Το ξενοδοχείο ήταν στην μέση του πουθενά στην κορυφή του όρους Μελά και απείχε 22 χλμ από το μοναστήρι της Παναγίας. Ένας κατηφορικός δασικός δρόμος με οδήγησε στον κεντρικό και κατάφυτο οδικό άξονα που καταλήγει … στο πάρκινγκ της μονής. Έχουν αλλάξει πολλά από την τελευταία φορά που πήγα. Πλέον τα οχήματα σταθμεύουν χαμηλά στην είσοδο του δρυμού και μικρά λεωφορεία ανεβάζουν τον κόσμο στην Μονή. 450 λίρες είσοδος, 60 λίρες πάρκινγκ, 30 λίρες λεωφορείο … μια χαρά το «πάνε» οι Τούρκοι. Α και ήταν νωρίς το πρωί ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί δεν ήταν πολύς. Ακολουθώντας το παλιό μονοπάτι που χρησιμοποιούσαν οι μοναχοί φτάνω στην πέτρινη κλίμακα των 99 σκαλιών που οδηγεί στον προαύλιο χώρο της ιεράς μονής. Τα λόγια περιττά, δέος…
Άθελά μου τραγουδούσα «εκάεκεν το Τσιάμπασιν και πέμναν τα ντουβάριατ», το ποντιακό τραγούδι που είναι αφιερωμένο στην καταστροφή της Τραπεζούντας. Θυμάμαι τη γιαγιά μου να εξιστορεί γεγονότα από τους δικούς της ανθρώπους. Τραγικές στιγμές. Είναι υποχρέωση μου να σταματώ σε αυτό το λαβωμένο μέρος που αποτελεί ένα ζωντανό μνημείο για τους Πόντιους αλλά και ολόκληρο τον ελληνισμό.
Για την ιστορία το μοναστήρι ιδρύθηκε το 360 μ.Χ. από τους μοναχούς Σοφρώνιο και Βαρνάβα οι οποίοι έπειτα από όραμα αλλά και την καθοδήγηση της Παναγίας βρεθήκαν στο όρος Μελά και ανακάλυψαν την εικόνα που φιλοτέχνησε ο πρώτος αγιογράφος, ο ευαγγελιστής Λούκας.
Πίσω στη μοτοσυκλέτα, η ανατολική βόλτα συνεχίζεται, οδηγώντας κατά μήκος της παραλίας διαδρομής, ακολουθώ την πολύβουη εθνική οδό που οδηγεί στα σύνορα με την Γεωργία. Εκατοντάδες νταλίκες δημιουργούσαν μια ατελείωτη ουρά χλμ, αυτοκίνητα λεωφορεία κόσμος ένα χάος. Τελικά, μετά από δύο ώρες η 800ΜΤ πατούσε τους τροχούς της για πρώτη φορά σε Γεωργιανό έδαφος. Τα λιγοστά χιλιόμετρα από τα σύνορα μέχρι το Μπατούμι καλύφθηκαν βασανιστικά, κίνηση, κίνηση, κίνηση!
Καλώς όρισες στη Γεωργία.
Το Βατούμ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη και πιο ανεπτυγμένη πόλη της Γεωργίας, παράλληλα αποτελεί ένα σύγχρονο τουριστικό θέρετρο που φιλοξενεί χιλιάδες τουρίστες κατά την θερινή περίοδο.
Φαντάζομαι πως γνωρίζετε ότι η πόλη και γενικά η περιοχή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το ελληνικό στοιχείο μιας και εικάζεται πως στην θέση αυτή προϋπήρχε η Κολχίδα. Αργοναύτες, Ιάσωνας, χρυσόμαλο δέρας κλπ.
Μόνο που τώρα, δεσπόζουν τεράστια κτίρια, που λάμπουν στον ήλιο ενώ το βράδυ φωτίζονται προβάλλοντας την σιλουέτα τους. Ακόμα και τα συντριβάνια φωτίζονται και χορεύουν στους ρυθμούς διαφόρων μουσικών. Το Μπατούμι το βράδυ είναι πανέμορφο και ρυθμικό!
Ακολούθησα τον παράκτιο πεζόδρομο, με τους φοίνικες τα δεκάδες υπαίθρια μαγαζάκια, το ρολόι και κατέληξα στον φάρο αλλά και στο ιδιαίτερο άγαλμα του Άλι και της Νίνο. Εμπνευσμένο από μια τραγική ιστορία δύο νέων το κινούμενο άγαλμα εξυμνεί την αγάπη και τον έρωτα, πράγματι την ώρα που ενώνονται τα δύο κομμάτια νιώθεις την έλξη και λίγο αργότερα ... τον θάνατο που τα χωρίζει.
Την επόμενη μέρα πρωί πρωί η 800ΜΤ ξεκινούσε μια ακόμα διαδρομή, όχι όμως αυτή που θα ήθελα.
Δυστυχώς οι καιρικές συνθήκες δεν επέτρεψαν την επίσκεψη στην Μέστια και την Ουσγκούλ, η διαδρομή στο μεγαλύτερο μέρος της είναι κακή και οι προβλέψεις των μετεωρολόγων θα την έκαναν χειρότερη, οπότε αλλαγή πλάνου προς Τιφλίδα. Μόλις 370 χιλιόμετρα χωρίζουν τις δύο πόλεις… αλλά και 6 ωρες οδήγησης.
Όπως πολλοί θα γνωρίζετε η Γεωργία έχει περάσει πολλά βάσανα και πλέον προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της. Να ξεφύγει από το παλιό σοβιέτ στυλ που τη χαρακτηρίζει. Θυμάμαι από την τελευταία επίσκεψη μου το 2016 πως μου είχε μείνει βαθιά ριζωμένο στο μυαλό μου το κακό οδικό δίκτυο. Στην κυριολεξία η τότε μοτοσυκλέτα μου κόντευε να κοπεί στα δυο! Επίσης, οι οδηγοί, Θεέ μου, παράνοια, ανομία, κόλαση. Οδηγούν δίχως αύριο και βέβαια δεν σκέφτονται τίποτε άλλο πέραν του εαυτού τους. Από αυτά λοιπόν, το πρώτο σκέλος έχει μπει σε μια ρότα εξέλιξης. Η χώρα είναι ένα απέραντο εργοτάξιο. Προσπαθούν να φτιάξουν το δίκτυο και εύχομαι να το πράξουν διότι η χώρα αξίζει επίσκεψης. Από την άλλοι οι οδηγοί τον χαβά τους … θέλει προσοχή.
Στα μέσα της διαδρομής έγινε η πρώτη στάση, στην παλαιά πρωτεύουσα του βασιλείου της Κολχίδας. Στην πολη Κουτάισι, μια πόλη με ιστορία 2,500 ετών. Περνάω τον ποταμό Ριόνι και φτάνω στο κέντρο για ένα καφέ. Αυτό που αξίζει να δει ο ταξιδιώτης είναι η σίγουρα η πλατεία Δαυίδ του Μάστορα, με το πιο ακριβό σιντριβάνι της Γεωργίας!
Οι δρόμοι στη μικρή πόλη είναι πλακόστρωτοι, τα κτίρια χαμηλά, ενώ η καθαριότητα στους δρόμους μοναδική, είναι μια πόλη που σίγουρα χρίζει εξερεύνησης. Επόμενη στάση σε κοντινή απόσταση η μεσαιωνική Μονή Γκελάτι, πρόκειται για ένα αριστούργημα Γεωργιανής αρχιτεκτονικής που κτίστηκε το 1106 απο τον βασιλιά Δαυίδ Δ' και αποτελεί μνημείο της παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO. Μερικές φωτογραφίες και συνέχεια στο δρόμο, για τον τερματικό σταθμό, την πανέμορφη Τιφλιδα.
Επιτέλους Τιφλίδα.
Η κοσμοπολίτικη πρωτεύουσα της Γεωργίας, είναι χτισμένη στην κοιλάδα του ποταμού Κούρα. Είναι μια πόλη που γοητεύει τον ταξιδιώτη από την πρώτη ματιά. Μεγάλοι δρόμοι πλαισιωμένοι από αιωνόβια δένδρα, πανέμορφες εκκλησίες , εντυπωσιακά κτίρια, γραφικά σοκάκια, πραγματικά χαίρεσαι να την περπατάς μαλλα και να οδηγείς.
Το ξενοδοχείο ήταν στο κέντρο της παλιάς πόλης, δηλαδή στο ιδανικότερο σημείο. Αφήνω την πραμάτεια μου και ξεκινάω, μετά πόδια, αρκετά ταλαιπώρησα την όμορφη κινεζούλα μου.
Η παλιά πόλη παντρεύει την ευρωπαϊκή με την ασιατική κουλτούρα Άραβες, Μογγόλοι, Τούρκοι και Ρώσοι κατακτητές άφησαν το στίγμα τους. Τι να δείτε στην Τιφλίδα , πάμε μια γρήγορη ματιά, ξεκινάμε από τη συνοικία Αμπανοτουμπάνι με τα ιαματικά λουτρά, το φρούριο Ναρικάλα που δεσπόζει πάνω από την παλιά πόλη, το άγαλμα της μητέρας Γεωργίας που στο ένα χέρι κρατάει το σπαθί απειλώντας τους επίδοξους εχθρούς και στο άλλο κρατάει ένα ποτήρι κρασί για τους φίλους, το εναέριο τραμ, από όπου θα απολαύσετε την πανοραμική θέα της πόλης, τον βοτανικό κήπο αλλά και το Γεωργιανό εθνικό μουσείο και την Πινακοθήκη.
Επίσης στην Τιφλίδα θα απολαύσετε παραδοσιακά εδέσματα, καλό κρασί και γλυκά , γενικά είμαι μια ζωντανή πόλη που θα σας ευχαριστήσει.
Πίσω στο κατάλυμα, ξεκούραση και προβληματισμός ...
Ο καιρός κακός, έντονες βροχές πλήττουν την περιοχή, δεν ήξερα τι να κάνω, όμως δε γίνονταν, ήταν επιτακτικό να πεταχτώ μέχρι τα σύνορα με την Ρωσία περίπου 200 χλμ από την πρωτεύουσα.
Ήθελα να ακολουθήσω την στρατιωτική οδό Γεωργίας Ρωσίας στον Καύκασο γιατί απλά η διαδρομή αυτή χαρακτηρίζεται ως μια από τις πιο όμορφες παγκοσμίως. Αδιάβροχα, έλεγχος πίεσης ελαστικών, αλλαγή χαρτογράφησης στο rain mode και η CFMOTO 800 MT βρίσκεται πάλι στον δρόμο.
Στόχος η οδήγηση σε αυτό το σημαντικό πέρασμα, αλλά και η επίσκεψη μοναδικών πολιτιστικών μνημείων όπως του κάστρου Ανανούρι, ένα εξαιρετικό οχυρό του 14ου αιώνα καθώς και κυρίως της επιβλητικής εκκλησίας της Αγίας Τριάδας στο Γκεργκέτι. Κτισμένη τον 14ο αιώνα σε υψόμετρο 2170 μέτρων η εκκλησία αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της χώρας και ήταν εμένα το απόλυτο μέρος για φωτογράφιση..άμα έχει καλό καιρό. Η θέα είναι μοναδική…
Μερικές φωτογραφίες ακόμα, δεν το χορταίνεις το μέρος, αδιάβροχα και άλλες 3 ώρες για την επιστροφή μέσω του military road…
Πολύ γεμάτη μέρα και σήμερα, τελικά η Γεωργία είναι μία χώρα πλούσια και αξίζει να μπει στην λίστα με τα ταξίδια σας.
Η συνέχεια της βόλτας έχει κατεύθυνση νότια προς την Αρμενία με την ελπίδα να με καλωσορίσει η χώρα με ήλιο και ιδανικές θερμοκρασίες.
