Οι πρώτοι εννέα αγώνες της χρονιάς έχουν ολοκληρωθεί κι έχουμε μπροστά μας, καλώς εχόντων των πραγμάτων, άλλους δέκα.

Αυτό το διάστημα οι πιλότοι, οι μηχανικοί και όλοι οι άνθρωποι του paddock ξεκουράζονται, σκεπτόμενοι με ικανοποίηση (ή όχι) αυτά που πέτυχαν όλο το προηγούμενο διάστημα.

Όπως πάντα, υπάρχουν οι κερδισμένοι και οι χαμένοι στο πρωτάθλημα, με τους τελευταίους να επιδιώκουν να αλλάξουν την εικόνα τους στο δεύτερο μισό.

ΝΙΚΗΤΕΣ

Fabio Quartararo

Με το τέλος της περσινής σεζόν, η πλάστιγγα για τον Fabio Quartararo μάλλον έγερνε προς τους χαμένους.

Ναι, κέρδισε τρεις αγώνες και σίγουρα αποτελεί ένα τεράστιο οδηγικό ταλέντο, αλλά και έχασε ένα ικανό προβάδισμα στη βαθμολογία και προς το τέλος έκανε πολλά λάθη και έχανε τη ψυχραιμία του.

Πράγμα για το οποίο χρειάστηκε ιατρική επαγγελματική βοήθεια από αθλητικό ψυχολόγο. Και το κερασάκι στην τούρτα; Βρέθηκε πίσω από τον ομόσταυλό του, ο οποίος είχε πιο παλιά μοτοσυκλέτα.

Μέσα σε διάστημα μερικών μηνών όμως, ο Γάλλος έχει μεταμορφωθεί προς το (πολύ) καλύτερο. Κι εκεί που κάποιοι αναρωτιούνταν αν η Yamaha έκανε σωστά να αντικαταστήσει τον Valentino Rossi με αυτόν, ο Fabio μπήκε στο καλοκαιρινό διάλειμμα με μια διαφορά 34β. από τους διώκτες του.

Κι ενώ πέρυσι τα λάθη ήταν μέσα στο παιχνίδι, φέτος η σταθερότητα του Quartararo είναι παροιμιώδης. Η ταχύτητά του στον ένα γύρο παραμένει εξαιρετική κι έχει ξεκινήσει τους 8 από τους 9 πρώτους αγώνες είτε στην πρώτη, είτε στη δεύτερη θέση.

Όμως τώρα συνοδεύει τις Σαββατιάτικες εμφανίσεις του και με μερικές εντυπωσιακές παρουσίες την Κυριακή, με τη νίκη στο Mugello ίσως να ξεχωρίζει από τις άλλες, αφού αυτή είναι μια πίστα που η Yamaha δυσκολεύεται λόγω της μεγάλης ευθείας.

Είναι ο μόνος που έχει πάρει βαθμούς σε όλα τα Grand Prix μέχρι στιγμής και κατάφερε να ξεπεράσει και δύσκολες στιγμές (arm-pump) ή απρόοπτα (άνοιγμα φόρμας) αλώβητος.

Ο χρόνος θα δείξει αν η εικόνα του πρώτου μισού θα συνοδεύσει τον Fabio Quartararo και στο δεύτερο, ωστόσο για την ώρα δεν χωρά αμφιβολία ότι ανήκει στους κερδισμένους του πρώτου μισού της σεζόν.

Ducati

Μετά την αποχώρηση του Andrea Dovizioso από το εργοστάσιο, το κενό που έπρεπε να καλυφθεί ήταν μεγάλο. Άλλωστε ο Ιταλός, μέχρι τότε, ήταν ο μόνος που είχε καταφέρει να απειλήσει τον κυρίαρχο Marc Marquez.

Στην Ducati αν και έψαξαν, τελικά – και αποδείχτηκε σοφή κίνηση – εμπιστεύτηκαν πιλότους που ήξεραν την Desmosedici, αντί να φέρουν «φρέσκο αίμα» που θα ήθελε χρόνο προσαρμογής.

Το νέο δίδυμο της ομάδας αποδεικνύεται η σωστή επιλογή κι ενώ το (θεωρητικά) νούμερο ένα, ο Jack Miller, πήρε δύο νίκες κι άλλο ένα βάθρο στο πρώτο μισό της χρονιάς, είναι ο Pecco Bagnaia αυτός που έχει κλέψει την παράσταση.

Κι όμως, ο Pecco δεν έχει καταφέρει ακόμα να πανηγυρίσει την πρώτη του νίκη!

Είναι ο τρόπος που οδηγεί την Κυριακή, στους αγώνες, που οδηγεί στο παραπάνω συμπέρασμα, καθώς αρκετές φορές είναι σε θέση να ακολουθήσει το ρυθμό ακόμα και του Quartararo.

Αυτό που χρειάζεται είναι περισσότερη εμπειρία, ειδικά στις κατατακτήριες δοκιμές του Σαββάτου, ώστε να μπορέσει κάποια στιγμή μέσα στη σεζόν να «ολοκληρώσει» τη δουλειά που άφησε στη μέση (λόγω πτώσης) στο Mugello…

Johann Zarco

Τι να γράψει κανείς για τον Γάλλο! Έναν πιλότο που απέδειξε – και θα είναι σημείο αναφοράς για πολλούς στο μέλλον – ότι δεν πρέπει να φοβάσαι να παίρνεις δύσκολες αποφάσεις, ακόμα κι όταν τίποτα (φαινομενικά) δεν σου βγαίνει.

Έχασε ένα συμβόλαιο πολλών εκατομμυρίων από την ΚΤΜ επειδή ζήτησε ο ίδιος να φύγει και μέσα σε διάστημα λίγων ετών, ο Zarco που το μέλλον του τότε ήταν παραπάνω από αβέβαιο, έφτασε να είναι διεκδικητής του τίτλου με την Ducati!

Αφού πρώτα δέχτηκε να κάνει το «αγροτικό» του στην Avintia – χαρίζοντας πρωτόγνωρες επιτυχίες στην ομάδα – έφτασε στην Pramac Racing.

Εκεί, με μια Desmosedici τελευταίας γενιάς στα χέρια του, ο Johann Zarco θύμισε και πάλι σε όλους ότι δεν είναι τυχαία ο μόνος πιλότος στην ιστορία της Moto2 με δύο συνεχόμενους τίτλους στην κατηγορία.

Η ικανότητά του τόσο στον ένα γύρο, όσο και στον αγώνα, τον έχουν φέρει κοντά στην πρώτη του νίκη, η οποία – αν συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό – φαίνεται ότι μπορεί να έρθει πριν τελειώσει η χρονιά.

Και τότε θα απολαύσουμε σίγουρα και πάλι τα backflip που τον έκαναν διάσημο στην Moto2…

ΧΑΜΕΝΟΙ

Honda

Η μοίρα της Honda φαίνεται άρρηκτα (και «άρρωστα») συνδεδεμένη με έναν και μόνο πιλότο: τον Marc Marquez.

Από τη στιγμή που ο Ισπανός τραυματίστηκε σοβαρά, η Honda πήρε την κάτω βόλτα σε όλα τα πρωταθλήματα: οδηγών, κατασκευαστών και ομάδων.

Φυσικά ο Marc έχει επιστρέψει στις πίστες πλέον και μάλιστα κατάφερε να πάρει τη νίκη στο Sachsenring, μια ιδιαίτερη πίστα που ακόμη και λαβωμένος, οδηγώντας με ενάμιση χέρι, πήρε τη νίκη.

Όμως κοιτάζοντας κανείς τη μεγάλη εικόνα, αυτή ξεμπροστιάζει ξεκάθαρα τη λάθος τακτική της Honda να βασίζει την εξέλιξη της RC213V σε έναν και μόνο πιλότο. Έναν πιλότο-φαινόμενο φυσικά, αλλά δεν παύει να έκανε μόνος του κουμάντο.

Αυτό σημαίνει ότι ανά περιόδους φέτος έχουμε δει τέσσερις πιλότους της ομάδας να οδηγούν τρεις διαφορετικών προδιαγραφών μοτοσυκλέτες!

Το ψάξιμο για τη χρυσή τομή συνεχίζεται, ενώ δεν είναι τυχαίο ότι η Honda και οι οδηγοί της έχουν τις πρώτες θέσεις στη λίστα με τις πτώσεις μέχρι στιγμής.

Ο χρόνος θα δείξει αν ο Marc καταφέρει να επιστρέψει στην προηγούμενη αγωνιστική του κατάσταση, συμπαρασύροντας με την άνοδό του στο δρόμο των επιτυχιών και την Honda, ή αν η τελευταία θα αλλάξει ρότα για τα επόμενα χρόνια.

Suzuki

Ίσως είναι λίγο ριψοκίνδυνο να βάζουμε τη Suzuki στους χαμένους του πρώτου μισού της χρονιάς, ωστόσο μετά τη μεγάλη της επιτυχία το 2020 φαίνεται ότι «πληρώνει» για τη συγκρατημένη πολιτική της στην εξέλιξη.

Και πράγματι, ενώ το πάγωμα της εξέλιξης (θεωρητικά) σήμαινε ότι η GSX-RR θα ήταν και πάλι από τις καλύτερες μοτοσυκλέτες του grid, η βελτίωση του ανταγωνισμού στους τομείς που επιτράπηκε η εξέλιξη, έκανε τη διαφορά.

Κι ενώ ναι, η μοτοσυκλέτα της Suzuki παραμένει γρήγορη, το κέρδος των αντιπάλων της σε απόδοση κάνει τις αδυναμίες της να φαντάζουν (και να είναι) ακόμα πιο σημαντικές.

Ο Joan Mir παλεύει και κρατιέται σε τροχιά τίτλου και θα είναι λάθος να τον ξεγράψει κανείς από τόσο νωρίς, ωστόσο δεν μπορούμε να μην βλέπουμε και τις αδυναμίες της GSX-RR.

Στις κατατακτήριες, που παραμένει το μεγάλο πρόβλημα της ομάδας, τα πράγματα δείχνουν ακόμα χειρότερα σε σχέση με πέρυσι, όταν ο Joan Mir πήρε τον τίτλο ξεκινώντας συνήθως από την 3^η σειρά της εκκίνησης.

Όσο για τον Alex Rins, ενώ ξεκίνησε τη χρονιά γνωρίζοντας ότι έχει τη δυναμική να πετύχει ό,τι ο ομόσταυλός του πέρυσι, εν τούτοις τα πολλά του λάθη τον έχουν βγάλει εκτός κάδρου.

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά έχουν πληγώσει και το γόητρο του ως αναβάτη. Δεν ξεχνάμε φυσικά ότι στην ημέρα του είναι τρομερός αντίπαλος, αλλά δεν μπορούμε και να μην τον συγκρίνουμε με τον Joan Mir και τη σταθερότητα που δείχνει ο παγκόσμιος πρωταθλητής.