O Maverick Vinales μετρούσε μια μόνο νίκη μέσα στο 2019 κι αυτή αρκετούς μήνες πριν, στο Ολλανδικό GP στο Assen. Έκτοτε επεδείκνυε ένα περίεργο φαινόμενο: δυσκολευόταν πολύ με τη μοτοσυκλέτα του στο πρώτο μισό των αγώνων και μετά παρέδιδε σεμινάρια αγωνιστικής οδήγησης στο κλείσιμο των GP, όταν όμως ήταν πια πολύ αργά για να διεκδικήσει την πρωτιά.
Αυτή η απόδοση του χάρισε έκτοτε τέσσερα βάθρα μεν, καμιά νίκη δε. Ώσπου έφτασε το Αυστραλιανό GP, όπου οδήγησε από την αρχή ως τον τελευταίο γύρο πριν ο Marquez τον κεράσει το πικρό ποτήρι και μετά ο ίδιος καταδικάσει εαυτόν πέφτοντας στην προσπάθεια να ανακτήσει την πρώτη θέση.
Έχοντας σαφώς δείξει πως στο κλείσιμο της φετινής σεζόν έχει ξαναβρεί πρωταγωνιστικό ρυθμό, ο Ισπανός της Yamaha επιβεβαίωσε από την πρώτη μέρα στη Μαλαισία πως ο προηγούμενος αγώνας στο Phillip Island δεν ήταν εξαίρεση.
Στη Sepang άλλωστε όλες οι Yamaha έβγαλαν δόντια, γεμίζοντας τις δύο πρώτες σειρές εκκίνησης και με τον Fabio Quartararo να κάνει ξανά θαύματα κλέβοντας την pole από τον Vinales μόλις στα τελευταία δευτερόλεπτα του Q2, ενώ ο Marquez τα έβρισκε σκούρα, καθώς μια πτώση στο Q2 του στέρησε την ευκαιρία να προκριθεί ψηλά, ξεκινώντας εκτός δεκάδας (11η θέση) για πρώτη φορά από το Mugello του 2015!
Στον αγώνα ωστόσο ο Γάλλος rookie δεν έκανε καλή εκκίνηση και, με αυτό που ο ίδιος περιέγραψε ως έναν “καταστροφικό πρώτο γύρο”, έμπλεξε στην κίνηση και τελικά έμεινε στα όρια της εξάδας με τάσεις οπισθοχώρησης. Αργότερα εξήγησε πως δεν είχε αίσθηση στο μπροστινό του για να πιέσει προσπεράσεις και μοιραία τερμάτισε έβδομος, μια θέση πίσω από το έτερο Petronas Yamaha SRT του Franco Morbidelli. Το πάρτι στη έδρα της Petronas με τη Sepang Racing Team δεν ολοκληρώθηκε μετά τις εντυπωσιακές χρονομετρημένες δοκιμές της.
Την ίδια ώρα έλαμπαν δύο Ισπανοί, οι κ.κ. Vinales και Marquez, οι οποίοι βρέθηκαν από πολύ νωρίς στις δύο πρώτες θέσεις του αγώνα και έμειναν εκεί για να κάνουν δύο μοναχικές βόλτες.
Ο Vinales ήταν απλά ασυναγώνιστος και έτρεχε σε έναν δικό του αγώνα, χωρίς ανταγωνισμό. Μόνο ο Marquez ίσως μπορούσε, καθώς έκανε έναν τρελό πρώτο γύρο στο κλείσιμο του οποίου είχε φτάσει από ενδέκατος δεύτερος, αλλά μετά έγινε πολύ γρήγορα σαφές πως το γυρολόγιο του συμπατριώτη του δεν το είχε σε καμιά περίπτωση. Έχοντας απολαύσει ένα γερό highside στο Q2 του Σαββάτου και κάμποσα lowsides με παραλίγο μοιραία κατάληξη όλο το τριήμερο, ήξερε πως δεν είχε κανένα νόημα να ρισκάρει.
Επιπλέον, είχε δύο στόχους να εξυπηρετήσει. Τον τίτλο Ομάδων, όπου δεν έχει και πολλά να περιμένει από τον Jorge Lorenzo, αλλά και το προσωπικό του ρεκόρ απόλυτης συγκομιδής βαθμών, το οποίο και πέτυχε πανηγυρικά με τη δεύτερη θέση του. Του αρκούσε μια έβδομη άλλωστε.
Το βάθρο συμπλήρωσε ο Andrea Dovizioso, που σίγουρα δε θα είναι χαρούμενος από την αδυναμία του να δει τους δύο προπορευόμενούς του, αλλά τουλάχιστον έκλεψε τη δόξα από τον Valentino Rossi που ήθελε μεν, μα δεν κατάφερε ποτέ να γίνει σοβαρά απειλητικός για τον Dovi.
Στην πέμπτη θέση, μπροστά από τις δύο Petronas Yamaha, βρέθηκε ο Alex Rins με έναν αγώνα συγκροτημένο, μα σε καμιά περίπτωση ανταγωνιστικό στον βαθμό που θα ήθελε. Ο Ισπανός προσπάθησε πολύ να απειλήσει τον Rossi, μα φαίνεται πως δεν είχε τον ρυθμό του και απλά πήρε μια πολύ καλή πέμπτη θέση για τη Suzuki.
Τη δεκάδα συμπλήρωσαν οι Jack Miller, Danilo Petrucci και Joan Mir. Ο πρώτος πάλευε για το βάθρου στο πρώτο ένα τρίτο του αγώνα, μα όταν έχασε την καλή απόδοση των ελαστικών του άρχισε να οπισθοχωρεί χωρίς να μπορεί να κάνει κάτι επ’ αυτού.
Ο δε Petrucci δεν κατάφερε καν να περάσει τον Miller και αυτό νομίζουμε πως τα λέει όλα για την ημέρα του Ιταλού εργοστασιακού αναβάτη της Ducati στη Μαλαισία.
Όσο για τον Mir, αυτός επίσης αρχικά έδειχνε πως είχε μια θέση στην εξάδα, μετά οπισθοχώρησε και βρέθηκε σε μια δυνατή μάχη με τον Johann Zarco και τη Honda του. Αυτή κατέληξε σε πτώση του Zarco μετά από επαφή με τον Mir και ο Ισπανός τιμωρήθηκε με long lap (μακρύ γύρο), δίχως στην πράξη να χάσει θέση στο τέλος.
Ο δε Zarco είχε κάνει ως τότε έναν εξαιρετικό αγώνα με την RCV 2018 του Takaaki Nakagami, προκρίθηκε ένατος (πρώτη Honda!) και στον αγώνα είχε καταφέρει να έχει πίσω του όλες τις ΚΤΜ και τον Lorenzo, δείχνοντας πως έχει τον ρυθμό να πάει και πιο ψηλά. Ατυχώς έπεσε σε ένα συμβάν που οι αγωνοδίκες έκριναν ως υπαιτιότητα του Mir.
Το βασικό ενδιαφέρον εστιάζει στη μάχη του τίτλου Ομάδων πλέον, όπου η Ducati ήρθε προηγούμενη με έναν βαθμό και έφυγε με δύο. Για τη Repsol Honda θα χρειαστεί οπωσδήποτε η συνδρομή του Lorenzo, αλλιώς ο Marquez θα έχει πολύ δύσκολο έργο απέναντι στους δύο Ιταλούς της Ducati.
Moto2
Ο μικρός αδελφός του Marc, Alex Marquez στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής Moto2 στα 23 του χρόνια, έχοντας ήδη στο βιογραφικό του και έναν τίτλο Moto3 το 2014 - πάλι σε μια χρονιά που είχε πάρει και τη MotoGP ο αδελφός του.
Ο αγώνας της Sepang ξεκίνησε ως μια μονομαχία του Marquez με τον Brad Binder, η οποία έγειρε αρχικά προς όφελος του Marquez. Ο Binder ανέκαμψε, πίεσε και ξαναπήρε την πρωτοκαθεδρία με τους δύο να αλλάζουν θέσεις, αλλά τελικά η λογική επικράτησε.
Ο Marquez δεν είχε κανένα λόγο να ρισκάρει, αφού η δεύτερη θέση του έδινε τον τίτλο, έτσι στο τέλος ο Binder οδήγησε την ΚΤΜ (με καρδιά Triumph) του ως την καρό σημαία.
Στους τελευταίους γύρους του αγώνα ο Tom Luthi που ήρθε με φόρα από πιο πίσω προσπάθησε να προβληματίσει τον Marquez, μα δεν το κατάφερε και τελικά περιορίστηκε στο να συμπληρώσει το βάθρο από την τρίτη θέση.
Moto3
O Lorenzo Dalla Porta ήρθε στη Μαλαισία ως παγκόσμιος πρωταθλητής 2019 με Honda και συνέχισε το κυριαρχικό του σερί νικώντας για τρίτη φορά στη σειρά. Αυτό δεν είναι και λίγο σε μια κατηγορία που για το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν δεν υπήρχε αναβάτης με πάνω από μια νίκη.
Ο αγώνας της μικρής κατηγορίας ήταν παραδοσιακά τρελός και απρόβλεπτος, στον βαθμό που νωρίς-νωρίς ένα ατύχημα έβγαλε εκτός μάχης τρεις αναβάτες που εκείνη τη ώρα μάχονταν για την κορυφή. Ο Gabriel Rodrigo (Honda) έφαγε το highside και οι επερχόμενοι Tatsuki Suzuki (Honda) και Alonso Lopez (Honda) δεν είχαν χώρο για να τον αποφύγουν.
Το μελέ αυτό επηρέασε και τις τροχιές άλλων αναβατών που ακολουθούσαν και κατάφεραν να γλιτώσουν την πτώση, αλλά ο κερδισμένος ήταν ο Dalla Porta που ανέλαβε να οδηγήσει.
Ο ρυθμός του ήταν καταιγιστικός και τελικά φτάσαμε στον τελευταίο γύρο όπου άρχισε να δέχεται αφόρητη πίεση από τον Celestino Vietti (KTM), με τους δύο Ιταλούς να μας χαρίζουν έναν γύρο με κομμένη την ανάσα.
Όταν στο παιχνίδι πήγε να μπει και ο Albert Arenas (KTM) είχε μια επαφή με τον Vietti με αποτέλεσμα ο Dalla Porta να πάρει τελικά άνετα τη νίκη, ενώ ο ως τότε δεύτερος υποχώρησε πέμπτος. Ο δε Arenas έπεσε λίγο αργότερα, αφήνοντας τη δεύτερη θέση στον Sergio Garcia (Honda).
Το βάθρο συμπλήρωσε ο Jaume Masia, έχοντας κάνει έναν εκπληκτικό αγώνα. Ο Ισπανός αντιμετώπισε ένα μηχανικό πρόβλημα με την ΚΤΜ του στον γύρο προθέρμανσης και αναγκάστηκε να πάρει εκκίνηση τελευταίος. Ωστόσο με εντυπωσιακό γυρολόγιο ανέβηκε αφανώς στις μονοψήφιες θέσεις και, όταν οι δύο διεκδικητές της δεύτερης θέσης βγήκαν εκτός μάχης, βρέθηκε αναπάντεχα με ένα βάθρο που απλά έβαλε το κερασάκι τον τρελό αγώνα που είχε κάνει ως εκεί.
