 είναι μία γυμνή Panigale V2 με αλλαγές στα περιφερειακά και την θέση οδήγησης, για να προσφέρει ότι θα ήθελε ο sport αναβάτης στην καθημερινότητά του.

"Το χρήμα πολλοί εμίσησαν, την δόξα ουδείς", όπως λέει και το γνωστό ρητό και η αλήθεια είναι πως στην περίπτωση μας, σε μία παράφραση του, θα πούμε πως η σχέση του ανθρώπου με τα χρήματα και τις μοτοσυκλέτες, είναι όντως μία σχέση αγάπης και μίσους. Η οποία θα πρέπει να περιλαμβάνει και πολλά άλογα.

Και μέχρι πρότινος, αυτή η σχέση ολοκληρωνόταν στην Streetfighter οικογένεια με την V4 και τα 208 αλόγατα, γεννώντας αυτόματα ερωτήματα σχετικά με την πραγματική υπόστασή τους στην κανονική ζωή.

Στην περίπτωση του Streetfighter V2,  ο superquadro κινητήρας των 955 κυβικών εκατοστών αποδίδει τα ίδια άλογα με την Panigale V2 από την οποία προέρχεται, 155 ανακοινώσιμα, φτάνοντας στο δυναμόμετρο στα 129 στον τροχό.

Μία εξαιρετική απόδοση για V2 κινητήρα της σύγχρονης εποχής, δημιουργώντας ουσιαστικά μία streetfighter μοτοσυκλέτα για απόλαυση.

Λίγη ιστορία

Πριν προχωρήσουμε, θα πρέπει να θυμίσουμε πως προήλθαν οι streetfighter ως κατασκευές. Ήρθαν από αντίστοιχες supersport ή superbike, όπως και οι naked, αλλά εδώ έχουμε περισσότερα άλογα και επιδόσεις και δυνατότητες, σε σχέση π.χ. με ένα naked Ducati Monster, το οποίο δεν είναι τόσο επιθετικό σε χαρακτήρα. Σούζες, στριψίματα, οδήγηση σε πίστα, ότι μορφές κανιβαλισμού επιθυμεί ο αναβάτης, με μία streetfighter, γίνονται πολύ πιο απολαυστικά. Η Ducati κατοχύρωσε και το όνομα της κατηγορίας και η Streetfighter V2, είναι τελικά μία πολύ πιο χρηστική μοτοσυκλέτα σε σχέση με μία Panigale V4 που φτάνει στα 208 άλογα στον στρόφαλο.

Πιο απολαυστική, πιο εύκολη στην καθημερινή οδήγηση από έναν αναβάτη σβέλτο, αλλά κοινό θνητό, όχι επαγγελματία αγωνιζόμενο.

Χωρίς να σημαίνει αυτό πως απαιτούνται τρομερές παραχωρήσεις από την μεγάλη της αδελφή για να κάνει τα πράγματα να συμβαίνουν.

Στην περίπτωση της Streetfighter V2, έχουμε κι εδώ μονόμπρατσο ψαλίδι, ακτινικής τοποθέτησης δαγκάνες Brembo M4, ανεστραμμένο 43άρι μπροστινό σύστημα πλήρως ρυθμιζόμενο, stabilizater τιμονιού, αλλά και όλα τα ηλεκτρονικά βοηθήματα που θα βρούμε σε μία Panigale V4. Δεν υπολείπεται δηλαδή.

Έχουμε Quickshifter με επιλογή off αν χρειαστεί, υπάρχει Ducati Traction Control, Wheelie Control, Slide Control, μία μονάδα IMU έξι αξόνων που ελέγχει όλα αυτά, τρία riding modes (Road, Sport, Wet), τα οποία είναι προρυθμισμένα και δίνουν δυνατότητα να τα ρυθμίσεις όπως θες, και διαφοροποιούν τόσο  την απόδοση του κινητήρα, όσο και την επεμβατικότητα των προαναφερθέντων ''περιοριστικών''.

Τεχνικά, παραμένει μία γνήσια Ducati μιας και δεν υπολείπεται σε κάτι, όμως, αυτό που εκπλήσσει δεν είναι μόνο τα χαρακτηριστικά της, αλλά και η οδήγηση της, γιατί εκεί είναι που φαίνεται η δουλειά που έχει κάνει το ιταλικό εργοστάσιο.

Ο μπάσος ήχος, το δούλεμα του κινητήρα, το θετικότατο με μικρές διαδρομές κιβώτιο ταχυτήτων, η αίσθηση που σου δίνει με τα πανεύκολα 180 κιλά της που είναι λίγα για τον κυβισμό και την δύναμη, σε κάνουν να οδηγάς διασκεδαστικά για ώρες χωρίς να κουραστείς. Και χωρίς να νιώσεις ότι κινδυνεύεις.

Η γραμμικότητα στην πράξη

Αλλάζει σχέσεις από τις χαμηλές στροφές με το quickshifter και απολαμβάνεις το κούμπωμα και ταυτόχρονα την ομαλότητα στην οδήγηση. Η απόδοση του κινητήρα είναι γραμμικότατη και μέσα στην πόλη σε κάνει να κινείσαι με άνεση μικρότερης μοτοσυκλέτας, δίχως να μπορείς να φανταστείς τι θα συμβεί στην ψηλή περιοχή των στροφών.

Το γκάζι Ride-by-Wire ανοίγει ομαλά, δεν υπάρχουν κομπιάσματα στην λειτουργία του κινητήρα και σε αργές ή σβέλτες βόλτες μέσα στην πόλη, η Streetfighter σε κάνει να χαίρεσαι και να την απολαμβάνεις.

Είναι εύχρηστη, με καλό ζύγισμα που δεν σε κουράζει, αλλά και φιλική στάση σώματος, δεν σε κουράζει αν την χρησιμοποιείς καθημερινά μέσα στην πόλη και μάλιστα οι μαλακές αναρτήσεις που λειτουργούν αβίαστα από το πρώτο χιλιοστό της διαδρομής, συμβάλουν στην άνεση.

Επιλέγοντας το πρόγραμμα Wet στους χάρτες, η δύναμη περιορίζεται στα 105 άλογα στον τροχό, με αντίστοιχους περιορισμούς στα ηλεκτρονικά. Γεγονός που σου δίνει ακόμη πιο φιλικό χαρακτήρα αφού εκμεταλλεύεσαι το ηλεκτρονικό ''φίμωμα'' για να την ελέγξεις με άνεση. Μπορείς να πλαγιολισθαίνεις συνεχώς ακόμη και με το Cornering ABS σε λειτουργία, να κάνεις σούζες όπου βρεθείς, για όσο θες, να στρίβεις απολαυστικά σε στροφές με λίγα χιλιόμετρα, να εκμεταλλεύεσαι τα φιλικά χαρακτηριστικά της συνεχώς.

Επιλέγοντας Sport mode και αφαιρώντας τα ηλεκτρονικά βοηθήματα, μπορείς ακόμη να την κοντρολάρεις στο έπακρο και να αυξήσεις το παιχνίδι σου, κάτι που π.χ. δεν μπορείς να κάνεις με το Streetfighter V4. Εδώ, τα 129 πραγματικά άλογα είναι ζωντανά από την αρχή της καμπύλης απόδοσης, αλλά ελεγχόμενα, με τον αναβάτη να παίζει όποτε θέλει τον ρόλο του γητευτή, χωρίς απαραίτητα να έχει τρομερές δεξιότητες ή ανάλογη σωματική διάπλαση. Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο, και η Streetfighter V2 έχει πολύ από αυτόν, ειδικά μέχρι τις μεσαίες στροφές του στροφομέτρου.

Μετά τις μεσαίες στροφές απόδοσης αρχίζει ο πόλεμος.

Πόλεμος και ειρήνη μαζί

Η Ducati κατάφερε να φτιάξει έναν κινητήρα που μέχρι τις 8.000σ.α.λ. δείχνει την ελαστικότητά του και σε βοηθάει να κινηθείς σβέλτα και φιλικά, και μετά από κει, να θυμίζει superbike που σου φεύγει από τα χέρια. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι πολλές superbike πριν λίγα χρόνια βρίσκονταν σε αυτά τα ανακοινώσιμα νούμερα ιπποδύναμης και ήταν θηρία για την εποχή τους.

Εκμεταλλευόμενη τις πολύ καλές ρυθμιζόμενες αναρτήσεις της Showa / Sachs, τα εξαιρετικά φρένα της Brembo, το ηλεκτρονικό πακέτο που ρυθμίζει πολλάκις στα πάντα, η Ducati Streetfighter V2 πατάει στα εξαιρετικά Pirelli Diablo Rosso VI τα οποία με το μικρότερο πλάτος πίσω σε σχέση με αυτά του V4 (180/55 από 200/60), προσδίδουν αμεσότητα στις αντιδράσεις του αναβάτη. Η πρόσφυση σε κάθε είδους καλό δρόμο είναι εξαιρετική, ειδικά όταν είναι ζεστά, ενώ εντύπωση προκαλεί ο συνδυασμός ευκολίας στην οδήγηση και σταθερότητας.

Με νέο μακρύτερο ψαλίδι κατά 15 χιλιοστά, με το αλουμινένιο ανοιχτό πλαίσιο κάτω από τον κινητήρα που είναι έντεχνα κρυμμένο, η Streetfighter V2 σου παίρνει τα μυαλά στην καθημερινή οδήγηση.

Αποτελώντας μία ιδανική πρόταση ανάμεσα στο σαφώς πιο πολιτικό Monster και στην απόλυτη Streetfighter V4, είναι αυτή που θα καλύψει κάθε σου χρήση, από την καθημερινότητα με διασκέδαση και την κυριακάτικη ορεινή βόλτα, μέχρι και την πίστα με χρόνους και γυρολόγιο, ευκολότερα από την μεγάλη της αδελφή.

Με παραπλήσια εμφάνιση, με πιο αιχμηρή σιλουέτα, με αρκετά αξεσουάρ, όπως αεροδυναμικά "φτεράκια", για να την κάνεις ίδια, αν έχεις τέτοιο θέμα.

Στα 19.300euro που κοστίζει, η Streetfighter V2 δεν θα είναι αυτή που εκφράζει την δύναμη, την ταχύτητα και την περηφάνια του αναβάτη, όπως η V4, αλλά αυτή που θα επιβραβεύσει τον αναβάτη για την επιλογή του, προσφέροντας απόλαυση για κάθε streetfighter χρήση για την οποία θα επιλεχθεί.

Εξοπλισμός δοκιμής: Moto Market

Κράνος Airoh GP 550, Μπουφάν Nordcode Fight Air Pro, Μποτάκια Forma Cooper Camo, Γάντια Five Stunt Replica Spread Gold