Από τα σύνορα ως την πρωτεύουσα του Κουβέιτ, μια καφετί λασποβροχή φρόντισε να λερώσει τα πάντα - μοτοσυκλέτα, αποσκευές και αναβάτη. Παράλληλα, τα αυξημένα ποσοστά υγρασίας και η ζέστη των 35 C δεν αποτέλεσαν το ιδανικότερο καλωσόρισμα στην κυκλοφοριακά επιβαρυμένη κουβεϊτιανή μητρόπολη. Ειδικότερα στα τελευταία 20 χλμ., η ροή -αλλά και η ταχύτητα- των αυτοκινήτων ήταν αυξημένη (Fast & Furious αλά αραβικά!) και οι αισθήσεις μου δούλευαν στα κόκκινα, για να προλάβω κάποια «στραβοτιμονιά» των ντόπιων. Η βενζίνη πάντως εδώ στο Κουβέιτ εξακολουθούσε να κυμαίνεται σε χαμηλές τιμές (0,50 Euro/lt), όπως άλλωστε και στο Μπαχρέιν.
ΠΑΡΑΔΟΣΗ & ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Στην κουβεϊτιανή πρωτεύουσα έχουν δώσει ραντεβού η εκλεπτυσμένη πολυτέλεια της Δύσης με τις μακραίωνες παραδόσεις της αραβικής κουλτούρας. Μέσα σε λίγες μόλις δεκαετίες, τα αστείρευτα αποθέματα πετρέλαιο έχουν καταφέρει να μεταμορφώσουν την μικρή πολιτεία των Βεδουίνων σε μια μοντέρνα, κοσμοπολίτικη μητρόπολη, η οποία ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον, διατηρώντας παράλληλα ισχυρούς δεσμούς με την ιστορία του.
Όπως στο Μπαχρέιν, έτσι και στο Κουβέιτ αντίκρισα πανύψηλους ουρανοξύστες από γυαλί και ατσάλι, high tech οικοδομήματα (Kuwait Towers), πανάκριβα supersport αυτοκίνητα, πολυτελέστατα ξενοδοχεία και υπερσύγχρονα malls. Κυρίαρχη θέση ανάμεσα στα αξιοθέατα της πόλης κατέχουν οι τρεις εμβληματικοί Πύργοι (Kuwait Towers), που υψώνονται στον ουρανό της πρωτεύουσας από το 1979.
Το Kuwait City είναι μια ευημερούσα πόλη, που τα τελευταία χρόνια προσπαθεί να μπει για τα καλά στον τουριστικό χάρτη της περιοχής. Σε καμιά πάντως περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με τον καταναλωτικό παράδεισο του φουτουριστικού Dubai. Εγώ πάντως δεν προτίμησα να περάσω τις περισσότερες ώρες μου στα λαμπερά εμπορικά κέντρα, αλλά περιπλανήθηκα στις παραδοσιακές αγορές της πρωτεύουσας (σουκς), εκεί όπου μού «συστήθηκε» το αραβικό παρελθόν της χώρας, ενώ παράλληλα μου πρόσφεραν την ευκαιρία να αγοράσω τα αναμνηστικά που τόσο ήθελα.
ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ
Με την παρουσία μου στο Κουβέιτ ολοκληρώθηκε και τυπικά το πρόγραμμά μου στην Αραβική χερσόνησο. Με το κοντέρ της BMW F-850 GS να έχει καταγεγραμμένα από την αρχή του ταξιδιού 5.800 χλμ., αποχαιρέτησα αξημέρωτα το Κουβέιτ και ξεκίνησα την επιστροφή μου στη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Μόλις 1400 χλμ. με χώριζαν από το Αμμάν της Ιορδανίας και το 90% της διαδρομής περνούσε ξανά μέσα από το έδαφος της Σαουδικής Αραβίας. Έτσι, τις 2 επόμενες μέρες, οδηγώντας στην διαδρομή Kuwait-Ar Rupi-Rawdat Habbas-Arar-Qurayat, ταξίδεψα σε ατέρμονες ευθείες χαραγμένες στον χάρτη με χάρακα! Βουβή μοναξιά, ελάχιστη κίνηση καθοδόν, άμμος και καμήλες…
Η ενδιάμεση διανυκτέρευσή μου έγινε στην πόλη Arar, ενώ το μεσημέρι της επομένης προσέγγισα τις τελωνειακές εγκαταστάσεις. Σε λιγότερο από μισή ώρα οι συνοριακές διαδικασίες από την πλευρά της Σαουδικής Αραβίας ολοκληρώθηκαν και πήρα το πράσινο φως να περάσω στην Ιορδανία.
Διασχίζοντας όμως τη νεκρή ζώνη Σαουδικής Αραβίας – Ιορδανίας, ένιωσα την ανάγκη να ακινητοποιήσω την μοτοσυκλέτα και να κοιτάξω πίσω μου. Με συγκίνηση και συγκρατημένο ενθουσιασμό, ατένισα την απέραντη σαουδαραβική γη, που με είχε «αγκαλιάσει» και μου αποκάλυψε έναν καινούριο –για μένα– κόσμο. Σίγουρα της ήμουν ευγνώμων. Λίγα δευτερόλεπτα μετά, πάτησα την μίζα και έφυγα.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΑΜΜΑΝ
Η ιορδανική πρωτεύουσα απείχε μόλις 150 χλμ. από την συνοριακή γραμμή. Πριν όμως προσεγγίσω το Αμμάν, έκανα μια μικρή παράκαμψη ως την περιοχή Al-Azraq για να επισκεφθώ τα τρία φημισμένα κάστρα (Qasr) της ερήμου: το Al Azraq, το Αl Kharanah και το Αl Amra.
Το Al Azraq ήταν το ιστορικότερο από τα τρία κάστρα, αφού στην διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου είχε στεγάσει το επιτελείο του Άγγλου συνταγματάρχη Τ.Ε. Lawrence (Λώρενς της Αραβίας) και αποτέλεσε το ορμητήριο της τελικής του επίθεσης κατά των Τούρκων.
Το Al Kharanah ήταν ένα αμιγές αραβικό κάστρο που «συντηρήθηκε» στο διάβα των αιώνων από το αίμα και την γενναιότητα των υπερασπιστών του –ήταν το επιβλητικότερο από τα τρία. Τέλος, το μικρό κάστρο–παλάτι Al Amra, κτισμένο από τον χαλίφη Ουαλίντ Α΄ (αρχές 8ου αιώνα), με εξέπληξε με τις τοιχογραφίες ανθρώπινων μορφών που κοσμούσαν το εσωτερικό του –παραδόξως, οι μουσουλμάνοι δεν τις είχαν καταστρέψει.
Και μετά, κατευθείαν στο Αμμάν. Εδώ ακολούθησε μια διήμερη ξεκούραση και ανασυγκρότηση για την μοτοσυκλέτα και τον αναβάτη του “ARABIAN TOUR”. Πλέον, το αραβικό οδοιπορικό έχει μπει στην τελική του ευθεία…
