Όλη μου την ζωή περίμενα αυτήν ακριβώς την στιγμή, αφού η Σαουδική Αραβία ήταν μέχρι πρότινος μια χώρα αυστηρά κλειστή στους τουρίστες. Είχα προσπαθήσει αρκετές φορές στο παρελθόν να αποσπάσω μια βίζα –έστω για επαγγελματικούς λόγους– αλλά πάντα «έτρωγα πόρτα»!
Και τελικά, το 2020 η Σαουδική Αραβία άνοιξε για πρώτη φορά τις πύλες της κι εγώ ήμουν ο πρώτος Έλληνας μοτοσυκλετιστής που θα ταξίδευα τις ρόδες της μοτοσυκλέτας μου στην χώρα! Μιλάμε για προσωπική, πανελλήνια πρωτιά.
Τα ταφικά μνημεία των Ναβαταίων
Πρώτα χιλιόμετρα, πρώτες εντυπώσεις από την χώρα της αραβικής ερήμου. Η ευχάριστη έκπληξη ήρθε μπροστά στην μάνικα, αφού η τιμή της βενζίνης μόλις άγγιζε τα 0,50 Εuro/lt (το πετρέλαιο κόστιζε ακόμα πιο φθηνά, μόλις 0,15 Euro/lt). Η κατάσταση του οδικού δικτύου ήταν άριστη –οι αναρτήσεις της BMW F-850 GS σπάνια δούλευαν– και οι ατέρμονες ευθείες υποχρέωσαν τα ρουλεμάν του τιμονιού σε απραξία!
Όσον αφορά στην επαφή μου με τους κατοίκους, δεν φοβήθηκα διόλου αφού η προσέγγιση των ντόπιων (άνδρες και γυναίκες) απέναντι στον δίτροχο μουσαφίρη ήταν άμεση και ανιδιοτελής. Πάμπολλες ήταν οι ερωτήσεις που δέχτηκα για την καταγωγή μου, τα κυβικά της μοτοσυκλέτας και τον σκοπό του ταξιδιού μου! Πάντα με διάπλατα χαμόγελα και καλή καρδιά! Welcome to Saudi Arabia Yunnani (Έλληνα).
Η σύντομη στάση μου στην πόλη Tabuk (100 χλμ. νότια των συνόρων) είχε να κάνει με την αγορά συναλλάγματος, μιας και η τράπεζα των συνόρων ήταν κλειστή. Προσπερνώντας κατόπιν την Tabuk, η πρώτη διανυκτέρευσή μου πραγματοποιήθηκε στην κωμόπολη Al Ula (420 χλμ. από τα σύνορα). Ο λόγος που βρέθηκα εδώ ήταν ο αρχαιολογικός χώρος των Ναβαταίων, που οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν Έγρα. Εκτός από την Πέτρα της Ιορδανίας, η φυλή των Ναβαταίων δημιούργησε εξαιρετικά αρχιτεκτονήματα και στην συγκεκριμένη βραχώδη περιοχή της Σαουδικής Αραβίας.
Μέσα στην βουβή απεραντοσύνη της ερήμου, οι Ναβαταίοι «άφησαν» πίσω τους ένα πλήθος λαξευμένων τάφων, οι οποίοι με καθήλωσαν με την αρχιτεκτονική τους ιδιαιτερότητα και σίγουρα αποτέλεσαν το ιδανικότερο καλωσόρισμα στη άγονη, καυτή (44,5 C) γη της Σαουδικής Αραβίας. Σε 2 μήνες, η θερμοκρασία εδώ στην αραβική έρημο θα αγγίζει άνετα τους 55 C. Σκέτη κόλαση!
Στο τζαμί του Προφήτη
Μετά τα μνημεία της φύσης στην Al Ula, σειρά είχαν τα αστικά κέντρα της Σαουδικής Αραβίας να μου αποκαλυφθούν. Η αρχή έγινε από την Μεδίνα, την δεύτερη πιο ιερή πόλη του Ισλάμ, στην οποία (μετά από πολλούς αιώνες απαγορεύσεων) επιτρέπεται πλέον η επίσκεψη μη μουσουλμάνων. Αυτή η εξέλιξη οφείλεται στις πρόσφατες αποφάσεις της ηγεσίας της Σαουδικής Αραβίας για περαιτέρω εκσυγχρονισμό και φιλελευθεροποίηση του βασιλείου, αλλά και για ένα ανατρεπτικό άνοιγμα στον τουρισμό.
Άφιξη στην ιερή πόλη μέσα στο καυτό μεσημέρι και μετάβαση στο Τζαμί του Προφήτη (Al-Masjid an Nabawi), όπου βρίσκεται θαμμένος ο προφήτης Μωάμεθ και οι δυο πρώτοι Χαλίφες του Ισλάμ (Αμπού Μπακάρ και Ομάρ). Με το Ραμαζάνι σε εξέλιξη, γινόταν ο χαμός από προσκυνητές που είχαν έρθει από κοντά ή μακριά για να καταθέσουν την πίστη τους στον Προφήτη. Οι εικόνες και οι καταστάσεις που βίωσα μέσα στους χώρους του κατάμεστου τεμένους μόνο δέος και κατάνυξη μού προκάλεσαν.
Σημείο συνάντησης πολιτισμών
Επόμενος προορισμός η Τζέντα, που καθρεπτίζεται στα νερά της Ερυθράς Θάλασσας. Πρόκειται για το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας στην Ερυθρά Θάλασσα και αποτελούσε για αιώνες φημισμένο σημείο συνάντησης και συναλλαγής Ευρωπαίων, Αράβων, Ινδών και Αφρικανών εμπόρων. Εκτός όμως από εμπορεύματα, στη Τζέντα γινόταν μια μακραίωνη “ανταλλαγή” πολιτισμών, ιδεών, ανακαλύψεων, παραδόσεων και εθίμων.
Στην παλιά πόλη της Τζέντα, η βόλτα στα σοκάκια ήταν ένα απρόσμενο πισωγύρισμα στον χρόνο, ενώ σημείο αναφοράς αποτελούσαν οι παραδοσιακές κατοικίες με τα εντυπωσιακά καφασωτά μπαλκόνια που χρονολογούνται από την οθωμανική αυτοκρατορία. Δεν παρέλειψα επίσης να οδηγήσω στη παραλιακή λεωφόρο Cornice (μήκους 30 χλμ.), να επισκεφθώ την Κεντρική Ψαραγορά και την παραδοσιακή αγορά Αλ Αλάουι. Δυστυχώς το σιντριβάνι του Βασιλιά Φαχντ (η εκτίναξη του νερού φτάνει σε ύψος 312 μ. και είναι η ψηλότερη του κόσμου) δεν λειτουργούσε. Με το χέρι στην καρδία, η Τζέντα μού άρεσε πολύ…
Στην παραλιακή πόλη Yanbe είχα μια ευχάριστη –ελληνική– συνάντηση. Μετά από ένα διαδικτυακό ραντεβού, ανταμώθηκα με τον Ιωάννη Γιαννόπουλο και την γυναίκα του, οι οποίοι ταξίδευαν στην Αραβική χερσόνησο με το αυτοκίνητό τους, που είχαν φέρει από την Αυστραλία. Περάσαμε ένα υπέροχο ελληνικό βράδυ, με νόστιμο φαγητό και ευρεία ανταλλαγή ταξιδιωτικών εμπειριών.
