Μετά το τέλος της σεζόν του 1968, η Yamaha αποσύρθηκε από το παγκόσμιο GP, όμως η αγάπη και το πάθος της για τους αγώνες ταχύτητες παρέμεναν το ίδιο. Κι ενώ συνέχισε να στηρίζει ικανούς αναβάτες στα GP125, 250 και 350, βελτιώνοντας συνεχώς τις μοτοσυκλέτες παραγωγής, αλλά και λανσάροντας ειδικά μέρη και μοντέλα υψηλής σχεδίασης, η Yamaha ανέλαβε ακόμα μία πρόκληση: Την εξέλιξη μιας 2χρονης αγωνιστικής μοτοσυκλέτας μεγάλου κυβισμού. Παράλληλα, η TD-2 έγινε η πιο νικηφόρα μοτοσυκλέτα της κατηγορίας.

1970 - 250cc – H TD-2 κυριαρχεί στην κατάταξη

Μετά το 1969, οπότε η Yamaha αποφάσισε να μην συμμετέχει με εργοστασιακή ομάδα, η TD-2 έγινε ο κυρίαρχος της κατηγορίας GP250. To 1970 οι αναβάτες που οδήγησαν την μοτοσυκλέτα παραγωγής TD-2 ήταν οι: Rodney Gould από την Αγγλία, ο Kel Carruthers από την Αυστραλία, ο Kent Andersson από τη Σουηδία και ο Jarno Saarinen από τη Φινλανδία. Η μεταξύ τους μάχη ήταν εξοντωτική και στη Γιουγκοσλαβία ήταν ο μοναδικός αγώνας από τους 12 της σεζόν στον οποίο αναβάτης της TD-2 δεν κατέλαβε την πρώτη θέση στο πόντιουμ. Η εντυπωσιακότερη μάχη ανάμεσα στους αναβάτες της Yamaha έλαβε χώρα στην Ιταλία για τον 11ο γύρο του πρωταθλήματος, όπου ο Carruthers τερμάτισε με διαφορά μόλις τριών εκατοστών του δευτερολέπτου από τον δεύτερο και κέρδισε το πρωτάθλημα.

Η σεζόν ξεκίνησε με νίκη του Gould. Στα highlight ήταν ο αγώνας Isle of Man TT εκείνο τον Ιούνιο. Από τις 100 συμμετοχές στην κατηγορία των 250cc, οι Carruthers και Gould με TD-2 κατέλαβαν τις δύο πρώτες θέσεις. Ο αγώνας TT αποτελείτο από έξι γύρους στο μήκους 60χλμ. σιρκουί. Ο Carruthers πήρε το προβάδισμα μετά τον τρίτο γύρο και τελικά τερμάτισε με διαφορά τριών λεπτών από τον Gould. Το ζευγάρι αυτό των αναβατών έκτοτε είχε τη βασική υποψηφιότητα για τον τίτλο. Ο προηγούμενος νικητής του ΤΤ, Phil Read δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τον αγώνα λόγω τραυματισμού.

Αργότερα, ο Gould νίκησε τρεις συνεχόμενες φορές, στην Ολλανδία, στο Βέλγιο και στην Α. Γερμανία, παίρνοντας την πρώτη θέση στην κατάταξη. Στο τέλος του 9ου αγώνα που έγινε στην Ιρλανδία, ο Gould είχε πέντε νίκες στο ενεργητικό του και τρεις ο Carruthers. Έπειτα ακολούθησε το GP στην Ιταλία το Σεπτέμβριο. Σημείο εστίασης του αγώνα εκείνου ήταν η μάχη ανάμεσα στον Carruthers, ο οποίος έπρεπε πάση θυσία να κερδίσει προκειμένου να παραμείνει υποψήφιος για τον τίτλο και στον Gould που μαχόταν για τον πρώτο του τίτλο σε πρωτάθλημα. O Gould είχε ένα άψογο ξεκίνημα, ενώ ο Carruthers αργοπόρησε κατά 13 δευτερόλεπτα πασχίζοντας να βάλει μπροστά τη μοτοσυκλέτα του. Ο αναβάτης της εργοστασιακής MZ καθόρισε το ρυθμό του αγώνα, όμως ο Gould γρήγορα πήρε το προβάδισμα, καθώς ο αναβάτης της MZ εγκατέλειψε λόγω μηχανολογικών προβλημάτων.

Ο Carruthers ανέκτησε το ρυθμό του και μέχρι τον 8ο γύρο βρέθηκε στα έμπροσθεν του αγώνα. Τα τελευταία μέρη του αγώνα αυτού των 20 γύρων χαρακτηρίστηκαν από τη σφοδρή μάχη ανάμεσα στους αναβάτες της Yamaha και τον P. Read καθώς το προβάδισμα άλλαζε συνεχώς χέρια. Πλησιάζοντας την τελευταία στροφή και με μόλις μισό μίλι απόσταση από τον τερματισμό, ο Gould προσπέρασε στα φρένα τον Carruthers από την εσωτερική. Βγαίνοντας από τη στροφή, ο αγώνας εξελίχθηκε σε “drag race” από τους δύο αναβάτες. Η προσπέραση ενός “backmarker” σε αυτό το κρίσιμο σημείο του αγώνα αποδείχτηκε αποφασιστικής σημασίας καθώς φάνηκε ότι και οι δύο πέρασαν τη γραμμή του τερματισμού ταυτόχρονα. Όμως οι φωτογραφίες έδειξαν ότι ο Gould είχε προηγηθεί με διαφορά μήκους μισής μοτοσυκλέτας και χρόνο τρία εκατοστά του δευτερολέπτου από τον Carruthers. Έτσι ο Gould σημείωσε την έκτη του νίκη, για να κλειδώσει τον πρώτο του τίτλο του πρωταθλήματος πριν το τέλος της σεζόν. Ο Phil Read τερμάτισε 3ος, ένα δευτερόλεπτο πίσω από τον δεύτερο.

1971- Πέμπτος τίτλος κατασκευαστή για τη Yamaha στα 250cc.

Ο Phil Read με την TD-2 κερδίζει για τέταρτη φορά τον τίτλο του πρωταθλήματος σε αυτή την κατηγορία. Το 1971 ο αριθμός των αγώνων που περιλάμβανε η σεζόν ανήλθαν στους 12, με μια νέα διοργάνωση στην Αυστραλία, αλλά και στη Σουηδία μετά από μια δεκαετή παύση. Η Yamaha κέρδισε εννέα αγώνες εκείνη τη χρονιά και πήρε τον τίτλο του κατασκευαστή. Ο Phil Read με την TD-2 απέσπασε για τέταρτη φορά τον τίτλο του πρωταθλήματος, ενώ ο Rodney Gould, πρωταθλητής την προηγούμενη χρονιά, κατέλαβε την δεύτερη θέση στην κατάταξη. Το πρωτάθλημα τελείωσε και από τους δέκα πρώτους αναβάτες, οι οκτώ ήταν της Yamaha.

Παρόλο που η ΜΖ πήρε τη νίκη στον εναρκτήριο γύρο, ο Read, ο οποίος είχε θέσει στόχο να πάρει πίσω τον τίτλο, γρήγορα πήρε το προβάδισμα στην κατάταξη, κερδίζοντας τους τρεις επόμενους γύρους, στη Δ. Γερμανία, στο Isle of Man ΤΤ και στην Ολλανδία. Ειδικά στο Isle of Man, η Yamaha κατέκτησε την πρώτη θέση και στις τρεις κατηγορίες. Στην κατηγορία των 350cc, ο Giacomo Agostini με την 3κύλινδρη εργοστασιακή MV αποσύρθηκε στο πρώτο μισό του αγώνα, δίνοντας την ευκαιρία στον ντόπιο αναβάτη Tony Jefferies να κερδίσει με Yamaha TR2. Με τον Read στην πρώτη θέση, οι αναβάτες της Yamaha κατέκτησαν τις τρεις πρώτες θέσεις στην κατηγορία των 250cc.

Παρά τα ικανοποιητικά αποτελέσματα στις αρχές του πρωταθλήματος, ο Read έκανε ένα λάθος που του στοίχισε τη συμμετοχή του στον πέμπτο γύρο του πρωταθλήματος στο Βέλγιο, χαρίζοντας έτσι τη νίκη στον Silvio Grassetti της ΜΖ. Στον έκτο γύρο στην Α. Γερμανία, ο Γερμανός αναβάτης Dieter Braun, ο οποίος προηγουμένως είχε κερδίσει τον αγώνα των 125cc με τη Suzuki, τώρα οδήγησε τη Yamaha μαζί με τους άλλους δύο κορυφαίους αναβάτες της, Read και Gould. Ο Braun έπειτα από σκληρή μάχη καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα, στο τέλος κατέκτησε την πρώτη του νίκη για τη σεζόν εκείνη.

Στην Τσεχοσλοβακία, όπου ξεκίνησε το δεύτερο μισό της σεζόν, ο Read δεν συμμετείχε εξαιτίας τραυματισμού του στα προκριματικά. Ο Janos Drapal, μια συμμετοχή αντιπροσώπου, οδηγώντας την TD-2 κέρδισε τελικά τον αγώνα και έγινε ο πρώτος Ούγγρος με νίκη σε GP. Ο όγδοος γύρος στη Σουηδία έλαβε χώρα στο νέο αυτοκινητοδρόμιο  στο Anderstorp. Εκεί ο Gould κατέκτησε την πρώτη του νίκη για τη σεζόν. Στον επόμενο, ένατο γύρο στη Φινλανδία ο Read επέστρεψε μετά από απουσία δύο γύρων, αλλά δεν κατάφερε κάτι καλύτερο από την 10η θέση, ενώ ο Gould κατέλαβε ξανά την 1η. Αυτή του η νίκη, χάρισε για πέμπτη φορά τον τίτλο του κατασκευαστή στη Yamaha στην κατηγορία των 250cc, όμως η μάχη ανάμεσα στον Read και τον Gould για τον τίτλο του αναβάτη θα συνεχιζόταν μέχρι και το τέλος του πρωταθλήματος.

Η μάχη για τον τίτλο θα τελείωνε στον 12ο και τελευταίο γύρο του πρωταθλήματος στην Ισπανία. Η μοτοσυκλέτα του Gould δεν απέδιδε σωστά κατά τα πρώτα σκέλη του αγώνα, επιτρέποντας στον Read να προηγηθεί. Όμως προς το τέλος του αγώνα, ο Jarno Saarinen ήταν αυτός που πήρε το προβάδισμα και το διατήρησε μέχρι το τέλος. Αυτή ήταν η πρώτη του νίκη στα 250cc. Ο Read απέφυγε να πιέσει πολύ προκειμένου να προφτάσει τον Saarinen, επιλέγοντας τη δεύτερη θέση και εδραιώνοντας τον πέμπτο του τίτλο (ένα στα 125cc και τέσσερεις στα 250cc). Την ίδια χρονιά, ο Saarinen απέσπασε και δύο νίκες με την μοτοσυκλέτα παραγωγής TR2 στην κατηγορία των 350cc και κατέλαβε τη δεύτερη θέση στη γενική κατάταξη, πίσω από τον Agostini. Αυτό τον καθιστούσε έναν από τους επικρατέστερους υποψήφιους για νικητή του πρωταθλήματος στο εγγύς μέλλον.

Φωτογραφίες

• 
• 
• 
• 
• 
• 
•