Το 1976, η Yamaha έκανε ένα χρόνο ανάπαυλα από τους αγώνες, προσπαθώντας να ανακάμψει οικονομικά λόγω της πετρελαϊκής κρίσης. Επέστρεψε το 1977 στα GP με αναβάτες τους Cecotto, Agostini και τον νεοαποκτηθέντα Steve Baker. Και οι τρεις τους οδήγησαν τη YZR500 (0W35) με νέο ντιζάιν. Αν και ο Baker έδωσε μια καλή μάχη και κατάκτησε τη 2η θέση στην κατάταξη, η Yamaha δεν κέρδισε τον τίτλο εκείνη τη χρονιά. Ο Gene Romero είχε κερδίσει νωρίτερα, το 1975, τον αγώνα Daytona 200 με την TZ750R.

Νέα κατηγορία

Οι αγώνες Formula 750 (F750) συστάθηκαν από τις μοτοσυκλέτες παραγωγής των  750cc, όταν ούτε λίγο ούτε πολύ, 200 από αυτές είχαν κατασκευαστεί και πωληθεί. Οι αγώνες που περιλαμβάνονταν σε αυτή την κατηγορία ήταν μεταξύ άλλων, το Κύπελλο FIM (που διεξαγόταν στην Ευρώπη) καθώς και το Παν-Ιαπωνικό Πρωτάθλημα Αγώνων Ταχύτητας που ξεκίνησε το 1973. Στα αμερικάνικα πρωταθλήματα της ΑΜΑ παρ’ όλα αυτά, οι αγώνες με μοτοσυκλέτες μεγάλου κυβισμού ήταν δημοφιλείς από παλαιότερα. Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’60, μοτοσυκλέτες μεγάλου εκτοπίσματος από τη Honda, τη Suzuki και την Kawasaki συναγωνίζονταν μαζί με τις Harley-Davidson, Norton και Triumph προσθέτοντας ιδιαίτερο δυναμισμό σε αυτή την κατηγορία.

Η Yamaha, η οποία στη γκάμα της τότε δεν διέθετε μοτοσυκλέτες μεγάλου κυβισμού πέραν της 650cc XS-1 twin, συμμετείχε στον αγώνα της Daytona 200 από το έτος 1967, με το πρότυπο μοντέλο παραγωγής των 350cc TR-2 (YZ608). Μετά την πρώτη νίκη στη Daytona του ιδιώτη Don Emdel με την TR-3 το 1972, την επόμενη χρονιά ο Jarno Saarinen οδήγησε το πρότυπο μοντέλο ΤΖ350 (ΥΖ634) στη δεύτερη νίκη της Yamaha. Ήταν προφανές όμως ότι η Yamaha με τα συγκεκριμένα μοντέλα δεν θα μπορούσε να φέρει περισσότερες νίκες, έτσι ξεκίνησε την εξέλιξη μιας μοτοσυκλέτας παραγωγής 700cc το 1971, της TZ750 (YZ648). Το 1974, οι Giacomo Agostini και Kenny Roberts οδήγησαν για πρώτη φορά στη Daytona 200 την ΤΖ750, με εργοστασιακές προδιαγραφές (OW19) και κατέλαβαν τις δύο πρώτες θέσεις αντίστοιχα.
Την επόμενη χρονιά, η Yamaha ανέβασε κι άλλο τα κυβικά στα 750, παρουσιάζοντας το μοντέλο παραγωγής ΤΖ750R και το αντίστοιχο εργοστασιακό YZR750 (0W29). Πέραν του νικητή Gene Romero με την TZ750R, οι Steve Baker, Johnny Cecotto, Giacomo Agostini καθώς και άλλοι αναβάτες της Yamaha, κατέλαβαν τις 16 πρώτες θέσεις με αυτή τη νέα μοτοσυκλέτα.

Από YZR σε ΤΖ

Το αγωνιστικό μοντέλο, η YZR750 (0W31) με αναβάτη τον Steve Baker, ήταν η πρώτη που κέρδισε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα F750, το 1977. Ο Baker κατέκτησε πέντε νίκες, συμπεριλαμβανομένης κι εκείνης στη Daytona 200. To 1977 το πλαίσιο της μοτοσυκλέτας παραγωγής ΤΖ750 βελτιώθηκε, προστέθηκαν αναρτήσεις τύπου Monocross, αλλά και άλλες προδιαγραφές που έφεραν την OW31, το λανσάρισμά της οποίας έγινε στην Ιαπωνία το 1978.

Από το 1974 όμως, πολλές ήταν οι ΤΖ750 που συμμετείχαν στην κατηγορία F750 στο Παν-ιαπωνικό πρωτάθλημα ταχύτητας και στο Κύπελλο της FIM. Εκτός των επίσημων ομάδων της Yamaha, πολλοί ήταν και οι αναβάτες που ξεχώρισαν, προερχόμενοι από ομάδες εισαγωγέων και αντιπροσώπων από όλη την υφήλιο και σταδιακά όλοι αυτοί εκτόπισαν τις άλλες κατασκευάστριες εταιρείες. Τότε, το 1977, στην έναρξη του πρωταθλήματος της F750, η Yamaha παρουσίασε το νέο μοντέλο της ΤΖ750, το οποίο είχε κληρονομήσει τις Monocross αναρτήσεις, αλλά και τις άλλες προδιαγραφές της αγωνιστικής YZR750 (0W31). Όπως η TZ250/350 κυριάρχησε στα παγκόσμια GP250 και GP350 εκείνη την εποχή, έτσι και η νέα ΤΖ750 μονοπώλησε όλους τους αγώνες της κατηγορίας F750. Κατά ένα ειρωνικό τρόπο όμως, αυτό κατέληξε στο να φθίνουν τα μοντέλα της Yamaha TZ750 και YZR750.

Ένας λόγος που έγινε αυτό ήταν ότι το πλαίσιο και η απόδοση των ελαστικών δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν με τον κινητήρα στη μέγιστη απόδοσή του, των σχεδόν 160 ίππων. Ένας ακόμη λόγος ήταν ότι, σε αντίθεση με παλαιότερους αγώνες της κατηγορίας F750, όπου οι αναβάτες συναγωνίζονταν για τον τίτλο με βάση τη βαθμολογία τους στους πέντε καλύτερους αγώνες τους, τώρα ο τίτλος του Παγκόσμιου GP750 κρινόταν με βάση το σύνολο των πόντων από όλους τους αγώνες στους οποίους συμμετείχαν οι αναβάτες, σε μια προσπάθεια να αυξηθούν οι συμμετοχές. Αυτό συνεπάγετο ότι μόνο εργοστασιακές ομάδες και ιδιώτες με οικονομική ευχέρεια θα μπορούσαν να συμμετέχουν σε όλους τους αγώνες της σεζόν και να συναγωνιστούν για τον τίτλο. Στην πραγματικότητα λοιπόν, οι αναβάτες της Yamaha ήταν οι πρωταθλητές Steve Baker (1977), Johnny Cecotto (1978) και Patrick Pons (1979).

Νικηφόρα μέχρι το τέλος

Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν το παγκόσμιο πρωτάθλημα της F750 να διαρκέσει μόλις τρία χρόνια και να τερματιστεί η παραγωγή της ΤΖ750. Πέραν τούτου όμως, οι TZ750 και οι YZR750 που ήδη υπήρχαν στην αγορά, συμμετείχαν στην αμερικάνικη ΑΜΑ Formula 1, όπου οι μοτοσυκλέτες της F750 με περιορισμό στα καρμπιρατέρ μπορούσαν να συναγωνιστούν τις τετράχρονες μοτοσυκλέτες των 1.025cc και 500cc των GP. Στον αγώνα της Daytona 200 συγκεκριμένα, οι TZ750 και YZR750 υπήρξαν αήττητες από το ντεμπούτο τους και μέχρι τη νίκη του Graeme Crosby με OW31 το 1982, την ένατη κατά σειρά νίκη της Yamaha.

Εν τω μεταξύ στην Ευρώπη, η ΤΖ750 χρησιμοποιείτο σε GP μοτοσυκλέτες με sidecars, υποστηρίζοντας έτσι άλλες νικηφόρες κατηγορίες για την Yamaha, για πολλά χρόνια. Αυτή η απαράμιλλη μοτοσυκλέτα με τον τετρακύλινδρο εν σειρά, υγρόψυκτο, δίχρονο κινητήρα με βαλβίδες reed στην εισαγωγή καυσίμου και 748cc κινητήρα, έγινε θρυλική λόγω της άπιαστης ταχύτητάς της στην πίστα, πριν εκλείψει μαζί με την F750 και περάσει στην ιστορία.
Αν συμπεριλάβουμε και τον Kenny Roberts, τότε οι μοτοσυκλέτες της Yamaha κατέκτησαν 13 συνεχόμενες νίκες από το 1972 με την TR-3 και αναβάτη τον Don Endel έως το 1984 με την YZR700 (0W69).

Επιστροφή στις εργοστασιακές ομάδες – 500cc

Μετά από παύση ενός έτους από τους αγώνες GP, η Yamaha επιστρέφει με αναδιοργανωμένες εργοστασιακές ομάδες για τη σεζόν του 1977, ενώ οι αναβάτες Steve Baker και Johnny Cecotto συμπεριλήφθηκαν στο δυναμικό της. Στην κατηγορία των 500cc, κατά την απουσία της Yamaha το 1976, κυριάρχησε η Suzuki, όμως η νέα σεζόν ξεκινούσε με μια ανανεωμένη και ελαφρύτερη YZR500 (OW35). Η βαθμολόγηση είχε αλλάξει, και πλέον αντί της βαθμολογίας των πέντε καλύτερων αγώνων, προσμετρούνταν οι βαθμολογίες από όλους τους αγώνες. Μια ακόμη αλλαγή ήταν ο αποκλεισμός του Isle of Man TT και η μεταφορά του βρετανικού GP στο Silverstone.

Η Suzuki κρατήθηκε γερά σε όλη τη σεζόν, με αναβάτη τον Barry Sheene να οδηγάει την τετρακύλινδρη V μοτοσυκλέτα του, κατακτώντας 6 νίκες και τον τίτλο του αναβάτη για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Η Suzuki κατέκτησε επίσης και τον τίτλο του κατασκευαστή για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Η Yamaha, περιστοιχισμένη από ένα πολυπληθή αριθμό αναβατών της Suzuki, κατάφερε με τον Cecotto να κερδίσει στα GP της Φινλανδίας και της Τσεχοσλοβακίας, προς το τέλος της σεζόν και να λάβει την 4η θέση στην κατάταξη. Αν και δεν κατάφερε να κερδίσει κανένα αγώνα, ο Baker ήταν δεύτερος στην κατάταξη, χάρη στα σταθερά του αποτελέσματα, που περιλάμβαναν τρεις δεύτερες και τρίτες θέσεις. Στη Φιλανδία, η YZR500 (OW35) του Cecotto βελτιώθηκε με το νέο μηχανισμό YPVS ο οποίος βοήθησε στην απόδοση της εισαγωγής μείγματος του 2χρονου κινητήρα.

Τίτλος για τον Katayama στα 350

Ο Takazumi Katayama παίρνει τον τίτλο του πρωταθλήματος, με το νούμερο 8, στην κατηγορία των 350cc.
Ο ενδέκατος γύρος της κατηγορίας των 350cc ήταν ουσιαστικά αγώνας με έναν κατασκευαστή, τη Yamaha, με τη μοτοσυκλέτα παραγωγής της και άλλες μοτοσυκλέτες με κινητήρα Yamaha. Ο Takazumi Katayama κατέκτησε πέντε νίκες και κέρδισε το πρωτάθλημα, χαρίζοντας παράλληλα στη Yamaha τον πέμπτο στη σειρά τίτλο κατασκευαστή.

Ο Baker κατακτά τον πρώτο παγκόσμιο τίτλο στην F750

Το έτος 1977 ήταν η χρονιά που εγκαινιάστηκε το παγκόσμιο πρωτάθλημα της Formula 750, ένα πρωτάθλημα που ξεπερνούσε σε ανταγωνισμό ακόμη και την κορωνίδα των GP500. Οι αγώνες της F750 ήταν ανεξάρτητοι από τα GP και περιλάμβαναν 11 γύρους, συμπεριλαμβανομένων κι εκείνων σε Καναδά και Αμερική. Για το ντεμπούτο της στην F750, η Yamaha εξέλιξε μια νέα μοτοσυκλέτα παραγωγής, την YZR750 (υγρόψυκτη, δίχρονη, τετρακύλινδρη, στα 748cc). O Steve Baker με αυτό το μοντέλο κατέκτησε πέντε νίκες, για να στεφθεί ο πρώτος νικητής του τίτλου της Formula 750. Άλλοι αναβάτες της Yamaha με την ΤΖ750 μοτοσυκλέτα παραγωγής κατέκτησαν τους δέκα από τους ένδεκα αγώνες ενώ μία νίκη πήγε στην Kawasaki.

Βαθμολογία 500

 

Κατηγορία	Αναβάτης	Μοτοσυκλέτα
500cc	Steve Baker	YZR500(0W35)
500cc	Johnny Cesotto	YZR500(0W35)
500cc	Giacomo Agostini	YZR500(0W35)

Βαθμολογία αναβατών

Κατάταξη	Κατηγορία	Αναβάτης	Κατασκευαστής	Βαθμολογία
1	500cc	B. Sheene	Suzuki	107
2	500cc	S. Baker	Yamaha	80
3	500cc	P. Hennen	Suzuki	67
4	500cc	J. Cecotto	Yamaha	50
5	500cc	S. Parrish	Suzuki	39
6	500cc	G. Agostini	Yamaha	37

Βαθμολογία κατασκευαστών

Κατάταξη	Κατασκευαστής	Βαθμολογία
1	Suzuki	157
2	Yamaha	114

 

Φωτογραφίες

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•