Ο 15ος Γύρος της φετινής σεζόν διεξήχθη το περασμένο Σαββατοκύριακο στην πίστα COTA, στις Η.Π.Α..
Σε μια πίστα όπου το αδιαφιλονίκητο φαβορί, τουλάχιστον στη θεωρία, δεν ήταν άλλος από τον Marc Marquez.
Έναν Marquez όμως που – δεν είναι μυστικό – ακόμα ταλαιπωρείται από τις συνέπειες του περσινού του τραυματισμού.
Οι μύες στο χέρι του, αλλά και τα προβλήματα στον ταλαιπωρημένο του ώμο, κρατούν ακόμα μακριά από το 100% τον 8 φορές παγκόσμιο πρωταθλητή.
Και ναι… η πίστα του Τέξας είναι αριστερόστροφη, κάτι που σημαίνει λιγότερη πίεση στην αδύναμη δεξιά πλευρά του Ισπανού, όμως υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που καθιστούν τη μεγάλη του επιτυχία την περασμένη Κυριακή, ως ένα μικρό έπος!
Πρώτα-πρώτα η COTA είναι πολύ απαιτητική πίστα σε ό,τι αφορά στη φυσική κατάσταση. Έναν παράγοντα στον οποίο υπολείπεται ακόμα ο Ισπανός.
Μπορεί να κέρδισε τον αγώνα στην επίσης αριστερόστροφη πίστα του Sachsenring, όμως αυτή είναι μικρή, μαζεμένη και σφιχτή πίστα.
Αντίθετα η COTA είναι μεγάλη, απαιτητική σε φυσική κατάσταση και πολύ πιο γρήγορη.
Επιπρόσθετα, ένας άλλος παράγοντας που πρέπει κανείς να λάβει υπόψη του, είναι και το γεγονός ότι το MotoGP – για πρώτη φορά – αγωνίστηκε εκεί Οκτώβρη μήνα.
Συνήθως το paddock μαζεύεται στην αμερικάνικη πίστα τον Απρίλιο, όταν οι θερμοκρασίες είναι χαμηλότερες.
Τον Οκτώβρη όμως το Τέξας έχει αρκετή ζέστη, με τη θερμοκρασία να «χτυπάει» 30άρια και την υγρασία να κάνει ακόμα πιο δύσκολο το έργο των πιλότων.
Για να το καταλάβει κανείς καλύτερα, αρκεί να θυμίσουμε τα λόγια του Pecco Bagnaia – που τερμάτισε στο βάθρο – ο οποίος σύγκρινε τις συνθήκες στην COTA προχτές με αυτές της Sepang!
Και ο αγώνας της Μαλαισίας, στη Sepang, είναι ένας από τους χειρότερους σε ό,τι αφορά στη φυσική κατάσταση, σε ολόκληρο το ημερολόγιο.
Σε αυτές τις συνθήκες ο Marc Marquez πάλεψε, άντεξε, έδειξε την ανωτερότητά του, είχε τον πιο δυνατό ρυθμό και νίκησε με χαρακτηριστική ευκολία.
Και δεν είναι μόνο αυτά…
Με τη δεξιά πλευρά του σώματός του να μην μπορεί να ακολουθήσει τις επιταγές και τις αντιδράσεις της αριστερής, ο Marc έχει ένα μεγάλο μειονέκτημα.
Ένα μειονέκτημα που πολλαπλασιάζεται όταν μιλάμε για μια πίστα με επικίνδυνα σαμαράκια και προβληματικό υπέδαφος.
Το πρόβλημα αυτό ήταν από τα μεγαλύτερα θέματα συζήτησης όλο το Σ/Κ στο paddock. Μια επανάληψη δηλαδή του ότι είχε γίνει το 2019.
Και τότε οι αναβάτες ζητούσαν νέα ασφαλτόστρωση. Και τότε απειλούσαν ότι δεν θα ξανάρθουν. Σε κάποια σημεία περάστηκε καινούργια άσφαλτος, ωστόσο το πρόβλημα συνολικά παρέμενε.
Ειδικά ο Aleix Espargaro, που είχε ένα καταστροφικό και γεμάτο πτώσεις Σ/Κ στο Τέξας, ήταν σαν μαινόμενος ταύρος μέσα στο γκαράζ της ομάδας του.
Οι οδηγοί έφτασαν στο σημείο να ζητήσουν από την Dorna και την FIM να μειωθεί η διάρκεια του αγώνα, σε μια προσπάθεια να ελαχιστοποιηθεί όσο το δυνατόν περισσότερο ο κίνδυνος.
Χωρίς αποτέλεσμα όμως.
Υπό διαφορετικές συνθήκες και με τα σαμαράκια στην πίστα, ο αγώνας θα μπορούσε να εξελιχθεί πολύ διαφορετικά για τον Marquez.
Ο Ισπανός το ήξερε και γι’ αυτό επέλεξε προσεχτικά τη στρατηγική του. Το πλάνο νίκης ήταν απλό: να κρατήσει χαμηλά το ρυθμό του στην αρχή και να πιέσει όσο γινόταν στη συνέχεια για να κάνει τη διαφορά.
Τον ευνόησε και ο Fabio Quartararo. Ο Γάλλος, που μάχεται για το πρωτάθλημα, δεν είχε διάθεση να μπλεχτεί σε μάχες με τον Marc.
Άλλωστε ο μεγάλος του αντίπαλος, ο Pecco Bagnaia, αντιμετώπιζε προβλήματα πρόσφυσης με τον πίσω τροχό και (τουλάχιστον στους πρώτους γύρους) ήταν πολύ πίσω.
Έτσι όταν ο Marquez έδειξε τον πραγματικό του ρυθμό, κανείς δεν ήταν σε θέση να τον ακολουθήσει, όπως παραδέχτηκε ιπποτικά και ο Quartararo.
Η απουσία των μαχών του επέτρεψε να προσαρμόσει την οδήγησή του, να κρατήσει τις γραμμές του και να μην κάνει τίποτα παραπάνω απ’ ότι ήταν αναγκαίο για να κρατήσει τον ίδιο ρυθμό.
Τα λίγα λάθη στο τέλος δικαιολογούνται από την ανετοιμότητα του άσου της Repsol Honda, ο οποίος πέρασε τελικά τη γραμμή του τερματισμού 4.6’’ μπροστά από τον δεύτερο.
Ο Marc σίγουρα δεν είναι ακόμα ο πιλότος με τις σχεδόν… εξωγήινες ικανότητες που θαυμάζαμε τα προηγούμενα χρόνια.
Όμως ο μικρός άθλος που πέτυχε στο Τέξας και η νίκη του εκεί, δείχνει ότι επιστρέφει σιγά-σιγά στον παλιό του εαυτό.
Κάτι για το οποίο, πάντως, ακόμα κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι θα γίνει. Έχουμε τις ενδείξεις, αλλά θα ξέρουμε ότι ο Marc προ του 2020 θα έχει επιστρέψει, όταν θα αρχίσει να κερδίζει σε πιο «συμβατικές» πίστες.
