Η μέρα της αναχώρησης έφτασε. Εργαζόμουν μέχρι την τελευταία στιγμή. Οι εργασίες μου ατελείωτες, πίστευα πως δε θα τελειώσω και δε θα προλάβω το πλοίο για την Χίο, το άγχος χτυπούσε κόκκινα, στην κυριολεξία στο παρά πέντε κατάφερα και επιβιβάστηκα στο πλοίο, έκατσα στη θέση μου και περίμενα τη μπουρού να “ανακοινώσει” την αναχώρηση του βαποριού αλλά και την έναρξη της βόλτας μου στα πέριξ της Ανατολίας.
Με αφετηρία το κοσμοπολίτικο Τσεσμέ έκοψα αζιμούθιο βόρεια προς την Προύσα και από εκεί για την Πόλη.
Τα χιλιόμετρα ατελείωτα, ζέστη, αέρας, κούραση και αϋπνία δημιουργούσαν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ που αν “έσκαγε” θα γέλαγε ο κάθε πικραμένος, τελικά με τη βοήθεια του cruise control, της άνετης σέλας της 800ΜΤ της καφεΐνης αλλά και της έντονης ροκ μουσικής, τα 600 περίπου χλμ της διαδρομής καλύφθηκαν σε 8 ώρες χωρίς ευτράπελα!
Πριν την Πόλη ήθελα να σταματήσω στην Προύσα, ήθελα απλά να σταθώ στο μνημείο του Καραγκιόζη και του Χατζηεβάτη. Μεγαλώσαμε με τις ιστορίες τους, για αυτό και θέλησα να κάνω μια μικρή παράκαμψη. Για την ιστορία, οι δυο τους ήταν συνεργάτες, ο σουλτάνος Ορχάν, είχε διατάξει την ανέγερση ενός τζαμιού και ο μεν Καραγκιόζης ήταν εργάτης, ο δε Χατζηεβάτης υπεύθυνος των εργατών.
Οι διαλόγοί τους ήταν τόσο απολαυστικοί που οι υπόλοιποι εργάτες παρατούσαν τη δουλειά τους για να τους ακούνε να μαλώνουν. Ο Σουλτάνος όμως στράβωσε και ζήτησε τον παραδειγματικό θάνατό τους. Αργότερα κατάλαβε το λάθος του και στεναχωρήθηκε, τότε ο Σειχ Κιουστερί δημιούργησε τις φιγούρες τους για να τον παρηγορήσει. Από την Προύσα παραδομένος σε μια ακόμη δόση καφεΐνης οδήγησα σβέλτα την 800αρα, πέρασα τις γέφυρες Osmangazi και αργότερα τη γέφυρα των “μαρτύρων” και βρέθηκα στην καρδιά της Βασιλεύουσας στην περιοχή του Γαλατά, ήρθε η ώρα του ύπνου.
Τι να πρωτοδείς σε δύο μέρες; Πλατεία Ταξίμ, πύργος Γαλατά, Αγία Σοφία και Μπλε Τζαμί, γέφυρα του Γαλατά, αιγυπτιακή αγορά και άλλα αξιοθέατα εγκλωβίστηκαν στην ψηφιακή μου μνήμη. Βέβαια εκτός αυτών, υπάρχει και το φαγητό, το πολύ φαγητό… σις, τας, άδανα και ότι άλλο σε κεμπάπ φιλοξενήθηκε στα σπλάχνα μου, αυτά είναι τα αξιοφάγωτα!
Από τη Πόλη έρχομαι και που τραβάω; Αμάσεια λέει το μενού, 800 χλμ με μια μικρή παράκαμψη για να αντικρίσω ένα χωριό κόσμημα που συμπεριλαμβάνεται στα μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς της Ουνέσκο, την Σαφράνπολη. Καφεδάκι και λουκούμι, περατζάδα στα σοκάκια και γρήγορα στην σέλα της όμορφης Κινέζας. Μερικές ώρες οδήγησης με χώριζαν από τη μυθική Αμάσεια. Τελικά λίγο πριν τις εννιά το βράδυ τα υπέροχα οθωμανικά κτίρια στις όχθες του ποταμού Ίρι αλλά και οι φωταγωγημένοι τάφοι των Βασιλέων του Πόντου με καλωσορίζουν. Τακτοποίηση στο κονάκι μου και βουρ για ένα γρήγορο… κεμπάπ με συνοδεία pide… και κόκα-κόλα - δυστυχώς μπύρα γιοκ καρντάση. Επιστροφή στο κρεββάτι για ανασυγκρότηση η επόμενη μέρα έχει πολύ δρόμο.
Μιας και σκοπός μου είναι να περάσω στη Γεωργία από Μπατούμι, ε δεν μπορώ να παραλείψω τις Ποντιακές Άλπεις και την Παναγία Σουμελά. Οπότε από Αμάσεια οδηγώ προς Τραπεζούντα μέσω επαρχιακού δικτύου για να απολαύσω την ΜΤ800 κι εκεί που είμαι μες την τρελή χαρά παίζοντας το γαϊτανάκι μου στις στροφές, βλέπω μια νταλίκα στο αντίθετο ρεύμα να ανεβαίνει τάπα, πατάει ένα τεράστιο πράσινο πράγμα στο δρόμο και το κατευθύνει κατά ριπάς προς τα εμένα. Όλη η αριστερή πλευρά της μοτοσυκλέτας, της στολής, του κράνους γέμισε με σκάγια από ζεστά κόπρανα βοοειδούς… Αλήθεια, όταν σε κουτσουλάει περιστέρι λένε τύχη. Άμα φας προϊόν αγελάδας τι λένε;
Έχασα μισή ώρα σε μια πηγή για να αποβάλλω οσμή και την "πρασινάδα", την τύχη μου μέσα!
Συνέχισα γελώντας την πορεία μου προς Zigana pass για να καταλήξω σε ένα εξαιρετικό τόπο που για να τον προσεγγίσω είπα το πάτερ ημών τρεις φορές… Οι Ποντιακές Άλπεις με φιλοξενούν στην τελευταία βραδιά στην Τουρκία, αύριο προσκύνημα στην Παναγία Σουμελά και γρήγορα στα σύνορα.
CFMOTO 800MT ετοιμάσου, η Γεωργία σε καλεί!
