Κείμενα / Φωτό: Κων/νος Μητσάκης, Όλγα Παπαδόγιαννη

Στα ίχνη των πρωτοπόρων εξερευνητών της αυστραλιανής ηπείρου, ταξιδέψαμε στους αντίποδες της γης με μια μοτοσυκλέτα αναζητώντας την κόκκινη καρδιά του μεγάλου νησιού. Μέσα από ένα οδοιπορικό 21.500 χλμ. γνωρίσαμε την Αυστραλία της κόκκινης ερήμου, των τεράστιων μονολιθικών βράχων, της μοναξιάς, των καγκουρό, των road trains, της ατέρμονης ευθείας και των Ελλήνων ομογενών..

Η μεγάλη απόβαση

Από κάπου όμως έπρεπε να ξεκινήσουμε. Σε κάποιο παράκτιο σημείο της Αυστραλίας θα έπρεπε να κάνουμε την απόβασή μας. Γιατί όχι στο Σύδνεϋ, το μητροπολιτικό κέντρο της χώρας; Εδώ άλλωστε γεννήθηκα και πέρασα τα παιδικά μου χρόνια! Εδώ ήταν επίσης και το φινάλε ενός δίτροχου επικού ταξιδιού, όταν πριν από 10 χρόνια (1995) καταφέραμε να διασχίσουμε όλη την Ασία (από την Αθήνα στην Σιγκαπούρη) και στη συνέχεια –έχοντας αποβιβαστεί στο Ντάρβιν της Βόρειας Αυστραλίας– καταλήξαμε πανηγυρικά στο Σύδνεϋ. Για να υλοποιήσω έτσι ένα απίστευτο όνειρο ζωής, μια υπόσχεση που είχα δώσει στον εαυτό μου χρόνια νωρίτερα: να επιστρέψω στη γενέτειρά μου, στο μακρινό νησί του Νότου, οδικώς!!

Αυτή τη φορά επιλέξαμε έναν αρκετά πιο ξεκούραστο και γρήγορο τρόπο για να βρεθούμε στην Αυστραλία. Δύο αεροπορικά εισιτήρια και ένα ξυλοκιβώτιο ήταν αρκετά για να βρεθούμε –μοτοσυκλέτα και αναβάτες– σε χρόνο d.t στους αντίποδες της γης, και συγκεκριμένα στο Σύδνεϋ. Εντελώς συμπτωματικά, όμως, στην περιοχή του Σύδνεϋ είχε αποβιβαστεί και ο Άγγλος θαλασσοπόρος Τζέιμς Κουκ το 1770, σηματοδοτώντας την απαρχή της λευκής παρουσίας στην αυστραλιανή ήπειρο. Αν και προγενέστεροι από τον Κουκ θαλασσοπόροι (όπως οι Ολλανδοί Χάρτογκ και Τάμαν) είχαν πατήσει το πόδι τους στο μεγάλο νησί του Νότου αναζητώντας την «Άγνωστη Μεσημβρινή Γη» (Terra Australis Incognita) των μεσαιωνικών θρύλων, ο Κουκ ήταν εκείνος που σύνδεσε το όνομά του με την ανακάλυψη της Αυστραλίας.

Ένα διαμάντι γης

Χάρη στον τολμηρό εξερευνητή, η βασίλισσα της Αγγλίας πρόσθεσε άλλο ένα «διαμάντι γης» στο αποικιακό της στέμμα, αλλά οι δύσμοιροι ιθαγενείς Αβοριγίνες έχασαν για πάντα την ησυχία τους και κινδύνευσαν άμεσα με ολοκληρωτικό αφανισμό μετά από 20.000 χρόνια παρουσίας στην αυστραλιανή γη. Περίπου 778 βαρυποινίτες κατάδικοι και 212 δεσμοφύλακες  μεταφέρθηκαν το 1788 στην απομονωμένη Αυστραλία και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του σημερινού Σύδνεϋ, αποτελώντας ουσιαστικά τους πρώτους κατοίκους της πόλης (αλλά και όλης της Αυστραλίας). Ακούγεται παράδοξο, αλλά όντως είναι αλήθεια. Το Σύδνεϋ ξεκίνησε ως ένας τόπος καταναγκαστικής εργασίας και εξορίας για τα χιλιάδες αποβράσματα των υπερκορεσμένων αγγλικών φυλακών. Αυτόν άλλωστε τον όχι ιδιαίτερα τιμητικό ρόλο κλήθηκε να παίξει η Αυστραλία στα πρώτα χρόνια της λευκής πορείας της!
   
Το Σύδνεϋ, η πρωτεύουσα της πολιτείας New South Wales (Ν.S.W), κινείται στους ρυθμούς του μέλλοντος! Ουρανοξύστες από γυαλί και μέταλλο, ατσαλένιες γέφυρες, λαμπερά κτήρια και εναέρια τρένα (monorail) πόζαραν φιλάρεσκα μπροστά στο φωτογραφικό φακό. Αντιπροσωπευτικά στοιχεία της πολυπληθέστερης πόλης της Αυστραλίας, η οποία έχει ως καταλύτη το υδάτινο στοιχείο του ωκεανού και αποτελεί το σημαντικότερο αστικό, οικονομικό και πνευματικό κέντρο της χώρας. Το ενδιαφέρον του φωτογράφου μοιραία μονοπώλησαν η περίφημη Harbour Bridge και η φουτουριστική Opera House, που αμφότερα αποτελούν τα σύμβολα της πόλης. Το Darling Harbour ψηφίστηκε ομόφωνα ως ο πιο ζωντανός χώρος αναψυχής της πόλης, ενώ η περιοχή King Cross φρόντισε για τη νυχτερινή μας διασκέδαση!      

Χρόνος και καλή παρέα

Αυτό όμως που δεν μπόρεσε να περάσει απαρατήρητο από την ερευνητική ματιά μας ήταν η πολυσυλλεκτικότητα των εθνικοτήτων και των πολιτισμών που φιλοξενεί το Σύδνεϋ, και κατ’ επέκταση η Αυστραλία. Άραβες, Ινδοί, Κινέζοι, Ιταλοί, Έλληνες, Βιετναμέζοι, Πολωνοί, Λατινοαμερικάνοι, Ρώσοι…, μια σύγχρονη Βαβέλ. Αν και το Σύδνεϋ προσφέρει στέγη στους εκπροσώπους 55 εθνικοτήτων αντιπροσωπεύοντας μια πολυπολιτισμική κοινωνία, εν τούτοις είναι μια πόλη που αντανακλά την κυρίαρχη αγγλοσαξονική κουλτούρα της χώρας και καταφέρνει να προσφέρει τα πάντα στον επισκέπτη: σύγχρονη αισθητική, υψηλή ποιότητα ζωής, άψογες τουριστικές υπηρεσίες, μοντέρνα προσωπικότητα, κοσμοπολίτικες αποδράσεις, και underground διασκέδαση.

Το Σύδνεϋ χρειάζεται χρόνο και καλή παρέα. Όχι μόνο για την επιβεβλημένη γνωριμία με τα πάμπολλα αξιοθέατα της πόλης, αλλά και για την απόλαυση ενός δροσιστικού φραπέ στην ελληνική συνοικία του Brighton συντροφιά με Έλληνες ομογενείς, που πραγματικά ξετρελάθηκαν με τη δίτροχη παρουσία μας εκεί! Έπεσαν πάνω μας και κυριολεκτικά μας ρούφηξαν με τις ερωτήσεις, τα σχόλια και τις συμβουλές τους. Αναμφίβολα, η παρουσία του ελληνικού στοιχείου στην Αυστραλία είναι αρκετά έντονη και απλώνεται σ’ όλα τα επίπεδα και τις δραστηριότητες της τοπικής κοινωνίας.

Μόνο στο Σύδνεϋ υπάρχουν περίπου 200.000 Έλληνες, σε σύνολο 700.000 που βρίσκονται σκορπισμένοι σ’ όλη την Αυστραλία. Η πρωτοκαθεδρία ανήκει ωστόσο στη Μελβούρνη. Αριθμεί γύρω στους 300.000 ομογενείς, συνιστώντας την πολυπληθέστερη ελληνική κοινότητα της Αυστραλίας και θεωρείται η τρίτη κατά σειρά ελληνική πόλη σε πληθυσμό μετά την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη! Μέσα πάντως στις επόμενες βδομάδες, ταξιδεύοντας στην Αυστραλία, έμελλε να συναντήσουμε Έλληνες και στα πιο απίθανα μέρη! Τους περήφανους ακρίτες και θεματοφύλακες του απόδημου ελληνισμού, που βρέθηκαν στους μακρινούς αντίποδες της γης ορμώμενοι από το σύνδρομο του Οδυσσέα.

Το Μαϊάμι της Αυστραλίας

Έπρεπε όμως να φύγουμε. Και σύντομα μάλιστα! Μας περίμεναν 21.500 χλμ. στο εσωτερικό της Αυστραλίας και ο χρόνος άρχισε να πιέζει ασφυκτικά. Έτσι, έχοντας εφοδιαστεί με τους απαραίτητους χάρτες και τουριστικούς οδηγούς, αποχαιρετήσαμε συγγενείς και φίλους, ελέγξαμε για τελευταία φορά την κίτρινη μοτοσυκλέτα και υποσχεθήκαμε στη θεία Άννα που μας φιλοξενούσε πως θα φάμε όλα τα κεφτεδάκια και τη θεσπέσια σπανακόπιτα που μας είχε δώσει. Επιστροφή ξανά στη ξελογιάστρα αγκαλιά του Σύδνεϋ σε περίπου έξι βδομάδες!
Το ταξιδιωτικό μας πλάνο στην Αυστραλία προέβλεπε το πέρασμα μέσα από έξι πολιτείες (New South Wales, Queensland, Northern Territory, Western Australia, South Australia, Victoria) και τη γνωριμία με πέντε μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας (Brisbane, Alice Springs, Perth, Adelaide, Melbourne). «Φυσικός» πρωταγωνιστής του οδοιπορικού μας στο μακρινό νησί του Νότου αποτελούσε το ερημικό οικοσύστημα της τρομερής Outback, ενώ θα έπρεπε να λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν τις ιδιάζουσες καιρικές συνθήκες του νοτίου ημισφαιρίου (τον Ιούλιο εδώ είναι χειμώνας), την οδήγηση σύμφωνα με τα βρετανικά οδικά πρότυπα (θα οδηγούσαμε ανάποδα), τις τεράστιες αποστάσεις ανάμεσα στα αστικά κέντρα (πολύ ερημιά), καθώς και το γεγονός της αυστηρής αστυνόμευσης των δρόμων, κυρίως στις ανατολικές και νοτιοανατολικές περιοχές της χώρας.

Ειδικότερα το τελευταίο, το νιώσαμε καλά στο πετσί μας από τα πρώτα κιόλας χιλιόμετρα, ταξιδεύοντας προς το Brisbane, 980 χλμ. βόρεια του Σύδνεϋ. Η ασφυκτική αστυνόμευση που υπήρχε, τα χαμηλά όρια ταχύτητας, η ευλαβικότατη τήρηση του Κ.Ο.Κ και τα υπερβολικά πρόστιμα των τροχαίων παραβάσεων, υποδήλωναν (κατά την ταπεινή μας γνώμη) τον παραλογισμό του συστήματος, που φτάνοντας στα άκρα είχε καταφέρει να «ευνουχιστεί» τους ντόπιους οδηγούς. Και η αποκορύφωση; Οι άλλοι οδηγοί μπορούσαν να μας «δώσουν στεγνά» στην αστυνομία (με το κινητό τηλέφωνο) σε περίπτωση που τους προσπερνούσαμε με πολλά περισσότερα χιλιόμετρα από το επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας (ρουφιάνοι ή νομοταγείς πολίτες; Αυτό σηκώνει αρκετή συζήτηση).

Τεχνητός παράδεισος

Στο τεχνητό τουριστικό παράδεισο της παραλιακής ζώνης Golden Coast (70 χλμ. νότια του Brisbane) δεν ήθελα να πάω. Ποτέ δεν με συγκινούσε ο αποστειρωμένος κόσμος της πισίνας και του χλιδάτου ξενοδοχείου. Γι’ αυτό άλλωστε ήθελα να κατευθυνθώ αμέσως στο εσωτερικό της Αυστραλίας, στην έρημο. Ήθελε όμως η Όλγα. Και αν θέλουν κάτι οι γυναίκες, τότε …θες δεν θες θα πας. Έτσι, με οδηγό τον αυτοκινητόδρομο Pacific Hwy βρεθήκαμε από το Σύδνεϋ στη Golden Coast, το «Μαϊάμι της Αυστραλίας». Την τουριστικά πιο αναπτυγμένη παραλιακή ζώνη της αυστραλιανής ηπείρου, που προσελκύει πάνω από 3.000.000 τουρίστες ετησίως.

Για να ικανοποιηθεί έτσι ο διακαής πόθος της Όλγας, που ήθελε να κολυμπήσει στα θερμά νερά του Ειρηνικού Ωκεανού με φόντο την γκλάμουρ εικόνα που συνιστούσαν οι πολυώροφες ξενοδοχειακές μονάδες, τα εντυπωσιακά εμπορικά κέντρα, τα φωταγωγημένα καζίνο και τα υπαίθρια καφέ της Surfers Paradise: του πιο δημοφιλές και κοσμοπολίτικου παραθεριστικού θέρετρου της Αυστραλίας. Πολυτέλεια, χλιδή, κομψότητα, εκκεντρικότητα, ξενοιασιά και χαλαρότητα, όλα υπέρμετρα δοσμένα σ’ αυτή τη γωνιά της Αυστραλίας, όπου οι καλοκαιρινές διακοπές διαρκούν όλο το χρόνο. Όλγα, προσοχή στους …καρχαρίες!!

Ο φόβος της Outback

«Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι γνώρισε την Αυστραλία, αν δεν περιπλανηθεί και ζήσει για μερικές έστω μέρες στην Outback» Έχοντας κατά νου την παραπάνω ρήση των ντόπιων, που ταίριαζε γάντι στις ταξιδιωτικές μας επιλογές, οδηγούσαμε εκείνο το πρωινό στον αυτοκινητόδρομο Warrego Hwy, αφήνοντας πίσω μας τις ακτές του Ειρηνικού με κατεύθυνση το εσωτερικό της χώρας. Τέλος το κολύμπι στον ωκεανό, καιρός για αμμόλουτρα στην έρημο!

Το μεγάλο ταξίδι προς το κέντρο του νησιού ξεκίνησε με τη πυξίδα στραμμένη δυτικά, ενώ η κόκκινη γραμμή που είχαμε χαράξει στο χάρτη περνούσε από τις κωμοπόλεις Toowoomba, Mitchell, Winton και Cloncurry, πριν καταλήξει μετά από 1750 χλμ. στην πόλη Mt. Isa.
Δεν χρειάστηκε να διανύσουμε ωστόσο περισσότερα από 110 χλμ. για να μας υποδεχτεί ο κόσμος της έσω αυστραλιανής γης. Το τοπίο άρχισε σταδιακά να αποκτά μια απελπιστικά επίπεδη μορφή, το ασφάλτινο ίχνος του δρόμου θύμιζε έντονα το καρδιογράφημα ενός νεκρού, τα διερχόμενα αυτοκίνητα όλο και λιγόστευαν, η απόσταση μεταξύ των κωμοπόλεων και των οικισμών μεγάλωνε, ενώ το τεράστιο κενό της τοπικής φύσης συμπλήρωναν τα μεγάλα αγροκτήματα με απέραντα βοσκοτόπια γεμάτα βοοειδή και πρόβατα. Καλωσορίσατε στον κόσμο της Outback!

Τι έχει να φοβηθεί κανείς στην Outback; Φοβάσαι καταρχήν τον ίδιο σου τον εαυτό, μην τυχόν αποκοιμηθείς πάνω στο τιμόνι από τη μονοτονία του δρόμου. Τρέμεις στην προοπτική μην τυχόν και δεν βρεις κατάλυμα σ’ ένα roadhouse της διαδρομής όποτε θα χρειαστεί να ταξιδέψεις αλλά 100-200 χλμ. ως το επόμενο roadhouse. Ξορκίζεις μια απρόβλεπτη βλάβη ή ένα λάθος υπολογισμό σε καύσιμα, αιτίες που μπορούν να σε ακινητοποιήσουν για ώρες ολόκληρες στην μέση του πουθενά.

Ασυγχώρητη αμέλεια

Όπως συνέβη άλλωστε και σε μας, που καταφέραμε λόγω ασυγχώρητης αμέλειας να μείνουμε από βενζίνη 15 χλμ. μακριά από τον οικισμό Cloncurry (130 χλμ. ανατολικά της Mount. Isa). Χρειάστηκε να περιμένουμε μισή ώρα περίπου, έως ότου ένα ζευγάρι συνταξιούχων που οδηγούσαν ένα λευκό τροχοκινούμενο έδωσαν τέλος στο μικρό μας δράμα. Αν και το όχημά τους ήταν πετρελαιοκίνητο, βενζίνη ωστόσο βρέθηκε, αφού μας έδωσαν τα 2-3 λίτρα βενζίνης της μικρής ηλεκτρογεννήτριας που χρησιμοποιούσαν στο κάμπινγκ τους!
Ταξιδεύοντας στην Outback, πάνω απ’ όλα όμως φοβάσαι τα …καγκουρό!! Ναι, τα άκακα αυτά ζωάκια της αυστραλιανής πανίδας αποτελούν το φόβο και το τρόμο των οδηγών που κινούνται στην ενδοχώρα κυρίως κατά τις νυχτερινές ώρες. Είναι η ώρα που βγαίνουν για βοσκή και μια σύγκρουση μαζί τους –ακόμα και με επιβατικό αυτοκίνητο– έχει συνήθως ολέθρια αποτελέσματα. Συμβουλή και άγραφος νόμος: μην οδηγάτε στην Outback μετά τη δύση του ήλιου.

Φωτογραφίες

Συνεχίζεται…