Πως αντιδράσατε εσείς στην εικόνα που έχουμε επιλέξει για «άνοιγμα» στο θέμα (σ.σ. Ducati Desmosedici Gresini Racing 2023); Αν η αντίδραση σας περιείχε την φράση «κοίταξε πως καταντήσανε τα MotoGP», δεν είστε οι μόνοι. Φευ, σήμερα ακόμα και εταιρείες ολόκληρες δεν θα ήθελαν να φτάσει η φάση με την αεροδυναμική σε αυτό το σημείο. Κι όμως, έφτασε. Και όπως όλα δείχνουν, κιόλας, δεν θα σταματήσει εδώ, βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα. Απίστευτο και όμως αληθινό: Ποτέ ξανά, τα τελευταία σχεδόν 70 χρόνια, η αεροδυναμική δεν είχε απασχολήσει τόσο τον κόσμο των αγώνων ταχύτητας και της μοτοσυκλέτας γενικότερα, όσο σήμερα. Και μπορεί κανείς να χρεώσει εύκολα αυτή την επανάσταση, σε μία μόνο εταιρεία: Την Ducati.
Από τα προβλήματα ψύξης στον απαγορευμένο καρπό των winglets
Από όταν η Ducati μπήκε στα MotoGP το 2003, σταθερά έχει τις πιο «καυτές» μοτοσυκλέτες των Paddocks: Και μεταφορικά όσον αφορά την ισχύ τους, αλλά και κυριολεκτικά: η ζέστη που οι πρώτες Desmosedici εξέπεμπαν ήταν τόση πολλή, που η ροή αέρα στο ψυγείο τους χρειαζόταν μια κάποια… ενίσχυση. Έτσι, το 2010, τα πρώτα πτερύγια της Ducati έκαναν την εμφάνιση τους. Όμως από το 2015 και μετά έγινε η πραγματική επανάσταση. Με τον ιδιοφυή Gigi Dall' Igna να συνειδητοποιεί τα οφέλη της αρνητικής άντωσης στο να κρατά τον εμπρός τροχό στο έδαφος, οι αγωνιστικές Ducati απέκτησαν πτερύγια και άνοιξαν τους ασκούς του Αιόλου.
O πρώτος κανονισμός για απαγόρευση των πτερυγίων στα MotoGP ήρθε για την σεζόν του 2017. Ο «επίσημος» λόγος ήταν ανησυχίες σχετικά με την ασφάλεια τους ως προς τους αναβάτες σε περίπτωση συμβάντων εντός πίστας, όμως ανεπίσημα οι φωνές εντός και εκτός paddocks βροντούσαν ότι η Ducati τους έπιασε όλους στον ύπνο. Δεν ήταν καθόλου τυχαίο ότι οι μοτοσυκλέτες όλων των κατασκευαστών γέμισαν πτερύγια και… παραπτερύγια, ενώ όταν η Ducati έφερε την «κουτάλα» του ψαλιδιού το 2019, άλλες ομάδες έφτασαν μέχρι και το… κεντρικό αθλητικό δικαστήριο στην Ελβετία, για να ξεκλειδώσουν τα μυστικά του και να το αντιγράψουν!
Δίκοπο μαχαίρι
2023 και είμαστε… εδώ που είμαστε, με την αεροδυναμική. Φέτος οι μοτοσυκλέτες θα έχουν φτεράκια μέχρι και στην ουρά και πολλοί έσπευσαν να τις παρομοιάσουν ως… στεγόσαυρους. Aπό μία παρέμβαση που είχε κύριο σκοπό την διατήρηση του εμπρός τροχού όσο γίνεται στο έδαφος, με τις ανεπανάληπτες ιπποδυνάμεις και ταχύτητες του σήμερα, φτάσαμε στις ολοκληρωμένες μελέτες-κατασκευές που αφορούν την μοτοσυκλέτα ως σύνολο. Όμως αυτή η επανάσταση έχει αρχίσει ήδη να δείχνει το κόστος της. Τα έξοδα των ομάδων αυξάνονται διαρκώς και η ποιότητα των αγώνων είναι αμφισβητούμενη, στην καλύτερη. Θεατές, αγωνιζόμενοι και ομάδες αναφέρουν ότι η αεροδυναμική έχει «τελειώσει» τα προσπεράσματα στην πίστα, άρα ουσιαστικά και τους αγώνες –έτσι; Οι θεατές δεν θέλουν να βλέπουν «lights-to-flag» αγώνες, θέλουν να βλέπουν μάχες, προσπεράσεις, ανατροπές. Ήδη, έχει υιοθετηθεί η πρακτική του sprint race από την Dorna, σε μία προσπάθεια να προστεθεί κάτι νέο στους αγώνες. Και όλα αυτά μετά από την πιο συναρπαστική, για πολλούς, 5ετία των MotoGP (2015-2019)!
Αφήστε δε, το ότι στα μάτια μιας ανησυχητικά μεγάλης μερίδας μοτοσυκλετιστών, οι σημερινές MotoGP είναι… άσχημες. Οι πιο άσχημες της ιστορίας, συγκεκριμένα. Γιατί «γεμίσανε φτερά παντού» και «έχουνε γίνει όπως η Formula 1». Βλέπετε οι μοτοσυκλετιστές είναι μια συντηρητική κοινότητα, σφικτά δεμένοι με αυτά που έμαθαν και κληρονόμησαν από το παρελθόν, στα οποία συμπεριλαμβάνεται και η αισθητική άποψη. Είναι λοιπόν άσχημες οι MotoGP του σήμερα; Σε καμία περίπτωση. Πρέπει να σκεφτόμαστε ότι μιλάμε για αγώνες «πρωτότυπων» μοτοσυκλετών, για μια βιομηχανία στην οποία παίζονται εκατοντάδες εκατομμύρια και στην οποία το χιλιοστό του δευτερολέπτου, πλέον, μπορεί να σημάνει την κατάκτηση ή την απώλεια ενός πρωταθλήματος. Και, εφόσον οι κανόνες και οι εξελίξεις έχουν φέρει αυτή την κατεύθυνση, σε αυτή θα βαδίσουν όλοι. Θέλοντας και μη.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η αεροδυναμική διχάζει
Για όσους γνωρίζουν από μηχανολογία, δεν χρειάζεται να αναλύσεις πολύ, το πόσο υπερβολικά δύσκολη είναι η αεροδυναμική. Και πόσο ακριβή στο να την υποστηρίξεις. Ή ακόμα και πόσο επικίνδυνη, αν την εφαρμόσεις λάθος ή απλά δεν είσαι έτοιμος να υποστείς τις συνέπειες της. Ας γυρίσουμε στην δεκαετία του 1950, ίσως και λίγο πιο πίσω. Ήταν ήδη γνωστό τότε, το πώς μια κατασκευή που περιέκλειε σχεδόν όλη την μοτοσυκλέτα, από το εμπρός μέρος και πίσω, συνέβαλε στην αύξηση της ταχύτητας. Ειδικά πριν από την ανάπτυξη των εξωγήινα ισχυρών κινητήρων του σήμερα, η αεροδυναμική μπορούσε να παίξει καίριο ρόλο, αν κυνηγούσες ρεκόρ. Την δεκαετία του 50, τα dustbin fairings –δεν θα επαναλάβουμε τον όρο «σκουπιδοτενεκέδες» για προφανείς λόγους, αλλά αυτό σημαίνει η ορολογία και ναι, έτσι λέγονται αυτές οι κατασκευές – «έπαιζαν» πολύ στους αγώνες. Η Moto Guzzi μάλιστα πρωτοστατούσε, αφού είχε στην διάθεση της και μία αεροδυναμική σήραγγα για να «παίξει». Όλοι οι κατασκευαστές ήθελαν να γευτούν τα οφέλη της αεροδυναμικής. Τελικά, αυτή η πρώτη προσπάθεια τελείωσε σύντομα.
Η Moto Guzzi είχε αεροδυναμική σήραγγα για να δοκιμάζει τα fairing της, όμως οι ανταγωνιστές της δεν είχαν. Έτσι, τα περισσότερα fairing της εποχής, ήταν πολύ επικίνδυνα σε πολλές περιπτώσεις. Από την ευπάθεια στους πλευρικούς ανέμους, μέχρι την τάση ανασήκωσης του εμπρός τροχού στις υψηλές ταχύτητες που δημιουργούσε τεράστια προβλήματα ελέγχου στη μοτοσυκλέτα. Παράλληλα, τα fairing αυτά λειτουργούσαν τόσο καλά στην μείωση της αντίστασης του αέρα, ώστε οι μοτοσυκλέτες δεν μείωναν αρκετά ταχύτητα, όταν έκλεινες το γκάζι… Και αυτό ήθελε ΠΟΛΛΗ συνήθεια από τους αναβάτες.
Τελικά η ιστορία έκλεισε κάπως άδοξα. Με κανονισμό της FIM, από το 1958 και μετά τα «πλήρη fairing» της εποχής απαγορεύτηκαν. Τότε, η αναζήτηση της υψηλότερης τελικής ταχύτητας, έφερε άλλα προβλήματα στις μοτοσυκλέτες. Σήμερα, τελική έχουμε με την σέσουλα. Αλλά με 280 άλογα στον πίσω τροχό, οι μοτοσυκλέτες πρέπει να πατάνε γερά τους τροχούς τους στην πίστα, για να λειτουργήσουν όπως πρέπει. Η αεροδυναμική του σήμερα, διαφέρει από αυτή του χθες.
Τι δεν διαφέρει, ωστόσο; Ότι και εκείνη την εποχή, κάποιοι έσπευσαν να χαρακτηρίσουν τις μοτοσυκλέτες άσχημες. Θύμιζαν, λέει, ψάρια, όχι μοτοσυκλέτες. Κοίτα να δεις πως η ιστορία κάνει κύκλους.
