Το Μεγάλο Τζαμί της Μέκκα είναι το μεγαλύτερο τζαμί στον κόσμο και περιβάλλει ένα από τα πιο ιερά σημεία του Ισλάμ, την Κάαμπα. Σκοπός μου ήταν να εισέλθω στο τζαμί και να δω την Κάαμπα. Η τύχη όμως δεν ήταν με το μέρος μου, αφού λόγω της απίστευτης κοσμοσυρροής του ραμαζανιού, η πρώτη διαθέσιμη ημερομηνία εισόδου στο Μεγάλο Τζαμί που μου δόθηκε (μέσω app!) ήταν για 4 μέρες αργότερα. Και παρόλο τις φιλότιμες προσπάθειες του ξενοδόχου μου να βρει τρόπο να εισέλθω νωρίτερα στο Μεγάλο Τζαμί, τελικά αυτό δεν έγινε εφικτό.
Κρίμα, μια άλλη φορά.
ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ελαφρώς απογοητευμένος αποχαιρέτησα την Μέκκα και ξεκίνησα για την πρωτεύουσα Ριάντ (845 χλμ.), που βρίσκεται στην γεωγραφική καρδιά της χώρας. Εκείνη την ημέρα, στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής, ένας αδυσώπητος άνεμος προσπαθούσε να με γκρεμίσει από την μοτοσυκλέτα και ο καυτός ήλιος δοκίμαζε συνεχώς τις αντοχές μου. Τα είδα όλα.
Αντίκρισα τα πρώτα σπίτια της σαουδαραβικής πρωτεύουσας με την δύση του ήλιου, την ώρα που ξεκινούσε το φαγοπότι των ντόπιων (λόγω Ραμαζανιού). Νηστικός και καταπονημένος όλη μέρα, το πρώτο πράγμα που έκανα στο Ριάντ ήταν να βρω ένα εστιατόριο κοντά στο ξενοδοχείο και να παραγγείλω όλο τον… κατάλογο!
Το Ριάντ βρίσκεται πάνω σ’ ένα μεγάλο υψίπεδο στην ιστορική περιοχή Νετζντ και για πάνω από 1500 χρόνια υπήρξε μια γόνιμη περιοχή στην καρδιά της Αραβίας. Η πόλη ανακηρύχτηκε πρωτεύουσα του Βασιλείου της Σαουδικής Αραβίας το 1932 και σήμερα είναι η πλουσιότερη πόλη της χώρας και μια από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες στο κόσμο.
Η διήμερη γνωριμία μου με το Ριάντ των 7.200.000 κατοίκων είχε ως κύρια σημεία αναφοράς το National Museum Park Murabba, το τζαμί Imam Turki bin Abdullah, το φρούριο-μουσείο Al Masmak και τον επιβλητικό ουρανοξύστη Kingdom Tower (302 m.). Αν και προσπάθησα πολύ να αποθηκεύσω κάποιες δυνατές εικόνες και αναμνήσεις της σαουδαραβικής πρωτεύουσας, εντέλει δεν τα κατάφερα.
ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΟΥ ΜΠΑΧΡΕΙΝ
Τόσες μέρες στην έρημο, είχα βαρεθεί πια την άμμο. Έτσι, αποφάσισα να χαράξω πορεία ανατολικά για τον Περσικό Κόλπο, να δω και πάλι λίγο θάλασσα. Και ο κύβος ερρίφθη: Μπαχρέιν. Για να προσεγγίσω ωστόσο το Μπαχρέιν, θα έπρεπε να οδηγήσω 480 χλμ. ανατολικά της πρωτεύουσας Ριάντ. Κανένα πρόβλημα!
Λίγο πριν «ξυπνήσει» ο ήλιος, φόρτωσα τις αποσκευές στην ετοιμοπόλεμη BMW F-850 GS, γύρισα την πλάτη μου στο Ριάντ και ξεκίνησα την πορεία μου κόντρα στον ήλιο. Αδιάφορα και μονότονα τα χιλιόμετρα της διαδρομής μέχρι τις ακτές του Περσικού κόλπου, με το σκηνικό καθοδόν να μην διαφοροποιείται στο ελάχιστο από το γνώριμο τοπίο της απέραντης και επίπεδης ερήμου.
Αντικρίζοντας τα νερά του Περσικού κόλπου είχα διασχίσει σε οριζόντια πορεία όλη την αραβική χερσόνησο (από την Ερυθρά Θάλασσα ως τον Περσικό κόλπο), ενώ το λόγο είχαν κατόπιν οι συνοριακές διαδικασίες, τόσο από την πλευρά της Σαουδικής Αραβίας, όσο κι από την πλευρά του Μπαχρέιν. Χρειάστηκα περίπου μια ώρα για να ολοκληρώσω τις απαραίτητες γραφειοκρατικές διατυπώσεις – στα σύνορα του Μπαχρέιν έβγαλα βίζα εισόδου και αγόρασα ασφαλιστική κάλυψη για την μοτοσυκλέτα.
ΤΟ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙ ΤΟΥ ΠΕΡΣΙΚΟΥ ΚΟΛΠΟΥ
Οδηγώντας κατόπιν πάνω στην κολοσσιαία γέφυρα “King Fahd Causeway” (μήκους 25 χλμ.) που συνδέει την Σαουδική Αραβία με το Μπαχρέιν, γνώριζα ότι δεν ήμουν ο πρώτος Έλληνας που επισκεπτόμουν το νησί-κράτος του Περσικού Κόλπου. Πριν από περίπου 2300 χρόνια ο Έλληνας στρατηγός Νέαρχος – υπό τις διαταγές του Μεγάλου Αλεξάνδρου – είχε αποβιβαστεί στο νησί, τ’ οποίο οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν Τύλος. Αλλά και πιο πίσω στον χρόνο, το Μπαχρέιν αναφερόταν στους πανάρχαιους μύθους των Σουμερίων ως ο καταπράσινος Κήπος της Εδέμ.
Ανέκαθεν ο βυθός της θάλασσας έκρυβε τον πλούτο του Μπαχρέιν: παλιά ήταν τα πολύτιμα μαργαριτάρια και τώρα το πετρέλαιο. Δείγμα της οικονομικής ευμάρειας που χαρακτηρίζει το λιλιπούτειο βασίλειο του Περσικού κόλπου αποτελούσαν οι πανύψηλοι ουρανοξύστες και τα υπερπολυτελή εμπορικά κέντρα που αντίκρισα στην πρωτεύουσα Μανάμα. Ήταν μια απαστράπτουσα εικόνα που καταδεικνύει το προφίλ ενός μοντέρνου αραβικού κράτους, τ’ οποίο όμως τηρεί απόλυτο σεβασμό στην ισλαμική παράδοση.
Η περιήγησή μου στην Μανάμα περιελάμβανε επίσκεψη στο Τέμενος Al Fateh Grand Mosque (ένα από τα μεγαλύτερα τζαμιά του μουσουλμανικού κόσμου), στο πορτογαλικό φρούριο Qal’at al Bahrain, στην πύλη Gate of Bahrain και στο παραδοσιακό παζάρι της πόλης (σουκς).
Και μια σημαντική λεπτομέρεια: πριν από ένα μήνα περίπου, το Μπαχρέιν έγινε ο τόπος κυριαρχίας της Ferrari στο πρώτο γκραν πρι της σεζόν. Κρίμα που δεν το πρόλαβα.
