H νέα ώθηση στα GP500 και o 3ος στη σειρά τίτλος για τον Rainey: ένας στόχος που επετεύχθη, αν και με δυσοίωνες προβλέψεις για τη Yamaha.

Το 1990 είναι μια ιδιαίτερα ανταγωνιστική χρονιά, με αναβάτες πρώτης κλάσης, όπως ο συνεχώς βελτιωμένος Wayne Rainey, ο Kevin Schwantz (Suzuki), ο βετεράνος Wayne Gardner (Honda), ο Christian Sarron και ο Eddie Lawson, ο οποίος επέστρεψε στη Yamaha έπειτα από την κατάκτηση του δεύτερου στη σειρά πρωταθλήματος και 4ου συνολικά στην καριέρα του. Ο κόσμος της μοτοσυκλέτας παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τα τεκταινόμενα στα GP500 της σεζόν του 1990.

Διάθεση κινητήρων

Παρά το ένθερμο ενδιαφέρον που επικρατούσε, κάτι παράξενο συνέβαινε στην κατηγορία των 500cc. Ενώ τα προηγούμενα χρόνια συμμετείχαν στη συγκεκριμένη κατηγορία περίπου 30 μοτοσυκλέτες κάθε χρόνο, μόνο 26 συμμετείχαν στις κατατακτήριες δοκιμές για τον εναρκτήριο γύρο του GP της Ιαπωνίας. Αυτός ο αριθμός μειώθηκε στις 17 στον επόμενο γύρο της Αμερικής, ενώ ακολούθως στην Ευρώπη, οι συμμετοχές ήταν λιγότερες από 20 στις περισσότερες κατηγορίες. Το ίδιο μοτίβο συνεχίστηκε και στους γύρους που ακολούθησαν σε Ισπανία, Γερμανία και Αυστρία. Τι συνέβαινε στα GP500, σε μια κατηγορία που περιείχε το λιγότερο 30 συμμετοχές τα προηγούμενα χρόνια;
Η εξήγηση είναι απλή: Έλειπαν οι μοτοσυκλέτες των ιδιωτικών και των περιφερειακών ομάδων. Παρόλο που συνεχείς εξελίξεις γίνονταν στις εργοστασιακές μοτοσυκλέτες, εντούτοις λίγα πράγματα είχαν γίνει σε ό,τι αφορούσε στην εξέλιξη των αγωνιστικών μοτοσυκλετών παραγωγής, όπως η ΤΖ500, με αποτέλεσμα, γρήγορα να χαρακτηριστούν παρωχημένες. Τα πλεονεκτήματα που αποκτούσαν τάχιστα οι εργοστασιακές μοτοσυκλέτες, ωθούσαν ακόμη περισσότερο την εξέλιξή τους, κάτι όμως που αντίστοιχα μείωνε τον αριθμό των μοτοσυκλετών που μπορούσαν να παράγουν τα εργοστάσια. Αυτό επίσης μείωνε και τον αριθμό των παλαιότερων μοντέλων και των κινητήρων που δίνονταν σε περιφερειακές ομάδες και αντίστοιχα αύξανε την τιμή τους. Ως αποτέλεσμα, οι ιδιωτικές ομάδες, όχι απλά έγιναν λιγότερο ανταγωνιστικές, αλλά σε πολλές περιπτώσεις δεν μπορούσαν καν να βρουν μοτοσυκλέτες. Έτσι ο αριθμός τους μειώθηκε αισθητά.
Σε μια προσπάθεια να πατάξει αυτό το φαινόμενο, η Yamaha αποφάσισε να διαθέσει με leasing το παλαιότερο μοντέλο της YZR500 (OWC1) καθώς και μεμονωμένους κινητήρες. Επιπλέον, το φθινόπωρο του 1990, η Yamaha ανακοίνωσε την πρόθεσή της να πουλήσει δέκα κινητήρες OWC1 στους Ευρωπαίους κατασκευαστές πλαισίων Harris και ROC. Αποτέλεσμα αυτών των μέτρων ήταν το γεγονός ότι 23 μοτοσυκλέτες (το 60% δηλαδή) από αυτές που συμμετείχαν στον εναρκτήριο γύρο της σεζόν του 1992 στην Ιαπωνία, ήταν είτε YZR500, είτε με κινητήρα YZR500.

1989 - 500 cc και Rainey

500cc - Rainey και Sarron τερματίζουν στη 2η και 3η θέση στο Πρωτάθλημα

Στο πρωτάθλημα των 15 γύρων του 1989, ο Wayne Rainey της ομάδας Lucky Strike Roberts τερματίζει 2ος και ο Christian Sarron της Sonauto Team τερματίζει 3ος στη γενική κατάταξη. Οι φίλοι του αθλήματος παρακολούθησαν με αγωνία τη μάχη μεταξύ των τριών αναβατών, Wayne Rainey, Eddie Lawson - ο οποίος είχε μεταπηδήσει από τη Yamaha στη Honda - και του Kevin Schwantz (Suzuki). Το τίτλο εκείνης της χρονιάς κέρδισε ο Lawson και η Yamaha δεν κατάφερε να αποσπάσει για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά τον τίτλο του κατασκευαστή.
Στον εναρκτήριο γύρο στην Ιαπωνία, ο Tadahiko Taira της Shiseido Tech 21 Team πήρε την pole position και τερμάτισε τον αγώνα στην 8η θέση. Η ανηλεής μάχη μεταξύ Schwantz και Rainey συνεχίστηκε καθ’ όλη τη διάρκεια αυτού του GP, με τον Schwantz να βγαίνει νικητής. Στον δεύτερο γύρο, ο Rainey είχε μια ακόμη δεύτερη θέση, η οποία τον τοποθέτησε στην κορυφή της κατάταξης, ενώ στον επόμενο γύρο στις ΗΠΑ πήρε τη νίκη. Ακολούθησαν νίκες σε Δ. Γερμανία και Ολλανδία, οι οποίες διατήρησαν την πρώτη του θέση στην κατάταξη, μέχρι και το 12 γύρο. Παρ’ όλα αυτά, ο τερματισμός του χωρίς πόντους στον 13ο γύρο, τον έριξε κατά μια θέση.
Ο Sarron από την άλλη μεριά, συνέλεξε πόντους από κάθε αγώνα, πλην του Ιταλικού GP. Διατηρώντας σταθερή την επίδοσή του καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν, συμπεριλαμβανομένων και δύο τερματισμών στην 3η θέση και έναν στη 2η, κατάφερε να τελειώσει τη χρονιά στην 3η θέση της κατάταξης, αρκετά μπροστά από τον Schwantz.

Τη YZR500 εκείνη τη χρονιά οδήγησαν όχι μόνο οι εργοστασιακές ομάδες της Yamaha, αλλά και οι Norihiko Fujiwara, Luca Cadalora, Michael Dowson και John Kocinski, εντείνοντας ακόμη πιο πολύ το ενδιαφέρον του Πρωταθλήματος.  

1989 - 250cc – 5ος ο Cadalora

Ο Cadalora τερματίζει τη χρονιά 5ος.

Ο Cadalora τερματίζει τη χρονιά στην 5η θέση της γενικής κατάταξης, έπειτα από δύο νίκες και τρεις τερματισμούς στην 3η θέση. Ο John Kocinski συμμετείχε σε κάποιους αγώνες εκείνης της χρονιάς, συμπεριλαμβανομένου και του εναρκτήριου γύρου στην Ιαπωνία, όπου κατέκτησε την πρώτη του νίκη σε GP, κάνοντας έτσι ένα δυναμικό ξεκίνημα. Επίσης είχε και μια εξαιρετική εμφάνιση στον αγώνα που έγινε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στις ΗΠΑ. Έτσι ο Kocinski συνέλλεξε 40 πόντους στη βαθμολογία και ανέβηκε στην 3η θέση της κατάταξης, αν και δεν συμμετείχε σε κανένα ευρωπαϊκό γύρο.

1990 -  H Yamaha νικήτρια και στις δύο κατηγορίες, 500 & 250cc

500cc – Πρωταθλητής ο Rainey - O Rainey κατακτά τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο με τη YZR500

Το πρωτάθλημα των 15 γύρων του 1990 είδε τον Wayne Rainey της Team Marlboro Yamaha Roberts να κατακτά τον πρώτο του τίτλο του πρωταθλήματος. Η Yamaha την ίδια χρονιά κατέκτησε τον 6ο της τίτλο κατασκευαστή στην κατηγορία των 500cc.

O Rainey ξεκίνησε πολύ δυναμικά τη χρονιά, παίρνοντας την pole position στον εναρκτήριο γύρο της Ιαπωνίας. Στον επόμενο γύρο στις ΗΠΑ πήρε τη νίκη με διαφορά έξι δευτερολέπτων από τον δεύτερο και τοποθετήθηκε στην πρώτη θέση της κατάταξης. Στους ευρωπαϊκούς γύρους που ακολούθησαν, κατέκτησε 4 νίκες, 5 δεύτερες θέσεις και μία 3η θέση, έως τον 12ο γύρο στη Σουηδία. Την πρώτη θέση στην κατάταξη διατήρησε μέχρι και τον 13ο γύρο στην Τσεχοσλοβακία. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο Rainey είχε συλλέξει 220 πόντους στη βαθμολογία, ενώ ο Kevin Schwantz (Suzuki) 173. Σε εκείνον τον αγώνα, οι Rainey και Wayne Gardner (Honda) έδωσαν μάχη για την πρώτη θέση, ενώ ο Schwantz που τους ακολουθούσε, εγκατέλειψε λόγω πτώσης. Η νίκη αυτή του Rainey, δύο αγώνες πριν το τέλος της σεζόν, του χάρισε και τον τίτλο του πρωταθλήματος, τον πρώτο του, στα τρία χρόνια της συμμετοχής του στα GP.
Και άλλοι αναβάτες της Yamaha όμως είχαν εξαιρετικές επιδόσεις, με τον Juan Garriga της ομάδας Ducados Yamaha να τερματίζει στην 6η θέση, τον Eddie Lawson στην 7η (λόγω τραυματισμού) και τους Jean-Phillipe Ruggia και Christian Sarron της ομάδας Gauloises Blondes Yamaha Mobil 1, να τερματίζουν στην 8η και 9η θέση αντίστοιχα. Ο Norihiko Fujiwara τερμάτισε 11ος στον ένατο γύρο στο Βέλγιο, συλλέγοντας 5 βαθμούς.

1990 - 250cc

O Kocinski κατακτά τον πρώτο του τίτλο στον τελευταίο αγώνα. Ο John Kocinski της Team Marlboro Yamaha Roberts κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο πρωταθλήματος αυτή τη χρονιά, με την YZR250, ενώ η Yamaha κέρδισε τον 13ο τίτλο κατασκευαστή στα 250cc, μαζί με τους τίτλους αναβάτη και κατασκευαστή στα 500 και 250cc.

O Kocinski τερμάτισε 14ος στον εναρκτήριο γύρο της Ιαπωνίας, παρά την pole position και απέσπασε μόλις 2 πόντους στην βαθμολογία. Όμως, κέρδισε τους τρείς γύρους που ακολούθησαν, σε ΗΠΑ, Ισπανία και Ιταλία και έτσι ανέβηκε στην κορυφή της κατάταξης. Από αυτό το σημείο κι έπειτα, ηγήθηκε του πρωταθλήματος. Στους τελευταίους γύρους της σεζόν, σε Γαλλία και Βρετανία, ο Kocinski δεν κατάφερε να συλλέξει πόντους λόγω πτώσεων. Αυτό έδωσε τα περιθώρια στον Carlos Cardus (Honda) να πάρει το προβάδισμα. Η μάχη για τον τίτλο του πρωταθλήματος συνεχίστηκε μέχρι και τον τελευταίο γύρο, με τον Cardus να προηγείται κατά 5 βαθμούς. Ο Kocinski κέρδισε την pole position  και βγήκε μπροστά προς το τέλος του αγώνα, τον οποίο και τελικά κέρδισε. Ο Cardus, όντας 5ος, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει λόγω μηχανολογικής βλάβης.

Φωτογραφίες

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•