Jorge Lorenzo
Είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα. Ήταν το 2019 όταν ο Ισπανός πιλότος αποφάσιζε να σπάσει το συμβόλαιό του με την Honda και να φύγει από την ομάδα στα τέλη εκείνης της σεζόν.
Η περίπτωση αυτή θυμίζει λίγο αυτή του Vinales, μιας και ο Lorenzo δεν μπορούσε να φέρει την Honda στα μέτρα του. Φυσικά πολύ μεγάλο ρόλο στην απόφασή του τότε έπαιξαν και οι τραυματισμοί που είχε υποστεί.
Το αποτέλεσμα ήταν να βάλει τέλος στην καριέρα του.
Johann Zarco
Το όνειρο ενός εργοστασιακού συμβολαίου μετατράπηκε σε εφιάλτη για τον Γάλλο, κάτι που συνειδητοποίησε σχεδόν από τα πρώτα λεπτά που έκατσε στη σέλα της ΚΤΜ.
Στους πρώτους αγώνες του με την ομάδα, μετά βίας έμπαινε στους βαθμούς και πολύ γρήγορα η εικόνα του οδηγού που διεκδικούσε βάθρα στην Tech3 (με Yamaha) έσβησε οριστικά.
Στις πρώτες φήμες ότι ήταν έτοιμος να σπάσει το συμβόλαιό του με την ΚΤΜ, μετά από έναν μόλις χρόνο συνεργασίας με τους Αυστριακούς, ο Zarco έλεγε ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
Το ένα όμως έφερα το άλλο, οι δηλώσεις του στα ΜΜΕ, η δυσαρέσκειά του και γενικότερα το όλο κλίμα, τον οδήγησαν εκτός ομάδας προτού ολοκληρωθεί καν ο πρώτος χρόνος.
Παραδέχτηκε ότι θα έφευγε από την ΚΤΜ, αλλά προς τα τέλη της χρονιάς αποτέλεσε ήδη παρελθόν καθώς τη θέση του είχε πάρει τότε ο δοκιμαστής του εργοστασίου, Mika Kallio.
Το συγκεκριμένο παράδειγμα έχει τα θετικά του για τον Maverick Vinales. Ο Zarco έφυγε από την ΚΤΜ (και τον παχυλό μισθό) χωρίς να έχει εναλλακτική λύση.
Στη συνέχεια όμως, το διαζύγιο αυτό τον οδήγησε στο να δουλέψει σκληρά και να αναγεννηθεί, φτάνοντας στο σημείο τώρα να είναι δεύτερος στη βαθμολογία της σεζόν μετά το πρώτο μισό!
Marco Melandri
Δέκα χρόνια (2005) αφότου είχε βγει δεύτερος στo MotoGP, ο Marco Melandri επέστρεφε στο πρωτάθλημα από τα WSBK όπου και αγωνιζόταν.
Μια επιστροφή περισσότερο επιβεβλημένη, παρά αποτέλεσμα απόφασης του ίδιου του πιλότου.
Δεν ήθελε να επιστρέψει και τον ανάγκασαν, κάτι που πολύ γρήγορα φάνηκε από την απροθυμία του και την οδήγησή του μέσα στις πίστες. Οχτώ αγώνες χωρίς βαθμούς, ενώ η άλλη Aprilia (του Alvaro Bautista) κάτι έκανε, ήταν πολλοί για έναν οδηγό του επιπέδου του Melandri.
Στο τέλος και η Aprilia κατάλαβε ότι με πίεση δεν μπορείς να κάνεις μια σχέση να πετύχει και άφησε τον Ιταλό να φύγει πριν ολοκληρώσει το συμβόλαιό του.
Ανακοίνωσε την αποχώρησή του στο Assen κι αυτός. Επέστρεψε στα WSBK για δύο χρόνια ακόμα και μετά κρέμασε την αγωνιστική του φόρμα.
Cal Crutchlow
Προερχόμενος και αυτός από τα WSBK και χωρίς να έχει παρουσία στις μικρότερες κατηγορίες, ο Cal Crutchlow θεωρούνταν από πολλούς ως ένα ανερχόμενο αστέρι το 2013.
Κι όχι άδικα, αφού με την Yamaha της Tech3 έκανε την μία καλή εμφάνιση μετά την άλλη και πήρε αρκετά βάθρα με την ομάδα.
Έδειχνε ως ο ιδανικός πιλότος για την Ducati, με την ομάδα σιγά-σιγά να παίρνει τα πάνω της στην μετά Stoner και Valentino Rossi εποχή.
Όμως τα προβλήματα αποδείχθηκαν ανυπέρβλητα για τον Βρετανό. Προβλήματα μηχανικά με την Desmosedici, αλλά και τραυματισμών. Ποτέ δεν κατάφερε να δεθεί με τη μοτοσυκλέτα, παρά το ότι προς τα τέλη της πρώτης του σεζόν με την Ducati τα πήγαινε καλύτερα.
Και την ώρα που τα ΜΜΕ και οι φήμες οργίαζαν, ο ίδιος τόνιζε ότι ανυπομονούσε για τη δεύτερή του χρονιά με τους κόκκινους, θυμίζοντάς μας για πολλοστή φορά πόσο «κενές» νοήματος είναι τέτοιες δηλώσεις.
Λίγο αργότερα επιβεβαιώθηκε ότι θα έφευγε από την ομάδα και θα όδευε προς την LCR, έχοντας καταφέρει μάλιστα να πάρει κι ένα πολύ μεγάλο ποσό από την Ducati, καθώς δεν συμφωνούσε να σπάσει αμοιβαία το συμβόλαιό του.
Sam Lowes
Για τον αδερφό του Alex Lowes (που αγωνίζεται στα WSBK) η ευκαιρία ήταν εξαιρετική όταν υπέγραφε συμβόλαιο με την Aprilia για δύο χρόνια το 2017.
Ήταν η πρώτη του παρουσία στα σαλόνια της μεγάλης κατηγορίας και ανυπομονούσε να ξεκινήσει, μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσει πολύ γρήγορα ότι η ομάδα δεν είχε και ιδιαίτερες βλέψεις για τον ίδιο.
Η αντιμετώπισή του στο γκαράζ ήταν ξεκάθαρα αυτή του δεύτερου οδηγού και πολλές φορές στα Grand Prix τον είχαν σαν οδηγό εξέλιξης και όχι πιλότο για αποτελέσματα ή βαθμούς.
Σε όλη τη χρονιά πήρε μόλις πέντε βαθμούς, ωστόσο το μεγαλύτερο διάστημα αυτής το πέρασε αξιολογώντας διάφορα εξαρτήματα για τη μοτοσυκλέτα, χωρίς να έχει το χρόνο ώστε να προσπαθήσει να κυνηγήσει το αποτέλεσμα.
Έτσι την επόμενη χρονιά βρέθηκε στην Moto2, αφού το συμβόλαιό του έσπασε, ενώ η Aprilia επιφύλασσε μια παρόμοια συμπεριφορά και στον Scott Redding.
Αυτή η ομάδα όμως αποτελεί παρελθόν και με την καθοδήγηση του Massimo Rivola που ήρθε από την F1 (απελευθερώνοντας τον Romano Albesiano ώστε να ασχοληθεί με τη μοτοσυκλέτα) η εικόνα του εργοστασίου έχει αλλάξει άρδην.
Η νέα μοτοσυκλέτα της είναι ανταγωνιστική και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι πέρασε από τη φάση που δεχόταν «όχι» από οδηγούς της Moto2, να αποτελεί τώρα μια θελκτική λύση για οδηγούς του βεληνεκούς ενός Andrea Dovizioso ή Maverick Vinales!
