Του Νίκου Ζουρνατζή

Φωτογραφίες: Racephoto.gr, abc-wec.com

O τελευταίος αγώνας του παγκοσμίου πρωταθλήματος enduro έχει τελειώσει βρίσκοντας τον Μika Ahola παγκόσμιο πρωταθλητή για τέταρτη συνεχή χρονιά πάνω σε μια CRE F 450R βελτιωμένη από το TRS - Jolly racing team. Ο Νίκος Ζουρνατζής βρέθηκε εκεί, οδήγησε την παγκόσμια πρωταθλήτρια της Ε2 και μας μεταδίδει τις εντυπώσεις του.

Το τεστ

Ως μέλος της ομάδας ΗΜ Zanardo Jolly racing team αλλά και ως αναβάτης enduro ανυπομονούσα να οδηγήσω την παγκόσμια πρωταθλήτρια την Δευτέρα μετά τον τελευταίο αγώνα του WEC. Ήταν παραταγμένη μαζί με τις υπόλοιπες μοτοσυκλέτες του παγκοσμίου πρωταθλήματος όπως γίνεται τα τελευταία χρόνια και βρισκόμουν εκεί παρέα με γνωστούς αναβάτες και δημοσιογράφους από όλο τον κόσμο.

Η αγωνία μου μεγάλη καθώς πλησίαζε η ώρα της οδήγησης το πρωινό της βροχερής εκείνης Δευτέρας στην λασπωμένη training area λίγα χιλιόμετρα έξω από το μικρό όμορφο χωριό Noiretable της νοτιοανατολικής Γαλλίας μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο το οποίο μόλις είχε ησυχάσει από τα περάσματα των μοτοσυκλετών του αγώνα στον οποίο κρίθηκαν οι πρωταθλητές τις Ε1 & Ε2 κατηγοριάς.

Αλλαγές από την παραγωγής

Η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα του Μίκα Ahola έχει τις παρακάτω διαφορές από μια παραγωγής CRE 450R.

• Διαθέτει σκληρότερο setting αναρτήσεων στα πρότυπα του στυλ οδήγησης του Ahola
• To έμβολο προέρχεται από την vertex
• Ο συμπλέκτης είναι βελτιωμένος, υδραυλικός και προέρχεται από την Magura για μεγαλύτερη αντοχή στις σκληρές συνθήκες των αγώνων enduro
• Σε κάποιους πολύ σκληρούς αγώνες χρησιμοποιείται ο αυτόματος της rekluse.
• Το τιμόνι είναι fat bar Tommy (Τommaselli) με τις γωνίες που υπέδειξε ο Φιλανδός αναβάτης, Υπάρχει διαφορετική χαρτογράφηση στην ηλεκτρονική μονάδα του ψεκασμού με έμφαση στην  γραμμική απόδοση του κινητήρα από πολύ χαμηλές στροφές
• Οι τιμονόπλακες κατασκευασμένες από ergal προέρχονται από την Κite specialparts χωρίς αντικραδασμικά σινεμπλόκ για μηδενικές ελαστικότητες στο τιμόνι
• Τα ψυγεία είναι μεγαλύτερα (oversize) για αυξημένη χωρητικότητα ψυκτικού υγρού με κολάρα σιλικόνης,
• Η εξάτμιση είναι τιτανίου ολόκληρη και προέρχεται από την Leo Vince
• Ο οδηγός αλυσίδας είναι κατασκευασμένος από τεφλόν
• Η ποδιά αλουμινίου της XFUN
• Τα δισκόφρενα είναι της Braking batfly με πλευστό oversize στο μπροστινό τμήμα.
• Οι τρόμπες των φρένων είναι ίδιες, όπως και τα σωληνάκια, έχουν όμως τοποθετηθεί υγρά φρένων με dot 5,1.

Πρώτη επαφή

H αρχή του οδηγικού αυτού τεστ έγινε με μια γνωστή σε εμένα μοτοσυκλέτα μιας και έχω την ίδια για προσωπική χρήση, την HONDA HM CRE F 450R Mika Ahola.

Με το που κάθεσαι στην σέλα και κρατώντας το fat bar τιμόνι της tommaselli διαπιστώνεις ότι τα πάντα βρίσκονται σε σωστή και εργονομική θέση, σαν μια τυπική Ηonda που σε κάνει να νιώθεις ότι είναι η μοτοσυκλέτα σου. Επίσης διαπιστώνεις αμέσως ότι η μοτοσυκλέτα είναι πολύ ελαφριά. Όντας βασισμένη σε μοντέλο motocross, η αίσθηση που δίνει όταν την κινείς είναι ελαφρύτερη από αντίστοιχων enduro της κατηγορίας.

Η HM CRE 450 F έχει ρυθμιστεί ανάλογα με τις οδηγικές απαιτήσεις του Φιλανδού. Πατώντας το φρένο και πιέζοντας τις αναρτήσεις διαπιστώνεις ότι το μπροστινό σύστημα είναι πολύ σκληρό στην αρχική του διαδρομή η οποία έχει ρυθμιστεί έτσι σύμφωνα με τις ενδείξεις και τον τρόπο οδήγησης του Mika.
To αμορτισέρ είναι μαλακό στην συμπίεσή του και αργό στην επαναφορά. Διαπιστώνεις αμέσως πως ο Φιλανδός θέλει να οδηγάει επιθετικά, να χτυπάει το μπροστινό σύστημα και να βασίζεται σε αυτό. Γι’ αυτό και η μοτοσυκλέτα του είναι ρυθμισμένη έτσι.

Μιας και η βάση της μοτοσυκλέτας είναι motocross, μίζα δεν υπάρχει. Άλλωστε οι περισσότεροι αναβάτες του παγκοσμίου, προτιμούν να αφαιρούν τις μίζες και τα παρελκόμενά τους, προκειμένου να κερδίσουν βάρος. Εδώ δεν τίθεται τέτοιο θέμα μιας και η μοτοσυκλέτα είναι ήδη ελαφριά.

Η οδήγηση

Είχαμε την τύχη να οδηγήσουμε πρώτοι την παγκόσμια πρωταθλήτρια, Όντας κρύα, πήρε αμέσως μπροστά με το πρώτο πάτημα της εργονομικής μανιβέλας, και ο ψεκαστός κινητήρας άρχισε να γουργουρίζει. Περιμένοντας να ζεσταθεί, ο μόνος ήχος που ακουγόταν έβγαινε μπάσος από το τελικό εξαγωγής της Leo Vince.

Ξεκινώντας σιγά-σιγά για αναγνώριση της πίστας και έλεγχο του εδάφους και αφού έχω συμπληρώσει τον πρώτο κύκλο της, αρχίζω να ανεβάζω ταχύτητα για να διαπιστώσω ότι στο παραμικρό άνοιγμα του γκαζιού η άμεση απόκριση του κινητήρα και η προθυμία του να ανεβάζει άμεσα στροφές εξαφανίζει τις ευθείες.
Η δύναμη έρχεται ομαλά αν και εύστροφα και δίνει επιτάχυνση στο 450 που είναι πιο εύκολο να βάλει την δύναμη κάτω από ένα motocross. Είναι επίσης πιο εύκολο από το προσωπικό μου 450 αν και η δύναμη εδώ, είναι περισσότερη.
Οι ευθείες τελειώνουν γρήγορα και το CRE μαζεύει πολύ γρήγορα χιλιόμετρα αλλά η σταθερότητά του στα λούκια της διαδρομής, είναι υποδειγματική. Τα CRF άλλωστε έχουν μεγαλώσει μέσα στις πίστες motocross και οι μηχανικοί έχουν δουλέψει πάνω σε αυτό το θέμα. Όμως εδώ, οι αναρτήσεις κάνουν τη μοτοσυκλέτα υποδειγματικά σταθερή και με αυτό το σκληρό μπροστινό σύστημα, δείχνει ικανή να σπάσει τα πάντα. Είναι όμως κουραστική για τα προσωπικά μου γούστα, μιας και προτειμώ μαλακότερες ρυθμίσεις, βολικότερες για πολύωρη οδήγηση. Αυτό το 450 απαιτεί από τον αναβάτη περισσότερο σφίξιμο στα χέρια και ενεργοποιημένες τις αισθήσεις, σε κρατάει σε εγρήγορση αντίθετα με μια πιο μαλακιά μοτοσυκλέτα.
Για παράδειγμα, η μοτοσυκλέτα με την οποία αγωνίζεται ο Oscar Balletti είναι διαφορετικά ρυθμισμένη, και είναι σαφώς πιο ξεκούραστη για τον μέσο αναβάτη, που είναι συγκριτικά το επίπεδό μας.

Σταθερότητα και ευελιξία

Συνεχίζω καταπίνοντας τις ευθείες, ανοίγω δικές μου γραμμές στην λασπωμένη πίστα και νιώθω ασφάλεια πάνω στο CRE του Ahola. Το περιμετρικό πλαίσιο δίνει σιγουριά και όταν φτάνω στο σημείο να φρενάρω, βλέπω πως τα φρένα δεν έχουν καμία σχέση με μοτοσυκλέτα παραγωγής. Ειδικά το μπροστινό, το ακουμπάς και είναι δυνατόν να καρφώσει το CRE στο έδαφος, και σε συνδυασμό με τις σκληρές ρυθμίσεις των αναρτήσεων, να σου δώσει εμπιστοσύνη στο φρενάρισμα. Επιταχύνω από στροφή σε στροφή, πιέζω τα φρένα ακριβώς στην είσοδο της στροφής, σημαδεύω το βαθύ λούκι που βρίσκεται μπροστά μου και φέρνω το σώμα μπροστά, ακουμπώντας σχεδόν στην τάπα του ρεζερβουάρ. Η μοτοσυκλέτα πέφτει στο εσωτερικό της στροφής με απίστευτη ευκολία ενώ δίνει πληροφόρηση για κάθε τι που περνάει κάτω από τους τροχούς
Ο τρόπος με τον οποίο το κάνει, μου αφήνει το περιθώριο να ασχοληθώ με την οδήγηση, και όχι ψάχνοντας τι υπάρχει στο έδαφος μιας και αυτό είναι δουλειά του Honda.
Η μοτοσυκλέτα του Ahola είναι πολύ σκληρή και χρειάζεται άνοιγμα του γκαζιού και επιθετική οδήγηση, κάτι που μόνο ο Φιλανδός μπορεί να κάνει σε συνεχόμενη οδήγηση.

Συνεχίζοντας την οδήγηση, ο ρυθμός ανεβαίνει, νιώθω πιο άνετα με την μοτοσυκλέτα και αρχίζω να κάνω γρήγορους γύρους. Πιέζω προσπαθώντας να βρω τα όρια της, διαπιστώνοντας πως είναι μακρύτερα από τα δικά μου. Μετά από πολύ ώρα οδήγησης, σταματάω την οδήγηση της πρωταθλήτριας και σκέφτομαι Ε2 για το 2010
Την κοιτάω για τελευταία φορά και την συγκρίνω με την προσωπική μου 450. Εκτός από το σετάρισμα των αναρτήσεων, είναι πολύ κοντά σε μία μοτοσυκλέτα παραγωγής που μπορεί να αγοράσει ένας ερασιτέχνης για αγωνιστική χρήση. Όπως η δικιά μου δηλαδή. Και αναρωτιέμαι το εξής: Γιατί εγώ δεν πήρα παγκόσμιο πρωτάθλημα και το πήρε ο Ahola;

Φωτογραφίες οδήγησης

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

Στατικές φωτογραφίες

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•