Χρειάστηκαν ωστόσο εννιά μέρες βασανιστικής αναμονής και γραφειοκρατικής ταλαιπωρίας μέχρι να έρθει η μοτοσυκλέτα στα χέρια μου. Μετά τις απαραίτητες προετοιμασίες της μοτοσυκλέτας, μια αναγνωριστική βόλτα στους δρόμους του Vladivostok κρίθηκε φυσικά αναγκαία.
Κι αφού η ματιά μου - όπως και ο φωτογραφικός φακός - εγκλώβισε για μια ύστατη φορά τις εικόνες μιας κοσμοπολίτικης και άκρως πολυπολιτισμικής πολιτείας των ακτών του Ειρηνικού, ήταν καιρός να φεύγω. Η πυξίδα έδειχνε βόρεια και σημάδευε αρχικά την πόλη Khabarovsk, 760 χλμ. Bye - bye Vladivostok.
Η κομψή μούσα του Αμούρ
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η Khabarovsk είναι η μόνη ίσως πόλη της Σιβηρίας που μπορεί να συναγωνιστεί σε αρχιτεκτονική κομψότητα και εκλεπτυσμό το Ιρκούτσκ.
Θυμάμαι το 1996, όταν πρωτοπερπατήσαμε με την Όλγα στους δρόμους της Khabarovsk, είχαμε μείνει έκθαμβοι από την ομορφιά της παρόχθιας πόλης του ποταμού Αμούρ.
Τα ίδια συναισθήματα βίωνα 23 χρόνια αργότερα, όταν ξαναπερπατούσα στην κεντρική λεωφόρο Ulitsa Lenina και θώπευα με ενθουσιασμό και νοσταλγία την καρδιά της πόλης. Αυτός ήταν άλλωστε ο κυριότερος λόγος που παρέτεινα για δυο μέρες την παρουσία μου στην μούσα του ποταμού Αμούρ, ο οποίος παρεμπιπτόντως, εκτελεί παράλληλα χρέη συνοριακής γραμμής με την γειτόνισσα Κίνα…
Αρκετοί ήταν μάλιστα οι Κινέζοι τουρίστες που αντίκρισα στους δρόμους της Khabarovsk, κάποιοι από τους οποίους θέλησαν να φωτογραφηθούν δίπλα στην γαλανόλευκη BMW F650. Μπορούσα να τους χαλάσω το χατήρι;
Live your dream
Με το νοτιοκορεάτη σύντροχο Huang συναντηθήκαμε στο ίδιο hostel της πόλης Khabarovsk. Αφού συνταξιοδοτήθηκε πριν από έναν χρόνο, ο γελαστός Huang αγόρασε μια Honda CRF1000L Africa Twin και ξεκίνησε το δίτροχο ταξίδι που χρόνια ονειρευόταν. Τελικός προορισμός του, το μακρινό Λονδίνο.
Με τον Huang συνταξιδέψαμε μέχρι την πόλη Belogorsk. Εκείνη την ημέρα, για 670 χλμ. οδηγήσαμε πάνω στα ίδια πατήματα του Υπερσιβηρικού, απαθανατίσαμε τις υπέροχες παραστάσεις της σιβηρικής φύσης και μοιραστήκαμε τα δυνατά συναισθήματα που μας χάρισε η όλη διαδικασία του ταξιδιού. Huang, live your dream!
Τέσσερεις μέρες αφότου γύρισα την πλάτη μου στον Ειρηνικό ωκεανό, αντίκριζα τα πρώτα σπίτια της κωμόπολης Never, ενώ στο κοντέρ της γαλανόλευκης BMW F650 υπήρχαν καταγεγραμμένα περίπου 2,000 χλμ. Είχα προσεγγίσει το σημείο όπου ο Υπερσιβηρικός διασταυρώνεται με τον οδικό άξονα Lena Hwy. Εδώ θα αποχαιρετούσα τον Υπερσιβηρικό, για να ταξιδέψω βόρεια πάνω στο χωμάτινο ίχνος του Lena Hwy, με προορισμό την πόλη Yukutsk.
Ορατότης μηδέν
Περίπου 1,150 χλμ. με χώριζαν από την πόλη Yukutsk, εκ των οποίων τα μισά περίπου ήταν χωμάτινα. Όμως, το μεγαλύτερο πρόβλημα καθ’ οδόν για το Yukutsk δεν ήταν η κατάσταση των χωματόδρομων (ήταν βατοί στο σύνολό του), αλλά η αφόρητη σκόνη από τα δεκάδες διερχόμενα φορτηγά και αυτοκίνητα. Τόσο πυκνό ήταν το σύννεφο της σκόνης, που σε αρκετές περιπτώσεις οδηγούσα στα τυφλά μέχρι να καθαρίσει λίγο η ατμόσφαιρα.
Τρεις εβδομάδες νωρίτερα ένα Άγγλος μοτοσυκλετιστής είχε σκοτωθεί εδώ στην προσπάθειά του να προσπεράσει μια νταλίκα – λόγω της σκόνης δεν είδε το φορτηγό που ερχόταν στο αντίθετο ρεύμα.
Λίγο μετά την κωμόπολη Neryungri, επιχειρώντας να αποφύγω μια αθέατη λακκούβα, “αγόρασα” το πρώτο μου οικόπεδο. Την επομένη, περίπου 300 χλμ. πριν το Yukutsk, ήρθε μια δεύτερη πτώση (και πάλι εξαιτίας της μηδενικής ορατότητας από την σκόνη). Αυτή όμως με πόνεσε πολύ, τόσο στο πόδι όσο και στο ηθικό!
Αφόρητος ο πόνος στο γόνατο, αρχικά νόμισα ότι το είχα σπάσει. Αφού κατάφερα να μαζέψω τα “κομμάτια” μου με την βοήθεια ενός φορτηγατζή, επέστρεψα στην κοντινή κωμόπολη Tommot. Δυο μέρες αργότερα, με το γόνατο ακόμα “τούμπανο” επικράτησε τελικά η λογική και όχι το συναίσθημα. Επιστροφή στον Υπερσιβηρικό. Δεν πειράζει, πάμε γι’ άλλα…
Υδάτινος εφιάλτης
Θα με πείτε γκαντέμη, αλλά μόλις πάτησα το πόδι μου στην Σιβηρία καταστροφικές πυρκαγιές κατέκαψαν τα δάση της, ενώ μετά ακολούθησαν καταρρακτώδεις βροχές και πλημμύρες! Μεγάλες εκτάσεις της νοτιοανατολικής Σιβηρίας – κυρίως οι παραποτάμιες περιοχές του Amur – βρέθηκαν κάτω από το νερό και πολλά χωριά εγκαταλείφθηκαν από τους κατοίκους τους.
Ήταν ακριβώς οι περιοχές που ήθελα να περιηγηθώ, αφού σύμφωνα με τις πληροφορίες μου είναι από τις πιο γραφικές του Far East της Σιβηρίας. Δεν στάθηκα όμως τυχερός, αφού πολλοί επαρχιακοί δρόμοι που οδηγούσαν εκεί ήταν κλειστοί, ενώ αρκετές γέφυρες βρίσκονταν κάτω από την στάθμη του νερού μέχρι νεωτέρας.
Κατάφερα πάντως να κάνω μια μικρή περιπλάνηση με την γαλανόλευκη BMW F650, όσο το επέτρεπαν φυσικά οι επικρατούσες συνθήκες – αλλά και η κατάσταση του ποδιού μου. Δυστυχώς, οι καταστάσεις που αντίκρισα κάθε άλλο παρά με χαροποίησαν, καθώς σε πολλά χωριά οι κάτοικοι προσπαθούσαν απεγνωσμένα να περισώσουν ότι μπορούσαν από τα πλημμυρισμένα σπίτια τους. Όπου φτωχός και η μοίρα του.
Το “υδάτινο” οδοιπορικό στα χωριά του ποταμού Amur ολοκληρώθηκε με την άφιξή μου στη συνοριακή πόλη Blagoveshchensk, που απλώνεται στις όχθες του Amur, ακριβώς απέναντι από την κινέζικη πόλη Heihe…
