Η πρώτη φορά που επισκέφθηκα με μοτοσυκλέτα το Ιράν ήταν πριν από 30 χρόνια (1994). Έκτοτε, έχω περάσει την συνοριακή πύλη της αρχαίας Περσίας περισσότερες από 12 φορές! Ούτε φορτηγατζής να ήμουνα. Χιλιάδες τα χιλιόμετρα στο Ιράν, άπειρες οι αναμνήσεις μου από χώρα του Δαρείου, που αντιπροσωπεύει έναν τόπο με ισχυρή ιστορική μνήμη άνω των 4.000 ετών, εκπληκτικά πλούσιο πολιτισμό και αφοπλιστικά ευγενικούς κατοίκους. Κατά συνέπεια, χάρτη του Ιράν δεν είχα μαζί μου αφού η διαδρομή των 3.500 ιρανικών χιλιομέτρων ήταν «καταγεγραμμένη» στο μυαλό μου: Tabriz, Qom, Esfahan, Yazd και Shiraz ήταν οι πόλεις που θα φιλοξενούσαν την πορεία του Kove Silk Road. Χάρη στο συγκεκριμένο ταξιδιωτικό πλάνο που είχα καταστρώσει, θα έπαιρνα μια πολύ καλή γεύση.
Η Tabriz (250 χλμ. νότια των συνόρων) ανέλαβε την πρώτη διανυκτέρευσή μου επί ιρανικού εδάφους. Όμως, τούτη η σύντομη διαδρομή μέχρι την πρωτεύουσα της επαρχίας του Δυτικού Αζερμπαϊτζάν έφτανε για μού υπενθυμίσει την απαράδεκτη οδική συμπεριφορά των ντόπιων οδηγών που οδηγούσαν «δίχως αύριο». Αψυχολόγητοι, επιθετικοί και άκρως απρόβλεπτοι, ήταν ικανοί να με ξαπλώσουν στην άσφαλτο πριν καλά καλά το καταλάβω! Τουλάχιστον, έπαιρνα την εκδίκησή μου για την ψυχωτική κατάσταση των δρόμων κάθε φορά που σταματούσα μπροστά στην αντλία ενός πρατηρίου: η τιμή της βενζίνης στο Ιράν δεν ξεπερνούσε τα 0,45 Euro/lt!
Και μετά την Tabriz, ένας υποδειγματικός αυτοκινητόδρομος 730 χλμ. με οδήγησε με ασφάλεια και ηρεμία στην πόλη Qom. Ικανοποιητικές οι εξυπηρετήσεις καθοδόν (βενζίνη, φαγητό), ενώ σε όποια (ελάχιστα) διόδια λειτουργούσαν, η μοτοσυκλέτα δεν πλήρωνε αντίτιμο – ο τζάμπα δεν πέθανε! Με 12.000.000 προσκυνητές τον χρόνο, η Qom συνιστά την Μέκκα των Ιρανών σιϊτών. Οι πιστοί που συρρέουν στην Qom για να ασκήσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα έρχονται από κάθε γωνιά του Ιράν, αλλά κι από τις γειτονικές μουσουλμανικές χώρες. Ιερά καθήκοντα που σεβάστηκα απόλυτα όταν επισκέφθηκα το χώρο του μαυσωλείου Fatimah bint Musa, τ’ οποίο ορθωνόταν στο μέσο μιας τεράστιας περιφραγμένης έκτασης, στο κέντρο της Qom. Εδώ έμελλε να αποτυπώσω καθηλωτικές παραστάσεις θρησκευτικής κατάνυξης: μαυροντυμένες γυναικείες σιλουέτες, αυστηρές μορφές ιερωμένων, εκστασιασμένοι προσκυνητές, χρυσοί εκθαμβωτικοί τρούλοι και περίτεχνα διακοσμημένα τζαμιά αποτέλεσαν το «φορτίο» που η ψυχή και ο νους μου σήκωσαν εδώ στη Qom.
Μόλις 365 χλμ. νοτιότερα, η ασυγκράτητη KOVE 800X PRO με οδήγησε στη Esfahan, μια από τις ωραιότερες πόλεις του ισλαμικού κόσμου. Οι επιβλητικοί γαλανόλευκοι τρούλοι, τα μεγαλόπρεπα παλάτια, τα περίτεχνα τζαμιά και το παραμυθένιο σκεπαστό παζάρι της κεντρικής πλατείας Meidun-e Imam Khomeini αποτελούν τα πιο εξαίσια μνημεία της Esfahan, χάρη στα οποία η πόλη του Κεντρικού Ιράν πέρασε για πάντα στο πάνθεο της αιωνιότητας. Πόλη-σταθμός του μεταξένιου δρόμου, η ονειρική Esfahan, χάρη στα αξεπέραστα αριστουργήματα της ιρανο–ισλαμικής αρχιτεκτονικής που την κοσμούν, καταφέρνει να καθηλώσει και τον πιο κοσμογυρισμένο ταξιδευτή. Για άλλη μια φορά, παραδόθηκα αμαχητί στην σαγήνη της.
Περιδιαβαίνοντας χαλαρά στους δεντροσκέπαστους δρόμους της Esfahan, μοιραία ήρθαν στο μυαλό μου τα λόγια του γνωστού Άγγλου περιηγητή Ρόμπερτ Μπάιρον, όταν επισκέφθηκε πρώτη φορά το 1934 την Esfahan: «…η ομορφιά της Esfahan σου κλέβει το μυαλό… πριν το καταλάβεις, η Esfahan έχει γίνει ανεξίτηλη εικόνα και έχει διεισδύσει στον προσωπικό θησαυρό εικόνων ομορφιάς που έχει ο καθένας μας…». Συμφωνώ κύριε Ρόμπερτ Μπάιρον κι επαυξάνω…
