Στην επανεκκίνησή του το παγκόσμιο πρωτάθλημα βρέθηκε σε μια μάλλον γνώριμη κατάσταση των τελευταίων ετών, καθώς ο Marc Marquez να απειλεί να σκοτώσει κάθε ίχνος αγωνίας από τα μέσα της σεζόν. Θα τον σταματήσει κανείς φέτος; Κρίνοντας από όσα έγιναν τις δύο πρώτες μέρες δοκιμών, φαινόταν πως μάλλον όχι.
Μεγάλος πρωταγωνιστής ήταν πάντως ο καιρός, καθώς η μόνιμη απειλή βροχής κρατούσε τις ομάδες στα δάκτυλα των ποδιών τους και οι υγρές προβλέψεις για το Σάββατο έκαναν το FP2 της Παρασκευής πολύ πιο σημαντικό απ’ όσο συνήθως. Εν τέλει όσοι έδωσαν βάση στα δεύτερα αυτά ελεύθερα δοκιμαστικά δικαιώθηκαν, καθώς το Σάββατο όντως έβρεξε, μοιραία ουδείς έγραψε καλύτερους χρόνους στο FP3 και η δεκάδα που εξασφάλισε θέση στις τελικές κατακτήριες Q2 προέκυψε από τους στεγνούς χρόνους της Παρασκευής.
Εννοείται πως η pole πήγε στον Marquez, ήταν η 58η και ισοφάρισε την επίδοση ενός άλλου θρύλου του HRC, του Mick Doohan. Ο δε Marquez έδωσε μια μεγαλειώδη παράσταση για την καταφέρει.
Σε μια βρεγμένη πίστα όλοι γυρνούσαν με βρόχινα λάστιχα, αλλά λίγο πριν το τέλος ο πρωταθλητής ρίσκαρε με σλικ βλέποντας πως η στεγνή αγωνιστική γραμμή άξιζε τον κόπο. Μπήκε μέσα και έκανε έναν χρόνο 2.5 δευτερόλεπτα ταχύτερο από κάθε άλλον. Λες και ήταν ο Άλφρεντ Χίτσκοκ στη σκηνοθεσία του Q2, η βροχή άρχισε να ξαναπέφτει όταν ο Marquez ολοκλήρωνε τον γύρο του, αλλά αυτός κατάφερε να μείνει όρθιος με τα σλικ.
Ο Jack Miller, που προσπάθησε να τον μιμηθεί, έπεσε στον τελευταίο του γύρο κι έτσι «αρκέστηκε» στη δεύτερη θέση της εκκίνησης, η οποία βέβαια ήταν μια τεράστια επιτυχία γι’ αυτόν, μπροστά από τους εργοστασιακούς αναβάτες της Ducati.
Τη δε πρώτη σειρά εκκίνησης συμπλήρωσε ο μάλλον πιο αναπάντεχος αναβάτης του πρωταθλήματος, ο Johann Zarco, που εκμεταλλεύτηκε άριστα τις ύπουλες συνθήκες της πίστας για ό,τι καλύτερο έχει καταφέρει στην καταστροφική του χρονιά με την ΚΤΜ ως τώρα.
Οι υποσχέσεις για έναν σπουδαίο αγώνα ήταν εκεί, είτε έβρεχε, είτε όχι.
Παρότι οι προβλέψεις μιλούσαν για ηλιόλουστο GP την Κυριακή, η βροχή έκανε την εμφάνισή της μετά τη Moto2 και ξαφνικά όλοι στη μεγάλη κατηγορία έτρεχαν και δεν έφταναν. Ο αγώνας κηρύχθηκε βρόχινος, αλλά μετά βγήκε ο ήλιος και η πίστα άρχισε να στεγνώνει πολύ, έτσι κάποιοι αναβάτες έβαλαν σλικ εκτιμώντας πως δε θα ξανάβρεχε.
Αυτό προκάλεσε καθυστέρηση στην έναρξη, η βρόχινη αναγγελία ανατράπηκε και όλοι ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν με σλικ όταν ... άρχισε να βρέχει σε ένα κομμάτι της πίστας μόνο. Νέα καθυστέρηση, αλλεπάλληλες βόλτες του αυτοκινήτου ασφαλείας στην πίστα με τον Loris Capirossi μέσα να προσπαθεί να καθορίσει αν οι 2-3 υγρές στροφές αρκούσαν να κηρυχθεί εκ νέου βρόχινος ο αγώνας και στο τέλος το νερό σταμάτησε εντελώς και όλα ήταν έτοιμα για εκκίνηση.
Πλέον ο αγώνας είχε μειωθεί στους 20 γύρους και η εκκίνηση θα γινόταν με την προβλεπόμενη ταχεία διαδικασία από την pit lane, ένας αναγνωσιστικός γύρος, μετά γύρος προθέρμανσης και φώτα.
Ο Marquez έκανε την συνηθισμένη του καλή εκκίνηση, έφυγε πρώτος και έμεινε πρώτος. Αρχικά τον κατεδίωξε ένα μεγάλο γκρουπ, με Andrea Dovizioso, Alex Rins, Jack Miller, Valentino Rossi και Pol Espargaro, ενώ σύντομα οι τέσσερεις πρώτοι ξεκόλλησαν από τους υπόλοιπους.
Ο Marquez δεν έδειχνε πως μπορούσε να ανοίξει διαφορά, όπως αποδείχθηκε όμως αυτή ήταν απλώς η στρατηγική του. Στη μέση του αγώνα πήρε σήμα από την ομάδα του και ξαφνικά τα δέκατα που διατηρούσε στην πρωτοπορία έγιναν δευτερόλεπτα. Όταν πια απείχε σχεδόν 4 δευτερόλεπτα από τον Dovizioso και απέμεναν μονοψήφιοι γύροι, όλοι ξέραμε την κατάληξη.
Αυτή ήταν η 50ή νίκη του Marquez στο MotoGP και πλέον έχει μπροστά του άλλη μια επίδοση να «κλέψει» από τον Doohan, τις 54 νίκες του Αυστραλού που όλα δείχνουν πως θα χάσει ίσως και φέτος. Παράλληλα, σημειώνοντας 76 νίκες σε όλες τις κατηγορίες ισοφάρισε την αντίστοιχη επίδοση ενός παλιότερου θρύλου, του Mike “The Bike” Hailwood.
Και τα ρεκόρ απλά θρυμματίζονται, το ένα μετά το άλλο, στα πόδια αυτού του θαυματουργού Ισπανού που είναι ακόμη 26 ετών. Πού θα σταματήσει άραγε;
Για την ακρίβεια, το μοναδικό ζήτημα που έμενε ανοικτό αφορούσε την τρίτη θέση του βάθρου, η οποία επίσης κρίθηκε μερικούς γύρους πριν το τέλος όταν ο Rins εγκετέλειψε την προσπάθεια να περάσει τον Miller, έχοντας πια αρκετά φαγωμένα λάστιχα για να ρισκάρει να χάσει και την τέταρτη θέση.
Πίσω τους πέμπτος τερμάτισε ο Cal Cruthclow, έχοντας καθαρίσει τους Pol Espargaro και Rossi, αλλά πολύ αργά για να πλησιάσει τους πρωτοπόρους. Η θέση του Άγγλου ήταν σημαντική ως δεύτερη Honda και, το κυριότερο, αρκετά μπροστά από τον ένατο Takaaki Nakagami ο οποίος φέρεται να διεκδικεί την εργοστασιακή RCV του Crutchlow για το 2020.
Η έκτη θέση του Rossi ήταν, τηρουμένων των αναλογιών, σχεδόν βάλσαμο για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον ήρθε μετά από μια σειρά κακών αγώνων και μάλιστα τερματίζοντας 9 δευτερόλεπτα από τον νικητή και όχι τα σχεδόν 20 που έχει φάει αρκετές φορές φέτος.
Δεύτερον, μετά από καιρό ξαναήταν ο πρώτος μεταξύ των Yamaha. Ο Fabio Quartararo ήρθε έβδομος μα ουσιαστικά μόνο στο τέλος έφτασε να βλέπει τον Ιταλό μπροστά του, ο δε Maverick Vinales ήταν στο πουθενά, γυρνώντας αρχικά με τους τελευταίους μετά από μια κάκιστη εκκίνηση, για να φτάσει στην καρό σημαία 12ος. Ο Franco Morbidelli έδειχνε δυνατός για μια θέση γύρω στην εξάδα, αλλά έπεσε από λάθος του και πήρε μαζί του και τον Joan Mir της Suzuki.
Στην ουσία όμως το πόσο πολύ δυσκολεύτηκε ο Rossi να περάσει την ΚΤΜ του Espargaro για πολλούς γύρους και η παντελής αδυναμία του να αντισταθεί στον επερχόμενο Crutchlow (που όταν έφτασε πίσω από την ΚΤΜ με τον αριθμό 44 την κατάπιε λες και δεν ήταν εκεί) δείχνουν πως η ακόμη και η ταχύτερη των Yamaha δεν ήταν υλικό για βάθρο στην Τσεχία. Κάθε άλλο.
H Ducati επέστρεψε στον ρόλο που μας έχει συνηθίσει φέτος: καλύτερη όλων των υπολοίπων, αλλά όχι και του Marquez. Ο Dovi προσπάθησε πολύ, αλλά δεν μπόρεσε ποτέ να απειλήσει τον πρωταθλητή, ενώ ο Danilo Petrucci είχε έναν μετριότατο και αφανή αγώνα στην όγδοη θέση.
Για τη Suzuki η γεύση που μένει είναι γλυκόπικρη, αφού αμφότεροι οι αναβάτες της είχαν καλό ρυθμό, ωστόσο ο Rins εξάντλησε τα λάστιχά του νωρίτερα από τους ανταγωνιστές του - και σίγουρα οι πρόσφατες πτώσεις του συνέβαλαν στο να μην επιδιώξει ρίσκα προκειμένου να ανέβει στο βάθρο. Ο δε Mir θα μπορούσε να διεκδικήσει ίσως ένα πλασάρισμα στην εξάδα, αλλά έπεσε νωρίς θύμα ενός λάθους του Morbidelli.
Η ΚΤΜ ξεκίνησε δυναμικά τον αγώνα με τον Zarco στην 3η θέση της εκκίνησης, όμως ο Γάλλος χρειάστηκε ελάχιστους γύρους για να γυρίσει στις γνώριμές τους πίσω θέσεις, αφήνοντας τον συνήθη ύποπτο Pol Espargaro να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Αυτός τερμάτισε σε επίσης συνήθη του θέση, 11ος, έχοντας παλέψει αρκετή ώρα με τον Rossi.
Όσο για την Aprilia, το Brno μάλλον είναι ένας αγώνας που θα ήθελε να ξεχάσει γρήγορα. Αμφότεροι οι Aleix Espargaro και Andrea Iannone ήταν εκτός μάχης ουσιαστικά όλες τις μέρες, προκρινόμενοι στην ουρά της εκκίνησης και μένοντας εκεί και σε όλον τον αγώνα.
Το μόνο αξιοσημείωτο είναι το ότι ο Ιταλός κατάφερε να τερματίσει μπροστά από τον Ισπανό ομόσταυλό του (17ος και 18ος αντίστοιχα), αλλά κοιτώντας πίσω τους θα έβλεπαν μόνο τον Karel Abraham και τον δοκιμαστή της Suzuki, Sylvain Guintoli.
Όχι και ιδιαίτερα ευχάριστη εικόνα για μια εργοστασιακή ομάδα. Ο νέος αγωνιστικός διευθυντής της ομάδας, Romano Albesiano, έχει πολλή δουλειά να κάνει αν θέλει να ανεβάσει την Aprilia σε πιο ανταγωνιστικά επίπεδα.
Moto2
Ο Alex Marquez έχει αρχίσει να δείχνει τα δόντια του στη μεσαία κατηγορία με τους τρικύλινδρους 765 της Triumph και όλα δείχνουν πως πάμε για μια μοναδική χρονιά όπου δύο αδέλφια θα κατακτήσουν τους τίτλους σε MotoGP και Moto2.
Έχοντας πάρει την pole position,ο Marquez είδε τον Sam Lowes να του κλέβει την πρωτοκαθεδρία στην πρώτη στροφή από την εκκίνηση, αλλά ως το τέλος του πρώτου γύρου είχε περάσει πρώτος και δε θα ξανακοιτούσε ποτέ πίσω του.
Έναν γύρο αργότερα ο Fabio di Giannantonio περνούσε δεύτερος και εκεί θα έμενε ως την καρό σημαία. Ο Ιταλός προσπάθησε να κυνηγήσει τον πρωτοπόρο και για μερικούς γύρους του μάζευε σταθερά δέκατα, ωστόσο η απάντηση του Marquez ήρθε τη σωστή στιγμή, ανεβάζοντας ρυθμό και σταθεροποιώντας μια απόσταση ασφαλείας που δεν ξαναπειλήθηκε ως το τέλος.
Το σπουδαίο για τον Marquez, πέραν της νίκης του, ήταν το ότι οι βασικοί του ανταγωνιστές δεν πήγαν καλά. Ο δεύτερος της βαθμολογίας, Tom Luthi, έχασε το μπροστινό του και βγήκε εκτός μάχης από τον πέμπτο γύρο του αγώνα, φρενάροντας ένα θετικό σερί που ως το Assen τον έφερνε μέσα στη διεκδίκηση του τίτλου.
Αντίστοιχα, ο αρχικός πρωτοπόρος της κατάταξης, Lorenzo Baldassari, περιορίστηκε στην 11η θέση, συνεχίζοντας μια κακή τετράδα αγώνων που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το ξεκίνημα της σεζόν του και τις τρεις νίκες στους πρώτους τέσσερεις αγώνες.
Η τρίτη θέση του αγώνα πήγε στον rookie Ennea Bastianini που έκανε έναν τρελό αγώνα ξεκινώντας από τη 18η θέση!
Η νίκη αυτή για τον Marquez, πέμπτη στους τελευταίους έξι αγώνες, σε συνδυασμό με το μηδενικό του Luthi, του δίνει έναν αέρα 33 βαθμών στην κατάταξη, με τον Ελβετό να κρατά τη δεύτερη θέση, αλλά πλέον να νιώθει πιο έντονα την ανάσα των Augusto Fernandez και Jorge Navarro που ισοβαθμούν 18 βαθμούς πιο πίσω. Μια ακόμη εγκατάλειψη και ο πρώην πρωταθλητής των δίχρονων GP125, Luthi, μπορεί εύκολα να βρεθεί τέταρτος στην κατάταξη.
Moto3
Η μικρή κατηγορία έχει εξελιχθεί σε ένα τρελό ροντέο με πολλούς, διαρκώς διαφορετικούς και συχνά απρόσμενους νικητές, μα στη βάση της συνιστά μια προσωπική μονομαχία των Aron Canet και Lorenzo Dalla Porta για τον τίτλο. Οι δυο τους μάχονται σε μικρή απόσταση μεταξύ τους, αλλά μια 50αριά βαθμούς μακριά από όλους τους υπόλοιπους.
Ο αγώνας χαρακτηρίστηκε από τη συνήθη σφαγή σε όλα τα μήκη και πλάτη του αγώνα, καθώς τερμάτισαν 11 λιγότεροι από όσους ξεκίνησαν, με διαρκείς εναλλαγές θέσεων παντού.
Μάλιστα η εκκίνηση είχε δύο θύματα μηχανικών προβλημάτων, καθώς με το που έσβησαν τα κόκκινα φώτα η μοτοσυκλέτα John McFee αντιμετώπισε ηλεκτρικό πρόβλημα και νέκρωσε εν μέσω της εκκίνησης, με τραγικό αποτέλεσμα ο επερχόμενος Yuki Kunii (νεαρός Ιάπωνας από το Asia Talent Cup) να τον εμβολίσει από πίσω.
Ο Niccolo Antonelli είχε ήδη ανοίξει τον χορό με μηχανική βλάβη στη σχάρα εκκίνησης, γεγονός που τον έστειλε για εκκίνηση από την pitlane, κάτι που πάντως κατάφερε να ξεπεράσει με σχετική επιτυχία τερματίζοντας εντυπωσικά στην πέμπτη θέση.
Ταχύτερος όλων αποδείχθηκε ο Aron Canet, προσφέροντας μια οδηγική παράσταση στην οποία κράτησε τον πρωταγωνιστικό ρόλο για τον εαυτό του και εξαργύρωσε τον τρελό του ρυθμό με την επιστροφή στην κορυφή της κατάταξης.
Δεν ήταν εύκολο όμως, καθώς ο Dalla Porta ήρθε δεύτερος και παραμένει στη σκιά του Ισπανού, μόλις τρεις βαθμούς πίσω του στη βαθμολογία.
Η δε τρίτη θέση πήγε στον Tony Arbolino, τον κάτοχο της pole position του αγώνα.
Μετά και το Τσεχικό GP ο Canet ανέλαβε ξανά τα ηνία της κατηγορίας με 148 βαθμούς, καθώς ο Dalla Porta ακολουθεί από κοντά με 145. Ο τρίτος, Antonelli, βρίσκεται στους 98 βαθμούς και νιώθει τον κίνδυνο από τον Arbolino που τον πλησίασε στους 93 βαθμούς.
Ο επόμενος αγώνας ακολουθεί το αμέσως επόμενο Σαββατοκύριακο, 10-11 Αυγούστου, με το Αυστριακό GP στην πίστα Red Bull Ring – Spielberg.
