Πριν δύο χρόνια η Ducati παρουσίασε την Panigale V4 και ήταν η πρώτη φορά που η Ιταλική εταιρεία εγκατέλειψε τον παραδοσιακό της L2 για έναν V4. Οι κανονισμοί του WorldSBK δεν ευνοούν πια τους V2, έτσι οι άνθρωποι της Ducati δεν είχαν άλλη επιλογή αν ήθελαν να είναι ανταγωνιστικοί. Σε κάθε περίπτωση, η V4 αναβάθμισε τον σχεδιασμό των προηγούμενων γενεών Panigale και, δίχως να χάνει σε σεξ απίλ, ο V4 ξεπέρασε τους πάντες σε απόδοση και έκανε τη μοτοσυκλέτα ποθητή σε όλον τον κόσμο.

Έναν χρόνο αργότερα ήταν η αγωνιστική Panigale V4R πάνω στην οποία στήθηκε η πλατφόρμα Superbike της Ducati και φέτος ήρθε η ολοκλήρωση της οικογένειας με την Panigale V2 – τη σπορ μοτοσυκλέτα που συνεχίζει τη μακρά παράδοση της εταιρείας και με στόχο να προσφέρει μια λιγότερο ακραία σπορ μοτοσυκλέτα, σχεδιασμένη τόσο για δρόμο όσο και για πίστα.

Αναβαθμισμένη μηχανικά

Ο νέος V2 κινητήρας μας έρχεται από την προηγούμενη γενιά 959, με χωρητικότητα 955 cc. Δεν έχει μεγάλες αλλαγές, με βασικότερες εξ αυτών να είναι οι νέες εισαγωγές αέρα, νέα σώματα ψεκασμού και μια καινούργια εξάτμιση με καζάνι κάτω από τον κινητήρα. Η δύναμη αυξήθηκε λίγο στους 153 hp και η ροπή ενισχύθηκε κατά 0.2 kg.m, φτάνοντας στα 10.6 στις 9,000 rpm, με τη Ducati να δηλώνει πως περίπου το 60% της ροπής είναι διαθέσιμο ήδη από τις 5,500 rpm.

Το πλαίσιο είναι αλουμινένιο μονοκόκ με τον κινητήρα ενεργό μέρος του - στην ουσία, το πλαίσιο είναι και το φιλτροκούτι. Οι αναρτήσεις της Showa μπροστά, με το Big Piston Fork 43 mm, και της ZF Sachs πίσω είναι αμφότερες ρυθμιζόμενες, όπως και το σταμπιλιζατέρ τιμονιού της Sachs.

Τι άλλο έχουμε; Νέο μονόμπρατσο ψαλίδι που αντικαθιστά το προηγούμενο συμβατικό κομμάτι και προσφέρει ανεπανάληπτη θέα προς την πανέμορφη πεντάκτινη πίσω ζάντα που ντύνεται με Pirelli Diablo Rossi Corsa II σε διάσταση 180/60-17. Ο λόγος για το σπάνιο αυτό υψηλό προφίλ είναι η εύρεση περισσότερης πλευρικής πρόσφυσης.

Τα φρένα της Brembo περιλαμβάνουν δίσκους 320 mm και ακτινικές δαγκάνες Μ4.32 με τρόμπα 18 mm.

Η Panigale V2 ζυγίζει 200 kg ετοιμοπόλεμη με όλα της τα υγρά, προσφέροντας κατανομή βάρους 52% μπροστά και 48 πίσω.

Οι σημαντικές αναβαθμίσεις – σχεδιασμός και ηλεκτρονικά

Πίσω από τις μηχανολογικές αλλαγές, η Panigale V2 απολαμβάνει δύο τεράστιες καινοτομίες. Η πρώτη αφορά στον σχεδιασμό, ο οποίος ευθυγραμμίζεται πλήρως με τη V4 και όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε πόσο όμορφη και σέξι είναι. Κατά τη γνώμη μας είναι μια από τις ομορφότερες μοτοσυκλέτες στον κόσμο, αν όχι η ομορφότερη.

Η μπροστινή μάσκα είναι πανομοιότυπη με τα άλλα, μεγαλύτερα Panigale μοντέλα. Τα πλαϊνά πλαστικά έχουν διπλές επιφάνειες, μια εσωτερική και μια εξωτερική, κάτι που σύμφωνα με τη Ducati μειώνει τη θερμοκρασία λειτουργίας του κινητήρα κατά έναν μέσο όρο 4 βαθμών.

Η μινιμαλιστική ουρά της Panigale V4 βρήκε τη θέση της και στη V2, με ένα πλαστικό κάλυμμα να εξαφανίζει κατά βούληση την πίσω σέλα.

Το άλλο σημαντικό νέο στοιχείο στη V2 είναι τα ηλεκτρονικά της. Αυτά πλέον ανεβαίνουν σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με αυτά της V4 – η οποία με τη σειρά της τα δανείζεται από τη μοτοσυκλέτα του MotoGP.

Έχουμε μια αδρανειακή μονάδα έξι αξόνων (IMU) που επιτρέπει και ρυθμίζει μια σειρά προχωρημένων ηλεκτρονικών συστημάτων ελέγχου: το ABS ρυθμίζεται σε 3 modes, Road, Track, Race. Μετά έχουμε το traction control, επίσης μια νέα γενιά με καταβολές από την αγωνιστική GP18 του MotoGP και το οποίο περιλαμβάνει 8 modes, συμπεριλαμβανομένου του ελέγχου γλιστρήματος του πίσω τροχού υπό επιτάχυνση.

Σημειώνουμε ακόμη wheelie control 3 επιπέδων, τη νέα γενιά quick shifter δύο δρόμων (ανέβασμα-κατέβασμα) και έλεγχο φρένου κινητήρα (engine braking) σε 3 επίπεδα όπου πλέον λαμβάνεται υπόψη και η κλίση της μοτοσυκλέτας μέσω της νέας IMU.

Στην τροφοδοσία έχουμε ηλεκτρονικό γκάζι (φυσικά) με 3 riding modes, Road, Sport και Race. Το καθένα από αυτά ρυθμίζει την απόκριση του γκαζιού, την ευαισθησία του ABS και του wheelie control. Επιπλέον, βάζοντας το ABS στη ρύθμιση 1 έχουμε όλα τα ηλεκτρονικά συστήματα ανενεργά και το ABS να επιδρά μόνο στον μπροστινό τροχό. Η Ducati προειδοποιεί πως αυτή η ρύθμιση απευθύνεται μόνο σε έμπειρους αναβάτες και μόνο για την πίστα.

Όλα αυτά τα ηλεκτρονικά ελέγχονται μέσω μιας έγχρωμης οθόνης TFT 4.3 ιντσών, καθώς και με μια σειρά χειριστήρια στο αριστερό άκρο του τιμονιού, με συνδεσιμότητα από την τελευταία γενιά της σουίτας της Ducati, HMI.

Πίστα. Ο Nieto ξέρει τι ταιριάζει

Οι άνθρωποι της Ducati επέλεξαν να κάνουν την παγκόσμια παρουσίαση στην πίστα Jerez της Ισπανίας και υπάρχει καλός λόγος γι’ αυτό. Αυτή η πίστα, εκτός του ότι είναι αρκετά εύκολη στο να τη μάθει κανείς, βγάζει στην επιφάνεια όλα τα καλά στοιχεία της Panigale V2. Είναι σχετικά κοντή στα 4,423 μέτρα και έχει 13 στροφές, 8 δεξιές και 5 αριστερές. Είναι επίσης σχετικά στενή αλλά με γρήγορη ροή και, εξαιρουμένων δύο στροφών που βάζεις δευτέρα, σε κρατά στο γκάζι για πολλή ώρα, τόσο που σε ένα-δυο σημεία σου φαίνεται ατελείωτη.

Η Panigale V2, για να το πω όσο πιο ήπια μπορώ, είναι μια επαρκώς άνετη μοτοσυκλέτα, με τα δεδομένα της σπορ κατηγορίας βέβαια. Αυτό γιατί ο αναβάτης έχει χώρο για πολλές επιλογές καθίσματος, από το πολεμικό ταμπούρι ως σχεδόν τουριστάδικο άπλωμα.

Μας άρεσε πολύ το πόσο στενό είναι το ρεζερβουάρ ανάμεσα στα πόδια, κάτι που είναι εφικτό χάρη στον στενό V2, τη νέα σέλα που είναι 20 mm μακρύτερη και 5 mm πιο παχιά, γεγονός που επιτρέπει να κινείσαι πιο άνετα μπρος-πίσω αλλά και προς το πλάι με μεγαλύτερη ευχέρεια. Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, στην πίστα επιλέξαμε να οδηγούμε στην πιο πολεμική στάση σώματος, με τα οπίσθια κολλημένα όσο πιο πίσω γίνεται και το σώμα ξαπλωμένο πάνω από το ρεζερβουάρ.

Στο ίδιο πνεύμα με την εργονομία, η δυναμική συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας έχει απόδοση παρέα με άνεση. Αυτός ο συμβιβασμός γεννά μια άκαμπτη και απαιτητική μοτοσυκλέτα που χαρακτηρίζεται από την πολύ ελαφριά αίσθησή της. Αυτό είναι ένα ενδιαφέρον στοιχείο, καθώς ουσιαστικά αυτή είναι παραδοσιακά η στάνταρ διαδικασία της Ducati και απλά τώρα κορυφώνεται.

Πόσο εύκολο είναι να πας γρήγορα!

Ο κινητήρας μας είναι γνώριμος από την Panigale 959 και τα βασικά του χαρακτηριστικά δεν έχουν αλλάξει. Για παράδειγμα, είναι ιδιαίτερα ελαστικός και προσφέρει άφθονη ροπή από τις χαμηλές στροφές ώστε να κρατάς τη βελόνα του στροφόμετρου στα μέσα της διαδρομής της και παρόλα αυτά να διατηρεί δυνατές επιταχύνσεις όποτε ανοίξεις το γκάζι – ένα σημαντικό πλεονέκτημα όταν κινείσαι στον δρόμο.

Η άνοδος των στροφών του κινητήρα φέρνει γραμμική αύξηση στην αποδιδόμενη ισχύ και ουδέποτε δεν απειλεί με εκρήξεις, πουθενά ως το άνω όριο των 208 ίππων. Αυτή η δύναμη μας επιτρέπει να βλέπουμε 240 km/h στην ευθεία της πίστας, εκτός αν είσαι ο Alessandro ή ο Elia, οι αναβάτες δοκιμών της Ducati που οδήγησαν μαζί μας και οι οποίοι έπιαναν 260 km/h στα ίδια σημεία.

Η δύναμη αυτή είναι πολλή περισσότερη απ’ όση θα χρειαστεί ποτέ ένας εχέφρων αναβάτης σε δημόσιο δρόμο, αλλά στην πίστα όλη αυτή η ισχύς αποδίδεται τόσο γραμμικά και προβλέψιμα που σου επιτρέπει να εστιάζεις στην οδήγηση και να έχεις πάντοτε όση επιπλέον δύναμη χρειάζεσαι για να πας πολύ γρήγορα.

Τα ίδια χαρακτηριστικά με τον κινητήρα διαγνώνουμε και στις αναρτήσεις και την εν γένει συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας. Τα φρένα και οι αναρτήσεις της λ.χ. έχουν σχεδιαστεί με γνώμονα να συμβιβάσουν την άνεση στον δρόμο με την απόδοση στην πίστα και αυτό το πετυχαίνει απόλυτα. Το αποτέλεσμα είναι ένα σύνολο αναρτήσεων που διατηρεί την άνεση, δίχως να έχει κανένα πρόβλημα με το ισχυρό φορτίο που θα δεχτεί μέσα στην πίστα σε δυνατά φρένα ή γρήγορες στροφές και χωρίς ποτέ να χαλά την ευστάθεια.

Αυτή η δυναμική συμπεριφορά βγάζει εμπιστοσύνη, ένα αίσθημα ασφάλειας που είναι ακριβώς η φιλικότητα που χρειάζεται κανείς για οδήγηση και στον δρόμο.

Η κατευθυντικότητά της είναι ακριβέστατη, η μοτοσυκλέτα διακρίνεται από σταθερότητα και αυτό είναι προφανώς αποτέλεσμα υψηλών επιπέδων πρόσφυσης. Αποδίδουμε αυτήν την αξία πρώτον στην εξαιρετική άσφαλτο της πίστας, αλλά και στη συνεργασία της με τα Diablo Rosso Corsa II, λάστιχα που εξαρχής έχουν σχεδιαστεί για μικτή οδήγηση σε δρόμο και πίστα.

Ειδικά το πίσω λάστιχο με το ψηλότερο 60άρι προφίλ, προσφέρει περισσότερη επιφάνεια για να βρει πρόσφυση στα πλαϊνά του, άρα υπό κλίση, ενώ στην ευθεία προσφέρει μεγαλύτερη απορροφητικότητα στις ανωμαλίες, άρα μεγαλύτερη άνεση εκτός πίστας.

Μπορεί κανείς να πει πολλά για τα ηλεκτρονικά της Panigale V2, προερχόμενα κατευθείαν από τη μεγάλη αδελφή της. Μας άρεσε ιδιαίτερα το wheelie control, καθώς σου αφαιρεί τον φόβο από το μυαλό. Μπορείς τώρα να είσαι με μια κρεμασμένη δευτέρα, να ανοίξεις τέρμα το γκάζι και με λίγο συμπλέκτη σηκώνεις τον μπροστινό τροχό και τον κρατάς εκεί με τις πλάτες του ηλεκτρονικού συστήματος να φροντίζουν πως δε θα σε φέρει καπάκι.

Τι άλλο μας άρεσε πολύ; Μα, το quick shifter, το οποίο είναι ακριβέστατο και γρήγορο και στις δύο διαδρομές του, επιτρέποντας να ξεχάσεις τον συμπλέκτη και να αφοσιωθείς στην οδήγηση.

Οι riding modes προσαρμόζουν σωστά τη μοτοσυκλέτα στις εκάστοτε συνθήκες. Για παράδειγμα, το πρωί στο πρώτο μας ζέσταμα στην πίστα βάλαμε τη Sport mode και μας χάρισε μια γλυκιά αίσθηση με περιορισμένες αντιδράσεις από τον κινητήρα και πιο επεμβατικά ηλεκτρονικά συστήματα. Από την άλλη, όταν κουμπώσαμε τη Race mode πήραμε άμεση και κοφτερή απόκριση στο γκάζι, λιγότερες επεμβάσεις από τα συστήματα ασφαλείας και στην πίστα ήταν πραγματικά απολαυστική, αν και για τον δρόμο θα ήταν κάπως υπερβολική.

Φέρτε μου μια για το σαλόνι

Οι μηχανικοί της Ducati έκαναν εξαιρετική δουλειά με την Panigale V2, κυρίως γιατί αυτή η μοτοσυκλέτα μας έρχεται με την κατάλληλη δόση σπορ συμπεριφοράς, χωρίς να καταργείται η άνεση και η φιλικότητα προς τον αναβάτη, παρά τις υψηλές ικανότητές της. Αυτές οι επιμελώς ισορροπημένες δόσεις είναι αυτό που χρειάζεται ο αναβάτης για να πάει γρήγορα χωρίς να καταβάλλει ιδιαίτερο κόπο, είναι πανεύκολα γρήγορη αυτή η Panigale V2.

Αυτές οι ικανότητες υποστηρίζονται από μια σειρά εξαρτημάτων υψηλής ποιότητας, από τις αναρτήσεις και τα φρένα, ως τα ηλεκτρονικά συστήματα από τα πάνω ράφια της αγοράς και την Panigale V4.

Τώρα, το να πάρεις αυτό το άριστο μηχανολογικό και ηλεκτρονικό πακέτο και να το τυλίξεις σε μια τόσο όμορφη συσκευασία, μεταφράζεται σε σεξουαλικότητα που ξεχειλίζει από παντού, ειδικά αν μιλάμε για το κόκκινο της Ducati.

Η Ducati πήγε το Baby Panigale του 2020 πολλά βήματα μπροστά και το έφερε σε αρκετά κοντινό επίπεδο με τη μεγάλη, πρεστιζάτη και ακριβή V4. Το έκανε γιατί πολύ απλά πιστεύει στη λογική της μεσαίας, κάπως πιο ήπιας εναλλακτικής της σπορ ναυαρχίδας της και πολύ καλά κάνει.

Είναι αρκετές οι μοτοσυκλέτες που δοκιμάζουμε και μετά ερωτευόμαστε, μα η Ducati Panigale V2 έχει εξελιχθεί σε πόθο. Τη θέλουμε να την κάνουμε δική μας, έστω κι αν είναι μόνο ως έκθεμα για το σαλόνι, για να χορταίνουν τα μάτια μας. Τι μοτοσυκλέτα!

Τεχνικά Χαρακτηριστικά