Του Απόστολου Μιστιλόγλου

Συνεργάστηκε: Τζο Λαδά

Φωτογραφίες: Βασίλης Κωστάκος

Ευχαριστούμε την Extreme Trackdays και τον Σωτήρη Ζαφειρόπουλο για την συμμετοχή μας στην οργανωμένη προπόνηση στην πίστα των Μεγάρων.

Honda CBR600RR 2024 Τιμή: 12.900 ευρώ

Οποιαδήποτε και αν είναι η «κατηγορία» σου, είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή σε γοήτευσε κάποιο supersport ή superbike μηχανάκι. Ανέκαθεν οι κατηγορίες «επίδειξης» των εταιρειών, οι μοτοσυκλέτες πίστας έχουν γεννήσει μοτοσυκλετιστές και όνειρα. Σαν τις αφίσες με τα supercars που βάζαμε μικροί στα δωμάτια μας και τα χαζεύαμε, μουρμουρίζοντας: «Αυτό κάποια στιγμή θα γίνει δικό μου».

Τα supersport, πιο «ανθρώπινα» χωρίς τα 180+ άλογα των μεγάλων αδερφών τους, αλλά και με τιμές σχετικά προσιτές, μπήκαν σε πολλά σπίτια και εδραίωσαν λεγεώνες φίλων... μέχρι την στιγμή που πρακτικά η κατηγορία «εξαφανίστηκε». Νέα τάξη πραγμάτων στην μέση της δεκαετίας του 2010, με τα Adventure να σαρώνουν και τις εταιρείες να εγκαταλείπουν την εξέλιξη των supersport – η Honda ανακοίνωσε, το 2016, το τέλος της ανάπτυξης του CBR600. Προφητικά, όμως, ο Bruno Chemin της Honda Γαλλίας, δήλωσε τότε ότι «αν η αγορά αλλάξει, τίποτα δεν μας εμποδίζει να επιστρέψουμε».

Λες και το ήξερε! Η νέα γενιά μεσαίων supersport γεννήθηκε και εμπλουτίστηκε τάχιστα, αποδεικνύοντας ότι υπάρχει ακόμα ενδιαφέρον από τους αναβάτες. Την ίδια στιγμή τα superbikes του λίτρου δεν κοστίζουν πια 15, αλλά... 30 χιλιάρικα και δεν είναι για όλους... Και έτσι, η Honda αποφάσισε να φέρει πίσω στο παιχνίδι, το «βαρύ πυροβολικό», ανανεωμένο και εναρμονισμένο με το σήμερα και το Euro 5.

Σκύψε, ευλογημένε

Ή, καλύτερα, υποκλίσου σε ένα ιαπωνικό μηχανολογικό θαύμα, την δεύτερη πιο επιτυχημένη supersport με 8 παγκόσμιους τίτλους – τους 6 πρώτους σερί, από το 2003. Με την πρώτη της γενιά απευθείας εμπνευσμένη σχεδιαστικά, από την RC211V του MotoGP, η CBR 600RR ξεχώριζε με τον δικό της τρόπο. 21 χρόνια μετά, εμφανισιακά είναι πιο κοφτερή από ποτέ κάνοντας άμεση σύνδεση με το διαστημικό CBR 1000 RR-R. Θες από το «μούτρο» με τα φτεράκια; Θες από το αγωνιστικό, απαστράπτον τρικολόρ χρώμα; Το 600RR μιμείται το μεγάλο του αδερφάκι, αλλά κρατά την έντονη προσωπικότητα του ανόθευτη. Το ξεχωρίζεις φυσικά από την τοποθέτηση του τελικού εξάτμισης στην ουρά -ίσως την σωστότερη από άποψης design επιλογή, την πιο «ισορροπημένη» στο μάτι που καθαρίζει το look της υπόλοιπης μοτοσυκλέτας, αλλά και από το χαρακτηριστικής εμφάνισης ψαλίδι της πίσω ανάρτησης Unit Pro-Link. Με οπτικό βάρος μπροστά, σαν να παίρνει θέση εκκίνησης σε στίβο, με τα «βαριά» γράμματα HRC να το κοσμούν, με καθρέφτες και βάση πινακίδας έτοιμα να... πάρουν δρόμο για χρήση στην πίστα, το 600RR πετυχαίνει να εντυπωσιάσει με τον τρόπο που μόνο οι supersport μοτοσυκλέτες μπορούν.

Το... σκύψιμο δεν θα το γλιτώσεις, ως αναπόσπαστο κομμάτι της εμπειρίας οδήγησης μίας τέτοιας μοτοσυκλέτας. Θέση οδήγησης «παλαιάς κοπής» με κανονικά κλιπ-ον κάτω από την τιμονόπλακα, τα πόδια σου τοποθετούνται αρκετά αλλά όχι... δολοφονικά κλειστά και η σέλα, μέτριας σκληρότητας, απλώς οριοθετεί το που κάθεται ο... πισινός σου. Έχουμε δει και πιο ακραία εργονομία, η αλήθεια είναι, όπως π.χ. R7 και εν τέλει, η «μαμά» θέση οδήγησης είναι ένα σημείο εκκίνησης: Οι αναβάτες που θα ασχοληθούν σοβαρότερα με πίστα, θα την προσαρμόσουν. Οι μεγάλες επιφάνειες για τα πόδια και τα γόνατα μπορεί να γλιστρούν, ανάλογα με το τι φοράτε και το πως οδηγείτε. Ένα σετάκι αυτοκόλλητα τύπου Stomp Grip είναι μία συνιστώμενη πρώτη «βελτίωση». Μπορεί να μεταμορφώσει την οδηγική σας αίσθηση, πιστέψτε με.

«Σαν να βγάζεις το F-16 σου για ψώνια»

Φράση κλεμμένη από τον Tiff Needell, που την χρησιμοποίησε δοκιμάζοντας μία... McLaren F1, γιατί αν χρησιμοποιήσεις την CBR600RR σου σε καθημερινό/αστικό επίπεδο, μία παρόμοια εμπειρία θα πάρεις. Η εστιασμένη θέση οδήγησης επιβαρύνει το σώμα σου, η μοτοσυκλέτα είναι ελαφρώς ψηλόβαρη (αν και γενικότερα άριστα ζυγισμένη για γρήγορη οδήγηση) και το κόψιμο του τιμονιού... σχεδόν ανύπαρκτο, κατά τα γνωστά του πιο «hardcore» άκρου της κατηγορίας. Η αίσθηση κουμπώματος των ταχυτήτων στα χαμηλά απέχει από το ιδανικό και η ζέστη από τον κινητήρα είναι πολλή, ειδικά στο ύψος των αστραγάλων λόγω της εξάτμισης. Στον αντίποδα, αξίζει να σημειώσουμε την άριστη λειτουργία του 4κύλινδρου των 599 κυβικών ακόμη και πολύ μακριά από την ιδανική του περιοχή. Smoothness από άλλο πλανήτη χωρίς... τσαλίμια, χωρίς μεγάλη έλλειψη ροπής στα πολύ χαμηλά, όταν εκκινείς με την ιδιαίτερα μακριά μετάδοση, χωρίς κομπιάσματα όταν τον δουλεύεις στις 4.000 με 6^η ρολάροντας στη Συγγρού... Και φυσικά, μπορείς πάντα να πιάσεις τα 100-120 σε κατοικημένη περιοχή, μέχρι να πεις CBR! Πάνω σε μία τέτοια μοτοσυκλέτα δεν γίνεται να πας χαλαρά. Δεν έχει φτιαχτεί για αυτό! Εκτός, βεβαίως, αν κατανοείς τους συμβιβασμούς που απαιτούνται για μία... λαμπερή εμφάνιση στην καφετέρια ή για μία βόλτα με το έτερον ήμισυ, το οποίο πρέπει να μοιράζεται την ίδια τρέλα μαζί σας, για να καθίσει σε... αυτή την θέση συνεπιβάτη. Η RR λειτουργεί στα ιδανικά με εσάς και μόνο.

Όλα τα ηλεκτρονικά στο παιχνίδι

Στα ηλεκτρονικά βοηθήματα έχει γίνει μια πραγματική επανάσταση – και πολύ σωστά η Honda εξόπλισε το 600RR με μία πλήρη σουίτα αλλά και αδρανειακή μονάδα IMU. Πλέον με πλήρως ηλεκτρονικό γκάζι, έχεις Traction Control σε 9 θέσεις (και off), έλεγχο σούζας σε 3 θέσεις (και off!), περιορισμό ανύψωσης πίσω τροχού στα φρένα, ρύθμιση φρένου κινητήρα σε 3 επίπεδα, αλλά και quickshifter πάνω/κάτω -και αυτό ρυθμιζόμενο στην ευαισθησία. Και το ABS είναι τύπου Cornering. Οπλοστάσιο σε επίπεδο software αλλά και... hardware, μιας και οι αναρτήσεις εμπρός και πίσω είναι ρυθμιζόμενες και μάλιστα πλήρως. Πολύ καλό επίπεδο ρυθμισιμότητας την στιγμή που άλλες μοτοσυκλέτες της κατηγορίας κάνουν... τους Κινέζους – ειδικά στις αναρτήσεις.

Πάντα η 600RR ήταν πύραυλος εδάφους-εδάφους, αλλά τώρα και με τα ηλεκτρονικά, είναι και σημαντικά ασφαλέστερος. Πέρα από το αυτονόητο της πίστας, διψά για στροφιλίκι και καλή άσφαλτο, για να σε τρελάνει με τις αρετές του -ιδίως, με την ακρίβεια χειρισμού του και την λύσσα του κινητήρα από τις 10.000 στροφές και πάνω. Βρες το αγαπημένο σου κομμάτι δρόμου και στύψε το γκάζι, άσε τον κινητήρα να ανοίξει. Στην απόδοση του 4κύλινδρου εντοπίζεις 2 σκαλοπάτια – που φάνηκαν και στο δυναμόμετρο-, κάτι όχι το ιδανικό. Όμως από τις 10 και πάνω, λυσσομανά και φωνάζει προσφέροντας καταιγιστικές επιταχύνσεις. Απόλυτη σταθερότητα στην ευθεία συνδυάζεται με ΑΠΟΛΥΤΗ ακρίβεια χειρισμών στις στροφές, αποτέλεσμα ενός άριστου ζυγίσματος και μίας γεωμετρίας με 21 χρόνια εξέλιξης στην πλάτη. Τα φρένα στέκονται στο ύψος των περιστάσεων για τις ταχύτητες που μπορεί να πιάσει το RR, με την εμπρός ακτινική τρόμπα να προσθέτει σε αίσθηση. Εύκολα «γονατίζεις» το πιρούνι σε ισχυρό φρενάρισμα – για τις ρυθμίσεις των αναρτήσεων θα επανέλθουμε- και το πίσω φρένο συνεπικουρεί ιδανικά όπου πρέπει. Στους ρυθμούς αυτούς, εσύ και το RR γίνεστε ένα. Σταματάει να σε «τεντώνει» η θέση οδήγησης, δεν σε ενοχλεί καν η ζέστη που βγάζει (αυτονόητη η χρήση εξοπλισμού αναβάτη), δεν σκέφτεσαι τίποτα από όσα σε απασχόλησαν εντός πόλης. Ούτε καν το σασμάν, το οποίο λειτουργεί πολύ καλά σε γρήγορους ρυθμούς, ενώ το Quickshifter κρίνεται πολύ καλό (αλλά όχι το καλύτερο της κατηγορίας). Βλέμμα-apex-έξοδος, τέρμα γκάζι, λύσσα. Από στροφή σε στροφή, σε κάθε στροφή.

Σε στάση, μπορείς να «παίξεις» με την... κονσόλα, χρησιμοποιώντας τα αριστερά χειριστήρια και την TFT οθόνη, η οποία προέρχεται επίσης από το μεγάλο Fireblade και είναι ικανοποιητικά ευανάγνωστη. Οι ρυθμίσεις των ηλεκτρονικών «ακούν» αισθητά και αυτό είναι πολύ ευχάριστο. Στο φρένο κινητήρα, από το 1 στο 3, έχεις από φυσιολογικό έως... σχεδόν καθόλου! Στις 5 σκάλες ισχύος, η τελευταία είναι η πιο ήπια-γραμμική, ενώ στο 1 η ροή της δύναμης είναι πολύ πιο έντονη. Τις αλλαγές όμως τις νιώθεις με μπόλικη φόρα και πολλές στροφές – όχι σε ήπια οδήγηση. Για το δρόμο, τις ρυθμίσεις των αναρτήσεων μπορεί να μην χρειαστεί να τις αγγίξεις καν. Ειδικά αν έχεις πιο «στρωτό» στυλ οδήγησης. Ναι, είναι κάπως μαλακές εμπρός και πίσω, όμως δεν θυσιάζουν σταθερότητα και γεωμετρία και δεν σε «σκοτώνουν» στην πρώτη οδική κακοτεχνία. Το κάθε άλλο – τονίζουν τον δικό σου ρόλο στην οδήγηση, και την δική σου ευθύνη. Πιο πολύ θα σε απασχολήσει στην πίστα αυτό, και μάλιστα αν είσαι ενός επιπέδου και πάνω.

Extreme Trackdays – Για άλλη μία φορά μας υποδέχθηκε στην πίστα

Η Extreme Trackdays του Σωτήρη Ζαφειρόπουλου, είναι ίσως η κορυφαία εταιρεία διοργάνωσης οργανωμένων προπονήσεων με μοτοσυκλέτα σε πίστα αλλά και παροχής των απαραίτητων συνοδευτικών υπηρεσιών, στην Ελλάδα αλλά και σε πίστες του εξωτερικού. Έχοντας συνεργαστεί με τον Σωτήρη και στις Σέρρες, τον περασμένο Μάιο, πρόθυμα η οργανωτική του ομάδα μας φιλοξένησε και στην πρώτη φθινοπωρινή προπόνηση, στα Μέγαρα και τους ευχαριστούμε πολύ.

Διοργανώνοντας track days τα τελευταία 20 χρόνια, η Extreme Trackdays έχει μεγάλη εμπειρία στις απαιτήσεις διεξαγωγής μίας τέτοιας εκδήλωσης, με την ασφάλεια σε πρώτο πλάνο σε οποιαδήποτε πίστα. Φέτος ο Σωτήρης ετοίμασε ένα από τα πιο πλούσια προγράμματα προπονήσεων σε Μέγαρα, Σέρρες αλλά και στις Jerez, Misano, Mugello και Brno, όλες τους με αγωνιστικές περγαμηνές που προσμετρούν στο παγκόσμιο πρωτάθλημα MotoGP!

Αυτές τις ημέρες, συγκεκριμένα το Σαββατοκύριακο 14-15 Σεπτεμβρίου, ο Σωτήρης και η παρέα του βρίσκονται και πάλι στο Mugello, ενώ μέχρι τον Νοέμβριο έρχονται ακόμα 5 track days σε Μέγαρα και Σέρρες.

Μάθετε οτιδήποτε θέλετε για τις προπονήσεις και κλείσε την θέση σας, με ένα κλικ εδώ.  

Στην πίστα... «πάει μόνη της»

Αρπάξαμε την ευκαιρία της οργανωμένης προπόνησης στα Μέγαρα, για να δοκιμάσουμε το 600RR και εκεί που... πρέπει. Μαζί μας είχαμε και την Τζο Λαδά, με την μεγάλη της εμπειρία την οποία φέτος αξιοποιεί και στις πίστες της Ευρώπης, συμμετέχοντας στο πρωτάθλημα γυναικών WEC. Στην πίστα συναντήσαμε και τον Βασίλη Παντελεάκη, με την προσωπική του... πανομοιότυπη 600RR, μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να διασταυρώσουμε τις απόψεις μας.

Πίστες όπως τα Μέγαρα, με έντονο «σταμάτα-ξεκίνα», δοκιμάζουν τις πιο βαριές/γρήγορες μοτοσυκλέτες αποκαλύπτοντας αδυναμίες σε φρένα και αναρτήσεις, όπως και σε επίπεδο εργονομίας. Κάνοντας τα session ένα-ένα με την Τζο, οι απόψεις μας σύντομα συναντήθηκαν: Μία μοτοσυκλέτα που «πάει μόνη της» στην πίστα, με αριστουργηματικό πλαίσιο και περιθώρια πρόσφυσης και τον «δοξασμένο» χαρακτήρα του τετρακύλινδρου εν σειρά ως μαέστρο. Οι μαλακές αρχικές ρυθμίσεις των αναρτήσεων φαίνονται πιο έντονα στην πίστα: Τα ελατήρια χρειάζονται λίγο παραπάνω προφόρτιση  για να μειωθεί το sag, ενώ κλείνοντας λίγο την συμπίεση εμπρός και πίσω, πετύχαμε λίγο πιο σταθερή συμπεριφορά στα φρένα και στα ισχυρά turn-in. Εργονομικά, το RR δεν σε ενοχλεί και δεν σε κουράζει τσάμπα. Η συνεργασία IMU και Traction Control χρησιμοποιεί εξελιγμένο λογισμικό, επιτρέποντας και πλαγιολισθήσεις στην ρύθμιση 1 και επεμβαίνει χωρίς έντονη νευρικότητα αν χρειαστεί... όμως ούτε στα δικά μου χέρια, ούτε στης Τζο, επενέβησαν τα ηλεκτρονικά στα Μέγαρα. Αυτό λέει πολλά για την αποτελεσματικότητα της ίδιας της μοτό, του πλαισίου και του στησίματος του 600RR. Ήταν και παραμένει μία εξαιρετική από σχεδιασμού μοτοσυκλέτα και δεν φορτώθηκε με ηλεκτρονικά, για να «μπαλώσει» αδυναμίες. Και σκεφτείτε ότι οδηγήσαμε με ελαστικά δρόμου! Από περιθώρια πρόσφυσης... νομίζω ότι οι φωτογραφίες τα λένε όλα.  

Μιλώντας και με τον Βασίλη Παντελεάκη, εξεπλάγην κοιτώντας το χρονόμετρο γύρων του, που προσφέρει η μοτοσυκλέτα: 1.04! Με εργοστασιακά ελαστικά και αναρτήσεις!!! Εδώ μιλάμε για χρόνο αγώνα... και φυσικά ο Βασίλης επισήμανε ότι οδήγησε πολύ κοντά στο όριο πρόσφυσης και πέδησης. Σκεφτείτε λοιπόν: Αν αγαπάτε την πίστα, με το 600RR μπορείτε να οδηγείτε σε χρόνους «προχωρημένου» γκρουπ, ρυθμίζοντας μόνο τις αναρτήσεις. Δεν είναι τυχαίο που η μοτοσυκλέτα αποδείχθηκε τόσο επιτυχημένη αγωνιστικά...

Μοτοσυκλέτα - Déjà vu

Όντας ο ίδιος κάτοχος μίας δεύτερης γενιάς CBR 600RR, η γνωριμία με την τελευταία εξέλιξη του μοντέλου υπήρξε διαφωτιστική – και μία άσκηση αντικειμενικότητας. Μπορείς να είσαι ουσιαστικά 21 ετών, αλλά να στέκεσαι απέναντι στην «νέα τάξη πραγμάτων» και στον φουντωμένο ανταγωνισμό... σαν να μην πέρασε μια μέρα; Κι όμως, με κάποιο τρόπο η 600RR μπορεί. Μία μοτοσυκλέτα παλαιάς σχολής, αλλά μπροστά από την εποχή της. Φτιαγμένη στην Ιαπωνία, παρουσιάζει μία εξαιρετική ποιότητα κατασκευής και φινιρίσματος. Με μόνο έναν επί ίσοις όροις αντίπαλο (το Kawasaki ZX-6R) και τιμή κάτω από 13.000 ευρώ, το πλασάρισμα του 600RR στην αγορά είναι πολύ δυνατό. Μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι στην κατηγορία; Φαίνεται δύσκολο, με την επέλαση φιλικότερων και πιο πολύπλευρων επιλογών. Όμως, ως ένα «σπάνιο, όμορφο πράγμα» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Honda, το 600RR χτυπά άλλες χορδές, διεγείρει την νοσταλγία για μία περασμένη εποχή, έχει έναν αέρα... Japan Exotica! Τώρα, το πόσα ακόμα χρόνια θα μείνει κοντά μας, μόνο ο χρόνος θα το δείξει...

Εξοπλισμός αναβάτη

Κράνος: Suomy Track-1 (Arai Hellas)

Φόρμα: Spidi (Motomarket)

Γάντια: Five RFX-3 (Motomarket)

Μπότες: Gaerne (Motomarket)