Πριν ξεκινήσουμε να σημειώσουμε ότι η επιλογή του καλύτερου αγώνα στην καριέρα του Casey Stoner είναι καθαρά υποκειμενική επιλογή. Άλλωστε δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα να επιλέξεις…
Η χρονιά είναι το 2011. Ο Casey Stoner φτάνει στην πίστα της πατρίδας του για τον 16ο Γύρο εκείνης της σεζόν. Ο Αυστραλός ήταν το αδιαφιλονίκητο φαβορί.
Προερχόταν από ένα σερί 13 συνεχόμενων βάθρων, τα έξι από τα οποία ήταν νίκες, κάτι που του έδινε έναν αέρα υπεροχής επί των αντιπάλων του σε βαθμολογικό και ψυχολογικό επίπεδο.
Ήταν πολύ κοντά στην κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου, κάτι που συνεπάγεται πίεση. Τεράστια πίεση σε όλα τα επίπεδα. Υπήρχε όμως και κάτι θετικό σε όλα αυτά: ο αγώνας εκείνος ήταν «εντός έδρας».
Αν εξαιρέσει κανείς την πρώτη του εμφάνιση εκεί με την LCR Honda, όταν και πήρε την 6η θέση, ο Stoner πάντα κέρδιζε στο Phillip Island. Συνήθως διαλύοντας τον ανταγωνισμό.
Ωστόσο υπήρχε κι ένας άλλος που ονειρευόταν τη νίκη στην Αυστραλία. Ο δεύτερος στη βαθμολογία του πρωταθλήματος Jorge Lorenzo.
Ο Ισπανός ήταν 40 βαθμούς μακριά από τον Stoner. Μια διαφορά που δεν άφηνε πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για τον τίτλο (με μόλις τρεις αγώνες να απομένουν για το τέλος της σεζόν) αλλά την ίδια ώρα τον έκανε επικίνδυνο, αφού δεν είχε και πολλά να χάσει.
Βέβαια ο Casey Stoner φρόντισε από το Σάββατο να δείξει ποιος είχε το πάνω χέρι στην Αυστραλία, κατακτώντας την pole position και αφήνοντας μισό δευτερόλεπτο (!) πίσω του τον Lorenzo.
Το Σαββατοκύριακο κυλούσε ομαλότατα για τον Αυστραλό και τα πράγματα θα πήγαιναν ακόμα καλύτερα για τον ίδιο. Στο ζέσταμα πριν τον αγώνα, ο Jorge Lorenzo είχε μια πτώση κι έναν τραυματισμό που τον έβγαλε νοκ-άουτ.
Ο Stoner ήθελε πλέον μόλις 10 βαθμούς από τον αγώνα για να στεφθεί παγκόσμιος πρωταθλητής. Κάτι πολύ εύκολο για την κλάση του.
Χωρίς τον μεγάλο του αντίπαλο στην πίστα, δεν πιέστηκε και πήρε τη νίκη με 2.2’’ διαφοράς από τον δεύτερο, τον Marco Simoncelli του οποίου εκείνος ο αγώνας έμελε να είναι και ο τελευταίος του…
Μια νίκη εμφατική. Ο Stoner πετύχαινε κάτι πολύ σπάνιο στο μηχανοκίνητο αθλητισμό και στα GP: είχε πάρει την pole, έκανε τον ταχύτερο γύρο του αγώνα και πήρε τη νίκη όντας πρώτος από την αρχή έως το τέλος.
Ούτε η βροχή δεν ήταν σε θέση να αποσταθεροποιήσει τον Αυστραλό. Οι 25β του χάρισαν τον τίτλο του πρωταθλητή. Όλος ο μηχανοκίνητος κόσμος υποκλίθηκε στην ανωτερότητα και το απίστευτο ταλέντο του.
Μπροστά από τους συμπατριώτες του, ένας από τους μεγαλύτερους πρωταθλητές όλων των εποχών πανηγύριζε συγκινημένος τη μεγάλη του επιτυχία.
Ένας τίτλος που όπως ο ίδιος έλεγε, ήταν ακόμα πιο ιδιαίτερος από εκείνον του 2007. Ήταν μια ονειρική σεζόν για τον Casey Stoner. Μια επίδειξη δύναμης, με 10 νίκες σε 18 αγώνες, 12 pole positions και συνεχή παρουσία στο βάθρο των νικητών.
Γιατί, λοιπόν, τη θεωρούμε ως τη μεγαλύτερη νίκη της καριέρας του; Ο ίδιος πάλι μας απαντά: «Είναι σαν όνειρο… δεν το πιστεύω! Κερδίσαμε τον τίτλο με αυτόν τον αγώνα, στα γενέθλιά μου και μέσα στην πατρίδα μου! Δεν γίνεται καλύτερα!»
Ήταν 16 Οκτωβρίου του 2011. Ακριβώς πριν από 26 χρόνια είχε γεννηθεί αυτό το σπάνιο ταλέντο των GP.
Με τον τίτλο του εκείνο είχε μπει στην ελίτ οδηγών όπως ο Valentino Rossi και ο Giacomo Agostini που κέρδισαν πρωτάθλημα με δύο τουλάχιστον διαφορετικούς κατασκευαστές.
