Συνέχεια στο πιο απρόβλεπτο πρωτάθλημα των τελευταίων πολλών ετών με επιστροφή στις νίκες για τον νεαρό Γάλλο.
Η επίσκεψη του MotoGP στην πίστα της Βαρκελώνης έδωσε συνέχεια σε ένα πρωτάθλημα που φέτος ζει πρωτόγνωρες καταστάσεις. Κάτι η πανδημία με όλη την ανακατωσούρα που έχει επιφέρει στο πρόγραμμα, κάτι η απουσία του πρωταθλητή Marc Marquez (Honda) που χτύπησε στον εναρκτήριο αγώνα στη Jerez και έκτοτε απέχει της δράσης, η ουσία είναι πως φέτος βλέπουμε ένα άλλου είδους θέαμα όπου οι δορυφορικοί αναβάτες πρωταγωνιστούν και μετράμε έξι νικητές σε εννιά αγώνες!
Ο μόνος που έχει πάρει πάνω από μια νίκη είναι ο Fabio Quartararo (Yamaha) που μόλις τρίτωσε τις επισκέψεις του στο κορυφαίο σκαλί του βάθρου και οδηγεί εκ νέου τη μάχη του τίτλου.
MotoGP
Αν κάτι ήταν ξεκάθαρο από τις δοκιμές Παρασκευής και Σαββάτου ήταν πως ο αγώνας αυτός είχε μια σαφή πρωταγωνίστρια, τη Yamaha. Για μια φορά ακόμη οι μοτοσυκλέτες της γέμισαν την πρώτη σειρά εκκίνησης, με μοναδική παραφωνία τον Maveric Vinales που δεν τα έβρισκε με τη δική του Μ1.
Franco Morbidelli, Quartararo και Valentino Rossi πήραν τις τρεις πρώτες θέσεις εκκίνησης χωριζόμενοι από 3 δέκατα μεταξύ τους, σε μια σχάρα που οι πρώτοι 11 χωρούσαν στο ίδιο δευτερόλεπτο!
Στον αγώνα ο Morbidelli έφυγε άριστα και αποπειράθηκε να ξεχωρίσει με τις δύο άλλες Yamaha των Rossi και Quartararo να ακολουθούν από κοντά με μπαλαντέρ τον Jack Miller (Ducati).
Η κυριαρχία των Μ1 φαινόταν αδιαπραγμάτευτη καθώς σταδιακά οι τρεις αυτές Yamaha ξεχώρισαν και ακόμη και η κακή επίδοση του Vinales - που έμπλεκε με την κίνηση στον πρώτο γύρο και έχανε κι άλλο έδαφος – δεν αρκούσε για να αλλάξει αυτήν την εντύπωση.
Ο αγώνας δεν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον από πλευράς μαχών, ωστόσο μια τέτοια προσπάθεια κόστισε τον αγώνα στον Andrea Divozioso (Ducati). Ο Johann Zarco (Ducati) τον προσπερνούσε από την εσωτερική όταν ο Danilo Petrucci είχε μια παραλίγο πτώση ακριβώς μπροστά του. Ο Γάλλος έκλεισε ενστικτωδώς στιγμιαία το γκάζι, έχασε το μπροστινό του και πέφτοντας πήρε τον πρωτοπόρο της κατάταξης μαζί του. Δεν ήταν επικίνδυνο προσπέρασμα, δεν έκανε κάτι λάθος ο Γάλλος, μα η ουσία είναι πως έστειλε τον Dovi αγκαλιά με ένα μηδενικό στους βαθμούς την ώρα που τους χρειαζόταν περισσότερο από ποτέ.
Μπροστά στο μεταξύ ο Miller άρχιζε να χάνει έδαφος καθώς γινόταν εμφανές πως είχε φθείρει πολύ τα λάστιχά του προσπαθώντας να ακολουθήσει τις τρεις Μ1. Την ίδια ώρα ο Quartararo άρχισε να ανεβαίνει και σταδιακά πήρε τα ηνία του αγώνα, καθώς ο Morbidelli υποχωρούσε στην τρίτη θέση, πίσω και από τον Rossi.
Μπαίνοντας στο τελευταίο τρίτο του αγώνα ήταν σχεδόν βέβαιο πως οι δύο πρώτες θέσεις ήταν καπαρωμένες από τους Quartararo και Rossi, με τον δεύτερο μάλιστα να επιδεικνύει ρυθμό ικανό ακόμη και για τη νίκη. Και ξαφνικά στον 15ο γύρο ο Ιταλός έχασε αδικαιολόγητα το μπροστινό του και εγκατέλειψε μια μάχη στην οποία έδειχνε πως εύκολα θα έπαιρνε το πολυπόθητο 200ό του βάθρο, ενώ ήταν δεδομένο πως θα πάλευε και για τη νίκη που του διαφεύγει για πάνω από δύο χρόνια.
Ένας λόγος που έδωσε ο Rossi ήταν και το “άγχος” που αισθάνθηκε όταν αντιλήφθηκε πως οι δύο Suzuki ανέβαιναν με καταιγιστικό ρυθμό. Πράγματι, ο φορμαρισμένος Joan Mir πρωτίστως και ο υγιής πλέον Alex Rins έφτασαν να κυνηγούν μια θέση στο βάθρο, καθαρίζοντας εύκολα τον Miller και μετά τον Morbidelli. Με την πτώση του Rossi, τα δύο GSX-RR ανέβηκαν στο βάθρο σε μια ιστορική στιγμή, καθώς πάνε πολλά-πολλά χρόνια από τότε που η Suzuki είδε δύο μοτοσυκλέτες της ταυτόχρονα στο βάθρο.
Οι Morbidelli και Miller τερμάτισαν κατά σειρά πίσω από το βάθρο, ενώ ο Takaaki Nakagami για μια φορά ακόμη ξεχώρισε για τη Honda φτάνοντάς τους στο δέκατο. Η παρουσία του Marc Marquez ως επισκέπτης στο paddock του HRC μετά από πολύ καιρό δεν στάθηκε αρκετή για να εμπνεύσει τους συναθλητές του, καθώς ο αδελφός του Alex περιορίστηκε σε μια γνώριμη γι’ αυτόν φέτος 13η θέση.
Κακός αγώνας και για τη Ducati, καθώς μόνο ο Miller ήταν κοντά στους πρωτοπόρους, ενώ ξεχώρισε επίσης ο Danilo Petrucci. Ο έτερος εργοστασιακός αναβάτης της Ducati βρισκόταν διαρκώς μπροστά από τον Dovizioso όλο το τριήμερο και στον αγώνα τερμάτισε 8ος, μια θέση μπροστά από τον Vinales που στο τέλος προσπάθησε να σώσει ό,τι μπορούσε να σωθεί από μια εμφάνιση-ναυάγιο στη Βαρκελώνη.
Η ΚΤΜ επίσης θα θέλει να ξεχάσει αυτόν τον αγώνα. Ο μόνος που φάνηκε ικανός να φέρει ένα καλό αποτέλεσμα ήταν ο Pol Espargaro, όμως έπεσε στα μέσα του αγώνα ενόσω πάλευε μέσα στην πρώτη εξάδα με βλέψεις για βάθρο. Εν τέλει πρώτη μοτοσυκλέτα της αυστριακής εταιρείας ήταν αυτή του Brad Binder στην 11η θέση.
Μετά και το 9ο αγώνα ο Quartararo επέστρεψε δικαιωματικά στην κορυφή της κατάταξης με 108 βαθμούς, ως ο μόνος αναβάτης που έχει πάρει πάνω από μια νίκη φέτος, τρεις για την ακρίβεια! Στον θρόνο του MotoGP απέχει μόλις 8 βαθμούς από το δεύτερο Mir (100 β.), ο οποίος συνεχίζει να εντυπωσιάζει και, με 4 βάθρα στους τελευταίους 5 αγώνες, δείχνει ικανός να παλέψει για τον τίτλο. Μέχρι τώρα ο νεαρός Ισπανός έχει δείξει πως έχει τη μοτοσυκλέτα, ξέρει να τη διαχειριστεί άριστα για να είναι μέσα στη μάχη ως το τέλος και δεν φαίνεται να έχει “κακές” πίστες.
Moto2
Ο πρωτοπόρος της κατάταξης, Luca Marini, ήρθε στη Βαρκελώνη με στόχο να εδραιώσει την κυριαρχία του που στο Misano αμφισβητήθηκε από τους Enea Bastianini, Marco Bezzecchi και Sam Lowes.
Ο ετεροθαλής αδελφός του Valentino Rossi πήρε καθαρά την pole position και στον αγώνα ξεκίνησε πρώτος και οδήγησε εξαρχής. Σταδιακά έγινε σαφές πως μοναδικός του αντίπαλος θα ήταν ο Lowes, ο οποίος έδειχνε πολύ γρήγορος όλο το τριήμερο. Λίγο μετά τα μέσα του αγώνα ο Άγγλος πέρασε τον Marini και ανέλαβε αυτός να οδηγήσει, ενόσω ο Ιταλός έμεινε πίσω του και τον μελέτησε για μερικούς γύρους.
Ο Lowes δεν είχε τον ρυθμό για να ξεφύγει και ένας λόγος γι’ αυτό πρέπει να ανάγεται στα λάστιχά του που προφανώς δούλεψαν υπερωρίες για να τον φέρουν ως την πρώτη θέση. Έτσι ο Marini τον ακολούθησε υπομονετικά και λίγους γύρους πριν το τέλος έκανε την κίνησή του στα φρένα της μεγάλης ευθείας, ξαναπέρασε πρώτος και εκμεταλλεύτηκε το γεγονός πως, δίχως να έχει δώσει μάχες σε όλον τον αγώνα, είχε περισσότερο λάστιχο στο τέλος για να κρατήσει άνετα τη νίκη.
Στην καρό σημαία ο Lowes έφτασε με σχεδόν ένα δευτερόλεπτο διαφορά, ενώ ο τρίτος Fabio Di Giannantonio ακολούθησε άλλα 4.4 δευτερόλεπτα πιο πίσω – απόδειξη του τρελού ρυθμού των δύο πρώτων που έμοιαζαν να τρέχουν σε άλλον αγώνα.
Μεγάλος χαμένος της Βαρκελώνης ήταν ο Jorge Martin. Ως και το δεύτερο GP της Αυστρίας (Styria) ο Ισπανός της ΚΤΜ ήταν μέσα στη μάχη του τίτλου, ωστόσο αναγκάστηκε σε αποχή από τους δύο αγώνες του Misano καθώς διαγνώστηκε θετικός στον covid-19, αν και ασυμπτωματικός. Επιστρέφοντας στη μάχη της Βαρκελώνης, κυνήγησε λυσσαλέα να ξαναμπεί στο κόλπο του τίτλου, για να εγκαταλείψει άδοξα από μηχανική βλάβη και πλέον βολοδέρνει στην 5η θέση της κατάταξης 71 βαθμούς μακριά από την κορυφή.
Πρώτος και καλύτερος είναι φυσικά ο Marini με 150 βαθμούς, δεύτερος ο Bastianini με 130 και τρίτος ο Bezzecchi με 114, ενώ ακολουθούν οι Lowes (103 β.) και Martin (79 β.).
Moto3
Η εβδομαδιαία σφαγή του Δράμαλη, δηλαδή ο αγώνας της μικρής κατηγορίας, δεν απογοήτευσε ούτε στη Βαρκελώνη.
Πέραν των συνηθισμένων θεαμάτων, όπως οι σχεδόν 10 αναβάτες που έπαιζαν για τη νίκη στο τέλος του αγώνα, το καταλανικό GP σημαδεύτηκε από μια πτώση στον 5ο γύρο που άλλαξε τα πάντα. Ήταν ο John Mc Phee (Honda) που έκανε το λάθος και πέφτοντας πήρε μαζί του τον πρωτοπόρο της κατάταξης, Albert Arenas (KTM), βγάζοντάς τον εκτός αγώνα.
Στο μεταξύ μπροστά οι ανατροπές και ανακατατάξεις ήταν στην ημερήσια διάταξη και από το παραδοσιακό μακελειό αναδύθηκε ως μεγάλος νικητής ο Darryn Binder (KTM), αδελφός του Brad που καβαλά τη μια εργοστασιακή ΚΤΜ στο MotoGP.
Ο νεαρός Νοτιοαφρικανός πήρε την πρώτη του νίκη στην κατηγορία εκκινώντας από την 11η θέση (!), σε μια χρονιά που το επόμενο καλύτερο αποτέλεσμά του ήταν μια 4η θέση στον δεύτερο αγώνα της Jerez.
Πίσω του και σε απόσταση 1 δεκάτου τερμάτισε ο Tony Arbolino (Honda), ο άνθρωπος που ήταν ταχύτερος όλων όλο το τριήμερο και κάτοχος της pole. Στις ανηλεείς μάχες του τέλους ωστόσο δεν είναι πάντα ο ταχύτερος που κερδίζει.
Το βάθρο συμπλήρωσε ο Dennis Foggia (Honda), ο οποίος ως τώρα φέτος είχε μια νίκη στο Brno και μετά πολλές εγκαταλείψεις και καλύτερο αποτέλεσμα μια 9η θέση.
Παραδόξως ο μεγάλος κερδισμένος του αγώνα ήταν ένας αναβάτης που για τρεις μέρες ζούσε τον εφιάλτη της πλήρους ασυνεννοησίας με τη μοτοσυκλέτα του. Ο Ai Ogura (Honda) κάνει μια καταπληκτική σεζόν με έξι βάθρα σε εννιά αγώνες, ωστόσο στη Βαρκελώνη δεν ήταν πουθενά, πήρε εκκίνηση 21ος και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα εκτός βαθμολογούμενης 15άδας.
Όταν όμως ενημερώθηκε για την εγκατάλειψη Arenas, είχε μπροστά του την ευκαιρία να πάρει λιγοστούς βαθμούς και να περάσει αυτός πρώτος στην κατάταξη. Όπερ και εγένετο, ο Ιάπωνας τα έδωσε όλα στο κλείσιμο του αγώνα και κατάφερε να σκαρφαλώσει ως την 11η θέση. Το αποτέλεσμα σίγουρα δεν αποτελούσε μέρος των ονείρων του, ήταν ωστόσο αρκετό να τον προωθήσει στην προσωρινή πρωτιά της Moto3.
Έτσι στη βαθμολογία ο Ogura οδηγεί πλέον το πρωτάθλημα με 122 βαθμούς, 3 περισσότερους από τον Arenas (119 β.). Ακολουθεί μια καυτή τριάδα με την ελάχιστη δυνατή διαφορά: Mc Phee (96), Arbolino (95), Celestino Vietti (94). Η μικρή κατηγορία έχει πολύ ψωμί ακόμη.
Αναλυτικά αποτελέσματα αγώνα και βαθμολογία MotoGP 2020
Ο επόμενος αγώνας θα γίνει σε δύο εβδομάδες, 9-11 Οκτωβρίου στο Le Mans της Γαλλίας.
