Ο κεντρικός οδικός άξονας που οδηγούσε στις συγκεκριμένες πόλεις ήταν κυκλοφοριακά κορεσμένος, ενώ ύψιστη προσοχή απαιτούσε η άκρως επιθετική και απρόβλεπτη συμπεριφορά των Ρώσων οδηγών, κυρίως όσον αφορά τις προσπεράσεις που επιχειρούσαν – ευτυχώς σέβονταν την διπλή διαχωριστική λωρίδα.
Με σήμα κατατεθέν την μεταλλική γέφυρα που «στεφάνωνε» τις όχθες του Βόλγα, η Saratov απλώνει τον αστικό ιστό της στη δεξιά όχθη του Βόλγα από το 1590. Διαθέτοντας ελάχιστα μόλις αξιοθέατα, η οικοδέσποινα Saratov δεν με συγκίνησε ιδιαίτερα. Την κατάσταση έσωσε πάντως ο παρόχθιος κεντρικός πεζόδρομός της (δίπλα στον Βόλγα), εκεί που κτυπούσε η καρδιά της πόλης μετά τη δύση του ηλίου (σουλάτσο, φαγητό, καφέ).
Το επόμενο μεσημέρι, στη περιοχή της πόλης Syrzan, αντάμωσα περιχαρής το ασφάλτινο ίχνος του Υπερσιβηρικού Δρόμου / Transiberian Road (Μόσχα– Βλαδιβοστόκ), στον οποίο και θα οδηγούσα κατόπιν μέχρι σχεδόν το τέλος του. Στο σημείο που συναντήθηκα με τον Υπερσιβηρικό Δρόμο, το κοντέρ της SYM NH-T 300 είχε καταγράψει 4.000 χλμ. από την αρχή του ταξιδιού. Διόλου άσχημα!
Η ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΩΝ ΟΥΡΑΛΙΩΝ
Τα κύρια χαρακτηριστικά των επόμενων χιλιομέτρων στην περιοχή της Ανατολικής Ρωσίας ήταν οι άστατες καιρικές συνθήκες (βροχή και τσουχτερό κρύο), αλλά κυρίως η τρομερή κίνηση βαρέων οχημάτων πάνω στον Υπερσιβηρικό – μιλάμε για αμέτρητες νταλίκες. Από το πρωί μέχρι το βράδυ προσπερνούσα συνεχώς νταλίκες, βιώνοντας μια κατάσταση ιδιαίτερα κουραστική και επικίνδυνή που δεν συγχωρούσε λάθη.
Μετά την πόλη Ufa, το ανιαρό τοπίο των ρωσικών πεδιάδων παραχώρησε την θέση του στον ορεινό κόσμο των Ουραλίων (τα Υπερβόρεια Όρη των αρχαίων Ελλήνων). Είχα επιτέλους προσεγγίσει τα γεωγραφικά σύνορα της Ρωσίας με την Σιβηρία, της Ευρώπης με την Ασία. Για τουλάχιστον 150 χλμ., καταπράσινες βουνοπλαγιές, μικρές γόνιμες πεδιάδες, δάση κατάφυτα με κωνοφόρα δέντρα και μικροί γοητευτικοί ορεινοί οικισμοί αποτελούσαν τις ανυπέρβλητες οπτικές εμπειρίες που συνόδευαν τη διάσχιση των Ουραλίων.
Μετά την υπέρβαση των καταπράσινων Ουραλίων, αναβάτης και μοτοσυκλέτα είμασταν πια έτοιμοι να βουτήξουμε στα ταξιδιωτικά νάματα της «Χώρας που κοιμάται» (αυτό σημαίνει η Σιβηρία στη διάλεκτο των Μογγόλων). Η Σιβηρία με καρτερούσε, και εγώ, συνεπείς απέναντί της, πορευόμουν στο δίτροχο ραντεβού μας μέσω του Υπερσιβηρικού Δρόμου.
Η ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΣΙΒΗΡΙΑΣ
Μετά το πέρασμα των Ουραλίων, οι επίπεδες εκτάσεις της Σιβηρίας ανέλαβαν να φιλοξενήσουν την πορεία της λευκής SYM NH-T 300. Αρχικός προορισμός η πόλη Omsk, η «Πύλη της Σιβηρίας», που σε αλλοτινές εποχές αποτελούσε έναν δημοφιλή τόπο εξορίας για χιλιάδες αντικαθεστωτικούς, συμπεριλαμβανομένου και του Ρώσου συγγραφέα Ντοστογιέφσκι.
Η σημερινή Omsk των 1.700.000 κατοίκων αποδείχθηκε μια ιδιαίτερα ατμοσφαιρική πόλη, την οποία επέλεξα για μια διήμερη ξεκούραση και ανασυγκρότηση. Θεμελιωμένη στις όχθες του ποταμού Irtis μόλις το 1716, αντανακλούσε την όψη μιας τυπικής ρωσικής πόλης, με έντονες όμως πολεοδομικές αντιθέσεις, καθώς στο κέντρο της δέσποζαν καλαίσθητα αρχιτεκτονήματα του 18ου-19ου αιώνα, ενώ στα προάστια κυριαρχούσε η λειτουργική μονοτονία της σοβιετικής αρχιτεκτονικής έκφρασης. Και φυσικά, ο παλαιός τομέας της πόλης ήταν διάσπαρτος από πανέμορφες ξύλινες κατοικίες, οι οποίες, αν και μαρτυρούσαν τη φθορά του χρόνου, εντούτοις απέπνεαν μια ξεχωριστή γοητεία και ζεστασιά.
Ο ΣΥΝΤΡΟΧΟΣ OLEG
Μόλις 300 χλμ. πριν την Omsk έτυχε να συναντηθώ με τον Ρώσο σύντροχο Oleg, κάτοχος μιας ΥΑΜΑΗΑ SUPER TENERE 1200 που ταξίδευε με προορισμό τις στέπες της Μογγολίας. Φυσικά και δεν συνταξιδέψαμε μαζί ως την Omsk (λόγω διαφοράς κυβικών), αλλά φροντίσαμε να βρεθούμε το ίδιο βράδυ στο κέντρο της πόλης για μπύρες και κουβεντούλα. Πρώην αστυνομικός διευθυντής στην Εγκληματολογική Υπηρεσία και δίχως οικογενειακές υποχρεώσεις, απολάμβανε τους καρπούς της σύνταξης ταξιδεύοντας με την αγαπημένη του μοτοσυκλέτα, την οποία είχε αγοράσει πριν από ένα χρόνο. Η Μογγολία ήταν το δεύτερο ταξίδι που επιχειρούσε με την ΥΑΜΑΗΑ SUPER TENERE 1200 – το 2022 είχε «οργώσει» όλες τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες (Ουζμπεκιστάν, Κιργιστάν, Τατζικιστάν, Καζακστάν).
Πρωταρχική μέριμνά μου στην Omsk ήταν η αγορά συναλλάγματος από τράπεζα (ανταλλαγή ευρώ σε ρούβλια), αφού οι πιστωτικές κάρτες εδώ στην Ρωσία δεν “δούλευαν” (λόγω των δυτικών κυρώσεων). Κατόπιν, παρέα με τον Oleg, επισκέφθηκα ένα συνεργείο μοτοσυκλετών της πόλης όπου έκανα την πρώτη αλλαγή λαδιών στην SYM NH-T300 (μετά από 6.000 χλμ.), ενώ ο Oleg άλλαξε τα ελαστικά του για τους χωματόδρομους της Μογγολίας – ο καθένας τη δουλειά του.
Με καινούρια λάδια και ένα γενικό έλεγχο, η ακούραστη SYM NH-T300 ήταν έτοιμη στην αφετηρία, ενόψει των επόμενων 6.000 σιβηρικών χιλιομέτρων. Πάμε δυνατά, πάμε ανατολικά…
